«Δε συμφωνώ ούτε με μία λέξη από όσα λες αλλά θα υπερασπιστώ, και με το τίμημα της ζωής μου ακόμα, ελεύθερα να λες όσα πρεσβεύεις!»... αυτή είναι κατά τον Φρανσουά Μαρί Αρουέ, έμεινε στην ιστορία απλά ως Βολταίρος, η αποφθεγματική διατύπωση της πνευματικής ανεκτικότητας, σε μία χώρα βαθιά ποτισμένη με τις ιδέες και τις Αρχές της Επανάστασης και του Διαφωτισμού η ελευθερία της άποψης, ακόμη και της πιο προκλητικής, ακραίας έως και παράλογης άποψης, είναι από... κρίσιμη έως και ιερή! Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για θέματα... ακίνδυνα και σίγουρα... επουσιώδη σε σχέση με τα μεγάλα ζητήματα της ζωής και της καθημερινότητάς μας, θέματα όπως π.χ. το ποδόσφαιρο και η εθνική ομάδα... της Γαλλίας βεβαίως βεβαίως!
Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο οι «τρικολόρ» συνιστούν διαχρονικά μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για, ορισμένες φορές άκρως εποικοδομητική, κάποιες άλλες όχι και τόσο, ανταλλαγή απόψεων με πολύ μεγάλη συχνότητα που, ιδιαιτέρως σε περιόδους μεγάλων διοργανώσεων, πλησιάζει τη... μανία, δεν είναι τόσο ο Τύπος όσο οι ίδιοι οι Γάλλοι φίλαθλοι που δίνουν τον τόνο! Η ειδοποιός διαφορά σε αυτήν ακριβώς τη συζήτηση σε σχέση με ότι συμβαίνει σε άλλες χώρες είναι η εξής! Σπανίως είναι η απόδοση, ακόμη και τα αποτελέσματα τα ίδια, στο επίκεντρο, αυτό που μετρά και αυτό που κατά κόρον συζητείται, η φετινή, έως και... απροσδιόριστη εκδοχή του Ντεσάν βοηθά προς αυτή την κατεύθυνση, είναι η φιλοσοφία και το... μοντέλο του παιχνιδιού που υπηρετείται! Χαρακτηριστικό παράδειγμα το περιβόητο «football champagne» της περιόδου από τα τέλη της δεκαετίας του '70 μέχρι και το κλείσιμο της δεκαετίας του '80, με απόλυτο «άρχοντα» της ομάδας επί σειρά ετών το Μισέλ Πλατινί το γαλλικό κοινό εκπαιδεύτηκε σε ένα στιλ παιχνιδιού που ήταν πολύ περισσότερα πράγματα από απλά αποτελεσματικό!
Η επιτυχία του 1998, με την ομάδα να έχει περάσει σε μία τελείως διαφορετική φάση τόσο από πλευράς σύστασης, ξεπερνώντας έως και ρατσιστικές αντιλήψεις του παρελθόντος και ανοίγοντας την πόρτα σε όλους τους Γάλλους ανεξαρτήτως καταγωγής, όσο και από πλευράς αγωνιστικής νοοτροπίας, με το μοντέλο πολύ πιο physical και ωφελιμιστικό, οδήγησε την εθνική ομάδα της Γαλλίας στο επόμενο στάδιο! Οι υψηλές πτήσεις συνεχίστηκαν και στο EURO του 2000, με ηγέτη ένα ποδοσφαιρικό φαινόμενο με καταγωγή από το Μαγκρέμπ που μεγάλωσε στη Μασσαλία, Ζινεντίν Ζιντάν το όνομά του, το επόμενο αυτό στάδιο έγινε νέα εποχή, άλλαξε τόσο πολύ και ο κόσμος όλος στα χρόνια που πέρασαν, στη νέα αυτή εποχή εντάσσεται και η κατάκτηση του τίτλου στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας! Σε όλη αυτή την ιστορική διαδρομή οι Γάλλοι δε σταμάτησαν ποτέ τον προβληματισμό και την κουβέντα γύρω από το...είδος του δικού τους ποδοσφαίρου, εδώ κολλάει και η αναφορά στην εκδοχή, στην πρόταση αν θέλετε του Ντεσάν που έγινε κάποιες γραμμές πιο πάνω!
Κι αυτό γιατί αν έχει ένα πρόβλημα η σύγχρονη version των «πετεινών» δεν είναι άλλο από την έλλειψη, ίσως και αναζήτηση ακόμη, του ποδοσφαιρικού της DNA! Το ταλέντο δεν αμφισβητείται, η μέθοδος, έστω και κατά περίσταση, επίσης, πώς αλλιώς θα ανέβαινε στην κορυφή του Κόσμου! Φέρνοντας όμως κανείς στο μυαλό του ακόμη και τα παιχνίδια της... διαδρομής μέχρι το τρόπαιο στο τελευταίο Μουντιάλ, θα θυμηθεί... εκλάμψεις, τέτοιες ήταν οι παραστάσεις κόντρα στην Κροατία στον τελικό ή και με αντίπαλο την, αφελέστατη η αλήθεια είναι, Αργεντινή στους «16», θα θυμηθεί ημέρες που απλά, με απολύτως επαγγελματικό τρόπο, έφτασε στο αποτέλεσμα, το 2-0 επί της Ουρουγουάης και σίγουρα το 1-0 επί των Βέλγων στον ημιτελικό σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται, δύσκολα θα θυμηθεί ξεκάθαρο χαρακτήρα και πνεύμα αγωνιστικό να...διαχέονται σε όλο το φάσμα των αγώνων της ομάδας του... «νεροκουβαλητή», αυτό είναι ένα από τα παρατσούκλια του Ντεσάν!
Ίσως αυτό να είναι, εν τέλει, και το πρόβλημα του ομοσπονδιακού τεχνικού των Γάλλων, η ίδια η ποδοσφαιρική του φύση! Θα περίμενε κανείς με το ρόστερ που έχει στα χέρια του, μακράν το ποιοτικότερο αλλά και με το μεγαλύτερο βάθος στη διοργάνωση κατά την άποψή μου, να παρουσίαζε κάτι πολύ πιο θελκτικό αλλά και ξεκάθαρο στο χορτάρι! Αντ' αυτού, με το δείγμα έως και ικανό αν στα δύο πρώτα ματς του τουρνουά προσθέσουμε και τα όσα προηγήθηκαν σε UEFA NATIONS LEAGUE και προκριματικά Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022, το μόνο που μπορεί κανείς με βεβαιότητα να πει είναι πως, κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν του προπονητή της όταν ακόμη φόραγε τα ποδοσφαιρικά του, η Γαλλία απλά... κάνει τη δουλειά! Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς το ότι σε έξι ματς στο UNL πέτυχε 5 νίκες και είχε μία μόνο απώλεια με ισόπαλο αποτέλεσμα παρά το ότι τα xgoals της, δηλαδή τα «αναμενόμενα» σε κάθε παιχνίδι γκολ με βάση την ποιότητα των ευκαιριών της, ήταν μόλις 0.59 , στην πραγματικότητα σκόραρε 2 γκολ σε κάθε παιχνίδι! Πώς αλλιώς να... διαχειριστεί κανείς το ότι και στην πρεμιέρα της στο EURO, με αντίπαλο από το... πάνω ράφι, είχε κόντρα στη Γερμανία xgoals 0.59, σκόραρε με αυτογκόλ του Χούμελς, τα «πάντσερ» είχαν 1.28, δε βρήκαν ποτέ δίχτυα!
Και τι άλλο να πει κανείς αλήθεια με βάση όχι μόνο τους αριθμούς και τα αποτελέσματα αλλά και την ίδια την εικόνα πέρα από το ότι το μεγάλο, ακόμη και σήμερα σύμφωνα και με τα πρακτορεία στοιχημάτων, φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου σχοινοβατεί σε ύψη δυσθεώρητα χωρίς δίχτυ ασφαλείας! Κόντρα στη Γερμανία το... «βλέποντας και κάνοντας» παιχνίδι έφερε αποτέλεσμα, κόντρα στην Ουγγαρία απλά περιορίστηκε, στο τέλος, η ζημιά! Όσο όμως η... φόρμα όχι με την ποδοσφαιρική αλλά με την... αισθητική της έννοια έχει προτεραιότητα σε σχέση με το περιεχόμενο τόσο θα ρισκάρει σε κάθε επόμενο παιχνίδι η Πρωταθλήτρια Κόσμου! Αν το ρίσκο βγει και...ξαναβγεί έχει την ποιότητα να πάει μέχρι και το τέλος, γιατί όχι! Όσο όμως δεν εμφανίζεται μια ξεκάθαρη, ίσως και κατάλληλη, αντάξια του υλικού φιλοσοφία το ερώτημα που θα ενισχύεται δε θα είναι αυτό αλλά το ακριβώς αντίθετό του, γιατί ναι; Πολλοί θα υιοθετήσουμε το πρώτο, το αυτό ισχύει και για το δεύτερο, μπορούμε ελεύθερα να το συζητήσουμε, το είπε και ο Βολταίρος, είναι απολύτως βέβαιο ότι με τα μέχρι στιγμής δεδομένα πολύ δύσκολα θα συμφωνήσουμε!
Σχόλια αναγνωστών