ΙSLET: Η Ευρώπη έπεσε στην παγίδα του νέου Ψυχρού Πολέμου των ΗΠΑ - Πώς το δολάριο θα «καταβροχθίσει» το ευρώ

Κατά τον οικονομολόγο Michael Hudson, Πρόεδρο του Institute for the Study of Long Term Economics Trends, η παρούσα κλιμάκωση ενός νέου Ψυχρού Πολέμου από τις ΗΠΑ σε βάρος της Ρωσίας βασίζεται σε μια προσεκτικά σχεδιασμένη στρατηγική, που θέλει να αποτρέψει την ευημερία της Ευρώπης, μέσω της ανάπτυξης του εμπορίου και των επενδύσεων με την Ρωσία και την Κίνα, οδηγώντας στη δημιουργία ενός μεγάλου εμπορικού ελλείμματος για τα κράτη της Ευρώπης έναντι των ΗΠΑ και σε τελική ανάλυση,  σε σοβαρούς  κλυδωνισμούς του ευρώ, προς όφελος της παγκόσμιας ηγεμονίας του δολαρίου.
Αναλυτικά ο Michael Dudson γράφει:
Είναι πλέον σαφές ότι η σημερινή κλιμάκωση του Νέου Ψυχρού Πολέμου σχεδιάστηκε πριν από περισσότερο από ένα χρόνο, με μια σοβαρή στρατηγική που συνδέεται με το σχέδιο της Αμερικής να μπλοκάρει τη λειτουργία του αγωγού Nord Stream 2, προκειμένου να εμποδίσει τη Δυτική Ευρώπη («ΝΑΤΟ») να επιδιώξει αμοιβαία ευημερία, μέσω της ανάπτυξης του εμπορίου και επενδύσεων με τη Ρωσία και την Κίνα.

Όπως ανακοίνωσαν ο Πρόεδρος Biden και οι εκθέσεις εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, η Κίνα θεωρούνταν ο κύριος εχθρός. Παρότι η Κίνα με τους χαμηλούς της μισθούς βοήθησε τις αμερικανικές εταιρείες να μειώσουν στις αμοιβές της εργασίας, μέσω της μεταφοράς της αμερικανικής βιομηχανίας στην Κίνα, η ανάπτυξη της Κίνας αναγνωρίστηκε ως ο Απόλυτος Τρόμος: η ευημερία μέσω του σοσιαλισμού.
Η εκβιομηχάνιση υπό σοσιαλιστικό καθεστώς θεωρούνταν πάντα ως ο μεγάλος εχθρός μιας οικονομίας ραντιέρηδων που κέρδισε έδαφος στα περισσότερα κράτη κατά τον 20ο αιώνα και ιδίως μετά το 1980.
Το αποτέλεσμα σήμερα είναι να έχουμε μια σύγκρουση οικονομικών συστημάτων – σοσιαλιστική εκβιομηχάνιση versus νεοφιλελεύθερου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού.
Αυτό καθιστά τον Νέο Ψυχρό Πόλεμο ο οποίος κατά βάση στρέφεται κατά της κατά της Κίνας την εναρκτήρια πράξη μιας κατάστασης που απειλεί να είναι ένας μακροχρόνιος Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Η στρατηγική των ΗΠΑ ξεκινά με την απομάκρυνση των πιο πιθανών οικονομικών συμμάχων της Κίνας, ειδικά της Ρωσίας, της Κεντρικής Ασίας, της Νότιας Ασίας και την Ανατολικής Ασίας.
Το ερώτημα ήταν, από πού θα μπορούσε να ξεκινήσει η διάβρωση των δυνάμεων του αντιπάλου και η απομόνωση.

Η ευκαιρία της απομόνωσης της Ρωσίας

Η Ρωσία θεωρήθηκε ότι παρείχε τη μεγαλύτερη ευκαιρία ώστε να ξεκινήσει η απομόνωσή της, τόσο από την Κίνα όσο και από την Ευρωζώνη του ΝΑΤΟ.
Μια σειρά από ολοένα και πιο αυστηρές – και ελπίζεται θανατηφόρες – κυρώσεις σχεδιάστηκαν  ώστε να εμποδίσουν το εμπόριο των κρατών μελών του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία.
Το μόνο που χρειαζόταν για να πυροδοτηθεί ο γεωπολιτικός σεισμός ήταν ένα casus belli. Αυτό βρέθηκε σχετικά εύκολα.
Ο κλιμακούμενος Νέος Ψυχρός Πόλεμος θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει στην Εγγύς Ανατολή - λόγω αντίστασης στην κατάληψη των κοιτασμάτων πετρελαίου του Ιράκ που επιδιώκει η Αμερική, ή εναντίον του Ιράν και των χωρών που το βοηθούν να επιβιώσει οικονομικά ή στην Ανατολική Αφρική.
Σχέδια για πραξικοπήματα, έγχρωμες επαναστάσεις και αλλαγές καθεστώτος έχουν εκπονηθεί για όλες αυτές τις περιοχές και ένας νέος αμερικανικός στρατός έχει δημιουργηθεί τα δύο τελευταία χρόνια, στις χώρες της Βόρειας Αφρικής, με μεγάλη ταχύτητα. Αλλά στην Ουκρανία υπήρχε ένας εμφύλιος πόλεμος υποστηριζόμενος από τις ΗΠΑ εδώ και οκτώ χρόνια, από το πραξικόπημα του Μαϊντάν του 2014, και πρόσφερε την ευκαιρία για την πρώτη μεγάλη νίκη σε αυτή την αντιπαράθεση των ΗΠΑ ενάντια στην Κίνα, τη Ρωσία και τους συμμάχους τους.
Έτσι, οι ρωσόφωνες περιοχές του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ βομβαρδίστηκαν με αυξανόμενη ένταση, και όταν η Ρωσία απέφυγε να απαντήσει, καταστρώθηκαν σχέδια για μια μεγάλη αναμέτρηση που θα ξεκινούσε στα τέλη Φεβρουαρίου – αρχής γενομένης από μια επίθεση αστραπή από την Δυτική Ουκρανία που οργανώθηκε από συμβούλους των ΗΠΑ και με εξοπλισμούς από το ΝΑΤΟ.
Η προληπτική επίθεση της Ρωσίας με σκοπό την προστασία των δύο επαρχιών της ανατολικής Ουκρανίας και η επακόλουθη στρατιωτική καταστροφή του ουκρανικού στρατού, του ναυτικού και της αεροπορίας κατά τους τελευταίους δύο μήνες χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για να ξεκινήσει η επιβολή του προγράμματος κυρώσεων που σχεδιάστηκε από τις ΗΠΑ που βλέπουμε να εκτυλίσσεται μέχρι και σήμερα.
Η Δυτική Ευρώπη πιάστηκε με φιλοτιμία στην παγίδα.
Αντί να αγοράζει φυσικό αέριο, πετρέλαιο και σιτηρά τροφίμων, από τη Ρωσία, θα τα αγοράζει όλα από τις ΗΠΑ, ενώ συνάμα θα αυξήσει τους εξοπλισμούς της με νέες παραγγελίες αμερικανικών οπλικών συστημάτων.

Η προοπτική οδηγεί σε πτώση της ισοτιμίας ευρώ/δολαρίου

Ως εκ τούτου, είναι σκόπιμο να εξεταστεί πώς οι εξελίξεις αυτές είναι πιθανό να επηρεάσουν το ισοζύγιο πληρωμών της Δυτικής Ευρώπης και ως εκ τούτου τη συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ έναντι του δολαρίου.
Το ευρωπαϊκό εμπόριο και οι επενδύσεις πριν από τον πόλεμο και την επιβολή κυρώσεων υπόσχονταν μια αύξηση της αμοιβαίας ευημερίας μεταξύ του πόλου Γερμανίας και Γαλλίας και των άλλων ευρωπαϊκών χωρών μελών του ΝΑΤΟ καθώς και της Ρωσίας και της Κίνας.
Η Ρωσία παρείχε στη δυτική Ευρώπη άφθονους ενεργειακούς πόρους σε ανταγωνιστικές τιμές και αυτοί οι πόροι θα αυξάνονταν με την λειτουργία του Nord Stream 2.
Η Ευρώπη θα κέρδιζε όσο ξένο συνάλλαγμα χρειάζονταν προκειμένου να πληρώσει τους αυξημένους ενεργειακούς πόρους που θα εισήγαγε αυξάνοντας τις εξαγωγές των βιομηχανικών προϊόντων της στη Ρωσία και τις επενδύσεις για την ανάπτυξη της ρωσικής οικονομίας, π.χ. από γερμανικές εταιρείες αυτοκινήτων, τράπεζες κλπ.
Αυτό το διμερές εμπόριο και οι επενδύσεις ξαφνικά σταμάτησαν – και θα μείνουν παγωμένα για πολλά, πολλά χρόνια, αφού οι ΗΠΑ και η δυτική συμμαχία προχώρησαν σε κατάσχεση των συναλλαγματικών αποθεμάτων της Ρωσίας σε ευρώ και στερλίνα αλλά και λόγω της αιφνιδιαστικής ρωσοφοβίας της Ευρώπης την οποία υποδαυλίζουν τα προπαγανδιστικά μέσα των ΗΠΑ.
Αντί για αέριο από τη Ρωσία, οι ευρωπαϊκές χώρες θα αγοράσουν αμερικανικό LNG – και θα χρειαστεί να ξοδέψουν δισεκατομμύρια δολάρια για την οικοδόμηση νέων εγκαταστάσεων αποθήκευσης στα λιμάνια τους, κάτι που μπορεί να διαρκέσει ίσως μέχρι το 2024.
Παράλληλα, η έλλειψη ενεργειακών πόρων θα αυξήσει απότομα τις διεθνείς τιμές φυσικού αερίου και πετρελαίου.
Οι ευρωπαϊκές χώρες μέλη του ΝΑΤΟ θα εντείνουν επίσης τις αγορές όπλων από το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα των ΗΠΑ.
Η αγορά θα αντιδράσει αυξάνοντας τις τιμές των όπλων.
Και οι τιμές των τροφίμων θα αυξηθούν επίσης ως αποτέλεσμα των ελλείψεων σιτηρών που προκύπτουν από τη διακοπή των εισαγωγών από τη Ρωσία και την Ουκρανία, αφενός, και την έλλειψη λιπασμάτων αφετέρου.
Και οι τρεις αυτές εμπορικές δυναμικές θα ενισχύσουν το δολάριο έναντι του ευρώ.
Το ερώτημα είναι πώς θα εξισορροπήσει η Ευρώπη τις πρόσθετες διεθνείς πληρωμές της προς τις ΗΠΑ;
Τι έχει να εξάγει που η οικονομία των ΗΠΑ που θα θέλει και θα χρειάζεται η οικονομία των ΗΠΑ, τώρα που ο προστατευτισμός κερδίζει έδαφος, τώρα που το παγκόσμιο ελεύθερο εμπόριο βρίσκεται σε υποχώρηση;

Η Ευρώπη χάνει την πολιτική της ανεξαρτησία. Θα χάσει και το νόμισμά της;

Η απάντηση είναι, όχι πολλά πράγματα. Τι θα κάνει λοιπόν η Ευρώπη;
Με δυο λόγια θα το λέγαμε ως εξής: τώρα η Ευρώπη έχει χάσει μεγάλο μέρος της πολιτικής ανεξαρτησίας της και μοιάζει περισσότερο με τον Παναμά και τη Λιβερία – τα δύο υπεράκτια τραπεζικά κέντρα που δεν είναι πραγματικά «κράτη» επειδή δεν εκδίδουν το δικό τους νόμισμα. αλλά χρησιμοποιούν το δολάριο ΗΠΑ.
Δεδομένου ότι η Ευρωζώνη βασίζει την ύπαρξή της σε αυστηρά νομισματικά δεσμά, που περιορίζουν την ικανότητά της να δημιουργεί νέο χρήμα για να στηρίζει την οικονομία και τα ελλείμματα, πέρα από το όριο του 3% του ΑΕΠ, γιατί κάποιες χώρες να μην εγκαταλείψουν το ευρώ και να υιοθετήσουν το αμερικανικό δολάριο, όπως έχουν κάνει το Εκουαδόρ, η Σομαλία, οι Τούρκοι και τα νησιά Κάικος;
Αυτό θα έδινε στους Αμερικανούς επενδυτές ασφάλεια έναντι της υποτίμησης του ευρωπαϊκού νομίσματος όσο θα αυξάνεται το διμερές εμπόριο και οι εξαγωγές των ΗΠΑ στην Ευρώπη.
Αν πάλι οι ευρωπαϊκές χώρες παραμείνουν στο ευρώ, το κόστος σε δολάρια του εξωτερικού χρέους που θα δημιουργήσει σταδιακά η Ευρώπη διευρύνοντας διαρκώς το εμπορικό της έλλειμμα με τις ΗΠΑ για να προμηθεύεται από αυτές ενεργειακούς πόρους, τρόφιμα και οπλικά συστήματα, θα εκραγεί.
Το κόστος σε ευρώ θα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο καθώς το ευρώ θα υποχωρεί έναντι του δολαρίου.
Τα επιτόκια θα αυξηθούν, επιβραδύνοντας τις επενδύσεις και καθιστώντας την Ευρώπη ακόμη πιο εξαρτημένη από τις εισαγωγές.
Η ευρωζώνη θα μετατραπεί σε οικονομική νεκρή ζώνη.
Έτσι οι ΗΠΑ θα εξασφαλίσουν την παράταση της ηγεμονίας του δολαρίου – σε βάρος της Ευρώπης.

www.bankingnews.gr