Από το 1973 έως το 1985, ο χρηματοπιστωτικός τομέας της Αμερικής δεν κέρδισε ποτέ περισσότερο από το 16% του ΑΕΠ -αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 2000, κέρδιζε 41%
Οι χρηματοπιστωτικές αγορές έχουν κυριαρχήσει στον πλανήτη και παίζουν ξεδιάντροπα με τις ζωές δισεκατομμυρίων πολιτών, με σκοπό το κέρδος και μέσο τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό.
Όπως αναφέρει το Brownstone Institute, η στιγμή που το χρηματοπιστωτικό σύστημα (σσ: επενδυτικές τράπεζες, μέτοχοι κλπ.) «κατέλαβαν» τις ΗΠΑ (και κατά συνέπεια το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη) ήταν η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, όταν η απληστία των αγορών οδήγησε σε κραχ την παγκόσμια οικονομία.
Στον απόηχο της κρίσης του 2008, ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) Simon Johnson, προειδοποίησε ότι οι ίδιες δυσλειτουργικές πολιτικές που είδε σε «Μπανανίες» είχαν επικρατήσει και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Προειδοποίησε τότε ότι εάν η Αμερική δεν ενεργούσε γρήγορα, θα βυθιζόμασταν σε ένα «αθόρυβο πραξικόπημα», καθώς το χρηματοπιστωτικό σύστημα είχε αιχμαλωτίσει αποτελεσματικά την κυβέρνηση, διασώζοντας τον εαυτό του μέχρι να τελειώσουν τα χρήματα και να επέλθει η οικονομική καταστροφή (όπως και έγινε!).
Ωστόσο, η Ουάσινκγκτον δεν ενήργησε γρήγορα. Στην πραγματικότητα, τα πράγματα έγιναν χειρότερα από τότε, εκτιμά το Brownstone Institute.
Σε μία χώρα με 35 τρισ. δολάρια δημόσιο χρέος, οι πολίτες διασώζουν ακόμη τις τράπεζες -όπως έγινε το 2023 με τις περιφερειακές- και η Ουάσινγκτον έχει παραδοθεί πλήρως σε τράπεζες και πολυεθνικές.
«Θα έρθει η στιγμή που το κράτος δεν θα μπορεί πια να διασώζει το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αυτό σημαίνει αθέτηση υποχρεώσεων και χρεοκοπία, με το χρέος να πληρώνεται από τις αποταμιεύσεις των πολιτών. (...)
Έτσι, πρώτα, η αγνοημένη προειδοποίηση του Simon Johnson. Δεν είμαστε οπαδοί του ΔΝΤ, αλλά ένα πράγμα που γνωρίζει καλά το ΔΝΤ είναι οι δυσλειτουργικές κυβερνήσεις. Στην προειδοποίησή του, ο Johnson εξήγησε το τυπικό μοτίβο όταν οι χώρες καταρρέουν -όταν έρχονται σε απόγνωση και ζητούν τη βοήθεια του ΔΝΤ.
Πρώτον, μια μικρή ομάδα ισχυρών ελίτ αναλαμβάνει την πολιτική. Αυτή είναι συνήθως η οικονομική ελίτ ή μεγάλες εταιρείες.
Επειδή αυτές οι ελίτ γνωρίζουν ότι θα διασωθούν, παίρνουν υπερβολικούς κινδύνους στις καλές στιγμές. Ένας ισχυρός νόμος των οικονομικών είναι ότι ο κίνδυνος δίνει ανταμοιβή. Αυτό σημαίνει ότι αν ξέρετε ότι θα λάβετε διάσωση, θα ήσασταν βλάκας να μην αναλάβετε πολύ ρίσκο.
Αν κάθε παρτίδα στο παιχνίδι πόκερ είναι all-in, αναπόφευκτα θα χάσεις. Περνάς τις απώλειές σου στον φορολογούμενο και ξεκινάς από την αρχή με φρέσκες μάρκες, με τη χορηγία των κορόιδων».
Το πραξικόπημα
Ο Johnson παρουσίασε τους αριθμούς του: από το 1973 έως το 1985, ο χρηματοπιστωτικός τομέας της Αμερικής δεν κέρδισε ποτέ περισσότερο από το 16% του εγχώριου εταιρικού προϊόντος. Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 2000, κέρδιζε 41%.
Μετέτρεψε ένα μέρος αυτών των κερδών σε λόμπι, καταργώντας τους κανονισμούς της εποχής της ύφεσης που χώριζαν την τραπεζική και την επενδυτική τραπεζική. Με άλλα λόγια, απελευθέρωση των τραπεζών να παίξουν με κεφάλαια εγγυημένα από τους φορολογούμενους.
Στη συνέχεια άσκησε πιέσεις για να αυξήσει τη μόχλευση. Έτσι, θα μπορούσε να πάρει μεγάλα στοιχήματα με ένα μικρό χρηματικό ποσό -και πάλι, όλα εγγυημένα από τους φορολογούμενους.
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η κρίση του 2008, όπου οι τράπεζες πόνταραν τρισεκατομμύρια τοξικά δάνεια από ανθρώπους χωρίς εισόδημα, χωρίς περιουσιακά στοιχεία και χωρίς πίστωση.
Στη συνέχεια, ανάγκασαν τους λομπίστες στην Ουάσιγκτον να δώσουν προγράμματα διάσωσης, χρησιμοποιώντας την πραγματική οικονομία ως όμηρο για να αποσπάσουν ακόμη περισσότερες εύνοιες από τους λομπίστες.
«Σε αντάλλαγμα, έδωσαν στους πολιτικούς και το προσωπικό τους θέσεις ή ακόμη και δωροδοκίες.
Ο Ben Bernanke πήρε 250.000 δολάρια για μία μόνο ομιλία σε ένα οικονομικό συνέδριο.
Η Janet Yellen πληρώθηκε 7 εκατομμύρια δολάρια σε αμοιβές ομιλίας από την Goldman Sachs και άλλες τράπεζες της Wall Street -το hedge fund Citadel πλήρωσε στη Yellen 292.500 δολάρια για μία μόνο ομιλία. Η Standard Chartered με έδρα το Λονδίνο πλήρωσε 270.000 δολάρια για μία ομιλία.
Ο Johnson συνοψίζει: το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι απελπιστικά άρρωστο και διατηρείται ζωντανό μόνο από μια ατελείωτη σειρά από προγράμματα διάσωσης, όπως αυτά που οδήγησαν σε χρεοκοπίες τραπεζών το 2023.
Λέει ότι η μόνη λύση είναι η αναγκαστική αναγνώριση των ζημιών των τραπεζών -που θα τις οδηγούσε σε πτώχευση- και στη συνέχεια η πώλησή τους σε νέα διοίκηση που δεν θα έχει πρόσβαση σε προγράμματα διάσωσης», σχολιάζει το Brownstone Institute.
Τι ακολουθεί
Δεδομένης της δύναμης τους στο λόμπι, οι πιθανότητες διάλυσης των μεγαλοτραπεζών της Αμερικής είναι ελάχιστες έως μηδαμινές.
Αυτό σημαίνει ότι αν η Ουάσιγκτον δεν χαλιναγωγήσει τις τράπεζες, μας επιφυλάσσει περισσότερες οικονομικές κρίσεις, περισσότερα προγράμματα διάσωσης και εθνικό χρέος -και περισσότερο χρόνο για την οικονομική καταστροφή.
«Χάσαμε την ευκαιρία μας το 2008 και, κατά πάσα πιθανότητα, θα χρειαστεί ακόμη μία μεγάλη κρίση προτού οι πολιτικοί στραφούν στους λομπίστες τους και στο οικονομικό πραξικόπημα που κατέλαβε τη δημοκρατία μας», καταλήγει το Brownstone Institute.
www.bankingnews.gr
Όπως αναφέρει το Brownstone Institute, η στιγμή που το χρηματοπιστωτικό σύστημα (σσ: επενδυτικές τράπεζες, μέτοχοι κλπ.) «κατέλαβαν» τις ΗΠΑ (και κατά συνέπεια το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη) ήταν η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, όταν η απληστία των αγορών οδήγησε σε κραχ την παγκόσμια οικονομία.
Στον απόηχο της κρίσης του 2008, ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) Simon Johnson, προειδοποίησε ότι οι ίδιες δυσλειτουργικές πολιτικές που είδε σε «Μπανανίες» είχαν επικρατήσει και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Προειδοποίησε τότε ότι εάν η Αμερική δεν ενεργούσε γρήγορα, θα βυθιζόμασταν σε ένα «αθόρυβο πραξικόπημα», καθώς το χρηματοπιστωτικό σύστημα είχε αιχμαλωτίσει αποτελεσματικά την κυβέρνηση, διασώζοντας τον εαυτό του μέχρι να τελειώσουν τα χρήματα και να επέλθει η οικονομική καταστροφή (όπως και έγινε!).
Ωστόσο, η Ουάσινκγκτον δεν ενήργησε γρήγορα. Στην πραγματικότητα, τα πράγματα έγιναν χειρότερα από τότε, εκτιμά το Brownstone Institute.
Σε μία χώρα με 35 τρισ. δολάρια δημόσιο χρέος, οι πολίτες διασώζουν ακόμη τις τράπεζες -όπως έγινε το 2023 με τις περιφερειακές- και η Ουάσινγκτον έχει παραδοθεί πλήρως σε τράπεζες και πολυεθνικές.
«Θα έρθει η στιγμή που το κράτος δεν θα μπορεί πια να διασώζει το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αυτό σημαίνει αθέτηση υποχρεώσεων και χρεοκοπία, με το χρέος να πληρώνεται από τις αποταμιεύσεις των πολιτών. (...)
Έτσι, πρώτα, η αγνοημένη προειδοποίηση του Simon Johnson. Δεν είμαστε οπαδοί του ΔΝΤ, αλλά ένα πράγμα που γνωρίζει καλά το ΔΝΤ είναι οι δυσλειτουργικές κυβερνήσεις. Στην προειδοποίησή του, ο Johnson εξήγησε το τυπικό μοτίβο όταν οι χώρες καταρρέουν -όταν έρχονται σε απόγνωση και ζητούν τη βοήθεια του ΔΝΤ.
Πρώτον, μια μικρή ομάδα ισχυρών ελίτ αναλαμβάνει την πολιτική. Αυτή είναι συνήθως η οικονομική ελίτ ή μεγάλες εταιρείες.
Επειδή αυτές οι ελίτ γνωρίζουν ότι θα διασωθούν, παίρνουν υπερβολικούς κινδύνους στις καλές στιγμές. Ένας ισχυρός νόμος των οικονομικών είναι ότι ο κίνδυνος δίνει ανταμοιβή. Αυτό σημαίνει ότι αν ξέρετε ότι θα λάβετε διάσωση, θα ήσασταν βλάκας να μην αναλάβετε πολύ ρίσκο.
Αν κάθε παρτίδα στο παιχνίδι πόκερ είναι all-in, αναπόφευκτα θα χάσεις. Περνάς τις απώλειές σου στον φορολογούμενο και ξεκινάς από την αρχή με φρέσκες μάρκες, με τη χορηγία των κορόιδων».
Το πραξικόπημα
Ο Johnson παρουσίασε τους αριθμούς του: από το 1973 έως το 1985, ο χρηματοπιστωτικός τομέας της Αμερικής δεν κέρδισε ποτέ περισσότερο από το 16% του εγχώριου εταιρικού προϊόντος. Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 2000, κέρδιζε 41%.
Μετέτρεψε ένα μέρος αυτών των κερδών σε λόμπι, καταργώντας τους κανονισμούς της εποχής της ύφεσης που χώριζαν την τραπεζική και την επενδυτική τραπεζική. Με άλλα λόγια, απελευθέρωση των τραπεζών να παίξουν με κεφάλαια εγγυημένα από τους φορολογούμενους.
Στη συνέχεια άσκησε πιέσεις για να αυξήσει τη μόχλευση. Έτσι, θα μπορούσε να πάρει μεγάλα στοιχήματα με ένα μικρό χρηματικό ποσό -και πάλι, όλα εγγυημένα από τους φορολογούμενους.
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η κρίση του 2008, όπου οι τράπεζες πόνταραν τρισεκατομμύρια τοξικά δάνεια από ανθρώπους χωρίς εισόδημα, χωρίς περιουσιακά στοιχεία και χωρίς πίστωση.
Στη συνέχεια, ανάγκασαν τους λομπίστες στην Ουάσιγκτον να δώσουν προγράμματα διάσωσης, χρησιμοποιώντας την πραγματική οικονομία ως όμηρο για να αποσπάσουν ακόμη περισσότερες εύνοιες από τους λομπίστες.
«Σε αντάλλαγμα, έδωσαν στους πολιτικούς και το προσωπικό τους θέσεις ή ακόμη και δωροδοκίες.
Ο Ben Bernanke πήρε 250.000 δολάρια για μία μόνο ομιλία σε ένα οικονομικό συνέδριο.
Η Janet Yellen πληρώθηκε 7 εκατομμύρια δολάρια σε αμοιβές ομιλίας από την Goldman Sachs και άλλες τράπεζες της Wall Street -το hedge fund Citadel πλήρωσε στη Yellen 292.500 δολάρια για μία μόνο ομιλία. Η Standard Chartered με έδρα το Λονδίνο πλήρωσε 270.000 δολάρια για μία ομιλία.
Ο Johnson συνοψίζει: το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι απελπιστικά άρρωστο και διατηρείται ζωντανό μόνο από μια ατελείωτη σειρά από προγράμματα διάσωσης, όπως αυτά που οδήγησαν σε χρεοκοπίες τραπεζών το 2023.
Λέει ότι η μόνη λύση είναι η αναγκαστική αναγνώριση των ζημιών των τραπεζών -που θα τις οδηγούσε σε πτώχευση- και στη συνέχεια η πώλησή τους σε νέα διοίκηση που δεν θα έχει πρόσβαση σε προγράμματα διάσωσης», σχολιάζει το Brownstone Institute.
Τι ακολουθεί
Δεδομένης της δύναμης τους στο λόμπι, οι πιθανότητες διάλυσης των μεγαλοτραπεζών της Αμερικής είναι ελάχιστες έως μηδαμινές.
Αυτό σημαίνει ότι αν η Ουάσιγκτον δεν χαλιναγωγήσει τις τράπεζες, μας επιφυλάσσει περισσότερες οικονομικές κρίσεις, περισσότερα προγράμματα διάσωσης και εθνικό χρέος -και περισσότερο χρόνο για την οικονομική καταστροφή.
«Χάσαμε την ευκαιρία μας το 2008 και, κατά πάσα πιθανότητα, θα χρειαστεί ακόμη μία μεγάλη κρίση προτού οι πολιτικοί στραφούν στους λομπίστες τους και στο οικονομικό πραξικόπημα που κατέλαβε τη δημοκρατία μας», καταλήγει το Brownstone Institute.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών