Οι Rothschild ωθούν τη διάδοση αυτού που αποκαλούν «Καπιταλισμός των Ενδιαφερομένων»
Μια νέα εποχή φαίνεται ότι προετοιμάζει η οικογένεια Rothschild, καθώς το project με τα κριτήρια του ESG φαίνεται πως ναυαγεί.
Η ομάδα της Rothschild, με επικεφαλής τη Lynn Forester, η οποία τώρα φαίνεται να είναι το δημόσιο πρόσωπο της δυναστείας, είναι το αποκορύφωμα δεκαετιών διαφόρων προσπαθειών παγκοσμιοποίησης.
Και αυτό που προωθούν είναι το «Council For Inclusive Capitalism» (Συμβούλιο για τον Αποκλειστικό Καπιταλισμό).
Το CIC είναι στενά συνδεδεμένο με θεσμούς όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, τα Ηνωμένα Έθνη και το ΔΝΤ, αλλά είναι πρωτίστως μια προσπάθεια να συνδεθούν όλοι αυτοί οι οργανισμοί πιο στενά με τον εταιρικό κόσμο.
Η ομάδα ωθεί τη διάδοση αυτού που αποκαλεί «Καπιταλισμός των Ενδιαφερομένων» - Η ιδέα ότι οι διεθνείς εταιρείες έχουν ευθύνη να συμμετέχουν στην κοινωνική μηχανική και ότι απαιτείται (στο όνομα του συνολικού καλού) να χειραγωγήσουν τον πολιτισμό μέσω οικονομικών τιμωριών και ανταμοιβών .
Η «πρόβα» του lockdown
Γίναμε μάρτυρες αυτής της εν λόγω ατζέντας κατά τη διάρκεια του lockdown για τον Covid και τη βιασύνη για την επιβολή των διαβατηρίων εμβολίων.
Αυτές οι προσπάθειες δεν θα ήταν δυνατές χωρίς τη συμμετοχή μεγάλων εταιρικών αλυσίδων που συνεργάζονται με τις εθνικές κυβερνήσεις και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Η στρατηγική απέτυχε καθώς οι τοπικές κυβερνήσεις και το κοινό αντέδρασαν.
Είδαμε επίσης το κακό πρόσωπο του καπιταλισμού των μετόχων στην ώθηση για συστήματα αξιολόγησης ESG μεταξύ μεγάλων εταιρειών.
Οι ελίτ έχουν αναπτύξει κανόνες ESG από το 2005.
Τι είναι το ESG;
Όπως σημειώνει ο Klaus Schwab του WEF:
«Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του μοντέλου των ενδιαφερομένων σήμερα είναι ότι τα διακυβεύματα του συστήματός μας είναι πλέον πιο ξεκάθαρα παγκόσμια.
Οι οικονομίες, οι κοινωνίες και το περιβάλλον συνδέονται στενότερα μεταξύ τους τώρα από ό,τι πριν από 50 χρόνια.
Ως εκ τούτου, το μοντέλο που παρουσιάζουμε εδώ έχει θεμελιωδώς παγκόσμιο χαρακτήρα.
…Αυτό που κάποτε θεωρούνταν εξωτερικές επιπτώσεις στη χάραξη εθνικής οικονομικής πολιτικής και στη λήψη ατομικών εταιρικών αποφάσεων θα πρέπει τώρα να ενσωματωθεί ή να εσωτερικευτεί στις λειτουργίες κάθε κυβέρνησης, εταιρείας, κοινότητας και ατόμου.
Ο πλανήτης είναι επομένως το κέντρο του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος και η υγεία του θα πρέπει να βελτιστοποιηθεί στις αποφάσεις που λαμβάνονται από όλους τους άλλους ενδιαφερόμενους».
Η «ανάγκη» του ESG
Το ESG προοριζόταν να είναι το εργαλείο που θα χρησιμοποιούσαν οι παγκοσμιοποιητές και οι κυβερνήσεις για να εξαναγκάσουν τις εταιρείες στο μοντέλο του καπιταλισμού των μετόχων.
Μοιάζει πολύ με το κινεζικό κομμουνιστικό σύστημα κοινωνικής πίστωσης, αλλά για επιχειρήσεις και όχι για άτομα.
Όσο υψηλότερη είναι η βαθμολογία ESG μιας εταιρείας, τόσο περισσότερη πρόσβαση σε δανεισμό και κρατική χρηματοδότηση θα είχε (εύκολο χρήμα).
Ξεκίνησε το 2005 επικεντρώθηκε στους ελέγχους του κλίματος (επηρεάζοντας τις εταιρείες να αποδεχτούν πιστώσεις άνθρακα και φορολογία).
Όμως, μέχρι το 2016 έγινε κάτι άλλο.
Το ESG υιοθέτησε ευρέως τις ξύπνιες πολιτικές συμπεριλαμβανομένης της Κριτικής Θεωρίας της Φυλής, του φεμινισμού, της τρανς ιδεολογίας, διαφόρων στοιχείων του μαρξισμού κ.λπ.
Αυτό ήταν το σύγχρονο ESG που όλοι μας γνωρίζουμε σήμερα.
Και λειτούργησε, για λίγο…
Ωστόσο, η Lynn Forester de Rothschild παραδέχτηκε πρόσφατα την ήττα του ESG στη Σύνοδο Κορυφής G20 στην Ινδία.
Ωστόσο, οι Rothschild προτείνουν επίσης ότι ο στόχος θα είναι να αντικατασταθεί ο όρος "ESG" με κάτι άλλο που το κοινό δεν γνωρίζει.
Η νέα ατζέντα
Με άλλα λόγια, οι παγκοσμιοποιητές αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το ESG, αλλά θα συνεχίσουν να αναζητούν άλλες μεθόδους για να εγκλωβίσουν τις εταιρείες στον έλεγχο.
Η πραγματική ατζέντα συζητείται τώρα σε πιο σκοτεινές εκδηλώσεις για την κλιματική αλλαγή, όπως η G20 στην Ινδία ή η Σύνοδος Κορυφής για ένα Νέο Παγκόσμιο Χρηματοδοτικό Σύμφωνο στο Παρίσι.
Ένα ενδιαφέρον σχόλιο της Rothschild στο G20 ήταν ο ισχυρισμός της ότι ο «Νόμος για τη μείωση του πληθωρισμού» του Biden είναι ένα από τα καλύτερα μοντέλα για κίνητρα ελέγχου του κλίματος.
Αυτό επιβεβαιώνει αυτό που ήδη υποψιαζόμασταν: Ο νόμος για τη μείωση του πληθωρισμού δεν είχε καμία σχέση με τον πληθωρισμό.
Αντίθετα, ήταν ένας τρόπος να εκτραπούν τα κεφάλαια των φορολογουμένων σε κρατικές επιδοτήσεις για τη φορολογία του άνθρακα και την πράσινη τεχνολογία.
Δηλαδή, οι Rothschild και το CIC θέλουν να υπαγορεύσουν τις παγκόσμιες επιχειρήσεις και να αναγκάσουν τις εταιρείες να υιοθετήσουν πολιτικές παρόμοιες με το ESG χρησιμοποιώντας τρισεκατομμύρια δολάρια σε ταμεία για το κλίμα (7,5 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, για την ακρίβεια).
Πιο συγκεκριμένα, κάθε εταιρεία που «προσφέρεται» να χρησιμοποιεί λιγότερο αποδοτική πράσινη τεχνολογία και να προωθεί την κλιματική ιδεολογία έχει πρόσβαση σε κρατικές επιδοτήσεις – ανταμείβεται.
Οποιαδήποτε εταιρεία αρνηθεί να ακολουθήσει το σχέδιο θα αντιμετωπίσει τελικά βαριά φορολογία, ενώ προσπαθεί να ανταγωνιστεί τους επιδοτούμενους συναδέλφους της –
Αυτό είναι, ουσιαστικά, τα πρώτα στάδια ενός παγκόσμιου οικονομικού καθεστώτος.
«Αποκλειστικός Καπιταλισμός»
Είναι σαφές ότι δεν υπάρχει «καπιταλισμός χωρίς αποκλεισμούς». Δεν υπάρχει «καπιταλισμός μετόχων». Δεν υπάρχει "ESG".
Η κλιματική αλλαγή ως υπαρξιακή απειλή είναι μια φάρσα, όπως ο Covid δεν ήταν ποτέ νόμιμη απειλή για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων.
Όλα αυτά τα θέματα αντιπροσωπεύουν έναν τρόπο για να αποσπαστεί η προσοχή του πληθυσμού από τη βασική πρόθεση – Να δημιουργηθεί πλήρης χρηματοοικονομικός συγκεντρωτισμός στα χέρια ορισμένων λίγων ελίτ.
Δεν έχει να κάνει με το περιβάλλον. Δεν έχει να κάνει με τη δημόσια υγεία. ΟΛΑ είναι για την οικονομία.
Ο τελικός στόχος για αυτούς είναι να πείσουν το κοινό να αγκαλιάσει την οικονομική μικροδιαχείριση.
Μόλις η οικονομία εγκλωβιστεί σε μια ιδεολογική φυλακή όπου οι επιχειρήσεις αναγκάζονται να δίνουν σήμα αρετής, μόλις η πρόσβαση στο ιδιωτικό εμπόριο μπορεί να αρνηθεί από μια χούφτα γραφειοκράτες που συνεργάζονται με εταιρείες, το κατεστημένο έχει τότε τα μέσα να υπαγορεύσει κάθε άλλη πτυχή της κοινωνίας.
www.bankingnews.gr
Η ομάδα της Rothschild, με επικεφαλής τη Lynn Forester, η οποία τώρα φαίνεται να είναι το δημόσιο πρόσωπο της δυναστείας, είναι το αποκορύφωμα δεκαετιών διαφόρων προσπαθειών παγκοσμιοποίησης.
Και αυτό που προωθούν είναι το «Council For Inclusive Capitalism» (Συμβούλιο για τον Αποκλειστικό Καπιταλισμό).
Το CIC είναι στενά συνδεδεμένο με θεσμούς όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, τα Ηνωμένα Έθνη και το ΔΝΤ, αλλά είναι πρωτίστως μια προσπάθεια να συνδεθούν όλοι αυτοί οι οργανισμοί πιο στενά με τον εταιρικό κόσμο.
Η ομάδα ωθεί τη διάδοση αυτού που αποκαλεί «Καπιταλισμός των Ενδιαφερομένων» - Η ιδέα ότι οι διεθνείς εταιρείες έχουν ευθύνη να συμμετέχουν στην κοινωνική μηχανική και ότι απαιτείται (στο όνομα του συνολικού καλού) να χειραγωγήσουν τον πολιτισμό μέσω οικονομικών τιμωριών και ανταμοιβών .
Η «πρόβα» του lockdown
Γίναμε μάρτυρες αυτής της εν λόγω ατζέντας κατά τη διάρκεια του lockdown για τον Covid και τη βιασύνη για την επιβολή των διαβατηρίων εμβολίων.
Αυτές οι προσπάθειες δεν θα ήταν δυνατές χωρίς τη συμμετοχή μεγάλων εταιρικών αλυσίδων που συνεργάζονται με τις εθνικές κυβερνήσεις και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Η στρατηγική απέτυχε καθώς οι τοπικές κυβερνήσεις και το κοινό αντέδρασαν.
Είδαμε επίσης το κακό πρόσωπο του καπιταλισμού των μετόχων στην ώθηση για συστήματα αξιολόγησης ESG μεταξύ μεγάλων εταιρειών.
Οι ελίτ έχουν αναπτύξει κανόνες ESG από το 2005.
Τι είναι το ESG;
Όπως σημειώνει ο Klaus Schwab του WEF:
«Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του μοντέλου των ενδιαφερομένων σήμερα είναι ότι τα διακυβεύματα του συστήματός μας είναι πλέον πιο ξεκάθαρα παγκόσμια.
Οι οικονομίες, οι κοινωνίες και το περιβάλλον συνδέονται στενότερα μεταξύ τους τώρα από ό,τι πριν από 50 χρόνια.
Ως εκ τούτου, το μοντέλο που παρουσιάζουμε εδώ έχει θεμελιωδώς παγκόσμιο χαρακτήρα.
…Αυτό που κάποτε θεωρούνταν εξωτερικές επιπτώσεις στη χάραξη εθνικής οικονομικής πολιτικής και στη λήψη ατομικών εταιρικών αποφάσεων θα πρέπει τώρα να ενσωματωθεί ή να εσωτερικευτεί στις λειτουργίες κάθε κυβέρνησης, εταιρείας, κοινότητας και ατόμου.
Ο πλανήτης είναι επομένως το κέντρο του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος και η υγεία του θα πρέπει να βελτιστοποιηθεί στις αποφάσεις που λαμβάνονται από όλους τους άλλους ενδιαφερόμενους».
Η «ανάγκη» του ESG
Το ESG προοριζόταν να είναι το εργαλείο που θα χρησιμοποιούσαν οι παγκοσμιοποιητές και οι κυβερνήσεις για να εξαναγκάσουν τις εταιρείες στο μοντέλο του καπιταλισμού των μετόχων.
Μοιάζει πολύ με το κινεζικό κομμουνιστικό σύστημα κοινωνικής πίστωσης, αλλά για επιχειρήσεις και όχι για άτομα.
Όσο υψηλότερη είναι η βαθμολογία ESG μιας εταιρείας, τόσο περισσότερη πρόσβαση σε δανεισμό και κρατική χρηματοδότηση θα είχε (εύκολο χρήμα).
Ξεκίνησε το 2005 επικεντρώθηκε στους ελέγχους του κλίματος (επηρεάζοντας τις εταιρείες να αποδεχτούν πιστώσεις άνθρακα και φορολογία).
Όμως, μέχρι το 2016 έγινε κάτι άλλο.
Το ESG υιοθέτησε ευρέως τις ξύπνιες πολιτικές συμπεριλαμβανομένης της Κριτικής Θεωρίας της Φυλής, του φεμινισμού, της τρανς ιδεολογίας, διαφόρων στοιχείων του μαρξισμού κ.λπ.
Αυτό ήταν το σύγχρονο ESG που όλοι μας γνωρίζουμε σήμερα.
Και λειτούργησε, για λίγο…
Ωστόσο, η Lynn Forester de Rothschild παραδέχτηκε πρόσφατα την ήττα του ESG στη Σύνοδο Κορυφής G20 στην Ινδία.
Ωστόσο, οι Rothschild προτείνουν επίσης ότι ο στόχος θα είναι να αντικατασταθεί ο όρος "ESG" με κάτι άλλο που το κοινό δεν γνωρίζει.
Η νέα ατζέντα
Με άλλα λόγια, οι παγκοσμιοποιητές αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το ESG, αλλά θα συνεχίσουν να αναζητούν άλλες μεθόδους για να εγκλωβίσουν τις εταιρείες στον έλεγχο.
Η πραγματική ατζέντα συζητείται τώρα σε πιο σκοτεινές εκδηλώσεις για την κλιματική αλλαγή, όπως η G20 στην Ινδία ή η Σύνοδος Κορυφής για ένα Νέο Παγκόσμιο Χρηματοδοτικό Σύμφωνο στο Παρίσι.
Ένα ενδιαφέρον σχόλιο της Rothschild στο G20 ήταν ο ισχυρισμός της ότι ο «Νόμος για τη μείωση του πληθωρισμού» του Biden είναι ένα από τα καλύτερα μοντέλα για κίνητρα ελέγχου του κλίματος.
Αυτό επιβεβαιώνει αυτό που ήδη υποψιαζόμασταν: Ο νόμος για τη μείωση του πληθωρισμού δεν είχε καμία σχέση με τον πληθωρισμό.
Αντίθετα, ήταν ένας τρόπος να εκτραπούν τα κεφάλαια των φορολογουμένων σε κρατικές επιδοτήσεις για τη φορολογία του άνθρακα και την πράσινη τεχνολογία.
Δηλαδή, οι Rothschild και το CIC θέλουν να υπαγορεύσουν τις παγκόσμιες επιχειρήσεις και να αναγκάσουν τις εταιρείες να υιοθετήσουν πολιτικές παρόμοιες με το ESG χρησιμοποιώντας τρισεκατομμύρια δολάρια σε ταμεία για το κλίμα (7,5 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, για την ακρίβεια).
Πιο συγκεκριμένα, κάθε εταιρεία που «προσφέρεται» να χρησιμοποιεί λιγότερο αποδοτική πράσινη τεχνολογία και να προωθεί την κλιματική ιδεολογία έχει πρόσβαση σε κρατικές επιδοτήσεις – ανταμείβεται.
Οποιαδήποτε εταιρεία αρνηθεί να ακολουθήσει το σχέδιο θα αντιμετωπίσει τελικά βαριά φορολογία, ενώ προσπαθεί να ανταγωνιστεί τους επιδοτούμενους συναδέλφους της –
Αυτό είναι, ουσιαστικά, τα πρώτα στάδια ενός παγκόσμιου οικονομικού καθεστώτος.
«Αποκλειστικός Καπιταλισμός»
Είναι σαφές ότι δεν υπάρχει «καπιταλισμός χωρίς αποκλεισμούς». Δεν υπάρχει «καπιταλισμός μετόχων». Δεν υπάρχει "ESG".
Η κλιματική αλλαγή ως υπαρξιακή απειλή είναι μια φάρσα, όπως ο Covid δεν ήταν ποτέ νόμιμη απειλή για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων.
Όλα αυτά τα θέματα αντιπροσωπεύουν έναν τρόπο για να αποσπαστεί η προσοχή του πληθυσμού από τη βασική πρόθεση – Να δημιουργηθεί πλήρης χρηματοοικονομικός συγκεντρωτισμός στα χέρια ορισμένων λίγων ελίτ.
Δεν έχει να κάνει με το περιβάλλον. Δεν έχει να κάνει με τη δημόσια υγεία. ΟΛΑ είναι για την οικονομία.
Ο τελικός στόχος για αυτούς είναι να πείσουν το κοινό να αγκαλιάσει την οικονομική μικροδιαχείριση.
Μόλις η οικονομία εγκλωβιστεί σε μια ιδεολογική φυλακή όπου οι επιχειρήσεις αναγκάζονται να δίνουν σήμα αρετής, μόλις η πρόσβαση στο ιδιωτικό εμπόριο μπορεί να αρνηθεί από μια χούφτα γραφειοκράτες που συνεργάζονται με εταιρείες, το κατεστημένο έχει τότε τα μέσα να υπαγορεύσει κάθε άλλη πτυχή της κοινωνίας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών