Η οραματική προσέγγιση του Trump μπορεί να θεωρηθεί ως μια ισορροπία ανάμεσα στα συμφέροντα των εμπλεκόμενων μερών και το δόγμα του.
Βλέποντας τον Πρόεδρο Trump να μιλάει από τη Σαουδική Αραβία, κάποιος μπορεί να νιώσει οίκτο σχεδόν για τους εχθρούς των ΗΠΑ.
Ο κόσμος μοιάζει να μεταμορφώνεται μπροστά στα μάτια τους, καθιστώντας τους ανίσχυρους να σταματήσουν τον εν εξελίξει μετασχηματισμό.
Στην ομιλία του, ο Αμερικανός Πρόεδρος είπε κάτι τόσο ισχυρό αλλά και ασυνήθιστο που πρέπει να σκεφτούμε γιατί ήταν ο πρώτος ηγέτης της χώρας μας που το είπε:
Μπροστά στα μάτια μας, μια νέα γενιά ηγετών υπερβαίνει τις αρχαίες συγκρούσεις και τους διχασμούς του παρελθόντος και δημιουργεί ένα μέλλον στο οποίο η Μέση Ανατολή ορίζεται από το εμπόριο και όχι από το χάος• όπου εξάγει τεχνολογία και όχι τρομοκρατία• και όπου άνθρωποι από διαφορετικά έθνη, θρησκείες και δόγματα χτίζουν πόλεις μαζί, αντί να βομβαρδίζουν ο ένας τον άλλον.
Το εμπόριο είναι ένα σημαντικό ζήτημα για τον Trump.
Οι επικριτές του δεν κατανοούν τη σημασία του γιατί το εμπόριο είναι τόσο σημαντικό στην οραματική του προσέγγιση για την παγκόσμια ειρήνη και γιατί δεν πιστεύει σε «αιώνιους» εχθρούς.
Πρέπει να ομολογήσουμε πως οι πεποιθήσεις του Trump είναι ασυνήθιστες για πολλούς.
Ο Trump βλέπει τη Ρωσία, τη Βόρεια Κορέα, την Κίνα και πολλά άλλα έθνη και λαούς ως μελλοντικούς συμμετέχοντες σε έναν κόσμο εμπορίου.
Ταυτόχρονα, θεωρεί κάποιες χώρες, παραδοσιακά φιλικές, ως πιθανούς αντιπάλους και εμπόδια - είναι πολλά για να τα απορροφήσει κανείς.
Στην ουσία, η οραματική προσέγγιση του Trump μπορεί να θεωρηθεί ως μια ισορροπία ανάμεσα στα συμφέροντα των εμπλεκόμενων μερών και το δόγμα του.
Δόγμα θεωρείται γενικά ως:
• Μια διδασκαλία ή ένα σώμα διδασκαλιών που σχετίζονται με θέματα όπως η ηθική και η πίστη, που τίθενται με αυθεντικότητα από μια θρησκεία.
• Μια αρχή ή δήλωση ιδεών, ή μια ομάδα τέτοιων αρχών ή δηλώσεων, ειδικά όταν θεωρούνται αυθεντικές ή αδιαμφισβήτητα αποδεκτές.
• Αυτό που θεωρείται γνώμη, δόγμα ή διδασκαλία.
Ο Trump βλέπει το δόγμα ως στατική σκέψη που μας κρατά φυλακισμένους σε ένα κλουβί ενός μοναδικά αποδεκτού αποτελέσματος, βασισμένου όχι στη λογική, αλλά σε παλαιότερους πίνακες αποφάσεων που λειτούργησαν κάποτε, όμως δεν μπορούν εύκολα να εφαρμοστούν υπό τις σημερινές προκλήσεις.
Η παγκόσμια οικονομία βαδίζει προς την πτώχευση, με σχεδόν καμία χώρα να μην θέτει ως προτεραιότητα τη διαχείριση του χρέους.
Αντιδρούμε αντανακλαστικά επιστρέφοντας σε παλιές λύσεις, αντί να αναζητήσουμε μια εντελώς νέα «Ροζέτα».
Ιστορικό υψηλό
Στο American Thinker, ο Thomas Kolbe έγραψε: «Στο πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, το παγκόσμιο χρέος εκτοξεύτηκε στο ιστορικό υψηλό των 324 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Αυτό το ορόσημο γίνεται ιδιαίτερα σημαντικό όταν συγκρίνεται με το παγκόσμιο ΑΕΠ, που αυτήν τη στιγμή κυμαίνεται γύρω στα 110 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Οι κυβερνήσεις παγκοσμίως τώρα χρωστούν το 100% του ΑΕΠ — μια ανησυχητική πραγματικότητα, καθώς κανένα σύγχρονο κράτος δεν έχει καταφέρει ποτέ να απελευθερωθεί από τη συνεπακόλουθη δημοσιονομική παγίδα μόλις ξεπεραστεί αυτό το όριο.»
Αυτή η «Ροζέτα» αφορά τη συλλογική δημιουργία πλούτου έναντι του αναπόφευκτου θανάτου μέσω του χρέους.
Όταν μας βασανίζουν οι αμφισημίες, ένα απάγκιο είναι ο στοχαστής του 18ου αιώνα, τον Immanuel Kant, που είναι περισσότερο γνωστός για το έργο του σχετικά με την «καθαρή λογική», την «πρακτική λογική» και τις ιδέες του για την εφαρμογή της κρίσης.
Τον κατανοούμε καλύτερα μέσα από αυτές τις τρεις δηλώσεις:
1. Αυτό που βιώνουμε και οι αντιλήψεις μας δεν είναι απαραίτητα η πραγματικότητα.
2. Τα όρια των ικανοτήτων μας αντικατοπτρίζονται στις επιλογές μας, που σχεδόν πάντα δείχνουν τα όρια της γνώσης μας.
3. Η ηθική των πράξεών μας μπορεί να οριστεί μόνο από αυτό που μπορεί να συναχθεί λογικά, όμως είναι ατελής.
Το συμπέρασμα που εκτείνεται από αυτά τα τρία αξιώματα στο σήμερα είναι το νέο ρητό του Trump — το εμπόριο φέρνει το δίκαιο.
Με άλλα λόγια, τα έθνη που εξαρτώνται το ένα από το άλλο για να είναι πλούσια και ευημερούσα σπάνια συγκρούονται.
Το παλιό ρητό του Reagan ήταν «Ειρήνη μέσω της δύναμης».
Ο Trump το μετατρέπει σε «Ειρήνη μέσω του αλληλοεξαρτώμενου εμπορίου».
Έχουμε μπροστά μας μια «σκυθική» επιλογή: να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτά που είναι άνετα και οικεία, ή να κάνουμε κάτι ριζικά διαφορετικό, ακόμα κι αν φαίνεται ριψοκίνδυνο ή ανεξερεύνητο.
Ο Trump αποδεικνύει ότι δεν αρνείται κατηγορηματικά την πρόσβαση του Ιράν σε πυρηνικά όπλα.
Αυτή είναι απόδειξη πως δεν είναι αφελώς ανόητος. Δεν έχουμε δει μια εντελώς νέα προσέγγιση που να υπόσχεται να αλλάξει την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας από τότε που εφαρμόστηκε το Σχέδιο Μάρσαλ αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Trump δεν έχει ονομάσει το σχέδιό του, αλλά τα μέσα και οι στόχοι πλέον είναι ξεκάθαροι.
Όλοι θα πρέπει να του ευχηθούμε επιτυχία, γιατί είναι ο καπετάνιος του Πλοίου της παγκόσμιας Πολιτείας μας.
www.bankingnews.gr
Ο κόσμος μοιάζει να μεταμορφώνεται μπροστά στα μάτια τους, καθιστώντας τους ανίσχυρους να σταματήσουν τον εν εξελίξει μετασχηματισμό.
Στην ομιλία του, ο Αμερικανός Πρόεδρος είπε κάτι τόσο ισχυρό αλλά και ασυνήθιστο που πρέπει να σκεφτούμε γιατί ήταν ο πρώτος ηγέτης της χώρας μας που το είπε:
Μπροστά στα μάτια μας, μια νέα γενιά ηγετών υπερβαίνει τις αρχαίες συγκρούσεις και τους διχασμούς του παρελθόντος και δημιουργεί ένα μέλλον στο οποίο η Μέση Ανατολή ορίζεται από το εμπόριο και όχι από το χάος• όπου εξάγει τεχνολογία και όχι τρομοκρατία• και όπου άνθρωποι από διαφορετικά έθνη, θρησκείες και δόγματα χτίζουν πόλεις μαζί, αντί να βομβαρδίζουν ο ένας τον άλλον.
Το εμπόριο είναι ένα σημαντικό ζήτημα για τον Trump.
Οι επικριτές του δεν κατανοούν τη σημασία του γιατί το εμπόριο είναι τόσο σημαντικό στην οραματική του προσέγγιση για την παγκόσμια ειρήνη και γιατί δεν πιστεύει σε «αιώνιους» εχθρούς.
Πρέπει να ομολογήσουμε πως οι πεποιθήσεις του Trump είναι ασυνήθιστες για πολλούς.
Ο Trump βλέπει τη Ρωσία, τη Βόρεια Κορέα, την Κίνα και πολλά άλλα έθνη και λαούς ως μελλοντικούς συμμετέχοντες σε έναν κόσμο εμπορίου.
Ταυτόχρονα, θεωρεί κάποιες χώρες, παραδοσιακά φιλικές, ως πιθανούς αντιπάλους και εμπόδια - είναι πολλά για να τα απορροφήσει κανείς.
Στην ουσία, η οραματική προσέγγιση του Trump μπορεί να θεωρηθεί ως μια ισορροπία ανάμεσα στα συμφέροντα των εμπλεκόμενων μερών και το δόγμα του.
Δόγμα θεωρείται γενικά ως:
• Μια διδασκαλία ή ένα σώμα διδασκαλιών που σχετίζονται με θέματα όπως η ηθική και η πίστη, που τίθενται με αυθεντικότητα από μια θρησκεία.
• Μια αρχή ή δήλωση ιδεών, ή μια ομάδα τέτοιων αρχών ή δηλώσεων, ειδικά όταν θεωρούνται αυθεντικές ή αδιαμφισβήτητα αποδεκτές.
• Αυτό που θεωρείται γνώμη, δόγμα ή διδασκαλία.
Ο Trump βλέπει το δόγμα ως στατική σκέψη που μας κρατά φυλακισμένους σε ένα κλουβί ενός μοναδικά αποδεκτού αποτελέσματος, βασισμένου όχι στη λογική, αλλά σε παλαιότερους πίνακες αποφάσεων που λειτούργησαν κάποτε, όμως δεν μπορούν εύκολα να εφαρμοστούν υπό τις σημερινές προκλήσεις.
Η παγκόσμια οικονομία βαδίζει προς την πτώχευση, με σχεδόν καμία χώρα να μην θέτει ως προτεραιότητα τη διαχείριση του χρέους.
Αντιδρούμε αντανακλαστικά επιστρέφοντας σε παλιές λύσεις, αντί να αναζητήσουμε μια εντελώς νέα «Ροζέτα».
Ιστορικό υψηλό
Στο American Thinker, ο Thomas Kolbe έγραψε: «Στο πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, το παγκόσμιο χρέος εκτοξεύτηκε στο ιστορικό υψηλό των 324 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Αυτό το ορόσημο γίνεται ιδιαίτερα σημαντικό όταν συγκρίνεται με το παγκόσμιο ΑΕΠ, που αυτήν τη στιγμή κυμαίνεται γύρω στα 110 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Οι κυβερνήσεις παγκοσμίως τώρα χρωστούν το 100% του ΑΕΠ — μια ανησυχητική πραγματικότητα, καθώς κανένα σύγχρονο κράτος δεν έχει καταφέρει ποτέ να απελευθερωθεί από τη συνεπακόλουθη δημοσιονομική παγίδα μόλις ξεπεραστεί αυτό το όριο.»
Αυτή η «Ροζέτα» αφορά τη συλλογική δημιουργία πλούτου έναντι του αναπόφευκτου θανάτου μέσω του χρέους.
Όταν μας βασανίζουν οι αμφισημίες, ένα απάγκιο είναι ο στοχαστής του 18ου αιώνα, τον Immanuel Kant, που είναι περισσότερο γνωστός για το έργο του σχετικά με την «καθαρή λογική», την «πρακτική λογική» και τις ιδέες του για την εφαρμογή της κρίσης.
Τον κατανοούμε καλύτερα μέσα από αυτές τις τρεις δηλώσεις:
1. Αυτό που βιώνουμε και οι αντιλήψεις μας δεν είναι απαραίτητα η πραγματικότητα.
2. Τα όρια των ικανοτήτων μας αντικατοπτρίζονται στις επιλογές μας, που σχεδόν πάντα δείχνουν τα όρια της γνώσης μας.
3. Η ηθική των πράξεών μας μπορεί να οριστεί μόνο από αυτό που μπορεί να συναχθεί λογικά, όμως είναι ατελής.
Το συμπέρασμα που εκτείνεται από αυτά τα τρία αξιώματα στο σήμερα είναι το νέο ρητό του Trump — το εμπόριο φέρνει το δίκαιο.
Με άλλα λόγια, τα έθνη που εξαρτώνται το ένα από το άλλο για να είναι πλούσια και ευημερούσα σπάνια συγκρούονται.
Το παλιό ρητό του Reagan ήταν «Ειρήνη μέσω της δύναμης».
Ο Trump το μετατρέπει σε «Ειρήνη μέσω του αλληλοεξαρτώμενου εμπορίου».
Έχουμε μπροστά μας μια «σκυθική» επιλογή: να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτά που είναι άνετα και οικεία, ή να κάνουμε κάτι ριζικά διαφορετικό, ακόμα κι αν φαίνεται ριψοκίνδυνο ή ανεξερεύνητο.
Ο Trump αποδεικνύει ότι δεν αρνείται κατηγορηματικά την πρόσβαση του Ιράν σε πυρηνικά όπλα.
Αυτή είναι απόδειξη πως δεν είναι αφελώς ανόητος. Δεν έχουμε δει μια εντελώς νέα προσέγγιση που να υπόσχεται να αλλάξει την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας από τότε που εφαρμόστηκε το Σχέδιο Μάρσαλ αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Trump δεν έχει ονομάσει το σχέδιό του, αλλά τα μέσα και οι στόχοι πλέον είναι ξεκάθαροι.
Όλοι θα πρέπει να του ευχηθούμε επιτυχία, γιατί είναι ο καπετάνιος του Πλοίου της παγκόσμιας Πολιτείας μας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών