H Coca-Cola παράγει έως και 2 δισεκατομμύρια δολάρια καθαρής κοκαΐνης κάθε χρόνο σε μυστικό εργοστάσιο στο Νιου Τζέρσεϊ, χάρη στην εμβληματική συνταγή της και μια πολύ ειδική συμφωνία με την DEA
Η εταιρία Coca-Cola παράγει καθαρή κοκαΐνη αξίας 2 δισεκ. δολαρίων κάθε χρόνο σε μυστικό εργοστάσιο στο Νιου Τζέρσεϊ, χάρη στην εμβληματική συνταγή της και μια ειδική συμφωνία με την DEA.
Το εργοστάσιο λαμβάνει έως και 500 μετρικούς τόνους φύλλων κόκας κάθε χρόνο κατ'αποκλειστικότητα, αφού καμία άλλη εταιρεία στις ΗΠΑ δεν επιτρέπεται να εισάγει κόκα και να παρασκευάζει κοκαΐνη, η οποία μετά την «αποκοκαϊνοποίηση» των φύλλων για να βγει σιρόπι, το ναρκωτικό πωλείται στο φαρμακείο για ιατρική χρήση.
Ένα μικρό εργοστάσιο επεξεργασίας χημικών κρυμμένο σε μια ήσυχη γειτονιά του Νιου Τζέρσεϊ έχει αποκλειστική άδεια εισαγωγής φύλλων κόκας στις ΗΠΑ για λογαριασμό της The Coca-Cola Company και κατασκευάζει έως και 2 δισεκατομμύρια δολάρια καθαρής κοκαΐνης κάθε χρόνο.
Τα φύλλα χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενός «αποκοκαϊνοποιημένου» συστατικού για την εμβληματική σόδα και το υποπροϊόν της κοκαΐνης πωλείται στον μεγαλύτερο κατασκευαστή οπιοειδών της χώρας, ο οποίος εμπορεύεται τη σκόνη ως αναισθητικό παράγοντα και τοπικό αναισθητικό για οδοντιάτρους.
Η απλή εγκατάσταση στο Maywood επεξεργάζεται φύλλα κόκας για την Coca-Cola για περισσότερα από 100 χρόνια και τώρα διευθύνεται από έναν κατασκευαστή χημικών που ονομάζεται Stepan Company. Λειτουργεί με ειδικές άδειες που της εκδόθηκαν από την DEA και είναι η μόνη εταιρεία στις ΗΠΑ που επιτρέπεται να εισάγει φύλλα κόκας και να παρασκευάζει κοκαΐνη.
Και μόλις φέτος, στις 30 Ιανουαρίου, η Stepan ανανέωσε με επιτυχία την αδειοδότησή της για να συνεχίσει τις εισαγωγές στις ΗΠΑ.
Η DEA δεν απάντησε σε αίτημα της DailyMail.com για λεπτομέρειες σχετικά με το πόση κόκα εισάγει η εταιρεία, αλλά είναι γνωστό από τη δεκαετία του 1980 ότι περισσότεροι από 500 μετρικοί τόνοι φύλλων μπορούσαν να εισέλθουν στο εργοστάσιο σε έναν μόνο, χρόνο.
Πεντακόσιοι τόνοι φύλλων μπορούν να παράγουν κοντά στους 2 τόνους που, σύμφωνα με τις καταχωρήσεις φαρμακευτικών εταιρειών στο διαδίκτυο, μπορούν να αξίζουν 2 δισεκατομμύρια δολάρια.
Τα περισσότερα από όσα είναι γνωστά για τη μυστική συμφωνία κυκλοφόρησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν κυβερνητικοί αξιωματούχοι και η Coca-Cola μίλησαν για αυτό.
Οι New York Times ανέφεραν εκείνη την εποχή ότι η Stepan εισήγαγε μεταξύ 56 και 588 μετρικούς τόνους κόκας κάθε χρόνο από κυρίως το Περού, αλλά και τη Βολιβία.
Ο Ricardo Cortés είναι εικονογράφος και συγγραφέας του βιβλίου A Secret History of Coffee, Coca and Cola, το οποίο εξιστορεί την ιστορία του ποτού και τον τρόπο με τον οποίο η εταιρεία πίσω από αυτό κέρδισε αποκλειστικά δικαιώματα επεξεργασίας του φυτού κόκας στις ΗΠΑ.
Τα αρχεία που αποκτήθηκαν από τον Cortés και δημοσιεύθηκαν από την National Company of the Coca, μια περουβιανή κρατική εταιρεία, ανέφεραν ότι μεταξύ 2007 και 2010 εξάγονταν μεταξύ 45 και 104 τόνοι φύλλων στο Maywood κάθε χρόνο, αλλά δεν θέλουν να συνδέεται το όνομά τους με οτιδήποτε παράνομο, είπε ο Cortés στην DailyMail.com.
«Κάνουν μια εκλεπτυσμένη εκδοχή του από αυτό που συμβαίνει στη ζούγκλα της Βολιβίας».
Το φύλλο κόκας είναι η φυτική πηγή κοκαΐνης και χρησιμοποιείται για την παράνομη παρασκευή του ναρκωτικού σε περιοχές της Νότιας Αμερικής, συμπεριλαμβανομένου του Περού, της Βολιβίας και της Κολομβίας.
Η εισαγωγή των φύλλων στις ΗΠΑ ήταν παράνομη από το 1921.
Ωστόσο, η The Coca-Cola Company, αξίας περίπου 265 δισεκατομμυρίων δολαρίων, εισήγαγε ελεύθερα την «ελεγχόμενη ουσία» ήδη.
Εκείνη την περίοδο, καθώς οι κυβερνήσεις προσπαθούσαν να καταπολεμήσουν το διαβόητο εργοστάσιο κόκας, η εταιρεία απέφυγε ως εκ θαύματος τον περιορισμό.
Το άρθρο 27 της Ενιαίας Σύμβασης του 1961 των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά, το οποίο επέβαλε αυστηρούς ελέγχους στην καλλιέργεια της κόκας, έκανε... ύποπτες εξαιρέσεις.
«Τα μέρη μπορούν να επιτρέπουν τη χρήση φύλλων κόκας για την παρασκευή ενός αρωματικού παράγοντα, ο οποίος δεν θα περιέχει αλκαλοειδή, και, στο βαθμό που είναι απαραίτητο για τη χρήση αυτή, μπορούν να επιτρέπουν την παραγωγή, εισαγωγή, εξαγωγή, εμπόριο και κατοχή τέτοιων φύλλων», αναφέρει η διάταξη.
Οι κάτοικοι του Maywood είπαν στη Dailymail.com ότι η χημική εγκατάσταση βγάζει καπνούς νωρίς το πρωί και μερικές φορές αργά το βράδυ.
Περιέγραψαν επίσης πώς υπάρχει συχνά ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας που σταθμεύει έξω από το εργοστάσιο και ότι τα φορτηγά φαίνονται να μπαινοβγαίνουν όλη την ημέρα.
Δύο άδειες που ανανεώνονται
Η Stepan διευθύνει την επιχείρηση στο Νιου Τζέρσεϊ χρησιμοποιώντας δύο άδειες, τις οποίες ανανεώνει κάθε χρόνο:
η μία επιτρέπει στην εταιρεία να εισάγει τα φύλλα κόκας και
η άλλη της δίνει την άδεια να παρασκευάζει «άλλες ελεγχόμενες ουσίες».
Η χημική εταιρεία έχει την έδρα της στο Ιλινόις, αλλά λειτουργεί 20 τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο - στη Νότια και Βόρεια Αμερική, την Αφρική, την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ασία.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της, η τοποθεσία Maywood χρησιμοποιείται για την παραγωγή «εστέρων, λιπαντικών, συστατικών τροφίμων και ειδικών προϊόντων», μια ποικιλία χημικών και φιλοξενεί περισσότερα από 30 είδη επικίνδυνων υλικών.
Η Φόρμουλα Νο 5
Αν και λίγα είναι γνωστά για αυτά τα υλικά, η παραγωγή του «φυτικού εκχυλίσματος» της εταιρείας είναι πιθανότατα αναφορά στο σιρόπι φύλλων κόκας, που μερικές φορές αναφέρεται μυστηριωδώς ως «Φόρμουλα Νο. 5».
Το 1988, το Associated Press ανέφερε ότι ο φαρμακευτικός γίγαντας του Σεντ Λούις, Mallinckrodt ήταν η μόνη οντότητα στις ΗΠΑ που είχε άδεια να λαμβάνει την κοκαΐνη από την Stepan.
Η Mallinckrodt αναφέρει την «υδροχλωρική κοκαΐνη», τον τεχνικό όρο για την κοκαΐνη σε σκόνη, ως διαθέσιμη για αγορά στον ιστότοπό της.
Το «Cocaine Hydrochloride USP CII» μπορεί να αγοραστεί σε ποσότητες 5 ή 25 γραμμαρίων, αλλά «προορίζεται μόνο για επαγγελματίες υγείας των ΗΠΑ», αναφέρει ο ιστότοπος.
Η σημασία των φύλλων κόκας στην παρασκευή κόκα κόλα χρονολογείται από την εφεύρεση του ποτού από τον Δρ John Smith Pemberton τη δεκαετία του 1880.
Ο Pemberton, βιοχημικός και φαρμακοποιός από τη Γεωργία, επινόησε ένα μοναδικό σιρόπι από μίξη εκχυλίσματος φύλλων κόκας - το οποίο ήταν γνωστό εκείνη την εποχή ότι περιείχε όλο και πιο δημοφιλή κοκαΐνη - με ξηρούς καρπούς κόλα Δυτικής Αφρικής που περιέχουν καφεΐνη.
Το σιρόπι μπορούσε να αραιωθεί με σόδα και κυκλοφορούσε στο εμπόριο ως φάρμακο για την καταπολέμηση του πόνου και της κούρασης.
Δημοφιλές ποτό
Το ποτό του Pemberton μεγάλωσε γρήγορα σε δημοτικότητα και το 1888 ο γιος του πούλησε την πατέντα της συνταγής στον επιχειρηματία της Γεωργίας Asa Riggs Candler για περίπου 2.300 δολάρια - που ισοδυναμεί με περίπου 75.000 δολάρια σήμερα.
Ο Candler ίδρυσε την The Coca-Cola Company για να χρησιμοποιήσει το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και διέθεσε στην αγορά την Coca-Cola ως Πεντανόστιμο, Δροσιστικό, Συναρπαστικό, Τονωτικό».
Η επιχείρηση είχε τεράστια επιτυχία και τελικά έγινε δήμαρχος της Ατλάντα.
Αν και η εταιρεία Coca-Cola σταμάτησε να περιλαμβάνει κοκαΐνη στο ποτό στις αρχές του 19ου αιώνα, συνέχισε να χρησιμοποιεί φύλλα κόκας για γεύση.
Το 1903 η εταιρεία άρχισε να συνεργάζεται με έναν Γερμανό χημικό, τον Δρ. Louis Schaefer, ο οποίος μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1885, σύμφωνα με τη νεκρολογία του στο The Herald-News του New Jersey.
Ο Schaefer ίδρυσε την Maywood Chemical Works, η οποία συνέχισε να συνεργάζεται στενά με ομοσπονδιακές υπηρεσίες για την εισαγωγή περουβιανών φύλλων κόκας στο χημικό εργοστάσιό του στο Νιου Τζέρσεϊ.
Το 1921, ο νόμος Harrison απαγόρευσε την εισαγωγή φύλλων κόκας.
Αλλά συμπεριλήφθηκε στη νομοθεσία μια περίεργη εξαίρεση για τη Maywood Chemical Works, η οποία θα μπορούσε να συνεχίσει να εξάγει κοκαΐνη από το φύλλο.
Το 1959 η Maywood αγοράστηκε από την Stepan Chemicals, η οποία έκτοτε παράγει το αρωματικό εκχύλισμα για τα ποτά Coca-Cola.
Η μυστική επιχείρηση έχει προσελκύσει το μερίδιο της διαμάχης κατά τη διάρκεια των ετών, με ορισμένους να αμφισβητούν πώς η αποκλειστική συμφωνία μπορεί να είναι αντιανταγωνιστική.
Η επιτυχία της Coca-Cola ως μεγα-εταιρείας που είναι σήμερα οφείλεται, τουλάχιστον εν μέρει, στα ειδικά προνόμια που παραχωρήθηκαν από την κυβέρνηση κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και στην καταστολή των πιθανών ανταγωνιστών στα πρώτα χρόνια της πολιτικής κατά των ναρκωτικών του Harry Anslinger», σύμφωνα με ένα άρθρο του 2016 που δημοσιεύτηκε από το Mises Institute.
Ο Anslinger ήταν ο επίτροπος του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ναρκωτικών, αυτό που είναι τώρα ουσιαστικά η Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών, και ήταν στο επίκεντρο της σχέσης μεταξύ της The Coca-Cola Company και της κυβέρνησης.
«Είναι κάπως διαβόητος στην πολιτική και τη νομοθεσία για τα ναρκωτικά.
Ήταν πραγματικά κατά της μαριχουάνας», είπε ο Cortés.
Ο Cortés επισκέφτηκε τα Εθνικά Αρχεία των ΗΠΑ στο Μέριλαντ και είδε επιστολές που ανταλλάσσονταν μεταξύ εκπροσώπων της Maywood Chemical Works και του Anslinger, στις οποίες οι δυο τους συνωμοτούν για να εκτρέψουν έναν δημοσιογράφο που διερευνά τις υποθέσεις τους.
«Δεν επιθυμούμε τη δημοσιότητα που θα μπορούσε να μας φέρει ένα τέτοιο άρθρο», έγραψε ο πρόεδρος της Maywood Chemical M. J. Hartung στο Anslinger όταν άκουσε ότι ένας δημοσιογράφος του περιοδικού LIFE ήθελε να καλύψει τη διασκευή τους.
Ο Anslinger απάντησε στην επιστολή του Hartung με ένα σημείωμα προς τον Ralph Hayes, τον Αντιπρόεδρο της Coca-Cola Company εκείνη την εποχή, λέγοντας: «Συμφωνώ μαζί σας ότι αυτά τα άρθρα δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό παρά μόνο να κάνουν κακό».
Η DailMail.com έγραψε στην The Coca-Cola Company και στη Stepan Company για σχόλια σχετικά με τις εγκαταστάσεις Maywood και την εισαγωγή φύλλων κόκας από τη Νότια Αμερική, αλλά δεν έλαβε απάντηση.
www.bankingnews.gr
Το εργοστάσιο λαμβάνει έως και 500 μετρικούς τόνους φύλλων κόκας κάθε χρόνο κατ'αποκλειστικότητα, αφού καμία άλλη εταιρεία στις ΗΠΑ δεν επιτρέπεται να εισάγει κόκα και να παρασκευάζει κοκαΐνη, η οποία μετά την «αποκοκαϊνοποίηση» των φύλλων για να βγει σιρόπι, το ναρκωτικό πωλείται στο φαρμακείο για ιατρική χρήση.
Ένα μικρό εργοστάσιο επεξεργασίας χημικών κρυμμένο σε μια ήσυχη γειτονιά του Νιου Τζέρσεϊ έχει αποκλειστική άδεια εισαγωγής φύλλων κόκας στις ΗΠΑ για λογαριασμό της The Coca-Cola Company και κατασκευάζει έως και 2 δισεκατομμύρια δολάρια καθαρής κοκαΐνης κάθε χρόνο.
Τα φύλλα χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενός «αποκοκαϊνοποιημένου» συστατικού για την εμβληματική σόδα και το υποπροϊόν της κοκαΐνης πωλείται στον μεγαλύτερο κατασκευαστή οπιοειδών της χώρας, ο οποίος εμπορεύεται τη σκόνη ως αναισθητικό παράγοντα και τοπικό αναισθητικό για οδοντιάτρους.
Η απλή εγκατάσταση στο Maywood επεξεργάζεται φύλλα κόκας για την Coca-Cola για περισσότερα από 100 χρόνια και τώρα διευθύνεται από έναν κατασκευαστή χημικών που ονομάζεται Stepan Company. Λειτουργεί με ειδικές άδειες που της εκδόθηκαν από την DEA και είναι η μόνη εταιρεία στις ΗΠΑ που επιτρέπεται να εισάγει φύλλα κόκας και να παρασκευάζει κοκαΐνη.
Και μόλις φέτος, στις 30 Ιανουαρίου, η Stepan ανανέωσε με επιτυχία την αδειοδότησή της για να συνεχίσει τις εισαγωγές στις ΗΠΑ.
Η DEA δεν απάντησε σε αίτημα της DailyMail.com για λεπτομέρειες σχετικά με το πόση κόκα εισάγει η εταιρεία, αλλά είναι γνωστό από τη δεκαετία του 1980 ότι περισσότεροι από 500 μετρικοί τόνοι φύλλων μπορούσαν να εισέλθουν στο εργοστάσιο σε έναν μόνο, χρόνο.
Πεντακόσιοι τόνοι φύλλων μπορούν να παράγουν κοντά στους 2 τόνους που, σύμφωνα με τις καταχωρήσεις φαρμακευτικών εταιρειών στο διαδίκτυο, μπορούν να αξίζουν 2 δισεκατομμύρια δολάρια.
Τα περισσότερα από όσα είναι γνωστά για τη μυστική συμφωνία κυκλοφόρησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν κυβερνητικοί αξιωματούχοι και η Coca-Cola μίλησαν για αυτό.
Οι New York Times ανέφεραν εκείνη την εποχή ότι η Stepan εισήγαγε μεταξύ 56 και 588 μετρικούς τόνους κόκας κάθε χρόνο από κυρίως το Περού, αλλά και τη Βολιβία.
Ο Ricardo Cortés είναι εικονογράφος και συγγραφέας του βιβλίου A Secret History of Coffee, Coca and Cola, το οποίο εξιστορεί την ιστορία του ποτού και τον τρόπο με τον οποίο η εταιρεία πίσω από αυτό κέρδισε αποκλειστικά δικαιώματα επεξεργασίας του φυτού κόκας στις ΗΠΑ.
Τα αρχεία που αποκτήθηκαν από τον Cortés και δημοσιεύθηκαν από την National Company of the Coca, μια περουβιανή κρατική εταιρεία, ανέφεραν ότι μεταξύ 2007 και 2010 εξάγονταν μεταξύ 45 και 104 τόνοι φύλλων στο Maywood κάθε χρόνο, αλλά δεν θέλουν να συνδέεται το όνομά τους με οτιδήποτε παράνομο, είπε ο Cortés στην DailyMail.com.
«Κάνουν μια εκλεπτυσμένη εκδοχή του από αυτό που συμβαίνει στη ζούγκλα της Βολιβίας».
Το φύλλο κόκας είναι η φυτική πηγή κοκαΐνης και χρησιμοποιείται για την παράνομη παρασκευή του ναρκωτικού σε περιοχές της Νότιας Αμερικής, συμπεριλαμβανομένου του Περού, της Βολιβίας και της Κολομβίας.
Η εισαγωγή των φύλλων στις ΗΠΑ ήταν παράνομη από το 1921.
Ωστόσο, η The Coca-Cola Company, αξίας περίπου 265 δισεκατομμυρίων δολαρίων, εισήγαγε ελεύθερα την «ελεγχόμενη ουσία» ήδη.
Εκείνη την περίοδο, καθώς οι κυβερνήσεις προσπαθούσαν να καταπολεμήσουν το διαβόητο εργοστάσιο κόκας, η εταιρεία απέφυγε ως εκ θαύματος τον περιορισμό.
Το άρθρο 27 της Ενιαίας Σύμβασης του 1961 των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά, το οποίο επέβαλε αυστηρούς ελέγχους στην καλλιέργεια της κόκας, έκανε... ύποπτες εξαιρέσεις.
«Τα μέρη μπορούν να επιτρέπουν τη χρήση φύλλων κόκας για την παρασκευή ενός αρωματικού παράγοντα, ο οποίος δεν θα περιέχει αλκαλοειδή, και, στο βαθμό που είναι απαραίτητο για τη χρήση αυτή, μπορούν να επιτρέπουν την παραγωγή, εισαγωγή, εξαγωγή, εμπόριο και κατοχή τέτοιων φύλλων», αναφέρει η διάταξη.
Οι κάτοικοι του Maywood είπαν στη Dailymail.com ότι η χημική εγκατάσταση βγάζει καπνούς νωρίς το πρωί και μερικές φορές αργά το βράδυ.
Περιέγραψαν επίσης πώς υπάρχει συχνά ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας που σταθμεύει έξω από το εργοστάσιο και ότι τα φορτηγά φαίνονται να μπαινοβγαίνουν όλη την ημέρα.
Δύο άδειες που ανανεώνονται
Η Stepan διευθύνει την επιχείρηση στο Νιου Τζέρσεϊ χρησιμοποιώντας δύο άδειες, τις οποίες ανανεώνει κάθε χρόνο:
η μία επιτρέπει στην εταιρεία να εισάγει τα φύλλα κόκας και
η άλλη της δίνει την άδεια να παρασκευάζει «άλλες ελεγχόμενες ουσίες».
Η χημική εταιρεία έχει την έδρα της στο Ιλινόις, αλλά λειτουργεί 20 τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο - στη Νότια και Βόρεια Αμερική, την Αφρική, την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ασία.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της, η τοποθεσία Maywood χρησιμοποιείται για την παραγωγή «εστέρων, λιπαντικών, συστατικών τροφίμων και ειδικών προϊόντων», μια ποικιλία χημικών και φιλοξενεί περισσότερα από 30 είδη επικίνδυνων υλικών.
Η Φόρμουλα Νο 5
Αν και λίγα είναι γνωστά για αυτά τα υλικά, η παραγωγή του «φυτικού εκχυλίσματος» της εταιρείας είναι πιθανότατα αναφορά στο σιρόπι φύλλων κόκας, που μερικές φορές αναφέρεται μυστηριωδώς ως «Φόρμουλα Νο. 5».
Το 1988, το Associated Press ανέφερε ότι ο φαρμακευτικός γίγαντας του Σεντ Λούις, Mallinckrodt ήταν η μόνη οντότητα στις ΗΠΑ που είχε άδεια να λαμβάνει την κοκαΐνη από την Stepan.
Η Mallinckrodt αναφέρει την «υδροχλωρική κοκαΐνη», τον τεχνικό όρο για την κοκαΐνη σε σκόνη, ως διαθέσιμη για αγορά στον ιστότοπό της.
Το «Cocaine Hydrochloride USP CII» μπορεί να αγοραστεί σε ποσότητες 5 ή 25 γραμμαρίων, αλλά «προορίζεται μόνο για επαγγελματίες υγείας των ΗΠΑ», αναφέρει ο ιστότοπος.
Η σημασία των φύλλων κόκας στην παρασκευή κόκα κόλα χρονολογείται από την εφεύρεση του ποτού από τον Δρ John Smith Pemberton τη δεκαετία του 1880.
Ο Pemberton, βιοχημικός και φαρμακοποιός από τη Γεωργία, επινόησε ένα μοναδικό σιρόπι από μίξη εκχυλίσματος φύλλων κόκας - το οποίο ήταν γνωστό εκείνη την εποχή ότι περιείχε όλο και πιο δημοφιλή κοκαΐνη - με ξηρούς καρπούς κόλα Δυτικής Αφρικής που περιέχουν καφεΐνη.
Το σιρόπι μπορούσε να αραιωθεί με σόδα και κυκλοφορούσε στο εμπόριο ως φάρμακο για την καταπολέμηση του πόνου και της κούρασης.
Δημοφιλές ποτό
Το ποτό του Pemberton μεγάλωσε γρήγορα σε δημοτικότητα και το 1888 ο γιος του πούλησε την πατέντα της συνταγής στον επιχειρηματία της Γεωργίας Asa Riggs Candler για περίπου 2.300 δολάρια - που ισοδυναμεί με περίπου 75.000 δολάρια σήμερα.
Ο Candler ίδρυσε την The Coca-Cola Company για να χρησιμοποιήσει το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και διέθεσε στην αγορά την Coca-Cola ως Πεντανόστιμο, Δροσιστικό, Συναρπαστικό, Τονωτικό».
Η επιχείρηση είχε τεράστια επιτυχία και τελικά έγινε δήμαρχος της Ατλάντα.
Αν και η εταιρεία Coca-Cola σταμάτησε να περιλαμβάνει κοκαΐνη στο ποτό στις αρχές του 19ου αιώνα, συνέχισε να χρησιμοποιεί φύλλα κόκας για γεύση.
Το 1903 η εταιρεία άρχισε να συνεργάζεται με έναν Γερμανό χημικό, τον Δρ. Louis Schaefer, ο οποίος μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1885, σύμφωνα με τη νεκρολογία του στο The Herald-News του New Jersey.
Ο Schaefer ίδρυσε την Maywood Chemical Works, η οποία συνέχισε να συνεργάζεται στενά με ομοσπονδιακές υπηρεσίες για την εισαγωγή περουβιανών φύλλων κόκας στο χημικό εργοστάσιό του στο Νιου Τζέρσεϊ.
Το 1921, ο νόμος Harrison απαγόρευσε την εισαγωγή φύλλων κόκας.
Αλλά συμπεριλήφθηκε στη νομοθεσία μια περίεργη εξαίρεση για τη Maywood Chemical Works, η οποία θα μπορούσε να συνεχίσει να εξάγει κοκαΐνη από το φύλλο.
Το 1959 η Maywood αγοράστηκε από την Stepan Chemicals, η οποία έκτοτε παράγει το αρωματικό εκχύλισμα για τα ποτά Coca-Cola.
Η μυστική επιχείρηση έχει προσελκύσει το μερίδιο της διαμάχης κατά τη διάρκεια των ετών, με ορισμένους να αμφισβητούν πώς η αποκλειστική συμφωνία μπορεί να είναι αντιανταγωνιστική.
Η επιτυχία της Coca-Cola ως μεγα-εταιρείας που είναι σήμερα οφείλεται, τουλάχιστον εν μέρει, στα ειδικά προνόμια που παραχωρήθηκαν από την κυβέρνηση κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και στην καταστολή των πιθανών ανταγωνιστών στα πρώτα χρόνια της πολιτικής κατά των ναρκωτικών του Harry Anslinger», σύμφωνα με ένα άρθρο του 2016 που δημοσιεύτηκε από το Mises Institute.
Ο Anslinger ήταν ο επίτροπος του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ναρκωτικών, αυτό που είναι τώρα ουσιαστικά η Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών, και ήταν στο επίκεντρο της σχέσης μεταξύ της The Coca-Cola Company και της κυβέρνησης.
«Είναι κάπως διαβόητος στην πολιτική και τη νομοθεσία για τα ναρκωτικά.
Ήταν πραγματικά κατά της μαριχουάνας», είπε ο Cortés.
Ο Cortés επισκέφτηκε τα Εθνικά Αρχεία των ΗΠΑ στο Μέριλαντ και είδε επιστολές που ανταλλάσσονταν μεταξύ εκπροσώπων της Maywood Chemical Works και του Anslinger, στις οποίες οι δυο τους συνωμοτούν για να εκτρέψουν έναν δημοσιογράφο που διερευνά τις υποθέσεις τους.
«Δεν επιθυμούμε τη δημοσιότητα που θα μπορούσε να μας φέρει ένα τέτοιο άρθρο», έγραψε ο πρόεδρος της Maywood Chemical M. J. Hartung στο Anslinger όταν άκουσε ότι ένας δημοσιογράφος του περιοδικού LIFE ήθελε να καλύψει τη διασκευή τους.
Ο Anslinger απάντησε στην επιστολή του Hartung με ένα σημείωμα προς τον Ralph Hayes, τον Αντιπρόεδρο της Coca-Cola Company εκείνη την εποχή, λέγοντας: «Συμφωνώ μαζί σας ότι αυτά τα άρθρα δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό παρά μόνο να κάνουν κακό».
Η DailMail.com έγραψε στην The Coca-Cola Company και στη Stepan Company για σχόλια σχετικά με τις εγκαταστάσεις Maywood και την εισαγωγή φύλλων κόκας από τη Νότια Αμερική, αλλά δεν έλαβε απάντηση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών