Οι μεγάλοι κίνδυνοι της δεκαετίας για τους επενδυτές - Bridgewater: Μεγαλύτερες και βαθύτερες του αναμενόμενου οι υφέσεις

H παγκόσμια οικονομία και οι χρηματοπιστωτικές αγορές βρίσκονται σε σταυροδρόμι.
Μετά από ένα χρόνο μάχης με τον υψηλό πληθωρισμό που οδήγησε τις κεντρικές τράπεζες να ξεκινήσουν την πιο επιθετική εκστρατεία σύσφιξης των επιτοκίων τους των τελευταίων δεκαετιών, ορισμένοι επενδυτές αρχίζουν να πιστεύουν στο σενάριο της «ήπιας προσγείωσης» που σημαίνει ότι θα αποφευχθεί μια βαθειά ύφεση.
Από την άλλη μεριά όμως, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής προειδοποιούν ότι δεν έχουν τελειώσει ακόμη με τις αυξήσεις επιτοκίων και ότι αν κηρύξουμε πρόωρα τη νίκη κατά του πληθωρισμού, το κόστος για την οικονομία θα αυξηθεί.
Το Bloomberg ρώτησε τρεις εξέχοντες επενδυτές, που διαχειρίζονται συλλογικές επενδύσεις ύψους 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, σχετικά με τον ποιο μεγάλο κίνδυνο βλέπουν να έρχεται σε βάθος 5 ως 10 χρόνων.
Να τι απάντησe η Karen Karniol-Tambour, νέα συν-CIO της Bridgewater Associates.

Μεγαλύτερες, βαθύτερες από ότι έχουμε συνηθίσει οι υφέσεις

Ο επόμενος μεγάλος κίνδυνος θα είναι οι υφέσεις που είναι βαθύτερες και μεγαλύτερες από ό,τι έχουμε συνηθίσει.
Όλοι όσοι επενδύουν σήμερα έχουν περάσει όλη την επενδυτική καριέρα τους σε μια περίοδο σημαντικού αποπληθωρισμού όπου κάθε φορά που υπήρχε κάποια ύφεση στην οικονομία, οι κεντρικές τράπεζες μπορούσαν απλώς να παρέμβουν και να την αντιστρέψουν.
Δεν έχουν ποτέ αντιμετωπίσει συνθήκες παρόμοιες με τις τρέχουσες.
Σε αποπληθωριστικό περιβάλλον, όταν η οικονομία περνά σε ύφεση, η αντιστροφή της ύφεσης είναι ένα παίγνιο win-win για όλους επειδή δεν υπάρχει πληθωρισμός.
Κατά συνέπεια στον αποπληθωρισμό, οι υφέσεις δεν μπορεί ποτέ να είναι βαθιές και μακροχρόνιες.
Είναι γρήγορες και ρηχές γιατί πάντα υπάρχει κάποιος να σώσει την αγορά.
Αλλά τώρα πάμε σε έναν κόσμο που δεν μοιάζει πια έτσι.
Κάθε φορά που η οικονομία επιβραδύνει, θα υπάρχει πόνος γιατί όσο κι αν οι κεντρικές τράπεζες θα θέλουν να χαλαρώσουν την πολιτική τους, θα πρέπει ταυτόχρονα να παλέψουν με τον πληθωρισμό.
Ο Covid αποτέλεσε ένα σημείο καμπής γιατί για πρώτη φορά είχαμε τους υπεύθυνους χάραξης δημοσιονομικής πολιτικής να εμπλέκονται στην επίλυση του προβλήματος.

Με την πανδημία η δημοσιονομική πολιτική δεν τύπωσε μόνο χρήμα, το κατεύθυνε προς τους ανθρώπους

Δεν τύπωσαν απλώς χρήμα όπως έκαναν από το 2008.
Το κατεύθυναν προς τους ανθρώπους.
Τώρα το κατευθύνουν προς τις πράσινες πολιτικές του Νόμου για τη Μείωση του Πληθωρισμού.
Επομένως, κατά τη γνώμη μου, έχει σπάσει ένα φράγμα και οι υπεύθυνοι χάραξης δημοσιονομικής πολιτικής είναι πλέον μέρος της ιστορίας και μπορούν να προσπαθήσουν να λύσουν τα προβλήματα.
Οι υφέσεις θα έχουν πραγματικά διαφορετική αίσθηση κατά τα επόμενα χρόνια γιατί τώρα οι πολιτικοί παράγοντες θα είναι μέρος της λύσης.
Έχουν βιώσει αυτό που συνέβη στον Covid και συνειδητοποιούν ότι μπορούν να επηρεάσουν το αποτέλεσμα.
Έτσι είναι πολύ πιο πιθανό να αυξηθούν πολύ τα δημόσια ελλείμματα.
Η νομισματική πολιτική από τη μια πλευρά θα είναι λιγότερο σημαντική επειδή η δημοσιονομική θα κάνει αυτό που κάνει.
Από την άλλη πλευρά, και οι δύο αυτές πολιτικές θα βρεθούν σε πολύ δύσκολη θέση, επειδή θα έχουν να αντιμετωπίσουν έναν πολύ πιο εδραιωμένο πληθωρισμό λόγω των τεράστιων πληθωριστικών πιέσεων και της μεγάλης δημοσιονομικής επέκτασης.
Έτσι θα αναγκαστούν να σφίξουν τις πολιτικές τους πολύ περισσότερο από ό,τι θα ήθελαν — ή να χαλαρώσουν πολύ λιγότερο από ότι θα ήθελαν.
Αυτό θα καταστήσει τις υφέσεις πολύ πιο δύσκολες, πολύ πιο επώδυνες.

Η πληθωριστική επίδραση της αποπαγκοσμιοποίησης

Αυτοί οι κίνδυνοι επιδεινώνονται από τη μεγάλη ταχύτητα του ρυθμού της απο-παγκοσμιοποίησης.
Επί ολόκληρες δεκαετίες ο κόσμος ερχόταν όλο και πιο κοντά - και το γεγονός αυτό είχε μια πολύ ισχυρή αποπληθωριστική δύναμη.
Παίρναμε συνεχώς αγαθά και υπηρεσίες που παράγονταν στο ένα μέρος και τα μεταφέραμε στο φθηνότερο δυνατό μέρος, και αυτό έκανε ολόκληρο τον κόσμο φθηνότερο, αύξανε τη διαδικτυακή εργασία κι όλο αυτό λειτούργησε σαν μια μεγάλη αποπληθωριστική τάση που επέτρεψε στις κεντρικές τράπεζες να εφαρμόζουν πολιτικές νομισματικής χαλάρωσης όταν τα πράγματα γίνονταν δύσκολα.

Μεγάλος μπαλαντέρ η σχέση με την Κίνα
 

Τέλος, ο μεγάλος μπαλαντέρ εδώ, φυσικά, αφορά το πόσο δύσκολη θα καταστεί η σχέση με την Κίνα, που είναι βαθιά ενσωματωμένη κι έχει κομβικό ρόλο στις αλυσίδες εφοδιασμού.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να πρέπει να αποκοπούμε αργά ή γρήγορα από την Κίνα.
Μια προσπάθεια για γρήγορη αποκοπή από την Κίνα θα αποτελέσει ένα πολύ πληθωριστικό γεγονός που θα επιδεινώσει σημαντικά όλο αυτό το περιβάλλον.

www.bankingnews.gr