Σχετικά Άρθρα
Gatestone Institute: Η Δύση ενισχύει την επιθετικότητα του Erdogan
Ο Lavrov ξεκαθαρίζει: Απαντάμε στις οικονομικές επιθέσεις της Δύσης αρκετά συγκρατημένα αλλά η υπομονή μας τελειώνει
Scholz: Ο πόλεμος του Putin είναι μέρος μιας μεγαλύτερης σταυροφορίας κατά της Δύσης
Η διαχρονικότητα του τρόπου σκέψης και του αντίληψης όσον αγορά παγκόσμια πολιτική είναι ένα σπάνιο σημάδι μίας μεγαλειώδους ευφυΐας .
Η Παρακμή της Δύσης, το έργο του Oswald Spengler, που κυκλοφόρησε πριν από έναν αιώνα, αξίζει αυτή τη διάκριση καθώς διαβάζεται σαν να γράφτηκε χθες.
Ο Γερμανός ιστορικός-φιλόσοφος έγραψε το 1922 ότι ο δυτικοευρωπαϊκό-αμερικανικός πολιτισμός βρισκόταν σε μόνιμη και ανεπανόρθωτη παρακμή σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής, συμπεριλαμβανομένης της θρησκείας, της τέχνης, της πολιτικής, της κοινωνικής ζωής, της οικονομίας και της επιστήμης.
Για αυτόν, οι πολιτικές, κοινωνικές και ιδεολογικές διαστάσεις αυτής της παρακμής ήταν εμφανείς στις αποτυχίες της δυτικής πολιτικής τάξης και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Περιέγραψε τους πολιτικούς, που δρουν κυρίως σε μεγάλες πόλεις, να παραπλανούν τις αδιαφοροποίητες μάζες και να περιφρονούν τις σιωπηρές πλειοψηφίες ενώ τους περιέγραψε ως «ένα νέο είδος νομάδα, που συνάπτεται ασταθώς με ρευστές μάζες, τον παρασιτικό κάτοικο της πόλης, χωρίς παράδοση, εντελώς ρεαλιστή, άθρησκο , οξύνου και βαθιά περιφρονητικό για τον συμπατριώτη».
Σήμερα, η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) με έδρα τις Βρυξέλλες, μέσω της επαναλαμβανόμενης περιφρόνησής της για την εθνική κυριαρχία, ταιριάζει πλήρως σε αυτόν τον ορισμό, επισημαίνεται στη ανάλυυση του Ron Paul Institute.
H αποτυχημένοι ιδεολόγοι…
Ο Spengler πίστευε ότι η παρακμή στην πολιτική σημαίνει επικράτηση της ιδεολογίας έναντι της δράσης.
«Οι άνθρωποι της θεωρίας διαπράττουν τεράστιο λάθος πιστεύοντας ότι η θέση τους είναι στην κορυφή και όχι να επιβιβάζονται στο τρένο μεγάλων γεγονότων», έγραψε, αγνοώντας πόσο αλήθεια είναι αυτό σήμερα, καθώς μόλις είδαμε την πτώση του πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου Liz Truss που θυσίασε την οικονομία στο βωμό μιας ιδεοληπτικής προσέγγισης.
Το δόγμα που καταστρέφει την κοινωνική συνοχή και την ευημερία είναι επίσης παρόν στην καταστροφή της ανταγωνιστικότητας της μεταποίησης της Ευρώπης, καθώς οι πολιτικοί τους αρνούνται αναίτια και καταστροφικά τη φθηνή ρωσική ενέργεια ή όταν η λιλιπούτεια Λιθουανία επιλέγει να σταθεί απέναντι στην Κίνα για να υπερασπιστεί την «κυριαρχία» της Ταϊβάν.
Εν όψει αυτών των γεγονότων, ο Γερμανός στοχαστής θα είχε επαναλάβει τον ισχυρισμό του ότι «ο δογματικός πολιτικός … ξέρει πάντα τι πρέπει να γίνει, και όμως η δραστηριότητά του, αφού πάψει να περιορίζεται στο χαρτί, είναι η λιγότερο επιτυχημένη και επομένως η λιγότερο πολύτιμη στο πεδίο της Ιστορίας.
Έχουν ιδέα… για την πραγματικότητα;
Όταν ακούμε τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών Harbeck ή την ομόλογό του Εξωτερικών Baerbock να κάνουν διαλέξεις για την υπεροχή της πράσινης ατζέντας ή για το πώς πρέπει να συνεχιστεί η στρατιωτική υποστήριξη της Ουκρανίας ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι ψηφοφόροι, δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε την ερώτηση του συγγραφέα. :
«[Εχουν] ιδέα ποια είναι η πραγματικότητα της παγκόσμιας πολιτικής, των προβλημάτων των παγκόσμιων πόλεων, του καπιταλισμού, του μέλλοντος του κράτους, της σχέσης των τεχνικών με την πορεία του πολιτισμού, της Επιστήμης;».
Φτώχεια ιδεών και σύστημα
Η «διεθνής τάξη βασισμένη σε κανόνες», αυτό το δυτικό αξίωμα που γεννήθηκε από την ευφορία μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογήσει τον ηγεμονισμό των ΗΠΑ, μας υπενθυμίζει τον αφορισμό του συγγραφέα ότι «τίποτα δεν είναι πιο απλοϊκό από το να έχεις φτώχεια ιδεών και να καταλήγεις ιδρύοντας ένα σύστημα.
«Ακόμη και μια καλή ιδέα έχει μικρή αξία όταν εκφωνείται από έναν επίσημο» έρχεται στο μυαλό όταν ακούμε τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής von der Leyen ή τον επικεφαλής Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ Borrell να επαναλαμβάνουν το ίδιο mantra.
«Στην πολιτική, μόνο η αναγκαιότητα της ζωής καθορίζει την υπεροχή οποιουδήποτε δόγματος», κάτι που έχει ξεχαστεί καθώς η Ευρώπη ακολουθεί τυφλά τις ΗΠΑ σε έναν οικονομικό πόλεμο που καταστρέφει την ήπειρο.
Έλλειψη κατανόησης για την Ανατολή
Σχετικά με την αντιπαράθεση Ανατολής - Δύσης, όσον αφορά την Κίνα, ο Spengler τόνισε την παραδοσιακή έλλειψη κατανόησης από τους δυτικούς πολιτικούς των βασικών μοχλών της κινεζικής σκέψης που έχουν να κάνουν με μια 4,000 ετών θεώρηση της ιστορίας και της θέσης τους στον κόσμο, σε σύγκριση με την Δυτικό στενό χρονικό ορίζοντα με γεγονότα που έλαβαν χώρα από το 1500 και μετά.
Η δυτικότροπη αντίληψη της ιστορίας αναιρεί την παγκόσμια ιστορία, επισημαίνει, προσθέτοντας ότι η παγκόσμια ιστορία, στα δυτικά μάτια, είναι η παγκόσμια εικόνα των Δυτικών και όχι ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Ο αμερικανικός εξαιρετισμός, η επικίνδυνη αντίληψη ότι οι αξίες, το πολιτικό σύστημα και η ιστορία των ΗΠΑ τις προορίζουν να διαδραματίσουν τον ηγετικό ρόλο στον κόσμο, αμφισβητήθηκε όταν επεσήμανε ότι υπάρχουν τόσες ηθικές όσες και πολιτισμοί, ούτε περισσότεροι ούτε λιγότεροι, και ότι κάθε πολιτισμός κατέχει το δικό του πρότυπο, η εγκυρότητα του οποίου αρχίζει και τελειώνει με αυτό, μια δήλωση που εξηγεί την ανάγκη για έναν πολυπολικό κόσμο.
Η βούληση για ισχύ…
Όσο και αν έχει γίνει πολιτικά ορθό να επικρίνουμε τις ιδέες του Νίτσε μετά την οικειοποίησή του από τη ναζιστική ιδεολογία, ο Spengler επιβεβαίωσε ότι η βασική αντίληψη του Νίτσε για τη βούληση για ισχύ είναι απαραίτητη για τον δυτικό πολιτισμό και αυτό είναι σύμφωνο με τη δυτική πεποίθηση για την ανωτερότητα των αξιών και την ανάγκη επιβολής τους σε άλλους πολιτισμούς.
«Η δυτική ανθρωπότητα τελεί υπο τη επιρροή μιας τεράστιας οπτικής ψευδαίσθησης.
Ο καθένας απαιτεί κάτι από τα υπόλοιπα.
Λέμε ‘‘θα πρέπει’’ με την πεποίθηση ότι ο τάδε και ο άλλος στην πραγματικότητα μπορεί και πρέπει να αλλάξει ή να διαμορφωθεί ή να διευθετηθεί σύμφωνα με την τάξη - και η πεποίθησή μας τόσο στην αποτελεσματικότητα όσο και στο ότι δικαιούμαστε να δώσουμε τέτοια οι παραγγελίες είναι ακλόνητη».
Χρήμα, πολιτική και ΜΜΕ
Το χρήμα, η πολιτική και ο Τύπος διαδραματίζουν οικείο ρόλο στον δυτικό πολιτισμό, δηλώνει ο Spengler. Στην πολιτική, το χρήμα «διευθετει» τη δημοκρατική διαδικασία ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των εκλογών, όπως είναι η παραδειγματική περίπτωση των ΗΠΑ.
Ο Τύπος υπηρετεί αυτόν που τον κατέχει και δεν διαδίδει «ελεύθερη» άποψη – τη γεννά.
«Τι είναι αλήθεια;
Για το πλήθος, που συνεχώς διαβάζει και ακούει»....
Σχετικά με την ελευθερία του Τύπου, μας υπενθυμίζεται ότι επιτρέπεται στον καθένα να λέει ό,τι θέλει, αλλά ο Τύπος είναι ελεύθερος να λάβει υπόψη του τι λέει ή όχι.
Ο Τύπος μπορεί να καταδικάσει σε θάνατο κάθε «αλήθεια» απλώς μη αναλαμβάνοντας την επικοινωνία της στον κόσμο – «μια τρομερή λογοκρισία που είναι ακόμη πιο ισχυρή καθώς οι μάζες των αναγνωστών εφημερίδων αγνοούν απολύτως ότι υπάρχει».
Η Ρώμη του στρατηγού Κράσου
Υπάρχουν εντυπωσιακοί παραλληλισμοί μεταξύ της σημερινής φτώχειας στις πόλεις των ΗΠΑ και της εξιιστόρησης του τι συνέβαινε στη Ρώμη την εποχή του Κράσου, ο οποίος ως κερδοσκόπος ακινήτων θυμίζει επίσης Donald Trump.
Στη Ρώμη, οι άνθρωποι παρουσιάζονται να ζουν «μέσα σε τρομερή δυστυχία στα πολυώροφα καταλύματα των σκοτεινών προαστίων», μια ατυχία που συνδέεται άμεσα με τις συνέπειες του ρωμαϊκού στρατιωτικού επεκτατισμού και που υποδηλώνει τις τρέχουσες συνθήκες στο Ντιτρόιτ, το Κλίβελαντ ή το Νιούαρκ.
Η Παρακμή της Δύσης πρωτοδιαβάστηκε ως ο επίλογος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, του πολέμου που τερμάτισε όλους τους πολέμους.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα διαβαστεί στον σημερινό κόσμο ως η εισαγωγή σε μια νέα ιστορική συμφορά.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών