Ο στρατός των ΗΠΑ «ακολουθεί» τα βήματα του... Saddam Hussein για να αναπτύξει πυροβολικό υπερόπλο

Ο αμερικανικός στρατός εργάζεται πάνω σε ένα πρόγραμμα για την ανάπτυξη ενός νέου πυροβολικού που μπορεί να χτυπήσει στόχους πολύ μακρύτερα ακόμη και από ορισμένους πυραύλους. Ένας νέος τύπος πυροβολικού 155 χιλιοστών που αναπτύχθηκε από την BAE Systems χτύπησε στόχο πάνω από 109 χιλιόμετρα σε μια δοκιμή που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2022.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη εμβέλεια που έχει σημειωθεί ποτέ από πυροβόλο που χρησιμοποιήθηκε για τη βολή αυτού του νέου τύπου, και υπερβαίνει το βεληνεκές ενός μέσου βλήματος 155 χιλιοστών κατά περισσότερο από τρεις φορές.
Σύμφωνα με δελτίο τύπου της εταιρείας, εκτοξεύτηκε κατά τη διάρκεια δοκιμής που διεξήχθη από πυροβολικό εκτεταμένου βεληνεκούς του αμερικανικού στρατού, ή ERCA, κλίνη δοκιμής Howitzer, στο πεδίο πυραύλων White Sands στο Νέο Μεξικό.
Η BAE Systems είναι επί του παρόντος σε σύμβαση με τον αμερικανικό στρατό για την ανάπτυξη και τη δοκιμή του νέου γύρου για το πρόγραμμα «Βλήμα Πυροβολικού Εκτεταμένης Εμβέλειας XM1155».
Η εταιρεία ισχυρίζεται ότι το νέο κέλυφος 155 χιλιοστών με καθοδήγηση ακριβείας μπορεί επίσης να χτυπήσει έναν κινούμενο στόχο.
Σύμφωνα με αναφορές, ο νέος γύρος βασίζεται σε πτερύγια ολίσθησης για την πλοήγηση προς τον στόχο του και μπορεί να ταξιδέψει πολύ πέρα ​​από την εμβέλεια περίπου 25 χιλιομέτρων του τυπικού κελύφους των 155 χιλιοστών του αμερικανικού στρατού.
Ο γύρος Excalibur 155 χιλιοστών, σχεδιασμένος από την BAE System, ο οποίος χρησιμοποιεί επίσης πτερύγια για να πλοηγηθεί προς τον στόχο του, έχει εμβέλεια περίπου 38,62 χιλιομέτρων.
Ωστόσο, σε αντίθεση με το Excalibur, ο νέος γύρος του συστήματος BAE χρησιμοποιεί μια διαμόρφωση sabot, η οποία έχει την ίδια πίσω διάμετρο με ένα τυπικό κέλυφος για να συλλάβει την εκρηκτική ενέργεια του προωθητικού του γύρου. Ωστόσο, λεπταίνει σε μια πιο λεπτή κεφαλή.
Επίσης, σύμφωνα με τον Chris Laski, Διευθυντή Επιχειρηματικής Ανάπτυξης της BAE, ο νέος γύρος είναι πιο απλός στη χρήση από άλλους τύπους και λιγότερο επιρρεπής σε σφάλματα.
Ο Jim Miller, αντιπρόεδρος επιχειρηματικής ανάπτυξης της BAE System για συστήματα αποστολών μάχης, είπε ότι ο νέος γύρος BAE έχει επίσης άμυνες ηλεκτρονικού πολέμου, ενώ σημείωσε ότι η ικανότητα της Ρωσίας να παρεμποδίζει το Παγκόσμιο Σύστημα Εντοπισμού Θέσης (GPS) προέκυψε ως σημαντικός παράγοντας στη συνεχιζόμενη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Με τη βοήθεια ενός νέου γύρου πυροβολικού που αναπτύχθηκε από την BAE Systems, ο αμερικανικός στρατός θα μπορούσε να αφαιρέσει στόχους μεγάλου βεληνεκούς που διαφορετικά θα έπρεπε να καταστραφούν χρησιμοποιώντας έναν πιο ακριβό πύραυλο.
Η εταιρεία δεν έχει δηλώσει τιμή για τον νέο βλήμα. Ο Miller είπε ότι κόστιζε λιγότερο από 85.000 δολάρια ΗΠΑ ανά γύρο.
Το σύστημα καθοδηγούμενης πολλαπλής εκτόξευσης πυραύλων του Στρατού των ΗΠΑ (MLRS), με εμβέλεια περίπου 70 χιλιομέτρων, μπορεί να κοστίσει έως και 168.000 δολάρια ΗΠΑ ανά γύρο σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του στρατού των ΗΠΑ για το 2023.
Ο Μίλερ είπε ότι η BAE εξακολουθεί να δοκιμάζει το όπλο ως μέρος του προγράμματος XM1155 του Στρατού των ΗΠΑ, το οποίο στοχεύει στην ανάπτυξη πυροβολικού μεγάλου βεληνεκούς, και εάν οι δοκιμές είναι επιτυχείς, θα μπορούσε να ενταχθεί στο πρόγραμμα σε χρόνο ρεκόρ το 2025.


Η χρήση βλημάτων πυροβολικού ως εναλλακτική για τους πυραύλους δεν είναι καινούργια, καθώς ακόμη και ο Hussein του Ιράκ ήλπιζε κάποτε να αποκτήσει αυτό που είναι γνωστό ως «υπερόπλο» για να εκτοξεύει βλήματα σε απόσταση περίπου 1000 χιλιομέτρων!

Τεχνολογία Supergun 

Στη δεκαετία του 1960, ο Gerald Bull, ένας Καναδός εφευρέτης και ένας από τους κορυφαίους εμπειρογνώμονες στο πυροβολικό στον κόσμο, άρχισε να συνεργάζεται με τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και του Καναδά για την τεχνολογία υπερόπλων
Τα σχέδιά του χρησιμοποιήθηκαν αρχικά για τη δοκιμή υπερηχητικής πτήσης χωρίς να απαιτείται μια δαπανηρή αεροδυναμική σήραγγα εκτοξεύοντας βλήματα σε μικρές αποστάσεις μέσα από την κάννη ενός μεγάλου όπλου.
Μεγάλο μέρος της καριέρας του Bull δαπανήθηκε σε έρευνα όπλων που χρηματοδοτήθηκε από την κυβέρνηση, σχεδιάζοντας πυραύλους και όπλα. Ωστόσο, η πραγματική του φιλοδοξία ήταν να χρησιμοποιήσει τα σχέδιά του για να εκτοξεύσει δορυφόρους, όχι πυραύλους. Είχε μεγάλες ελπίδες ότι η τεχνολογία των υπερόπλων θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στις διαστημικές εκτοξεύσεις καταργώντας την απαίτηση των συμβατικών πυραύλων.
Το 1961, ο Bull άρχισε να εργάζεται στο Έρευνα Υψηλού Υψομέτρου (HARP), ένα κοινό πρόγραμμα μεταξύ των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και του Καναδά.

Ο Bull και οι συνάδελφοί του χρησιμοποίησαν τροποποιημένα όπλα του πρώην Πολεμικού Ναυτικού για να εκτοξεύσουν μετεωρολογικά ανιχνευτές σε υποτροχία και να υποχωρήσουν ξανά.
Ωστόσο, το έργο σταμάτησε το 1967 λόγω της δαπανηρής σύγκρουσης στο Βιετνάμ πριν μπορέσουν να φέρουν οποιοδήποτε αντικείμενο σε τροχιά. 
Ο Andrew Higgins, καθηγητής στο Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών στο Πανεπιστήμιο McGill του Καναδά, εξηγεί ότι ο Bull ήθελε να μειώσει το κόστος των εκτοξεύσεων στο διάστημα. «Αντί να πετάμε το πρώτο στάδιο ενός πυραύλου, η χρήση ενός μεγάλου όπλου για το πρώτο στάδιο θα επέτρεπε σε αυτό το υλικό να επαναχρησιμοποιηθεί και να συντηρηθεί εύκολα», είπε.
Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι οι δορυφόροι δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν από την τεράστια δύναμη g της επιτάχυνσης μιας εκτόξευσης διαστημικού όπλου. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Χίγκινς, αυτό είναι συχνά υπερβολικό.
«Οι οβίδες στρατιωτικού πυροβολικού σήμερα διαθέτουν GPS και οπτικά και ηλεκτρονικά συστήματα καθοδήγησης με λέιζερ που επιβιώνουν από αυτές τις επιταχύνσεις, έτσι ώστε να μπορεί να γίνει. Δεν μπορούν να εκτοξευθούν τα πάντα με αυτόν τον τρόπο, αλλά η εκτόξευση όπλου είναι κατάλληλη για την εκτόξευση καυσίμων και δομικών υλικών», είπε ο Χίγκινς.
Σημείωσε ότι η ώθηση μέσω του κατώτερου τμήματος της ατμόσφαιρας με υψηλές ταχύτητες, που είναι επίσης πιο πυκνή, είναι ένα έντονο πρόβλημα μεταφοράς θερμότητας.
«Οι αφαιρετικές επικαλύψεις και οι ασπίδες θερμότητας στη μύτη του βλήματος θα πρέπει να ανταποκρίνονται στη δουλειά», είπε ενώ πρόσθεσε ότι ένα από τα κύρια μειονεκτήματα θα ήταν η έκρηξη του ήχου, η οποία είναι μια περιβαλλοντική, ή ακόμα και πολιτική, ανησυχία.
Παρόλα αυτά, ο Bull ήταν πεπεισμένος ότι τα σχέδιά του για τα υπερόπλα ήταν το μέλλον των εκτοξεύσεων στο διάστημα, αλλά χρειάζονταν κεφάλαια, και μέχρι τη δεκαετία του 1970, ο υπόλοιπος κόσμος είχε χάσει το ενδιαφέρον του για τα υπερόπλα.

Πωλήσεις όπλων στη Νότια Αφρική  Συμφωνία με την ιρακινή κυβέρνηση

Για να χρηματοδοτήσει το διαστημικό του έργο με υπερόπλο, ο Bull άρχισε να πουλά όπλα μέσω μιας ιδιωτικής εταιρείας που ίδρυσε με το όνομα Space Research Corporation of Quebec. Άρχισε να πουλά όπλα στην κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής.
Το 1976, ο Μπουλ συνελήφθη στη Νότια Αφρική για παραβίαση του εμπάργκο όπλων των Ηνωμένων Εθνών και εξέτισε έξι μήνες σε φυλακή των ΗΠΑ. Μετά την απελευθέρωσή του, άρχισε και πάλι να πουλά όπλα στη Νότια Αφρική και του επιβλήθηκε πρόστιμο 55.000 δολαρίων ΗΠΑ για διεθνή εμπορία όπλων.
Απογοητευμένος από την παρέμβαση των κυβερνήσεων του Καναδά και των ΗΠΑ στο έργο του, ο Μπουλ μετακόμισε στις Βρυξέλλες, στο Βέλγιο, όπου άρχισε να δραστηριοποιείται μέσω μιας ευρωπαϊκής εταιρείας.
Το 1981, η ιρακινή κυβέρνηση επικοινώνησε με τον Bull για να σχεδιάσει πυροβολικό για αυτούς στον πόλεμο Ιράκ-Ιράν. Εκείνη την εποχή, ο Hussein ήταν ο υπουργός Άμυνας του Ιράκ και του άρεσαν τα σχέδια του Bull.
Το 1988, η ιρακινή κυβέρνηση του έδωσε 25 εκατομμύρια δολάρια για να ξεκινήσει το Project Babylon, το πρώτο πραγματικό έργο διαστημικών όπλων. Η χρηματοδότηση παρασχέθηκε στον Bull με την προϋπόθεση ότι πρέπει να συνεχίσει να εργάζεται στο ιρακινό πυροβολικό.
Το Project Babylon ξεκίνησε με τρία υπερόπλα, εκ των οποίων τα δύο ήταν πυροβόλα διαμετρήματος 1.000 χιλιοστών που ονομάζονταν «Big Babylon», ενώ το τρίτο ήταν ένα όπλο διαμετρήματος 350 χιλιοστών που ονομαζόταν «Baby Babylon». Το όπλο διαμετρήματος 1.000 χιλιοστών είχε μήκος 156 μέτρα με οπή ενός μέτρου, και ζύγιζε συνολικά 1.510 τόνους.
Θεωρητικά, χρησιμοποιώντας εννέα τόνους ειδικού προωθητικού υπερόπλου, το Big Babylon θα μπορούσε να εκτοξεύσει ένα βλήμα 2.000 κιλών με υποβοήθηση πυραύλων που θα μεταφέρει έναν δορυφόρο 200 κιλών.
«Καίει γρήγορα, αλλά χρειάζεστε μια παρατεταμένη απελευθέρωση με τόσο μακρύ βαρέλι. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να λύσετε μερικούς πολύ πιο περίπλοκους υπολογισμούς από ό,τι με μικρότερους τύπους πυροβολικού», είπε ο Hill.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Hill, ο Bull θα μπορούσε να το είχε καταφέρει. «Γνωρίζουμε περίπου πώς θα έμοιαζαν τα βλήματα. Κάτι παρόμοιο με ένα αντιαρματικό γύρο, όπου το βλήμα στεγάζεται σε ένα ελαφρύ περίβλημα που πέφτει στο στόμιο του όπλου. Από εκεί και πέρα, δεν ξέρουμε πραγματικά», είπε.
Αν ο Bull ήταν σε θέση να επιλύσει αυτά τα ζητήματα, οι δυνατότητες του Big Babylon θα είχαν κάνει το υπερόπλο έναν πολύ φθηνό τρόπο εκτόξευσης δορυφόρων.
Τα εξαρτήματα για το όπλο Big Babylon κατασκευάστηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ελβετία και την Ιταλία. Συγκεκριμένα, οι τεράστιοι σωλήνες από χάλυβα που εκτίθενται στο Fort Nelson κατασκευάστηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο από τη Sheffield Forgemasters.
Υποθετικά, το Big Babylon θα ήταν επίσης ικανό να εκτοξεύσει ένα βλήμα 600 κιλών σε απόσταση 1.000 χιλιομέτρων, χρησιμοποιώντας εννέα τόνους ειδικού προωθητικού υπερόπλου. Αυτό θα είχε βάλει το Κουβέιτ και το Ιράν σε μεγάλη απόσταση από το Ιράκ.
Ο Μπουλ δεν αγνοούσε την πιθανότητα ότι το Ιράκ θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει την τεχνολογία του με υπερόπλο για να εκτοξεύσει πυραύλους. Ωστόσο, σημείωσε ότι αυτό θα ήταν ένα μη πρακτικό όπλο, είπε ο Χολ.
Ο Χολ επεσήμανε επίσης ότι η δύναμη ανάκρουσης από το όπλο θα ήταν περίπου 27.000 τόνοι, ισοδύναμη με μια πυρηνική έκρηξη, η οποία θα είχε καταγραφεί ως σημαντικό σεισμικό γεγονός παγκοσμίως.
«Όλοι θα ήξεραν πού βρισκόταν και θα ήξεραν αμέσως αν είχε εκτοξευθεί από τις σεισμικές δονήσεις που προκάλεσε. Ήταν εντελώς ευάλωτο σε αεροπορική επίθεση», είπε ο Χολ.
«Δεν μπορούσες να το κουνήσεις. Αλλά φυσικά, όταν κάποιος αφήνει τον εγκέφαλό του να σκεφτεί τι έκανε στη συνέχεια ο Χουσεΐν, είναι δελεαστικό να το θεωρήσει ως στρατιωτική απειλή», είπε περαιτέρω.
Παρά τις αδυναμίες της, η ιρακινή κυβέρνηση ήθελε να οπλίσει την τεχνολογία των υπερόπλων.
Μετά το θάνατο του Bull, το Project Babylon πάγωσε και δύο εβδομάδες μετά τη δολοφονία του, τα βρετανικά τελωνεία κατέσχεσαν εξαρτήματα υπερόπλων φεύγοντας από το λιμάνι του Teesport. Τον Αύγουστο του 1990, το Ιράκ εισέβαλε στο Κουβέιτ, το οποίο τερμάτισε τη δυτική εμπλοκή με το ιρακινό καθεστώς.

www.bankingnews.gr