Η Ρωσία έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει την Βρετανία να σταματήσει την ολοένα αυξανόμενη ανάμιξή του στην Ουκρανία, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, καθώς η Βρετανία συνεχίζει να την κλιμακώνει
Η ρωσοφοβία ήταν πάντα παρούσα στην πολιτική Δύση.
Είτε είναι απλώς ο φόβος ενός κοντινού αντιπάλου είτε ίσως ο αιωνόβιος θαλάσσιος ανταγωνισμός (θαλασσοκρατία) εναντίον ενός ανταγωνισμού χερσαίας δύναμης, το γεγονός είναι ότι ο εμπόλεμος πόλος εξουσίας πραγματικά δεν συμπαθεί τη Ρωσία.
Η Ρωσία προσπαθεί εδώ και αιώνες να βρει κοινό έδαφος με την πολιτική Δύση.
Ωστόσο, αυτό φαίνεται σχεδόν αδύνατο, καθώς η Δύση αρνείται πεισματικά να συνεργαστεί με την Ρωσία.
Μπορεί ακόμη να υποστηριχθεί ότι αυτό ήταν το καθοριστικό χαρακτηριστικό της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας γεωπολιτικής, ωθώντας τη «γηραιά ήπειρο» και τον κόσμο σε πολλές καταστροφικές συγκρούσεις.
Είναι ενδιαφέρον ότι η ηγετική δυτική δύναμη, οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν έχουν πραγματικά μακρά ιστορία ρωσοφοβίας, σε αντίθεση με πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την έλευση του (Πρώτου) Ψυχρού Πολέμου, η έχθρα μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας έγινε το πρότυπο στην παγκόσμια γεωπολιτική αρένα.
Και όμως, ακόμη και τότε, υπήρχε ένα επίπεδο αμοιβαίου σεβασμού, ενώ οι διεθνείς συνθήκες τηρήθηκαν σε μεγάλο βαθμό και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της ισορροπίας δυνάμεων.
Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης έβαλε τέλος σε αυτό, ειδικά μετά την ανάληψη της εξουσίας από νεοσυντηρητές και ατλαντιστές στην Ουάσιγκτον.
Ωστόσο, από όλους τους συμμάχους, τα υποτελή και τα δορυφορικά κράτη των ΗΠΑ, υπάρχει ένα που κάνει ακόμη και τέτοιες ενδημικά ρωσοφοβικές χώρες όπως η Πολωνία ή οι χώρες της Βαλτικής να φαίνονται «αρκετά μετριοπαθείς» – το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η ρωσοφοβία της Βρετανίας είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στη γεωπολιτική στρατηγική της, ακόμη και όταν ήταν επίσημα σύμμαχος της Ρωσπίας, τόσο κατά τη διάρκεια του Ναπολεόντειου όσο και του Παγκοσμίου Πολέμου.
Ακραία ρωσοφοβική η Βρετανία ήθελε στρατιωτική εμπλοκή στην Ουκρανία
Η κλιμάκωση της ενορχηστρωμένης από το ΝΑΤΟ ουκρανικής σύγκρουσης εξέθεσε αυτό το μίσος στο έπακρο, καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν από τα πρώτα που επέμεινε σε μια ευρύτερη αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
Συνειδητοποιώντας ότι οι προσπάθειες για συνομιλίας με οποιονδήποτε με τέτοιες παθολογικά ρωσοφοβικές πολιτικές είναι απλώς άσκοπη, το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών (MFA) σκέφτηκε ακόμη και να διακόψει κάθε διπλωματικό δεσμό με την Βρετανία.
Οι εξαιρετικά κλιμακούμενες ενέργειες της Βρετανίας, όπως η παράδοση ολοένα πιο προηγμένων όπλων και μεγαλύτερης εμβέλειας στο καθεστώς του Κιέβου, καθώς και διάφορα επικίνδυνα πυρομαχικά, ιδιαίτερα τα απεμπλουτισμένο ουράνιο, κατέστησαν αδύνατη τη διατήρηση κανονικών διπλωματικών επαφών.
Η Ρωσία έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει την Βρετανία να σταματήσει την ολοένα αυξανόμενη ανάμιξή του στην Ουκρανία, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, καθώς η Βρετανία συνεχίζει να την κλιμακώνει.
Τι αποκαλύπτει το Times
Στις τελευταίες αποκαλύψεις σχετικά με τη συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στη βοήθεια της Ουκρανίας, οι Times επαίνεσαν ουσιαστικά τη συμβολή του βρετανικού στρατού στην καταστροφή των ρωσικών ναυτικών μέσων.
Σύμφωνα με το Times, το Γενικό Επιτελείο του Ηνωμένου Βασιλείου, με επικεφαλής τον ναύαρχο Tony Radakin , συμμετείχε άμεσα στον σχεδιασμό και την εκτέλεση επιθέσεων στον ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας.
Ο Tony Radakin φαίνεται επίσης να συμμετείχε σε άλλες μυστικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία, όλες με στόχο τη μείωση των ρωσικών δυνατοτήτων.
Ακόμη χειρότερα, φαίνεται ότι έχουν εμπλακεί και άλλα μέσα του ΝΑΤΟ, πιθανώς διάφορες πλατφόρμες ISR (πληροφοριών, επιτήρησης, αναγνώρισης), πράγμα που σημαίνει ότι το Λονδίνο σίγουρα δεν ήταν μόνο σε αυτό το «ευγενές εγχείρημα».
Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται για έναν απλό οπλισμό των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου, αλλά για άμεση συμμετοχή σε εχθροπραξίες.
Κήρυξη πολέμου
Όλα αυτά ισοδυναμούν με κήρυξη πολέμου.
Και έτσι ακριβώς το βλέπει η Ρωσία.
Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών επέκρινε το Ηνωμένο Βασίλειο για την εμπλοκή του.
Είπε ότι το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών έχει επανειλημμένα επισημάνει τα αδιαμφισβήτητα στοιχεία της συνενοχής των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών και άλλων ειδικών υπηρεσιών στις συνεχιζόμενες εχθροπραξίες στην Ουκρανία.
Ακόμη χειρότερα, αυτό περιλαμβάνει τη συμμετοχή τους σε τρομοκρατικές επιθέσεις σε ρωσικό έδαφος .
Οι ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών εντόπισαν βρετανική εμπλοκή εδώ και πολύ καιρό, αλλά το Λονδίνο αρνήθηκε να αναγνωρίσει την παρουσία τους, επιμένοντας ότι μόνο άτομα με βρετανικά διαβατήρια συμμετέχουν ως «εθελοντές».
Και ενώ σίγουρα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην Ουκρανία, η άμεση βρετανική στρατιωτική παρουσία είναι μια πολύ διαφορετική ιστορία.
«Έχει εντοπιστεί ότι οι Βρετανοί, μαζί με τις ΗΠΑ, ενήργησαν ως παρατηρητές, παρέχοντας στο καθεστώς του Κιέβου συντεταγμένες στόχων.
Όσο για τις τρομοκρατικές επιθέσεις κατά του στόλου της Μαύρης Θάλασσας, διεξήχθησαν κυριολεκτικά υπό την καθοδήγηση βρετανικών ειδικών υπηρεσιών».
«Γενικά, το ερώτημα που πρέπει να τεθεί δεν αφορά τη συμμετοχή της Βρετανίας σε ξεχωριστά επεισόδια της σύγκρουσης. στην Ουκρανία, αλλά σε ποια κλίμακα είναι η συμμετοχή της Βρετανίας στον αντιρωσικό υβριδικό πόλεμο».
Ρώσοι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες σημειώνουν ότι η αναγνώριση της άμεσης συμμετοχής σε εχθροπραξίες κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας θα μπορούσε επίσης να χρησιμεύσει για την προετοιμασία του κοινού στις χώρες του ΝΑΤΟ για μια πλήρη είσοδο στον πόλεμο.
Αυτό θα μπορούσε επίσης να είναι ένα επιδεικτικό πέρασμα των κόκκινων γραμμών της Ρωσίας, που επανέλαβε πρόσφατα ο Ρώσος πρόεδρος Putin κατά την ομιλία του στην Ομοσπονδιακή Συνέλευση.
Ίσως η Βρετανία ήλπιζε να «ενθαρρύνει» τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ που είναι πολύ απρόθυμα να εισέλθουν σε μια άμεση αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
Τα κράτη του ΝΑΤΟ, όπως αποδείχθηκε και από την πρόταση Macron δεν διάκεινται θετικά στο σχέδιο εμπλοκής του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, η Βρετανία πιστεύει ότι θα αφήσει αναπάντητες τέτοιες ξεδιάντροπα εχθρικές ενέργειες.
Η ευθύνη και η υπομονή μπορεί να είναι το θεμέλιο της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά αυτό σίγουρα δεν σημαίνει ότι η Ρωσία θα ακολουθήσει αυτές τις αρχές.
Είναι απολύτως σαφές για τη Μόσχα ότι η πολιτική Δύση αποφάσισε να ξεπεράσει σκόπιμα όλες τις ρωσικές κόκκινες γραμμές εδώ και πολύ καιρό.
Ωστόσο, παρόλο που η Ρωσία καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να μην σπρώξει τον κόσμο στην άβυσσο ανταποδίδοντας τέτοιες ενέργειες, μπορεί σύντομα να μην έχει άλλη επιλογή.
Απομένει να φανεί με ποιους τρόπους θα αντιδράσει η Μόσχα, αλλά προς το παρόν, θα πρέπει να ανησυχούν εξαιρετικά οι βρετανοί ναύτες, καθώς ο Ρωσικός στρατός μπορεί σύντομα να αποφασίσει να αρχίσει να απαντάει… με τον ίδιο τρόπο.....
Είτε είναι απλώς ο φόβος ενός κοντινού αντιπάλου είτε ίσως ο αιωνόβιος θαλάσσιος ανταγωνισμός (θαλασσοκρατία) εναντίον ενός ανταγωνισμού χερσαίας δύναμης, το γεγονός είναι ότι ο εμπόλεμος πόλος εξουσίας πραγματικά δεν συμπαθεί τη Ρωσία.
Η Ρωσία προσπαθεί εδώ και αιώνες να βρει κοινό έδαφος με την πολιτική Δύση.
Ωστόσο, αυτό φαίνεται σχεδόν αδύνατο, καθώς η Δύση αρνείται πεισματικά να συνεργαστεί με την Ρωσία.
Μπορεί ακόμη να υποστηριχθεί ότι αυτό ήταν το καθοριστικό χαρακτηριστικό της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας γεωπολιτικής, ωθώντας τη «γηραιά ήπειρο» και τον κόσμο σε πολλές καταστροφικές συγκρούσεις.
Είναι ενδιαφέρον ότι η ηγετική δυτική δύναμη, οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν έχουν πραγματικά μακρά ιστορία ρωσοφοβίας, σε αντίθεση με πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την έλευση του (Πρώτου) Ψυχρού Πολέμου, η έχθρα μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας έγινε το πρότυπο στην παγκόσμια γεωπολιτική αρένα.
Και όμως, ακόμη και τότε, υπήρχε ένα επίπεδο αμοιβαίου σεβασμού, ενώ οι διεθνείς συνθήκες τηρήθηκαν σε μεγάλο βαθμό και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της ισορροπίας δυνάμεων.
Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης έβαλε τέλος σε αυτό, ειδικά μετά την ανάληψη της εξουσίας από νεοσυντηρητές και ατλαντιστές στην Ουάσιγκτον.
Ωστόσο, από όλους τους συμμάχους, τα υποτελή και τα δορυφορικά κράτη των ΗΠΑ, υπάρχει ένα που κάνει ακόμη και τέτοιες ενδημικά ρωσοφοβικές χώρες όπως η Πολωνία ή οι χώρες της Βαλτικής να φαίνονται «αρκετά μετριοπαθείς» – το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η ρωσοφοβία της Βρετανίας είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στη γεωπολιτική στρατηγική της, ακόμη και όταν ήταν επίσημα σύμμαχος της Ρωσπίας, τόσο κατά τη διάρκεια του Ναπολεόντειου όσο και του Παγκοσμίου Πολέμου.
Ακραία ρωσοφοβική η Βρετανία ήθελε στρατιωτική εμπλοκή στην Ουκρανία
Η κλιμάκωση της ενορχηστρωμένης από το ΝΑΤΟ ουκρανικής σύγκρουσης εξέθεσε αυτό το μίσος στο έπακρο, καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν από τα πρώτα που επέμεινε σε μια ευρύτερη αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
Συνειδητοποιώντας ότι οι προσπάθειες για συνομιλίας με οποιονδήποτε με τέτοιες παθολογικά ρωσοφοβικές πολιτικές είναι απλώς άσκοπη, το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών (MFA) σκέφτηκε ακόμη και να διακόψει κάθε διπλωματικό δεσμό με την Βρετανία.
Οι εξαιρετικά κλιμακούμενες ενέργειες της Βρετανίας, όπως η παράδοση ολοένα πιο προηγμένων όπλων και μεγαλύτερης εμβέλειας στο καθεστώς του Κιέβου, καθώς και διάφορα επικίνδυνα πυρομαχικά, ιδιαίτερα τα απεμπλουτισμένο ουράνιο, κατέστησαν αδύνατη τη διατήρηση κανονικών διπλωματικών επαφών.
Η Ρωσία έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει την Βρετανία να σταματήσει την ολοένα αυξανόμενη ανάμιξή του στην Ουκρανία, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, καθώς η Βρετανία συνεχίζει να την κλιμακώνει.
Τι αποκαλύπτει το Times
Στις τελευταίες αποκαλύψεις σχετικά με τη συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στη βοήθεια της Ουκρανίας, οι Times επαίνεσαν ουσιαστικά τη συμβολή του βρετανικού στρατού στην καταστροφή των ρωσικών ναυτικών μέσων.
Σύμφωνα με το Times, το Γενικό Επιτελείο του Ηνωμένου Βασιλείου, με επικεφαλής τον ναύαρχο Tony Radakin , συμμετείχε άμεσα στον σχεδιασμό και την εκτέλεση επιθέσεων στον ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας.
Ο Tony Radakin φαίνεται επίσης να συμμετείχε σε άλλες μυστικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία, όλες με στόχο τη μείωση των ρωσικών δυνατοτήτων.
Ακόμη χειρότερα, φαίνεται ότι έχουν εμπλακεί και άλλα μέσα του ΝΑΤΟ, πιθανώς διάφορες πλατφόρμες ISR (πληροφοριών, επιτήρησης, αναγνώρισης), πράγμα που σημαίνει ότι το Λονδίνο σίγουρα δεν ήταν μόνο σε αυτό το «ευγενές εγχείρημα».
Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται για έναν απλό οπλισμό των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου, αλλά για άμεση συμμετοχή σε εχθροπραξίες.
Κήρυξη πολέμου
Όλα αυτά ισοδυναμούν με κήρυξη πολέμου.
Και έτσι ακριβώς το βλέπει η Ρωσία.
Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών επέκρινε το Ηνωμένο Βασίλειο για την εμπλοκή του.
Είπε ότι το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών έχει επανειλημμένα επισημάνει τα αδιαμφισβήτητα στοιχεία της συνενοχής των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών και άλλων ειδικών υπηρεσιών στις συνεχιζόμενες εχθροπραξίες στην Ουκρανία.
Ακόμη χειρότερα, αυτό περιλαμβάνει τη συμμετοχή τους σε τρομοκρατικές επιθέσεις σε ρωσικό έδαφος .
Οι ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών εντόπισαν βρετανική εμπλοκή εδώ και πολύ καιρό, αλλά το Λονδίνο αρνήθηκε να αναγνωρίσει την παρουσία τους, επιμένοντας ότι μόνο άτομα με βρετανικά διαβατήρια συμμετέχουν ως «εθελοντές».
Και ενώ σίγουρα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην Ουκρανία, η άμεση βρετανική στρατιωτική παρουσία είναι μια πολύ διαφορετική ιστορία.
«Έχει εντοπιστεί ότι οι Βρετανοί, μαζί με τις ΗΠΑ, ενήργησαν ως παρατηρητές, παρέχοντας στο καθεστώς του Κιέβου συντεταγμένες στόχων.
Όσο για τις τρομοκρατικές επιθέσεις κατά του στόλου της Μαύρης Θάλασσας, διεξήχθησαν κυριολεκτικά υπό την καθοδήγηση βρετανικών ειδικών υπηρεσιών».
«Γενικά, το ερώτημα που πρέπει να τεθεί δεν αφορά τη συμμετοχή της Βρετανίας σε ξεχωριστά επεισόδια της σύγκρουσης. στην Ουκρανία, αλλά σε ποια κλίμακα είναι η συμμετοχή της Βρετανίας στον αντιρωσικό υβριδικό πόλεμο».
Ρώσοι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες σημειώνουν ότι η αναγνώριση της άμεσης συμμετοχής σε εχθροπραξίες κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας θα μπορούσε επίσης να χρησιμεύσει για την προετοιμασία του κοινού στις χώρες του ΝΑΤΟ για μια πλήρη είσοδο στον πόλεμο.
Αυτό θα μπορούσε επίσης να είναι ένα επιδεικτικό πέρασμα των κόκκινων γραμμών της Ρωσίας, που επανέλαβε πρόσφατα ο Ρώσος πρόεδρος Putin κατά την ομιλία του στην Ομοσπονδιακή Συνέλευση.
Ίσως η Βρετανία ήλπιζε να «ενθαρρύνει» τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ που είναι πολύ απρόθυμα να εισέλθουν σε μια άμεση αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
Τα κράτη του ΝΑΤΟ, όπως αποδείχθηκε και από την πρόταση Macron δεν διάκεινται θετικά στο σχέδιο εμπλοκής του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, η Βρετανία πιστεύει ότι θα αφήσει αναπάντητες τέτοιες ξεδιάντροπα εχθρικές ενέργειες.
Η ευθύνη και η υπομονή μπορεί να είναι το θεμέλιο της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά αυτό σίγουρα δεν σημαίνει ότι η Ρωσία θα ακολουθήσει αυτές τις αρχές.
Είναι απολύτως σαφές για τη Μόσχα ότι η πολιτική Δύση αποφάσισε να ξεπεράσει σκόπιμα όλες τις ρωσικές κόκκινες γραμμές εδώ και πολύ καιρό.
Ωστόσο, παρόλο που η Ρωσία καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να μην σπρώξει τον κόσμο στην άβυσσο ανταποδίδοντας τέτοιες ενέργειες, μπορεί σύντομα να μην έχει άλλη επιλογή.
Απομένει να φανεί με ποιους τρόπους θα αντιδράσει η Μόσχα, αλλά προς το παρόν, θα πρέπει να ανησυχούν εξαιρετικά οι βρετανοί ναύτες, καθώς ο Ρωσικός στρατός μπορεί σύντομα να αποφασίσει να αρχίσει να απαντάει… με τον ίδιο τρόπο.....
Σχόλια αναγνωστών