Δεν είναι λίγοι οι Ευρωπαίοι που μιλούν για πόλεμο πολιτισμών
Ο Geert Wilders μπορεί να είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Μετά τη νίκη σοκ στις εκλογές της Ολλανδίας, οι ευρωπαϊκές ελίτ προσπαθούν να εντοπίσουν σημάδια του τι πρόκειται να ακολουθήσει - συμπεριλαμβανομένων περαιτέρω αιφνιδιαστικών νικών από ακροδεξιούς υποψηφίους.
Αυτό που βλέπουν είναι αρκετό για να ανατριχιάσει τη ραχοκοκαλιά κάθε κεντρώου τύπου που αγαπά την ΕΕ, αναφέρει το Politico.
Σε σχεδόν δώδεκα ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και της Γερμανίας, σκληροπυρηνικά αντιμεταναστευτικά κόμματα, μερικά από αυτά πιο ακραία από τον Wilders, βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην κορυφή των δημοσκοπήσεων, ή στη δεύτερη θέση.
Οι προσπάθειες της Ευρώπης να θέσει υπό έλεγχο την παράτυπη μετανάστευση και την κρίση κόστους ζωής δεν είναι κάτι νέο.
Αυτό που είναι νέο, ωστόσο, είναι ο πόλεμος Ισραήλ-Hamas, ο οποίος πυροδοτεί πολιτισμικές εντάσεις στην καρδιά πολλών ευρωπαϊκών χωρών με μεγάλο μουσουλμανικό πληθυσμό, λένε στο POLITICO αναλυτές και ανώτεροι πολιτικοί παράγοντες.
«Απολαμβάνουν» τα λάθη των άλλων πολιτικών
Καθώς οι φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις φέρνουν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους των πόλεων από το Λονδίνο έως το Βερολίνο σε ένα φόντο αυξανόμενης ανησυχίας για τη μετανάστευση, την τρομοκρατία και την οικονομία, ακροδεξιοί πολιτικοί όπως ο Wilders και η Γαλλίδα Marine Le Pen δεν χρειάζεται απαραιτήτως να ενισχύσουν τη ρητορική τους.
Οι διαδηλώσεις σίγουρα έχουν λειτουργήσει προς όφελός τους, και οι ακροδεξιοί αρχηγοί το γνωρίζουν αυτό.
Σε μια προεκλογική συζήτηση, ο Wilders είπε: «Από πού προέρχονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι;
Αυτή είναι η χώρα μου;», αναρωτήθηκε.
Εν τω μεταξύ, η Le Pen έχει φλερτάρει την ανήσυχη εβραϊκή κοινότητα της Γαλλίας, υποστηρίζοντας θορυβωδώς το Ισραήλ και συμμετέχοντας σε μια πορεία ενάντια στον αντισημιτισμό, παρά την ιστορία του κόμματός της.
Ωστόσο, δεν συμμετέχουν στην ολοκληρωτική σταυροφορία των Σουηδών Δημοκρατών, η οποία ζήτησε να ισοπεδωθούν τα τζαμιά.
Αντίθετα, καρπώνονται τα οφέλη των αντικαθεστωτικών «εμπορικών σημάτων» που έχουν δημιουργήσει με κόπο εδώ και δεκαετίες, σε μια προσπάθεια να εμφανιστούν πιο mainstream ενόψει των εκλογών της ΕΕ.
Στην Ολλανδία, ήταν ένας σχεδόν υποτονικός Wilders που αναπήδησε απροσδόκητα στην κορυφή των ολλανδικών δημοσκοπήσεων τις τελευταίες ημέρες πριν από τις γενικές εκλογές.
Διευρύνουν τη ρητορική τους
Αλλά η μείωση του τόνου των πολιτικών μηνυμάτων δεν σημαίνει ότι οι ηγέτες της ακροδεξιάς εγκαταλείπουν τις βασικές τους πεποιθήσεις και δεν προσπαθούν να απευθυνθούν σε ένα εκλογικό σώμα που κινείται πιο δεξιά.
«Έχει ξεπεράσει τη μετανάστευση… είναι η αίσθηση μιας σύγκρουσης πολιτισμού, η αίσθηση ότι υπάρχουν προστριβές μεταξύ του Ισλάμ και της Δύσης», δήλωσε ο Jean-Yves Camus, ειδικός ακροδεξιών κινημάτων στην Ευρώπη για το Ίδρυμα Jean Jaurès στο Παρίσι. .
«Είναι ένας φόβος που εκφράζεται στη δεξιά πτέρυγα των συντηρητικών, όπου το Ισλάμ θεωρείται ότι είναι αντίθετο με τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής… και όπου η Ευρώπη θεωρείται ότι έχει χάσει τον έλεγχο των συνόρων της».
Καθώς απομένει λιγότερο από ένας χρόνος έως ότου οι ψηφοφόροι της ΕΕ εκλέξουν ένα νέο κοινοβούλιο, αυτό το μεθυστικό μείγμα —συνδυάζοντας τη μεταναστευτική κρίση με τους αναζωπυρούμενους φόβους για το πολιτικό Ισλάμ— κάνει τα κατεστημένα κόμματα να ανησυχούν.
Ακολουθώντας το κύμα
Τις εβδομάδες που προηγήθηκαν των εκλογών της περασμένης εβδομάδας στην Ολλανδία, ο Wilders δεν έκανε εκστρατεία για μια αντι-ισλαμική πλατφόρμα, ούτε προκάλεσε οργή ενάντια στις φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις στις ευρωπαϊκές πόλεις, αντ' αυτού επικεντρώθηκε σε ζητήματα όπως το ψωμί και το βούτυρο, αλλά και τη στέγαση για τους Ολλανδούς.
Για τους ψηφοφόρους που μπορεί να ανησυχούν για τη στέγαση και μια υποτιθέμενη σύγκρουση πολιτισμών, αναδείχθηκε ως η προφανής επιλογή.
«Η κρίση στην Εγγύς Ανατολή… έπαιξε έναν αποφασιστικό και πρόσθετο ρόλο», έγραψε ο Christophe de Voogd, ειδικός στην ολλανδική πολιτική στο ινστιτούτο Sciences Po.
Το κόμμα του Wilders, «το PVV, είναι ιστορικά πολύ φιλο-ισραηλινό…
Και οι διαμαρτυρίες υπέρ της Hamas και ξεκάθαρα αντισημιτικές διαμαρτυρίες αναστάτωσαν τη σιωπηλή πλειοψηφία που πάντα ένιωθε συμπάθεια για το Ισραήλ», πρόσθεσε στη γαλλική Daily Le Figaro.
Σύμφωνα με τον Milan Nič, ερευνητή του Γερμανικού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, οι διαμαρτυρίες έπαιξαν ρόλο στη νίκη του Wilders, αλλά η προσοχή του επικεντρώθηκε στην πραγματικότητα αλλού.
Τα ακροδεξιά κινήματα γίνονται «έξυπνα με τη στρατηγική», είπε ο Nič.
«Αν είναι βέβαιοι ότι δεν θα χάσουν τη βασική τους ψήφο, μετακινούνται στο κέντρο», για να κερδίσουν «μερικές επιπλέον ποσοστιαίες μονάδες».
Μετά τον Wilders, το πιο προφανές παράδειγμα πολιτικού που ελπίζει να καρπωθεί τα οφέλη του πολιτικού του σήματος είναι η Le Pen.
Έχοντας περάσει πολλά χρόνια προειδοποιώντας για τη «μαζική μετανάστευση» και το «φονταμενταλιστικό Ισλάμ», δεν χρειάζεται πλέον να χτυπά πολύ δυνατά αυτά τα ρητορικά τύμπανα για να γνωστοποιήσει στους ψηφοφόρους πώς αισθάνεται - αντίθετα.
«Δεν χρειάζεται πλέον να είμαστε ριζοσπαστικοί για να μας ακουστούν.
Μοιάζει λίγο με τον Wilders, δεν έχει κάνει μεγάλα ακροβατικά τις τελευταίες εβδομάδες της εκστρατείας του», είπε ένας σύμβουλος της Le Pen.
«Όσο περισσότερο προσεγγίζεις την εξουσία, τόσο περισσότερο πρέπει να είσαι ρεαλιστής, πραγματιστής», είπε.
Η περίπτωση Le Pen
Όταν ένα 16χρονο αγόρι δολοφονήθηκε σε επίθεση με Γάλλους νέους από μετανάστες σε μια γιορτή στο χωριό Κρεπόλ στη νότια Γαλλία, η Le Pen κατηγόρησε τους «ένοπλους πολιτοφύλακες που εκτελούν razzias» χρησιμοποιώντας εσκεμμένα για μια αραβική λέξη για να περιγράψει αυτό που συνέβη.
Αλλά δεν πήγε τόσο μακριά όσο η ανιψιά της Marion Maréchal που χαρακτήρισε την επίθεση «ρατσισμό κατά των λευκών» σπέρνοντας τους σπόρους του «εμφύλιου πολέμου» και τον ακροδεξιό ηγέτη Reconquête Éric Zemmour που την περιέγραψε ως «καθημερινή τζιχάντ».
Η Le Pen - η οποία κέρδισε το 41% των εθνικών ψήφων στην αναμέτρησή της με τον Πρόεδρο Emmanuel Macron το 2022 – στοχεύει στις κάλπες.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ifop που δημοσιεύτηκε στις 30 Οκτωβρίου, η πρώην δικηγόρος πρόκειται να φτάσει στον δεύτερο γύρο των επόμενων προεδρικών εκλογών, ξεπερνώντας τον υποθετικό κεντροδεξιό αντίπαλό της, πρώην πρωθυπουργό Édouard Philippe, κατά 6 ποσοστιαίες μονάδες.
Τα κυρίαρχα κόμματα λένε ότι δεν εξαπατούνται από τις τακτικές της ακροδεξιάς.
Για τους «στρατούς» του Macron, η απόφαση της Le Pen να συμμετάσχει σε μια πορεία κατά του αντισημιτισμού δεν ήταν σημάδι ομαλοποίησης, αλλά ένα τέχνασμα για να ανατινάξουν την εύθραυστη πολυπολιτισμική ισορροπία μιας χώρας που φιλοξενεί τους μεγαλύτερους μουσουλμανικούς και εβραϊκούς πληθυσμούς της Ευρώπης.
Η ακροδεξιά προσπαθεί να δημιουργήσει «ένα πολιτισμικό ζήτημα» γύρω από την καταπολέμηση των διακρίσεων, είπε ένας ευρωβουλευτής του Renew.
«Αν τα καταφέρουν, έχουμε πραγματικό πρόβλημα, οδεύουμε προς έναν εμφύλιο πόλεμο», πρόσθεσε.
Η απειλή της τρομοκρατίας, και η επίδρασή της στους ψηφοφόρους, βάζει επίσης τα κυρίαρχα κόμματα σε προβλήματα.
Την Τετάρτη, η εγχώρια υπηρεσία πληροφοριών της Γερμανίας προειδοποίησε ότι ο πόλεμος μεταξύ της Hamas και του Ισραήλ έχει τροφοδοτήσει αυξημένο κίνδυνο επιθέσεων.
Τέλεια καταιγίδα για την ακροδεξιά
Για αρκετούς αναλυτές, η μετανάστευση, ο πόλεμος Hamas-Ισραήλ, η κούραση με τα κυρίαρχα κόμματα και η ανασφάλεια για τον πόλεμο στην Ουκρανία μετατρέπονται σε μια άνευ προηγουμένου ευθυγράμμιση αστέρων για τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, καθώς πολλά από αυτά προσπαθούν να κατακτήσουν το κεντρικό έδαφος.
Στην Πορτογαλία, το ακροδεξιό κόμμα Chega, που ιδρύθηκε μόλις πριν από τέσσερα χρόνια, έχει δει την υποστήριξή του να αυξάνεται στο 13,5%.
Στην Ιταλία, η πρωθυπουργός Giorgia Meloni μπορεί να μην κατάφερε να μειώσει τον απόλυτο αριθμό των παράτυπων μεταναστών που έφτασαν στις ακτές της χώρας της, αλλά οι καθιερωμένες αντιμεταναστευτικές απόψεις της συνέβαλαν στο να διατηρηθεί η δημοτικότητά της σε αξιοζήλευτο επίπεδο.
Στη Γερμανία, τα πιο κραυγαλέα δημόσια παραδείγματα αντιμουσουλμανικής και αντιμεταναστευτικής ρητορικής χρονολογούνται από το 2016 και το 2017, όταν το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία υιοθέτησε ένα ρητά αντι-ισλαμικό μανιφέστο.
Αλλά η προσπάθεια εξομάλυνσης του κόμματος δεν έχει σταματήσει την άνοδό του - το αντίθετο.
Το AfD είναι πλέον το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα της Γερμανίας, πολύ μπροστά από τους Σοσιαλδημοκράτες του Καγκελαρίου Olaf Scholz και μετά το συντηρητικό CDU.
Τα φιλοευρωπαϊκά, κεντρώα κόμματα δεν έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής να βρουν τη σωστή απάντηση, είτε αποφεύγοντας δύσκολες ερωτήσεις είτε προσπαθώντας να μιμηθούν την ακροδεξιά.
Στην Ολλανδία, το κεντροδεξιό κόμμα VVD έκανε σκληρή εκστρατεία με υποσχέσεις για μείωση της μετανάστευσης και είδε το μερίδιό του στις ψήφους να συρρικνώνεται.
«Αν τρέχεις σε θέματα μετανάστευσης, πώς μπορείς να νικήσεις τον Wilders; …
Και όλα τα άλλα ακροδεξιά κόμματα ήταν αντιγραφές, οπότε μπορούσε να τους ρουφήξει την υποστήριξη», είπε ο Nič του Γερμανικού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων.
Στη Γαλλία, η κυβέρνηση άργησε να αντιδράσει στην επίθεση στο Crépol, παρά το αίσθημα αγανάκτησης σε τοπικό επίπεδο και την κυλιόμενη κάλυψη σε ζωντανά ειδησεογραφικά κανάλια, και έστειλε έναν κυβερνητικό εκπρόσωπο στη σκηνή εννέα ημέρες μετά τα γεγονότα.
«Είναι η τέλεια περίοδος για να κάνουμε μια σημαντική ανακάλυψη, τα λαϊκιστικά κινήματα ανεβαίνουν σε άλλες χώρες και στις ΗΠΑ με τον Donald Trump… υπάρχει η αίσθηση ότι κάτι συμβαίνει», είπε ο Nič.
www.bankingnews.gr
Μετά τη νίκη σοκ στις εκλογές της Ολλανδίας, οι ευρωπαϊκές ελίτ προσπαθούν να εντοπίσουν σημάδια του τι πρόκειται να ακολουθήσει - συμπεριλαμβανομένων περαιτέρω αιφνιδιαστικών νικών από ακροδεξιούς υποψηφίους.
Αυτό που βλέπουν είναι αρκετό για να ανατριχιάσει τη ραχοκοκαλιά κάθε κεντρώου τύπου που αγαπά την ΕΕ, αναφέρει το Politico.
Σε σχεδόν δώδεκα ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και της Γερμανίας, σκληροπυρηνικά αντιμεταναστευτικά κόμματα, μερικά από αυτά πιο ακραία από τον Wilders, βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην κορυφή των δημοσκοπήσεων, ή στη δεύτερη θέση.
Οι προσπάθειες της Ευρώπης να θέσει υπό έλεγχο την παράτυπη μετανάστευση και την κρίση κόστους ζωής δεν είναι κάτι νέο.
Αυτό που είναι νέο, ωστόσο, είναι ο πόλεμος Ισραήλ-Hamas, ο οποίος πυροδοτεί πολιτισμικές εντάσεις στην καρδιά πολλών ευρωπαϊκών χωρών με μεγάλο μουσουλμανικό πληθυσμό, λένε στο POLITICO αναλυτές και ανώτεροι πολιτικοί παράγοντες.
«Απολαμβάνουν» τα λάθη των άλλων πολιτικών
Καθώς οι φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις φέρνουν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους των πόλεων από το Λονδίνο έως το Βερολίνο σε ένα φόντο αυξανόμενης ανησυχίας για τη μετανάστευση, την τρομοκρατία και την οικονομία, ακροδεξιοί πολιτικοί όπως ο Wilders και η Γαλλίδα Marine Le Pen δεν χρειάζεται απαραιτήτως να ενισχύσουν τη ρητορική τους.
Οι διαδηλώσεις σίγουρα έχουν λειτουργήσει προς όφελός τους, και οι ακροδεξιοί αρχηγοί το γνωρίζουν αυτό.
Σε μια προεκλογική συζήτηση, ο Wilders είπε: «Από πού προέρχονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι;
Αυτή είναι η χώρα μου;», αναρωτήθηκε.
Εν τω μεταξύ, η Le Pen έχει φλερτάρει την ανήσυχη εβραϊκή κοινότητα της Γαλλίας, υποστηρίζοντας θορυβωδώς το Ισραήλ και συμμετέχοντας σε μια πορεία ενάντια στον αντισημιτισμό, παρά την ιστορία του κόμματός της.
Ωστόσο, δεν συμμετέχουν στην ολοκληρωτική σταυροφορία των Σουηδών Δημοκρατών, η οποία ζήτησε να ισοπεδωθούν τα τζαμιά.
Αντίθετα, καρπώνονται τα οφέλη των αντικαθεστωτικών «εμπορικών σημάτων» που έχουν δημιουργήσει με κόπο εδώ και δεκαετίες, σε μια προσπάθεια να εμφανιστούν πιο mainstream ενόψει των εκλογών της ΕΕ.
Στην Ολλανδία, ήταν ένας σχεδόν υποτονικός Wilders που αναπήδησε απροσδόκητα στην κορυφή των ολλανδικών δημοσκοπήσεων τις τελευταίες ημέρες πριν από τις γενικές εκλογές.
Διευρύνουν τη ρητορική τους
Αλλά η μείωση του τόνου των πολιτικών μηνυμάτων δεν σημαίνει ότι οι ηγέτες της ακροδεξιάς εγκαταλείπουν τις βασικές τους πεποιθήσεις και δεν προσπαθούν να απευθυνθούν σε ένα εκλογικό σώμα που κινείται πιο δεξιά.
«Έχει ξεπεράσει τη μετανάστευση… είναι η αίσθηση μιας σύγκρουσης πολιτισμού, η αίσθηση ότι υπάρχουν προστριβές μεταξύ του Ισλάμ και της Δύσης», δήλωσε ο Jean-Yves Camus, ειδικός ακροδεξιών κινημάτων στην Ευρώπη για το Ίδρυμα Jean Jaurès στο Παρίσι. .
«Είναι ένας φόβος που εκφράζεται στη δεξιά πτέρυγα των συντηρητικών, όπου το Ισλάμ θεωρείται ότι είναι αντίθετο με τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής… και όπου η Ευρώπη θεωρείται ότι έχει χάσει τον έλεγχο των συνόρων της».
Καθώς απομένει λιγότερο από ένας χρόνος έως ότου οι ψηφοφόροι της ΕΕ εκλέξουν ένα νέο κοινοβούλιο, αυτό το μεθυστικό μείγμα —συνδυάζοντας τη μεταναστευτική κρίση με τους αναζωπυρούμενους φόβους για το πολιτικό Ισλάμ— κάνει τα κατεστημένα κόμματα να ανησυχούν.
Ακολουθώντας το κύμα
Τις εβδομάδες που προηγήθηκαν των εκλογών της περασμένης εβδομάδας στην Ολλανδία, ο Wilders δεν έκανε εκστρατεία για μια αντι-ισλαμική πλατφόρμα, ούτε προκάλεσε οργή ενάντια στις φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις στις ευρωπαϊκές πόλεις, αντ' αυτού επικεντρώθηκε σε ζητήματα όπως το ψωμί και το βούτυρο, αλλά και τη στέγαση για τους Ολλανδούς.
Για τους ψηφοφόρους που μπορεί να ανησυχούν για τη στέγαση και μια υποτιθέμενη σύγκρουση πολιτισμών, αναδείχθηκε ως η προφανής επιλογή.
«Η κρίση στην Εγγύς Ανατολή… έπαιξε έναν αποφασιστικό και πρόσθετο ρόλο», έγραψε ο Christophe de Voogd, ειδικός στην ολλανδική πολιτική στο ινστιτούτο Sciences Po.
Το κόμμα του Wilders, «το PVV, είναι ιστορικά πολύ φιλο-ισραηλινό…
Και οι διαμαρτυρίες υπέρ της Hamas και ξεκάθαρα αντισημιτικές διαμαρτυρίες αναστάτωσαν τη σιωπηλή πλειοψηφία που πάντα ένιωθε συμπάθεια για το Ισραήλ», πρόσθεσε στη γαλλική Daily Le Figaro.
Σύμφωνα με τον Milan Nič, ερευνητή του Γερμανικού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, οι διαμαρτυρίες έπαιξαν ρόλο στη νίκη του Wilders, αλλά η προσοχή του επικεντρώθηκε στην πραγματικότητα αλλού.
Τα ακροδεξιά κινήματα γίνονται «έξυπνα με τη στρατηγική», είπε ο Nič.
«Αν είναι βέβαιοι ότι δεν θα χάσουν τη βασική τους ψήφο, μετακινούνται στο κέντρο», για να κερδίσουν «μερικές επιπλέον ποσοστιαίες μονάδες».
Μετά τον Wilders, το πιο προφανές παράδειγμα πολιτικού που ελπίζει να καρπωθεί τα οφέλη του πολιτικού του σήματος είναι η Le Pen.
Έχοντας περάσει πολλά χρόνια προειδοποιώντας για τη «μαζική μετανάστευση» και το «φονταμενταλιστικό Ισλάμ», δεν χρειάζεται πλέον να χτυπά πολύ δυνατά αυτά τα ρητορικά τύμπανα για να γνωστοποιήσει στους ψηφοφόρους πώς αισθάνεται - αντίθετα.
«Δεν χρειάζεται πλέον να είμαστε ριζοσπαστικοί για να μας ακουστούν.
Μοιάζει λίγο με τον Wilders, δεν έχει κάνει μεγάλα ακροβατικά τις τελευταίες εβδομάδες της εκστρατείας του», είπε ένας σύμβουλος της Le Pen.
«Όσο περισσότερο προσεγγίζεις την εξουσία, τόσο περισσότερο πρέπει να είσαι ρεαλιστής, πραγματιστής», είπε.
Η περίπτωση Le Pen
Όταν ένα 16χρονο αγόρι δολοφονήθηκε σε επίθεση με Γάλλους νέους από μετανάστες σε μια γιορτή στο χωριό Κρεπόλ στη νότια Γαλλία, η Le Pen κατηγόρησε τους «ένοπλους πολιτοφύλακες που εκτελούν razzias» χρησιμοποιώντας εσκεμμένα για μια αραβική λέξη για να περιγράψει αυτό που συνέβη.
Αλλά δεν πήγε τόσο μακριά όσο η ανιψιά της Marion Maréchal που χαρακτήρισε την επίθεση «ρατσισμό κατά των λευκών» σπέρνοντας τους σπόρους του «εμφύλιου πολέμου» και τον ακροδεξιό ηγέτη Reconquête Éric Zemmour που την περιέγραψε ως «καθημερινή τζιχάντ».
Η Le Pen - η οποία κέρδισε το 41% των εθνικών ψήφων στην αναμέτρησή της με τον Πρόεδρο Emmanuel Macron το 2022 – στοχεύει στις κάλπες.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ifop που δημοσιεύτηκε στις 30 Οκτωβρίου, η πρώην δικηγόρος πρόκειται να φτάσει στον δεύτερο γύρο των επόμενων προεδρικών εκλογών, ξεπερνώντας τον υποθετικό κεντροδεξιό αντίπαλό της, πρώην πρωθυπουργό Édouard Philippe, κατά 6 ποσοστιαίες μονάδες.
Τα κυρίαρχα κόμματα λένε ότι δεν εξαπατούνται από τις τακτικές της ακροδεξιάς.
Για τους «στρατούς» του Macron, η απόφαση της Le Pen να συμμετάσχει σε μια πορεία κατά του αντισημιτισμού δεν ήταν σημάδι ομαλοποίησης, αλλά ένα τέχνασμα για να ανατινάξουν την εύθραυστη πολυπολιτισμική ισορροπία μιας χώρας που φιλοξενεί τους μεγαλύτερους μουσουλμανικούς και εβραϊκούς πληθυσμούς της Ευρώπης.
Η ακροδεξιά προσπαθεί να δημιουργήσει «ένα πολιτισμικό ζήτημα» γύρω από την καταπολέμηση των διακρίσεων, είπε ένας ευρωβουλευτής του Renew.
«Αν τα καταφέρουν, έχουμε πραγματικό πρόβλημα, οδεύουμε προς έναν εμφύλιο πόλεμο», πρόσθεσε.
Η απειλή της τρομοκρατίας, και η επίδρασή της στους ψηφοφόρους, βάζει επίσης τα κυρίαρχα κόμματα σε προβλήματα.
Την Τετάρτη, η εγχώρια υπηρεσία πληροφοριών της Γερμανίας προειδοποίησε ότι ο πόλεμος μεταξύ της Hamas και του Ισραήλ έχει τροφοδοτήσει αυξημένο κίνδυνο επιθέσεων.
Τέλεια καταιγίδα για την ακροδεξιά
Για αρκετούς αναλυτές, η μετανάστευση, ο πόλεμος Hamas-Ισραήλ, η κούραση με τα κυρίαρχα κόμματα και η ανασφάλεια για τον πόλεμο στην Ουκρανία μετατρέπονται σε μια άνευ προηγουμένου ευθυγράμμιση αστέρων για τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, καθώς πολλά από αυτά προσπαθούν να κατακτήσουν το κεντρικό έδαφος.
Στην Πορτογαλία, το ακροδεξιό κόμμα Chega, που ιδρύθηκε μόλις πριν από τέσσερα χρόνια, έχει δει την υποστήριξή του να αυξάνεται στο 13,5%.
Στην Ιταλία, η πρωθυπουργός Giorgia Meloni μπορεί να μην κατάφερε να μειώσει τον απόλυτο αριθμό των παράτυπων μεταναστών που έφτασαν στις ακτές της χώρας της, αλλά οι καθιερωμένες αντιμεταναστευτικές απόψεις της συνέβαλαν στο να διατηρηθεί η δημοτικότητά της σε αξιοζήλευτο επίπεδο.
Στη Γερμανία, τα πιο κραυγαλέα δημόσια παραδείγματα αντιμουσουλμανικής και αντιμεταναστευτικής ρητορικής χρονολογούνται από το 2016 και το 2017, όταν το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία υιοθέτησε ένα ρητά αντι-ισλαμικό μανιφέστο.
Αλλά η προσπάθεια εξομάλυνσης του κόμματος δεν έχει σταματήσει την άνοδό του - το αντίθετο.
Το AfD είναι πλέον το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα της Γερμανίας, πολύ μπροστά από τους Σοσιαλδημοκράτες του Καγκελαρίου Olaf Scholz και μετά το συντηρητικό CDU.
Τα φιλοευρωπαϊκά, κεντρώα κόμματα δεν έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής να βρουν τη σωστή απάντηση, είτε αποφεύγοντας δύσκολες ερωτήσεις είτε προσπαθώντας να μιμηθούν την ακροδεξιά.
Στην Ολλανδία, το κεντροδεξιό κόμμα VVD έκανε σκληρή εκστρατεία με υποσχέσεις για μείωση της μετανάστευσης και είδε το μερίδιό του στις ψήφους να συρρικνώνεται.
«Αν τρέχεις σε θέματα μετανάστευσης, πώς μπορείς να νικήσεις τον Wilders; …
Και όλα τα άλλα ακροδεξιά κόμματα ήταν αντιγραφές, οπότε μπορούσε να τους ρουφήξει την υποστήριξη», είπε ο Nič του Γερμανικού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων.
Στη Γαλλία, η κυβέρνηση άργησε να αντιδράσει στην επίθεση στο Crépol, παρά το αίσθημα αγανάκτησης σε τοπικό επίπεδο και την κυλιόμενη κάλυψη σε ζωντανά ειδησεογραφικά κανάλια, και έστειλε έναν κυβερνητικό εκπρόσωπο στη σκηνή εννέα ημέρες μετά τα γεγονότα.
«Είναι η τέλεια περίοδος για να κάνουμε μια σημαντική ανακάλυψη, τα λαϊκιστικά κινήματα ανεβαίνουν σε άλλες χώρες και στις ΗΠΑ με τον Donald Trump… υπάρχει η αίσθηση ότι κάτι συμβαίνει», είπε ο Nič.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών