Tο επιτόκιο της ΕΚΤ καταγράφεται στο 4,5% αφού προηγήθηκαν τέσσερις αυξήσεις κατά το 2022 της τάξεως των 250 μονάδων βάσης και έξι αυξήσεις κατά το 2023 ύψους 200 μονάδων βάσης
Mέχρι τον Ιούλιο του 2022 το βασικό επιτόκιο της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας ήταν μηδέν και σε λιγότερο από ενάμιση χρόνο μετά και την τελευταία αύξηση στις 20 Σεπτεμβρίου 2023 αυξήθηκε κατά 450 μονάδες βάσης.
Σήμερα το επιτόκιο καταγράφεται στο 4,5% αφού προηγήθηκαν τέσσερις αυξήσεις κατά το 2022 της τάξεως των 250 μονάδων βάσης και έξι αυξήσεις κατά το 2023 ύψους 200 μονάδων βάσης.
Το υπόβαθρο αυτών των αυξήσεων στηρίζεται στις προβλέψεις των στελεχών της ΕΚΤ για την πορεία των τιμών σε μεσοπρόθεσμο διάστημα.
Με τον στόχο στο 2% οι προβλέψεις θέλουν τον πληθωρισμό για το 2023 στο 5,6%, για το 2024 στο 3,2% και για το 2025 στο 2,1% ενώ οι αντίστοιχες προβλέψεις για τον πληθωρισμό χωρίς ενέργεια και είδη διατροφής τον θέλουν στο 5,1% για το 2023, στο 2,9% για το 2024 και στο 2,2% για το 2025.
Παράλληλα όπως είναι ευρύτερα γνωστό και κοινώς αποδεκτό οι πληθωριστικές πιέσεις δεν οφείλονται στην ζήτηση αλλά στις αδυναμίες της προσφοράς ενώ ο ρόλος της αυξημένης προσφοράς χρήματος σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως σημαντικός δείκτης που βάζει σε κίνδυνο την σταθερότητα των τιμών.
Κοινά αποδεκτό επίσης είναι ότι η συσταλτική νομισματική πολιτική ,όταν οι αιτίες αύξησης των τιμών δεν οφείλονται στην ζήτηση, δεν αποτελεί την κατάλληλη συνταγή για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού, το αντίθετο μάλιστα, δυσχεραίνει μακροπρόθεσμα τις συνθήκες διαμόρφωσης πλαισίου ενίσχυσης της προσφοράς.
Οι προβλέψεις των στελεχών της ΕΚΤ για την πορεία της ανάπτυξης στην ευρωζώνη το δείχνουν ξεκάθαρα, αφού προδιαγράφουν ανάπτυξη της τάξεως του 0,7% για το 2023, της τάξεως του 1% για το 2024 και του 1,5% για το 2025.
Αποδέχονται επομένως τον αρνητικό αντίκτυπο που θα έχει η ανοδική πορεία των επιτοκίων στις επενδύσεις, δεδομένου της αύξησης του κόστους χρήματος και καταληκτικά στην ανάπτυξη.
Το ερώτημα είναι εφόσον γνωρίζουν ότι η στρατηγική τιθάσευσης του πληθωρισμού μέσω της αύξησης των επιτοκίων είναι λάθος γιατί επιμένουν αδιαφορώντας πλήρως για τις επιπτώσεις που αυτή προδιαγράφει .
Γνωρίζοντας ότι η διαμόρφωση νομισματικών συνθήκων πολλαπλών και παράπλευρων απωλειών είναι, χωρίς να επιλύει το θέμα των τιμών, η ιδανική συνθήκη ύφεσης γιατί δεν μεταβάλλουν τον τρόπο σκέψης και το οπλοστάσιο τους.
Πολλοί θα ισχυριστούν ότι βάση του καταστατικού της η ΕΚΤ έχει ως πρωταρχικό στόχο την σταθερότητα των τιμών κοντά στο 2% αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις των πρακτικών της στην απασχόληση, ανάπτυξη και παραγωγή.
Αυτό είναι ευρύτερα γνωστό όμως πάλι δεν δίνει απάντηση για την χρησιμοποίηση μέσων που εκ των πράγματων δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μια συγκυρία η οποία έχει δομή και χαρακτηριστικά που τα επιτόκια δεν μπορούν να δαμάσουν.
Το πιο πιθανό είναι ότι η ΕΚΤ θυσιάζοντας το σήμερα επιδιώκει να βάλει χαμηλά όρια στις πληθωριστικές προσδοκίες δηλαδή να αδρανοποιήσει μελλοντικά υπόβαθρα ενίσχυσης των τιμών.
Γνωρίζοντας ότι η σκλήρυνση της επιτοκιακής της πολιτικής δεν μπορεί να αντιμετωπίσει άμεσα αυξήσεις τιμών που προέρχονται από δυσχέρειες στην προσφορά δίνει το μήνυμα ότι δεν θα ανεχθεί μακροπρόθεσμα τιμές που θα αποκλίνουν του στόχου της .
Ο πληθωρισμός αποδεικνύεται επίμονος παρά τις προσδοκίες των νομισματικών αρχών οι οποίες κακώς εξήγαγαν την εικόνα της γρήγορης παρένθεσης .
Το 2022 οι τιμές έφθασαν στο υψηλότερο σημείο τους από το 1982, δηλαδή εδώ και σαράντα χρόνια και όπως διαφαίνεται η αποκλιμάκωση τους δεν θα είναι ούτε εύκολη υπόθεση ούτε εντός των ευρύτερων αποφάσεων που έχουν ληφθεί για την Στρατηγική αυτονομία της ευρωπαϊκής ένωσης.
Η ικανότητα αυτόνομης δράσης χωρίς εξαρτήσεις από τρίτες χώρες , η οποία ως στρατηγική ξεκίνησε το 2013 με άξονες τους τομείς της άμυνας και ασφάλειας , στην βάση των συγκυριών που διαμορφώθηκαν από την διπλή κρίση (υγειονομική, ενεργειακή ) επεκτάθηκε και στην οικονομία, στις εφοδιαστικές αλυσίδες, στο εμπόριο και στις επενδύσεις.
Οι προτεραιότητες άλλαξαν, η εξοικονόμηση κόστους, το ελεύθερο εμπόριο, η ενοποίηση οικονομικών χώρων και συμφερόντων έδωσαν την θέση τους σε μέτρα και πρακτικές που είχαν ως μοναδικό στόχο την οικονομική ασφάλεια και την μείωση της ευαλωτότητας.
Οι εξαρτήσεις από μη ελεγχόμενες εφοδιαστικές αλυσίδες έδειχναν κυρίως στους τομείς των τροφίμων και της ενέργειας ότι ανεξαρτήτου κόστους η στρατηγική της αυτονομίας επιβάλλεται να διαμορφώσει νέους όρους στις σχέσεις της ένωσης με τους όλους ανεξαιρέτως τους εμπορικούς της εταίρους.
Ανάλογη στρατηγική καταγράφεται σε πολλά κράτη ή μπλοκ κρατών οδηγώντας στον γεωοικονομικό κατακερματισμό, δηλαδή στην διαδικασία ανακατεύθυνσης του εμπορίου και των επενδύσεων είτε αυτές είναι άμεσες είτε χρηματοοικονομικού χαρακτήρα.
Θεωρώντας την στρατηγική αυτονομία ως απαραίτητο πλαίσιο εξασφάλισης τροφίμων, καυσίμων , πρώτων υλών , είναι λογικό να υπάρχει ανοχή και στις επιπτώσεις που αυτή θα έχει στις τιμές , στην απασχόληση, στα εισοδήματα και στα επιτόκια.
Ο γεωοικονομικός κατακερματισμός σαφέστατα δεν θα αφήσει ανεπηρέαστη την επιτοκιακή και εν γένει νομισματική πολιτική αφού η απομάκρυνση της παραγωγής από χώρες χαμηλού κόστους , η τροφοδοσία πρώτων υλών από προμηθευτές φερέγγυους και γεωπολιτικά αποδεκτούς πλην πιο ακριβούς θα διαμορφώσει πλαίσιο γενικότερου πληθωρισμού τιμών .
Στη βάση αυτή η σκλήρυνση της επιτοκιακής πολιτικής της ΕΚΤ παρότι φαίνεται εκ πρώτης άποψης ότι δεν μπορεί να δώσει λύση στην τρέχουσα αύξηση των τιμών εν τούτοις εντάσσεται στην γενικότερη αναδιάταξη των χρηματοοικονομικών μηχανισμών και στην
αντιμετώπιση κινδύνων αλλά και των προκλήσεων που μεσοπρόθεσμα θα αναδυθούν ως αποτέλεσμα της στρατηγικής αυτονομίας.
Η ασφάλεια επάρκειας και η αυτονομία θα περάσει αναγκαστικά μέσα από μια παρατεταμένη χρονικά πληθωριστική ανασφάλεια ώσπου σε βάθους χρόνου μια νέα ισορροπία θα διαμορφωθεί.
www.bankingnews.gr
Σήμερα το επιτόκιο καταγράφεται στο 4,5% αφού προηγήθηκαν τέσσερις αυξήσεις κατά το 2022 της τάξεως των 250 μονάδων βάσης και έξι αυξήσεις κατά το 2023 ύψους 200 μονάδων βάσης.
Το υπόβαθρο αυτών των αυξήσεων στηρίζεται στις προβλέψεις των στελεχών της ΕΚΤ για την πορεία των τιμών σε μεσοπρόθεσμο διάστημα.
Με τον στόχο στο 2% οι προβλέψεις θέλουν τον πληθωρισμό για το 2023 στο 5,6%, για το 2024 στο 3,2% και για το 2025 στο 2,1% ενώ οι αντίστοιχες προβλέψεις για τον πληθωρισμό χωρίς ενέργεια και είδη διατροφής τον θέλουν στο 5,1% για το 2023, στο 2,9% για το 2024 και στο 2,2% για το 2025.
Παράλληλα όπως είναι ευρύτερα γνωστό και κοινώς αποδεκτό οι πληθωριστικές πιέσεις δεν οφείλονται στην ζήτηση αλλά στις αδυναμίες της προσφοράς ενώ ο ρόλος της αυξημένης προσφοράς χρήματος σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως σημαντικός δείκτης που βάζει σε κίνδυνο την σταθερότητα των τιμών.
Κοινά αποδεκτό επίσης είναι ότι η συσταλτική νομισματική πολιτική ,όταν οι αιτίες αύξησης των τιμών δεν οφείλονται στην ζήτηση, δεν αποτελεί την κατάλληλη συνταγή για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού, το αντίθετο μάλιστα, δυσχεραίνει μακροπρόθεσμα τις συνθήκες διαμόρφωσης πλαισίου ενίσχυσης της προσφοράς.
Οι προβλέψεις των στελεχών της ΕΚΤ για την πορεία της ανάπτυξης στην ευρωζώνη το δείχνουν ξεκάθαρα, αφού προδιαγράφουν ανάπτυξη της τάξεως του 0,7% για το 2023, της τάξεως του 1% για το 2024 και του 1,5% για το 2025.
Αποδέχονται επομένως τον αρνητικό αντίκτυπο που θα έχει η ανοδική πορεία των επιτοκίων στις επενδύσεις, δεδομένου της αύξησης του κόστους χρήματος και καταληκτικά στην ανάπτυξη.
Το ερώτημα είναι εφόσον γνωρίζουν ότι η στρατηγική τιθάσευσης του πληθωρισμού μέσω της αύξησης των επιτοκίων είναι λάθος γιατί επιμένουν αδιαφορώντας πλήρως για τις επιπτώσεις που αυτή προδιαγράφει .
Γνωρίζοντας ότι η διαμόρφωση νομισματικών συνθήκων πολλαπλών και παράπλευρων απωλειών είναι, χωρίς να επιλύει το θέμα των τιμών, η ιδανική συνθήκη ύφεσης γιατί δεν μεταβάλλουν τον τρόπο σκέψης και το οπλοστάσιο τους.
Πολλοί θα ισχυριστούν ότι βάση του καταστατικού της η ΕΚΤ έχει ως πρωταρχικό στόχο την σταθερότητα των τιμών κοντά στο 2% αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις των πρακτικών της στην απασχόληση, ανάπτυξη και παραγωγή.
Αυτό είναι ευρύτερα γνωστό όμως πάλι δεν δίνει απάντηση για την χρησιμοποίηση μέσων που εκ των πράγματων δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μια συγκυρία η οποία έχει δομή και χαρακτηριστικά που τα επιτόκια δεν μπορούν να δαμάσουν.
Το πιο πιθανό είναι ότι η ΕΚΤ θυσιάζοντας το σήμερα επιδιώκει να βάλει χαμηλά όρια στις πληθωριστικές προσδοκίες δηλαδή να αδρανοποιήσει μελλοντικά υπόβαθρα ενίσχυσης των τιμών.
Γνωρίζοντας ότι η σκλήρυνση της επιτοκιακής της πολιτικής δεν μπορεί να αντιμετωπίσει άμεσα αυξήσεις τιμών που προέρχονται από δυσχέρειες στην προσφορά δίνει το μήνυμα ότι δεν θα ανεχθεί μακροπρόθεσμα τιμές που θα αποκλίνουν του στόχου της .
Ο πληθωρισμός αποδεικνύεται επίμονος παρά τις προσδοκίες των νομισματικών αρχών οι οποίες κακώς εξήγαγαν την εικόνα της γρήγορης παρένθεσης .
Το 2022 οι τιμές έφθασαν στο υψηλότερο σημείο τους από το 1982, δηλαδή εδώ και σαράντα χρόνια και όπως διαφαίνεται η αποκλιμάκωση τους δεν θα είναι ούτε εύκολη υπόθεση ούτε εντός των ευρύτερων αποφάσεων που έχουν ληφθεί για την Στρατηγική αυτονομία της ευρωπαϊκής ένωσης.
Η ικανότητα αυτόνομης δράσης χωρίς εξαρτήσεις από τρίτες χώρες , η οποία ως στρατηγική ξεκίνησε το 2013 με άξονες τους τομείς της άμυνας και ασφάλειας , στην βάση των συγκυριών που διαμορφώθηκαν από την διπλή κρίση (υγειονομική, ενεργειακή ) επεκτάθηκε και στην οικονομία, στις εφοδιαστικές αλυσίδες, στο εμπόριο και στις επενδύσεις.
Οι προτεραιότητες άλλαξαν, η εξοικονόμηση κόστους, το ελεύθερο εμπόριο, η ενοποίηση οικονομικών χώρων και συμφερόντων έδωσαν την θέση τους σε μέτρα και πρακτικές που είχαν ως μοναδικό στόχο την οικονομική ασφάλεια και την μείωση της ευαλωτότητας.
Οι εξαρτήσεις από μη ελεγχόμενες εφοδιαστικές αλυσίδες έδειχναν κυρίως στους τομείς των τροφίμων και της ενέργειας ότι ανεξαρτήτου κόστους η στρατηγική της αυτονομίας επιβάλλεται να διαμορφώσει νέους όρους στις σχέσεις της ένωσης με τους όλους ανεξαιρέτως τους εμπορικούς της εταίρους.
Ανάλογη στρατηγική καταγράφεται σε πολλά κράτη ή μπλοκ κρατών οδηγώντας στον γεωοικονομικό κατακερματισμό, δηλαδή στην διαδικασία ανακατεύθυνσης του εμπορίου και των επενδύσεων είτε αυτές είναι άμεσες είτε χρηματοοικονομικού χαρακτήρα.
Θεωρώντας την στρατηγική αυτονομία ως απαραίτητο πλαίσιο εξασφάλισης τροφίμων, καυσίμων , πρώτων υλών , είναι λογικό να υπάρχει ανοχή και στις επιπτώσεις που αυτή θα έχει στις τιμές , στην απασχόληση, στα εισοδήματα και στα επιτόκια.
Ο γεωοικονομικός κατακερματισμός σαφέστατα δεν θα αφήσει ανεπηρέαστη την επιτοκιακή και εν γένει νομισματική πολιτική αφού η απομάκρυνση της παραγωγής από χώρες χαμηλού κόστους , η τροφοδοσία πρώτων υλών από προμηθευτές φερέγγυους και γεωπολιτικά αποδεκτούς πλην πιο ακριβούς θα διαμορφώσει πλαίσιο γενικότερου πληθωρισμού τιμών .
Στη βάση αυτή η σκλήρυνση της επιτοκιακής πολιτικής της ΕΚΤ παρότι φαίνεται εκ πρώτης άποψης ότι δεν μπορεί να δώσει λύση στην τρέχουσα αύξηση των τιμών εν τούτοις εντάσσεται στην γενικότερη αναδιάταξη των χρηματοοικονομικών μηχανισμών και στην
αντιμετώπιση κινδύνων αλλά και των προκλήσεων που μεσοπρόθεσμα θα αναδυθούν ως αποτέλεσμα της στρατηγικής αυτονομίας.
Η ασφάλεια επάρκειας και η αυτονομία θα περάσει αναγκαστικά μέσα από μια παρατεταμένη χρονικά πληθωριστική ανασφάλεια ώσπου σε βάθους χρόνου μια νέα ισορροπία θα διαμορφωθεί.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών