Ο COVID μας έπεισε ότι όλοι γύρω μας είναι δυνητικοί εχθροί
Δεν χρειάζεται να πιστεύουμε σε συνωμοσίες ή να είμαστε ρομαντικά... απαισιόδοξοι για να συμφωνήσουμε ότι οι επιπτώσεις της περιόδου COVID, είναι παρούσες στη ζωή μας.
Το ακόμη χειρότερο ωστόσο είναι θα είναι για πολύ ακόμη.
Εξηγώντας την εισαγωγή, δεν πιστεύω σε συνωμοσίες διότι ζούμε σε μία εποχή που είναι ξεκάθαρο ποιος ωφελείται και ποιος αδικείται, όπως είναι ξεκάθαρη και η υποκρισία ολόκληρων κρατών ή η αποτυχία συστημάτων που «έταζαν» μεγαλύτερη ευημερία. Η αλήθεια είναι μπροστά στα μάτια μας και όχι κρυμμένη σε μία υπόγεια στοά ή Λέσχη.
Όταν ήρθε ο COVID στη ζωή μας, πολλοί μίλησαν για οργανωμένο σχέδιο. Αυτοί που κινούν τα νήματα ίσως να μην είναι τόσο έξυπνοι για να το οργανώσουν, είναι όμως ασύλληπτα θρασείς για να το εκμεταλλευτούν, κυρίως στις δυτικές χώρες. Όπως και έγινε.
Άσχετα όμως από που προήλθε και το ποιος την εκμεταλλεύθηκε για λόγους επιβολής απαγορεύσεων ή εκτόξευση κερδών (πολυεθνικές, την καλησπέρα μας), η περίοδος της πανδημίας ήταν το κομβικότερο σημείο στη μετα-Β'ΠΠ περίοδο της ανθρωπότητας.
Τούτου λεχθέντος, αποτελεί την αφετηρία για το τελευταίο μέρος του κύκλου, λίγο πριν γίνει ένα γεγονός επανεκκίνησης (ας το πούμε «Great Reset»), όπως γίνεται σε κάθε περίοδο της ανθρωπότητας που η μέση προσωπική ευτυχία της ανθρωπότητας έχει φθάσει στον πάτο.
Και εξηγώ, βάση κοινής λογικής και χωρίς καμία διάθεση για «ψεκ» θεωρίες:
1) Ο COVID μας έπεισε ότι όλοι γύρω μας είναι εχθροί.
Αυτό έμεινε και εκτόξευσε την ανθρωποφαγία στις κοινωνίες. Εξ ου και οι μαζικές εκδικητικές μηνύσεις που καταστρέφουν τις ζωές, εξ ου και η μανία να «φάει» ο καθένας τον διπλανό του.
Μέσα σε αυτή την παράνοια, οι διάφορες δυτικές ατζέντες που εξυπηρετούν συμφέροντα, βρήκαν την απόλυτη ευκαιρία να διχάσουν μια για πάντα τον πλανήτη. Ενδεικτικά, αυτή τη στιγμή έχει ξεσπάσει η μεγαλύτερη κόντρα -με βάση τους αριθμούς των αντιμαχόμενων πλευρών- στην παγκόσμια ιστορία: γυναίκες εναντίον αντρών. Τέσσερα δισεκ. ανθρώπων, εναντίων άλλων τεσσάρων δισεκ. ανθρώπων.
Όλοι βλέπουν εχθρούς και κλείνονται στο καβούκι τους, καταδικάζοντας τους εαυτούς τους στη μιζέρια.
Την ίδια στιγμή, οι επιτήδειοι εκμεταλλευτές κάθε είδους, έχουν όλο το πεδίο ελεύθερο.
2) Οι άνθρωποι παραιτήθηκαν από την πραγματική ζωή και «μπήκαν» μόνιμα στην διαδικτυακή.
Αυτό έμεινε και ταλανίζει αυτή τη στιγμή τον κόσμο.
Ο ρόλος των social media και των MME στη ζωή μας, διογκώθηκε όσο ήμασταν όλοι κλεισμένοι μέσα.
Η εικονική πραγματικότητα μας απέσπασε από τη χαρά της πραγματικής ζωής και έχει καταδικάσει ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού, κυρίως νέους ανθρώπους, στη δυστυχία.
3) Η περίοδος της πανδημίας λειτούργησε ως η τέλεια ανάπαυλα για την όποια αντίδραση, δίνοντας «παράθυρα» ευκαιριών στους επιτήδειους εκμεταλλευτές.
Νομοσχέδια που μας επιστρέφουν σε εργασιακά μεσαίωνα, νομοσχέδιο για αφαίρεση δικαιωμάτων διαδήλωσης, ψηφίστηκαν εκείνη την περίοδο.
4) Οι άνθρωποι έγιναν ευάλωτοι και αδύναμοι.
Εξ ου και, για παράδειγμα, το να θεωρείτε «τοξικό» («τοξική αρρενωπότητα» που λένε κάποιοι και κάποιες) το να είναι κάποιος άνθρωπος μυικά δυνατός, εξ ου και το να «βαραίνει», να βαριέται ο μέσος νέος άνθρωπος και να μην δραστηριοποιείται, εξ ου και το να κλαίγονται όλοι στα social media με την παραμικρή ασήμαντη ατυχία αντί να «πιάνουν τη ζωή από τα μαλλιά» -όπως έκαναν μέχρι και πρότινος οι περισσότεροι.
Εξ ου και το να ασχολείται η κοινή γνώμη με νάρκισσους και όχι με ανθρώπους με όραμα.
Η ζημιά πλέον είναι τόσο μεγάλη, που, δυστυχώς, μόνο ένα μεγάλο γεγονός θα επαναφέρει ισορροπία στις ψυχές των περισσότερων ανθρώπων.
Στην καλύτερη περίπτωση, ελπίζουμε π.χ. να είναι μία μαζική στροφή νοοτροπίας, ένα «μαύρο» στα social media και την εικονική πραγματικότητα λίγο πριν τρελαθούν όλοι.
Στη χειρότερη, λένε κάποιοι, μπορεί να είναι αυτό που όλοι απευχόμαστε: ο πόλεμος.
Κ.Τ.
www.bankingnews.gr
Το ακόμη χειρότερο ωστόσο είναι θα είναι για πολύ ακόμη.
Εξηγώντας την εισαγωγή, δεν πιστεύω σε συνωμοσίες διότι ζούμε σε μία εποχή που είναι ξεκάθαρο ποιος ωφελείται και ποιος αδικείται, όπως είναι ξεκάθαρη και η υποκρισία ολόκληρων κρατών ή η αποτυχία συστημάτων που «έταζαν» μεγαλύτερη ευημερία. Η αλήθεια είναι μπροστά στα μάτια μας και όχι κρυμμένη σε μία υπόγεια στοά ή Λέσχη.
Όταν ήρθε ο COVID στη ζωή μας, πολλοί μίλησαν για οργανωμένο σχέδιο. Αυτοί που κινούν τα νήματα ίσως να μην είναι τόσο έξυπνοι για να το οργανώσουν, είναι όμως ασύλληπτα θρασείς για να το εκμεταλλευτούν, κυρίως στις δυτικές χώρες. Όπως και έγινε.
Άσχετα όμως από που προήλθε και το ποιος την εκμεταλλεύθηκε για λόγους επιβολής απαγορεύσεων ή εκτόξευση κερδών (πολυεθνικές, την καλησπέρα μας), η περίοδος της πανδημίας ήταν το κομβικότερο σημείο στη μετα-Β'ΠΠ περίοδο της ανθρωπότητας.
Τούτου λεχθέντος, αποτελεί την αφετηρία για το τελευταίο μέρος του κύκλου, λίγο πριν γίνει ένα γεγονός επανεκκίνησης (ας το πούμε «Great Reset»), όπως γίνεται σε κάθε περίοδο της ανθρωπότητας που η μέση προσωπική ευτυχία της ανθρωπότητας έχει φθάσει στον πάτο.
Και εξηγώ, βάση κοινής λογικής και χωρίς καμία διάθεση για «ψεκ» θεωρίες:
1) Ο COVID μας έπεισε ότι όλοι γύρω μας είναι εχθροί.
Αυτό έμεινε και εκτόξευσε την ανθρωποφαγία στις κοινωνίες. Εξ ου και οι μαζικές εκδικητικές μηνύσεις που καταστρέφουν τις ζωές, εξ ου και η μανία να «φάει» ο καθένας τον διπλανό του.
Μέσα σε αυτή την παράνοια, οι διάφορες δυτικές ατζέντες που εξυπηρετούν συμφέροντα, βρήκαν την απόλυτη ευκαιρία να διχάσουν μια για πάντα τον πλανήτη. Ενδεικτικά, αυτή τη στιγμή έχει ξεσπάσει η μεγαλύτερη κόντρα -με βάση τους αριθμούς των αντιμαχόμενων πλευρών- στην παγκόσμια ιστορία: γυναίκες εναντίον αντρών. Τέσσερα δισεκ. ανθρώπων, εναντίων άλλων τεσσάρων δισεκ. ανθρώπων.
Όλοι βλέπουν εχθρούς και κλείνονται στο καβούκι τους, καταδικάζοντας τους εαυτούς τους στη μιζέρια.
Την ίδια στιγμή, οι επιτήδειοι εκμεταλλευτές κάθε είδους, έχουν όλο το πεδίο ελεύθερο.
2) Οι άνθρωποι παραιτήθηκαν από την πραγματική ζωή και «μπήκαν» μόνιμα στην διαδικτυακή.
Αυτό έμεινε και ταλανίζει αυτή τη στιγμή τον κόσμο.
Ο ρόλος των social media και των MME στη ζωή μας, διογκώθηκε όσο ήμασταν όλοι κλεισμένοι μέσα.
Η εικονική πραγματικότητα μας απέσπασε από τη χαρά της πραγματικής ζωής και έχει καταδικάσει ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού, κυρίως νέους ανθρώπους, στη δυστυχία.
3) Η περίοδος της πανδημίας λειτούργησε ως η τέλεια ανάπαυλα για την όποια αντίδραση, δίνοντας «παράθυρα» ευκαιριών στους επιτήδειους εκμεταλλευτές.
Νομοσχέδια που μας επιστρέφουν σε εργασιακά μεσαίωνα, νομοσχέδιο για αφαίρεση δικαιωμάτων διαδήλωσης, ψηφίστηκαν εκείνη την περίοδο.
4) Οι άνθρωποι έγιναν ευάλωτοι και αδύναμοι.
Εξ ου και, για παράδειγμα, το να θεωρείτε «τοξικό» («τοξική αρρενωπότητα» που λένε κάποιοι και κάποιες) το να είναι κάποιος άνθρωπος μυικά δυνατός, εξ ου και το να «βαραίνει», να βαριέται ο μέσος νέος άνθρωπος και να μην δραστηριοποιείται, εξ ου και το να κλαίγονται όλοι στα social media με την παραμικρή ασήμαντη ατυχία αντί να «πιάνουν τη ζωή από τα μαλλιά» -όπως έκαναν μέχρι και πρότινος οι περισσότεροι.
Εξ ου και το να ασχολείται η κοινή γνώμη με νάρκισσους και όχι με ανθρώπους με όραμα.
Η ζημιά πλέον είναι τόσο μεγάλη, που, δυστυχώς, μόνο ένα μεγάλο γεγονός θα επαναφέρει ισορροπία στις ψυχές των περισσότερων ανθρώπων.
Στην καλύτερη περίπτωση, ελπίζουμε π.χ. να είναι μία μαζική στροφή νοοτροπίας, ένα «μαύρο» στα social media και την εικονική πραγματικότητα λίγο πριν τρελαθούν όλοι.
Στη χειρότερη, λένε κάποιοι, μπορεί να είναι αυτό που όλοι απευχόμαστε: ο πόλεμος.
Κ.Τ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών