Ο θανάσιμος κίνδυνος που απειλεί με αφανισμό το Ισραήλ είναι οι …ΗΠΑ - Το 2024 δεν είναι 1973

Το πνεύμα και η εν γένει κουλτούρα του ισραηλινού στρατού διαμορφώθηκε τον Οκτώβριο του 1973, όταν η Αίγυπτος και η Συρία επιτέθηκαν χωρίς προειδοποίηση εναντίον του εβραϊκού κράτους.
Είναι σημαντικό ότι η επίθεση αντιπροσώπευε μια άμεση απειλή για τα αμερικανικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή, εξηγεί σε άρθρο του στο Geopolitical Futures ο γνωστός αναλυτής George Friedman.
Η Αίγυπτος και η Συρία ήταν και οι δύο εξοπλισμένες από τη Σοβιετική Ένωση, επομένως μια ήττα του Ισραήλ μπορεί να είχε δώσει στη Μόσχα τον έλεγχο της Διώρυγας του Σουέζ και μέσω της συριακής κατοχής, πρόσβαση στο πετρέλαιο της Σαουδικής Αραβίας.
Η κατάσταση κλιμακώθηκε τάχιστα με το αραβικό embargo πετρελαίου, προκαλώντας οικονομική κρίση στις ΗΠΑ και στην υπόλοιπη Δύση.

Στήριξη ΗΠΑ σε Ισραήλ το 1973

Έτσι, η Ουάσιγκτον έσπευσε να παράσχει υλική υποστήριξη στο Ισραήλ και ξεκίνησε μια διπλωματική διαδικασία που ωφέλησε την ίδια και τον σύμμαχό της στη Μέση Ανατολή, ενώ μπλόκαρε τους Σοβιετικούς.
Είναι εύκολο να κάνουμε παραλληλισμούς, ακόμη και ασυνείδητους, από τη στιγμή που οι ΗΠΑ βλέπουν τον εαυτό τους σε μεγάλο κίνδυνο.
Βλέποντας τώρα τη θέση του Ισραήλ, νομίζω ότι αυτό έκανε, έστω και κατά λάθος.
Βαθιά στην ισραηλινή ψυχή υπάρχει η αντίληψη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα εγκαταλείψουν ποτέ το Ισραήλ.
Αλλά υπάρχει ένα ρητό ότι τα έθνη δεν έχουν μόνιμους φίλους ή εχθρούς, παρά μόνο μόνιμα συμφέροντα.
Το 1973, το συμφέρον του Ισραήλ ήταν να προστατεύσει ολόκληρο το Ισραήλ – και αυτό ήταν απόλυτο.
Η οικοδόμηση στρατηγικής με βάση το συναίσθημα είναι επικίνδυνη, εξηγεί ο Friedman.
«Αυτό που πραγματικά είχε σημασία για την Ουάσιγκτον ήταν η Σοβιετική Ένωση», σημειώνει.

Δεν υπάρχουν στον ορίζοντα τα οφέλη του 1973

Το Ισραήλ τώρα βρίσκεται πλέον σε έναν πόλεμο με κάποιες ομοιότητες.
Υπάρχει η ανικανότητα των ισραηλινών υπηρεσιών πληροφοριών και η πεποίθηση ότι μόνο μια αποφασιστική ήττα του εχθρού θα διασφαλίσει την εθνική ασφάλεια.
Η στρατηγική τους, για να μην αναφέρουμε την πολιτική τους ρητορική, δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι ΗΠΑ συμμερίζονται το ενδιαφέρον του Ισραήλ να διεξάγει μια πολιτική και οικονομικά δαπανηρή επιχείρηση κατά της Hamas.
Ο πόλεμος του 1973 κράτησε λίγες εβδομάδες, όχι λίγους μήνες.
Αυτή η επιχείρηση θα έχει κόστος χωρίς τα προφανή οφέλη του 1973.
Το Ισραήλ πορεύεται με τη θεωρία ότι ένα τεράστιο πλήγμα θα εξαλείψει τη Hamas και θα συντρίψει την απειλή του ριζοσπαστικού ισλαμισμού.
Είναι μια τραβηγμένη ιδέα.
«Αν δεν αντιμετωπιστεί πολιτικά, αυτή η απειλή είναι μια μόνιμη πραγματικότητα.
Το 1973, τεράστια χτυπήματα άλλαξαν την αιγυπτιακή πολιτική.
Αλλά σήμερα δεν είναι το 1973, και οι αντιλήψεις της Αιγύπτου για την πραγματικότητα και τη Hamas δεν είναι οι ίδιες.
Ούτε του Ιράν», εκτιμά ο Αμερικανός αναλυτής.
Το Ισραήλ ονειρεύεται μια άλλη Μάχη της Κινεζικής Φάρμας (Γιομ Κιπούρ), όπου οι Ισραηλινοί διέσχισαν τη Διώρυγα του Σουέζ και επαναπροσδιόρισαν τον πόλεμο υπέρ του.

Σε μακρύ και επικίνδυνο μονοπάτι το Ισραήλ

Αυτός ο πόλεμος είναι διαφορετικός και είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως θα καταλήξει.
Το πιο σημαντικό είναι ότι σε αυτόν τον πόλεμο δεν διακυβεύονται σημαντικά συμφέροντα για τις ΗΠΑ και το συναίσθημα που υπάρχει χαρακτηρίζεται από πικρό διχασμό.
Το μόνο που έχουν κοινό οι δύο πόλεμοι είναι μια τεράστια αποτυχία των υπηρεσιών πληροφοριών. Ακόμη και μια ήττα της Hamas θέτει μόνο τις προϋποθέσεις για τον επόμενο πόλεμο και το Ισραήλ πρέπει να αντιμετωπίσει την πιθανότητα της επόμενης αποτυχίας των μυστικών υπηρεσιών.
Ο πόλεμος δεν είναι μια αρένα του σωστού και του λάθους.
Είναι η σφαίρα της νοημοσύνης και των όπλων.
Οι Ισραηλινοί πολεμούν σε εξαιρετικά περιορισμένες συνθήκες με μια στρατηγική στην οποία συνεχίζουν να εμπλέκουν σειριακά τις δυνάμεις της Hamas.
Αυτό είναι ένα πολύ μακρύ μονοπάτι και επικίνδυνο.
Δεν είναι το 1973.

www.bankingnews.gr