Στη συλλογική ευρωπαϊκή συνείδηση, οι Βρυξέλλες είναι πλέον η πρωτεύουσα όπου η αξιοπρέπεια και η δημοκρατία πηγαίνουν για να πεθαίνουν
Δομική κρίση που επηρεάζει τη βιομηχανία, χάνοντας –συνεχώς– έδαφος έναντι των ΗΠΑ, φαίνεται να περνούν οι μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες…
Για παράδειγμα, αν μια ευρωπαϊκή εταιρεία υιοθετήσει λύσεις υψηλής τεχνολογίας, όπως η τεχνητή νοημοσύνη, θα παράγει περισσότερα με την ίδια ποσότητα εργατικού δυναμικού.
Αλλά αυτή η αύξηση είναι απίθανο να μετατραπεί σε μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία.
Διότι, στην πραγματικότητα, τις λύσεις στις ευρωπαϊκές εταιρείες θα τις παρέχει, κατά πάσα πιθανότητα, κάποιο αμερικανικό μονοπώλιο τεχνολογίας και πιθανότατα θα είναι εκείνο που θα ωφεληθεί από την αύξηση της φυσικής παραγωγικότητας, αυξάνοντας την τιμή της υπηρεσίας που προσφέρει, κάτι που ανεβάζει το κόστος παραγωγής και μειώνει την προστιθέμενη αξία για τις ευρωπαϊκές εταιρείες.
«Με βάση τον αριθμό των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, οι Ευρωπαίοι και τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια δεν υστερούν σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ωστόσο, οι εφευρέτες και οι παραγωγοί μας καταλήγουν να πηγαίνουν εκεί.
Τους τελευταίους μήνες έχουμε δει μερικές από τις ηγετικές καινοτόμες εταιρείες μας να μεταφέρονται στις Ηνωμένες Πολιτείες και να επωφελούνται από το μέγεθος της αγοράς προϊόντων, την κλίμακα των χρηματοπιστωτικών αγορών και το αμερικανικό κεφάλαιο επιχειρηματικού κινδύνου.
Στην Ευρώπη χάνουμε τον αγώνα για την τεχνολογία αιχμής και την κλιμάκωση, σκεφτόμαστε υπερβολικά αμυντικά ή εθνικά.
Γι’ αυτό αρχίσαμε να χάνουμε έδαφος με την άνοδο του διαδικτύου στα τέλη του 20ού αιώνα και το επόμενο σκαλί στην κλίμακα μπορεί να είναι η τεχνητή νοημοσύνη» σημειώνει ο αξιωματούχος της ΕΚΤ Piero Cipollone και προσθέτει:
«Τα χρήματα υπάρχουν, όπως και τα πανεπιστήμια που παράγουν τα λαμπρά μυαλά και τις ιδέες.
Είναι θέμα να μάθουμε πώς να χρησιμοποιούμε το βάθος της εσωτερικής μας αγοράς για να κάνουμε ό,τι κάνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Δεν έχουμε ακόμη αποδεχτεί ότι οι ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν πλέον την αναγκαία κλίμακα για να αμφισβητήσουν τους παγκόσμιους ηγέτες.
Μου θυμίζει την κατάσταση στην Ιταλία τον 15ο αιώνα: ενώ οι Γάλλοι, οι Ισπανοί και οι Άγγλοι οικοδομούσαν μεγάλες κρατικές οντότητες, η Ιταλία παρέμενε διαιρεμένη σε μικρές περιφερειακές μονάδες, και παρά την τεχνογνωσία, τον πλούτο και τον πολιτισμό της, υστερούσε.
Σήμερα, η λύση είναι αποκλειστικά στα χέρια μας, ως Ευρωπαίων».
EKT…
Σε αυτό το πλαίσιο, η ΕΚΤ έχει αναθεωρήσει προς τα κάτω τις προβλέψεις του για το ΑΕΠ τρεις φορές.
Μεταξύ 2024 και 2026, η σωρευτική αναθεώρηση είναι σχεδόν 1 ποσοστιαία μονάδα λιγότερο του ΑΕΠ.
Και οι τρέχουσες εκτιμήσεις λαμβάνουν υπόψη μόνο εν μέρει την αβεβαιότητα που περιβάλλει την μελλοντική εμπορική πολιτική των ΗΠΑ, η οποία ενθαρρύνει πολλούς παίκτες να παραμείνουν αμέτοχοι.
«Είναι δύσκολο να ποσοτικοποιήσουμε την ακριβή επίδραση, επειδή δεν γνωρίζουμε λεπτομερώς πώς o Donald Trump θα υλοποιήσει το πρόγραμμά του» υποστηρίζει ο Cipollone.
Επίσης, το μέσο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών έχει αυξηθεί, αλλά η συνεισφορά από τα εισοδήματα από εργασία έχει παραμείνει σχετικά μικρή.
Τα εισοδήματα από τόκους, μερίσματα, ενοίκια, αποδόσεις χρηματιστηρίου και πραγματικά περιουσιακά στοιχεία έχουν αυξηθεί.
Αυτές είναι πηγές λιγότερο ρευστού εισοδήματος που δεν μπαίνει άμεσα στις τσέπες των ανθρώπων και κατέχονται κυρίως από πλουσιότερα νοικοκυριά.
Και τι γίνεται με τις επενδύσεις; «Οι επενδύσεις μειώθηκαν το 2024 και θα δουν μόνο μια μικρή αύξηση τα επόμενα τρία χρόνια.
Σε ένα περιβάλλον αδύναμης ζήτησης και υψηλής αβεβαιότητας, οι επιχειρήσεις διστάζουν να επενδύσουν.
Στο τέλος του ορίζοντα προβλέψεων μας το 2026, οι επενδύσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ αναμένεται να είναι κάτω από τα επίπεδα που καταγράφηκαν το 2023, παρά τις σημαντικές δημόσιες επενδύσεις – σχετιζόμενες με τα εθνικά σχέδια ανάκαμψης, για παράδειγμα.
Αλλά πώς θα φέρουμε την τεχνητή νοημοσύνη στα εργοστάσια και τα γραφεία αν δεν επενδύσουμε;
Γι' αυτό λέω ότι η διατήρηση της ζήτησης σε χαμηλά επίπεδα για να προσπαθήσουμε να προστατευτούμε από μελλοντικά σοκ πληθωρισμού είναι, κατά τη γνώμη μου, αντιπαραγωγική σε αυτό το σημείο.
Η περαιτέρω διάβρωση του οικονομικού μας δυναμικού θα αυξήσει τις πληθωριστικές πιέσεις αντί να τις μειώσει» αναφέρει ο Cipollone, και συμπληρώνει:
«Κατά τη γνώμη μου, δεν θα πρέπει να προσπαθήσει να φυλάξει υπερβολικά τον εαυτό της από ενδεχόμενα μελλοντικά πληθωριστικά σοκ.
Θα πρέπει να επιδιώκει να βοηθήσει την οικονομία, αλλά χωρίς να την πιέσει, γιατί αυτό θα μπορούσε να αυξήσει τις πληθωριστικές προσδοκίες».
Αυξήσεις στις τιμές
Σύμφωνα με την ΕΚΤ, οι τιμές του αερίου το 2025 θα είναι 25% υψηλότερες από τον μέσο όρο του 2024. Αναμένεται δε σταδιακή μείωση τα επόμενα χρόνια.
Οι τιμές των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης φαίνεται να δείχνουν ελαφρώς υψηλότερες τιμές τους επόμενους μήνες.
Σε ό,τι αφορά το ευρώ, αντιπροσωπεύει περίπου το 20% των διεθνών αποθεμάτων, ενώ η ευρωζώνη έχει μερίδιο περίπου 12% στο παγκόσμιο ΑΕΠ.
Αυτό σημαίνει ότι το ευρώ αναγνωρίζεται ως νόμισμα με μεγαλύτερη εγγενή αξία από το μερίδιο της ευρωζώνης στην παγκόσμια οικονομία.
«Ωστόσο, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι το ευρώ συνεχίζει να χρησιμοποιείται στις διεθνείς συναλλαγές και ως νόμισμα αποθεμάτων» σημειώνει ο αξιωματούχος της ΕΚΤ.
Δεν εκδημοκρατίστηκε
Όπως γίνεται αντιληπτό και από τα πλέον επίσημα χείλη, η Ευρώπη δεν εκδημοκρατίστηκε.
Για αυτό τώρα κατακερματίζεται - και καθιστά την εξαρτημένη, υποταγμένη Ελλάδα λιγότερο βιώσιμη από ποτέ.
Αξίζει να θυμηθούμε πως, αρχής γενομένης με τα Μνημόνιά τους, η ελίτ της Ευρώπης και της Ελλάδας καταρράκωσαν τους λαούς μας.
Δεκαπέντε χρόνια λιτότητας για τους πολλούς και βουνά κρατικού χρήματος για τους λίγους οδήγησαν, από τη μία, στην εκποίηση της Ελλάδας και, από την άλλη, στην αποβιομηχάνιση της Γερμανίας.
Οδήγησαν την Ευρώπη σε στάση επενδύσεων που την ανάγκασε να χάσει μια ολόκληρη τεχνολογική επανάσταση.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η αρχή έγινε με τα Μνημόνιά τους, που ήταν το πρώτο βήμα για αυτό που ζούμε, πανευρωπαϊκά, 15 χρόνια τώρα: Σκληρή λιτότητα και κανόνες της βάναυσης αγοράς για τους πολλούς. Σοσιαλισμός και βουνά κρατικού χρήματος για τους πολύ ολίγους.
Στη συλλογική ευρωπαϊκή συνείδηση, οι Βρυξέλλες είναι πλέον η πρωτεύουσα όπου η αξιοπρέπεια και η δημοκρατία πηγαίνουν για να πεθαίνουν – η πρωτεύουσα όπου ο αυταρχισμός συμβαδίζει με την εγκληματική ανευθυνότητα. Κάθε νέα πολιτική που ανακοινώνεται στις Βρυξέλλες μοιάζει με ακόμη ένα τανγκό με την αποτυχία. Το βλέπουμε στα πρόσωπά τους: Ακόμη και οι ίδιοι δεν πιστεύουν αυτά που λένε.
www.bankingnews.gr
Για παράδειγμα, αν μια ευρωπαϊκή εταιρεία υιοθετήσει λύσεις υψηλής τεχνολογίας, όπως η τεχνητή νοημοσύνη, θα παράγει περισσότερα με την ίδια ποσότητα εργατικού δυναμικού.
Αλλά αυτή η αύξηση είναι απίθανο να μετατραπεί σε μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία.
Διότι, στην πραγματικότητα, τις λύσεις στις ευρωπαϊκές εταιρείες θα τις παρέχει, κατά πάσα πιθανότητα, κάποιο αμερικανικό μονοπώλιο τεχνολογίας και πιθανότατα θα είναι εκείνο που θα ωφεληθεί από την αύξηση της φυσικής παραγωγικότητας, αυξάνοντας την τιμή της υπηρεσίας που προσφέρει, κάτι που ανεβάζει το κόστος παραγωγής και μειώνει την προστιθέμενη αξία για τις ευρωπαϊκές εταιρείες.
«Με βάση τον αριθμό των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, οι Ευρωπαίοι και τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια δεν υστερούν σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ωστόσο, οι εφευρέτες και οι παραγωγοί μας καταλήγουν να πηγαίνουν εκεί.
Τους τελευταίους μήνες έχουμε δει μερικές από τις ηγετικές καινοτόμες εταιρείες μας να μεταφέρονται στις Ηνωμένες Πολιτείες και να επωφελούνται από το μέγεθος της αγοράς προϊόντων, την κλίμακα των χρηματοπιστωτικών αγορών και το αμερικανικό κεφάλαιο επιχειρηματικού κινδύνου.
Στην Ευρώπη χάνουμε τον αγώνα για την τεχνολογία αιχμής και την κλιμάκωση, σκεφτόμαστε υπερβολικά αμυντικά ή εθνικά.
Γι’ αυτό αρχίσαμε να χάνουμε έδαφος με την άνοδο του διαδικτύου στα τέλη του 20ού αιώνα και το επόμενο σκαλί στην κλίμακα μπορεί να είναι η τεχνητή νοημοσύνη» σημειώνει ο αξιωματούχος της ΕΚΤ Piero Cipollone και προσθέτει:
«Τα χρήματα υπάρχουν, όπως και τα πανεπιστήμια που παράγουν τα λαμπρά μυαλά και τις ιδέες.
Είναι θέμα να μάθουμε πώς να χρησιμοποιούμε το βάθος της εσωτερικής μας αγοράς για να κάνουμε ό,τι κάνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Δεν έχουμε ακόμη αποδεχτεί ότι οι ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν πλέον την αναγκαία κλίμακα για να αμφισβητήσουν τους παγκόσμιους ηγέτες.
Μου θυμίζει την κατάσταση στην Ιταλία τον 15ο αιώνα: ενώ οι Γάλλοι, οι Ισπανοί και οι Άγγλοι οικοδομούσαν μεγάλες κρατικές οντότητες, η Ιταλία παρέμενε διαιρεμένη σε μικρές περιφερειακές μονάδες, και παρά την τεχνογνωσία, τον πλούτο και τον πολιτισμό της, υστερούσε.
Σήμερα, η λύση είναι αποκλειστικά στα χέρια μας, ως Ευρωπαίων».
EKT…
Σε αυτό το πλαίσιο, η ΕΚΤ έχει αναθεωρήσει προς τα κάτω τις προβλέψεις του για το ΑΕΠ τρεις φορές.
Μεταξύ 2024 και 2026, η σωρευτική αναθεώρηση είναι σχεδόν 1 ποσοστιαία μονάδα λιγότερο του ΑΕΠ.
Και οι τρέχουσες εκτιμήσεις λαμβάνουν υπόψη μόνο εν μέρει την αβεβαιότητα που περιβάλλει την μελλοντική εμπορική πολιτική των ΗΠΑ, η οποία ενθαρρύνει πολλούς παίκτες να παραμείνουν αμέτοχοι.
«Είναι δύσκολο να ποσοτικοποιήσουμε την ακριβή επίδραση, επειδή δεν γνωρίζουμε λεπτομερώς πώς o Donald Trump θα υλοποιήσει το πρόγραμμά του» υποστηρίζει ο Cipollone.
Επίσης, το μέσο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών έχει αυξηθεί, αλλά η συνεισφορά από τα εισοδήματα από εργασία έχει παραμείνει σχετικά μικρή.
Τα εισοδήματα από τόκους, μερίσματα, ενοίκια, αποδόσεις χρηματιστηρίου και πραγματικά περιουσιακά στοιχεία έχουν αυξηθεί.
Αυτές είναι πηγές λιγότερο ρευστού εισοδήματος που δεν μπαίνει άμεσα στις τσέπες των ανθρώπων και κατέχονται κυρίως από πλουσιότερα νοικοκυριά.
Και τι γίνεται με τις επενδύσεις; «Οι επενδύσεις μειώθηκαν το 2024 και θα δουν μόνο μια μικρή αύξηση τα επόμενα τρία χρόνια.
Σε ένα περιβάλλον αδύναμης ζήτησης και υψηλής αβεβαιότητας, οι επιχειρήσεις διστάζουν να επενδύσουν.
Στο τέλος του ορίζοντα προβλέψεων μας το 2026, οι επενδύσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ αναμένεται να είναι κάτω από τα επίπεδα που καταγράφηκαν το 2023, παρά τις σημαντικές δημόσιες επενδύσεις – σχετιζόμενες με τα εθνικά σχέδια ανάκαμψης, για παράδειγμα.
Αλλά πώς θα φέρουμε την τεχνητή νοημοσύνη στα εργοστάσια και τα γραφεία αν δεν επενδύσουμε;
Γι' αυτό λέω ότι η διατήρηση της ζήτησης σε χαμηλά επίπεδα για να προσπαθήσουμε να προστατευτούμε από μελλοντικά σοκ πληθωρισμού είναι, κατά τη γνώμη μου, αντιπαραγωγική σε αυτό το σημείο.
Η περαιτέρω διάβρωση του οικονομικού μας δυναμικού θα αυξήσει τις πληθωριστικές πιέσεις αντί να τις μειώσει» αναφέρει ο Cipollone, και συμπληρώνει:
«Κατά τη γνώμη μου, δεν θα πρέπει να προσπαθήσει να φυλάξει υπερβολικά τον εαυτό της από ενδεχόμενα μελλοντικά πληθωριστικά σοκ.
Θα πρέπει να επιδιώκει να βοηθήσει την οικονομία, αλλά χωρίς να την πιέσει, γιατί αυτό θα μπορούσε να αυξήσει τις πληθωριστικές προσδοκίες».
Αυξήσεις στις τιμές
Σύμφωνα με την ΕΚΤ, οι τιμές του αερίου το 2025 θα είναι 25% υψηλότερες από τον μέσο όρο του 2024. Αναμένεται δε σταδιακή μείωση τα επόμενα χρόνια.
Οι τιμές των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης φαίνεται να δείχνουν ελαφρώς υψηλότερες τιμές τους επόμενους μήνες.
Σε ό,τι αφορά το ευρώ, αντιπροσωπεύει περίπου το 20% των διεθνών αποθεμάτων, ενώ η ευρωζώνη έχει μερίδιο περίπου 12% στο παγκόσμιο ΑΕΠ.
Αυτό σημαίνει ότι το ευρώ αναγνωρίζεται ως νόμισμα με μεγαλύτερη εγγενή αξία από το μερίδιο της ευρωζώνης στην παγκόσμια οικονομία.
«Ωστόσο, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι το ευρώ συνεχίζει να χρησιμοποιείται στις διεθνείς συναλλαγές και ως νόμισμα αποθεμάτων» σημειώνει ο αξιωματούχος της ΕΚΤ.
Δεν εκδημοκρατίστηκε
Όπως γίνεται αντιληπτό και από τα πλέον επίσημα χείλη, η Ευρώπη δεν εκδημοκρατίστηκε.
Για αυτό τώρα κατακερματίζεται - και καθιστά την εξαρτημένη, υποταγμένη Ελλάδα λιγότερο βιώσιμη από ποτέ.
Αξίζει να θυμηθούμε πως, αρχής γενομένης με τα Μνημόνιά τους, η ελίτ της Ευρώπης και της Ελλάδας καταρράκωσαν τους λαούς μας.
Δεκαπέντε χρόνια λιτότητας για τους πολλούς και βουνά κρατικού χρήματος για τους λίγους οδήγησαν, από τη μία, στην εκποίηση της Ελλάδας και, από την άλλη, στην αποβιομηχάνιση της Γερμανίας.
Οδήγησαν την Ευρώπη σε στάση επενδύσεων που την ανάγκασε να χάσει μια ολόκληρη τεχνολογική επανάσταση.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η αρχή έγινε με τα Μνημόνιά τους, που ήταν το πρώτο βήμα για αυτό που ζούμε, πανευρωπαϊκά, 15 χρόνια τώρα: Σκληρή λιτότητα και κανόνες της βάναυσης αγοράς για τους πολλούς. Σοσιαλισμός και βουνά κρατικού χρήματος για τους πολύ ολίγους.
Στη συλλογική ευρωπαϊκή συνείδηση, οι Βρυξέλλες είναι πλέον η πρωτεύουσα όπου η αξιοπρέπεια και η δημοκρατία πηγαίνουν για να πεθαίνουν – η πρωτεύουσα όπου ο αυταρχισμός συμβαδίζει με την εγκληματική ανευθυνότητα. Κάθε νέα πολιτική που ανακοινώνεται στις Βρυξέλλες μοιάζει με ακόμη ένα τανγκό με την αποτυχία. Το βλέπουμε στα πρόσωπά τους: Ακόμη και οι ίδιοι δεν πιστεύουν αυτά που λένε.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών