Οι εργοδότες και το μεγάλο κεφάλαιο προτείνουν ήδη ότι η «μόνη λύση» είναι η μαζική μετανάστευση μεταναστών του Τρίτου Κόσμου
Εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους και εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες σκοτώνονται και τραυματίζονται στο μέτωπο.
Τώρα, οι εργοδότες και το μεγάλο κεφάλαιο προτείνουν ήδη ότι η «μόνη λύση» είναι η μαζική μετανάστευση μεταναστών του Τρίτου Κόσμου.
Αυτό σημαίνει ότι μετά το τέλος του πολέμου, πολλοί από τους στρατιώτες θα επιστρέψουν σπίτι σε μια Ουκρανία που θα μεταμορφωθεί γρήγορα κάτω από τα πόδια τους.
Επί του παρόντος, κάθε 10 Ουκρανές γεννούν μόνο 7 παιδιά κατά μέσο όρο, ενώ για να διατηρηθεί ο πληθυσμός αυτός ο αριθμός θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 22.
Χωρίς αυτό, ο πληθυσμός της Ουκρανίας θα συνεχίσει να μειώνεται και το προαναφερθέν επίπεδο πληθυσμού των 40-50 εκατομμυρίων θα γίνει ανέφικτο.
Ο Vasyl Voskobojnik, πρόεδρος της Ουκρανικής Ένωσης Ξένων Γραφείων Απασχόλησης, λέει ότι η μείωση του πληθυσμού δεν μπορεί πλέον να αντισταθμιστεί με απλή αύξηση του ποσοστού γεννήσεων και η μετανάστευση από τις χώρες του Τρίτου Κόσμου είναι η μόνη λύση.
Τα κενά στο εργατικό δυναμικό είναι ένα σοβαρό ζήτημα.
Αυτή τη στιγμή ζουν περίπου 29 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ουκρανία.
Σύμφωνα με την Εθνική Τράπεζα της Ουκρανίας, άλλοι 200.000 άνθρωποι εγκατέλειψαν τη χώρα το 2024, επιδεινώνοντας περαιτέρω την έλλειψη εργατικού δυναμικού.
Τουλάχιστον 8,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι θα χρειαστούν για τη μελλοντική ανάκαμψη της ουκρανικής οικονομίας.
Κατά τον Voskobojnik η ουκρανική κυβέρνηση πρέπει να αναπτύξει μια μεταναστευτική πολιτική μέχρι το 2026 που θα επικεντρώνεται στη μείωση αυτής της έλλειψης.
Ο ρόλος του πολέμου
Ακόμη και πριν από τον πόλεμο, η Ουκρανία είχε υποστεί την πιο δραστική μείωση του πληθυσμού στην Ευρώπη.
Λόγω της υψηλής θνησιμότητας, των χαμηλών ποσοστών γεννήσεων και της μετανάστευσης, ο πληθυσμός μειώνονταν κατά εκατοντάδες χιλιάδες άτομα κάθε χρόνο.
Μετά το ξέσπασμα του πολέμου, εκατομμύρια άλλοι τράπηκαν σε φυγή ή αναγκάστηκαν να περάσουν τα σύνορα από τον προελαύνοντα ρωσικό στρατό.
Ένα σημαντικό ποσοστό των ανδρών σε ηλικία εργασίας στρατολογήθηκαν στο στρατό, πολλοί από τους οποίους έχουν πεθάνει ή έχουν σακατευτεί από τραυματισμούς στο πεδίο της μάχης.
Σύμφωνα με τον Voskobojnik, η Ουκρανία μπορεί να προσελκύσει ως επί το πλείστον εργατικό δυναμικό από χώρες όπου το βιοτικό επίπεδο είναι ακόμη χαμηλότερο από ό,τι στην Ουκρανία.
Πολλοί από τους Ουκρανούς άνδρες της εργατικής τάξης που επέζησαν του πολέμου μπορεί επομένως να δουν την εργατική δύναμη που θα μπορούσαν να είχαν μετά τον πόλεμο να εξατμίζεται καθώς μια εισροή ακόμη φτωχότερων μεταναστών εισέρχεται στη χώρα και μειώνει τους μισθούς.
Αυτό σημαίνει ότι οι μετανάστες μπορεί να φτάσουν κυρίως από το Μπαγκλαντές, την Ινδία, το Νεπάλ, καθώς και από χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Κεντρικής Ασίας.
Θα το δεχτούν;
Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε περαιτέρω εντάσεις στην ουκρανική κοινωνία, καθώς πολλοί από τους στρατιώτες επιστρέφουν σε μια κοινωνία όπου ουσιαστικά έχουν αντικατασταθεί.
Σε προηγούμενους πολέμους, οι στρατιώτες επέστρεφαν ως επί το πλείστον στο σπίτι στις οικογένειές τους, τις κόρες και τους γιους τους για να ξαναχτίσουν τη ζωή τους.
Συχνά, η ειρήνη έφερε αύξηση του πληθυσμού και περισσότερα αγόρια, γνωστό ως «φαινόμενο του στρατιώτη που επέστρεφε», το οποίο θα βοηθούσε στην ανοικοδόμηση του αποδεκατισμένου ανδρικού πληθυσμού του πληθυσμού.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξε κάποιο επίπεδο τέτοιας μετανάστευσης στη Γερμανία, κυρίως μέσω Τούρκων εργατών.
Αυτοί οι εργάτες έπρεπε αρχικά να έρθουν στη χώρα, να κερδίσουν χρήματα για να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση και μετά να κατευθυνθούν στο σπίτι τους.
Αντίθετα, παρέμειναν στη Γερμανία για γενιές και από πολλές μετρήσεις, παραμένουν μια από τις πιο κακώς ενσωματωμένες ομάδες μεταναστών στη Γερμανία.
Μια έκθεση από το Ινστιτούτο Πληθυσμού και Ανάπτυξης που εδρεύει στο Βερολίνο «διαπίστωσε ότι οι μετανάστες τουρκικής καταγωγής ήταν οι λιγότερο επιτυχημένοι από όλες τις ομάδες μεταναστών στην αγορά εργασίας και συχνά είναι άνεργοι, το ποσοστό των νοικοκυρών είναι υψηλό και πολλά εξαρτώνται από την πρόνοια…
Η πολιτεία του Σάαρλαντ βρέθηκε να έχει το χειρότερο ρεκόρ – 45% δεν είχε καθόλου καλής εκπαίδευσης Τούρκους».
Σε αντίθεση με τη Γερμανία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ουκρανία είναι απίθανο να βιώσει ένα τεράστιο baby boom.
Πολλοί στρατιώτες εκεί επέστρεψαν στα σπίτια τους σε γυναίκες που παρέμειναν στη χώρα παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν.
Στην Ουκρανία, οι γυναίκες που τεκνοποιούσαν εγκατέλειψαν τη χώρα σε τεράστιους αριθμούς, επομένως δεν είναι σαφές σε τι θα επιστρέψουν αυτοί οι στρατιώτες.
Επιπλέον, αυτοί οι άνδρες μπορεί τώρα να ανταγωνίζονται άνδρες νεοφερμένους από όλο τον Τρίτο Κόσμο, πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι για τους οποίους πολέμησαν και σκότωσαν οι Ουκρανοί όταν έφυγαν μπορεί να μην είναι οι άνθρωποι στους οποίους επιστρέφουν.
Αυτοί οι άνδρες μπορεί επίσης να επιστρέφουν στις εντάσεις που παρατηρούνται στη Δυτική Ευρώπη.
Ρατσισμός
Αυτοί οι νέοι μετανάστες προέρχονται από πολύ διαφορετικούς πολιτισμούς από την Ουκρανία, και σε αντίθεση με τη Δυτική Ευρώπη, οι Ουκρανοί είναι άκρως εθνοκεντρικοί και ρατσιστές, πράγμα που σημαίνει ότι αυτοί οι νεοφερμένοι μπορεί να μην αγκαλιαστούν από την κοινωνία, οδηγώντας σε περαιτέρω διχασμούς.
Πολλές ΜΚΟ και μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί είχαν παραπονεθεί για χρόνια ότι οι Ουκρανοί ήταν ρατσιστές και δεν ήταν φιλόξενοι στους ξένους.
«Αν και σχετικά λίγοι άνθρωποι αφρικανικής καταγωγής κατοικούν στην Ουκρανία, το ποσοστό βίας εναντίον αυτής της ομάδας ήταν εξαιρετικό.
Αφρικανοί πρόσφυγες, φοιτητές, επισκέπτες και η χούφτα πολιτών και μόνιμων κατοίκων αφρικανικής καταγωγής έζησαν υπό συνεχή απειλή παρενόχλησης και βίας», σύμφωνα με το Hate Crime Survey.
Η Ουκρανία παρουσίαζε πάντα μεγάλο αριθμό νεοναζιστικών ομάδων και σκίνχεντ χούλιγκαν του ποδοσφαίρου, και βίαιες επιθέσεις έχουν λάβει χώρα στην Ουκρανία ακόμη και πριν από τον πόλεμο.
Πολλές από τις πιο ελίτ ουκρανικές μονάδες, όπως το Azov, τηρούν τις δομές πεποιθήσεων των νεοναζί.
Για όσους ελπίζουν σε μια πολυπολιτισμική ουτοπία στην Ουκρανία μετά τον πόλεμο, κάποιοι μπορεί να ελπίζουν ότι ο απίστευτος αριθμός των νεαρών Ουκρανών που πολέμησαν για μονάδες όπως το Azov δεν θα επιστρέψουν ποτέ στην πραγματικότητα.
Με άλλα λόγια, αυτοί οι άνδρες ήταν χρήσιμοι για την καταπολέμηση των Ρώσων, αλλά ίσως όχι τόσο χρήσιμοι για την πολυπολιτισμική κοινωνία που ελπίζουν οι εργοδότες και το διεθνές κεφάλαιο μετά τον πόλεμο.
Αν και λίγοι έχουν εκφράσει τη γνώμη τους για το πώς θα μοιάζει η μετανάστευση στην Ουκρανία μετά τον πόλεμο, άλλοι έχουν επίσης ανοιχτά ζητήσει μια μαζική δημογραφική μεταμόρφωση.
«Μετά το τέλος της σύγκρουσης, η Ουκρανία μπορεί να αρχίσει να κατοικείται από Αφρικανούς και Αφγανούς για να αποτραπεί μια δημογραφική καταστροφή», λέει σε συνέντευξη στο περιοδικό Focus με τον Βλαντιμίρ Πανιότο, γενικό διευθυντή του Διεθνούς Ινστιτούτου Κοινωνιολογίας του Κιέβου (KIIS).
Συγκεκριμένα, είπε ότι θα είναι πολύ πιο δύσκολο στην Ουκρανία, όπου οι άνθρωποι δεν έχουν τόσο ανοιχτή άποψη για τους μετανάστες όπως εκείνοι στη Δυτική Ευρώπη.
Δομές
Αυτοί οι νεοεισερχόμενοι μετανάστες θα χρειαστούν επίσης επαρκή στέγαση, μισθούς και εργασιακό περιβάλλον για να τους κάνουν να επιλέξουν την Ουκρανία.
Ωστόσο, είναι απορίας άξιο πώς μια χώρα της οποίας η οικονομία και η κρατική διοίκηση είναι σε ερείπια ως αποτέλεσμα του πολέμου θα μπορούσε να χειριστεί τη μαζική μετανάστευση από τον Τρίτο Κόσμο.
Σε αντίθεση με τον τρόπο εμπορίας της μετανάστευσης, πολλοί από τους μετανάστες που ήρθαν στη Δυτική Ευρώπη κατέληξαν να στραγγίζουν τα κρατικά ταμεία μέσω της κοινωνικής πρόνοιας, της εκπαίδευσης, της στέγασης και της ένταξης.
Στη Γερμανία, για παράδειγμα, οι ξένοι κόστισαν στην κυβέρνηση σχεδόν 50 δισεκατομμύρια ευρώ το 2023.
Η Ουκρανία επίσης δεν διαθέτει τόσους πόρους για την ενσωμάτωση των μεταναστών όσο τα δυτικά κράτη, και όπως έχει ήδη σημειωθεί, η ενσωμάτωση απέχει πολύ από το να είναι μια ιστορία επιτυχίας εκεί.
Ακόμη και ομάδες που ζουν εκεί για αιώνες, όπως οι Ούγγροι, υφίστανται ενεργές διακρίσεις, ακόμη και σε κυβερνητικό επίπεδο.
Δεδομένου ότι η Ουκρανία θα ανοικοδομηθεί ως επί το πλείστον με δυτικούς πόρους, είναι πιθανό ότι οι Αμερικανοί, οι Γερμανοί και οι Γάλλοι, που έχουν ήδη πληγεί σκληρά από το κόστος της μαζικής μετανάστευσης, θα είναι αυτοί που θα πληρώσουν για την κοινωνική πρόνοια και την ένταξη των νεοαφιχθέντων δικαιούχων πρόνοιας της Ουκρανίας.
Καθώς ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας συνεχίζεται, αυξάνονται οι πιθανότητες οι Ουκρανοί πρόσφυγες και τα παιδιά τους, που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό εδώ και τρία χρόνια, να μην επιστρέψουν στην οικονομικά κατεστραμμένη Ουκρανία.
Εν ολίγοις, η Μεγάλη Αντικατάσταση μπορεί να έρχεται στην Ουκρανία, και οι εργοδότες και το διεθνές κεφάλαιο προετοιμάζονται για τη φρενίτιδα σίτισης μετά τον πόλεμο.
Για άλλη μια φορά, οι μεγαλύτεροι χαμένοι θα είναι οι Ουκρανοί.
www.bankingnews.gr
Τώρα, οι εργοδότες και το μεγάλο κεφάλαιο προτείνουν ήδη ότι η «μόνη λύση» είναι η μαζική μετανάστευση μεταναστών του Τρίτου Κόσμου.
Αυτό σημαίνει ότι μετά το τέλος του πολέμου, πολλοί από τους στρατιώτες θα επιστρέψουν σπίτι σε μια Ουκρανία που θα μεταμορφωθεί γρήγορα κάτω από τα πόδια τους.
Επί του παρόντος, κάθε 10 Ουκρανές γεννούν μόνο 7 παιδιά κατά μέσο όρο, ενώ για να διατηρηθεί ο πληθυσμός αυτός ο αριθμός θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 22.
Χωρίς αυτό, ο πληθυσμός της Ουκρανίας θα συνεχίσει να μειώνεται και το προαναφερθέν επίπεδο πληθυσμού των 40-50 εκατομμυρίων θα γίνει ανέφικτο.
Ο Vasyl Voskobojnik, πρόεδρος της Ουκρανικής Ένωσης Ξένων Γραφείων Απασχόλησης, λέει ότι η μείωση του πληθυσμού δεν μπορεί πλέον να αντισταθμιστεί με απλή αύξηση του ποσοστού γεννήσεων και η μετανάστευση από τις χώρες του Τρίτου Κόσμου είναι η μόνη λύση.
Τα κενά στο εργατικό δυναμικό είναι ένα σοβαρό ζήτημα.
Αυτή τη στιγμή ζουν περίπου 29 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ουκρανία.
Σύμφωνα με την Εθνική Τράπεζα της Ουκρανίας, άλλοι 200.000 άνθρωποι εγκατέλειψαν τη χώρα το 2024, επιδεινώνοντας περαιτέρω την έλλειψη εργατικού δυναμικού.
Τουλάχιστον 8,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι θα χρειαστούν για τη μελλοντική ανάκαμψη της ουκρανικής οικονομίας.
Κατά τον Voskobojnik η ουκρανική κυβέρνηση πρέπει να αναπτύξει μια μεταναστευτική πολιτική μέχρι το 2026 που θα επικεντρώνεται στη μείωση αυτής της έλλειψης.
Ο ρόλος του πολέμου
Ακόμη και πριν από τον πόλεμο, η Ουκρανία είχε υποστεί την πιο δραστική μείωση του πληθυσμού στην Ευρώπη.
Λόγω της υψηλής θνησιμότητας, των χαμηλών ποσοστών γεννήσεων και της μετανάστευσης, ο πληθυσμός μειώνονταν κατά εκατοντάδες χιλιάδες άτομα κάθε χρόνο.
Μετά το ξέσπασμα του πολέμου, εκατομμύρια άλλοι τράπηκαν σε φυγή ή αναγκάστηκαν να περάσουν τα σύνορα από τον προελαύνοντα ρωσικό στρατό.
Ένα σημαντικό ποσοστό των ανδρών σε ηλικία εργασίας στρατολογήθηκαν στο στρατό, πολλοί από τους οποίους έχουν πεθάνει ή έχουν σακατευτεί από τραυματισμούς στο πεδίο της μάχης.
Σύμφωνα με τον Voskobojnik, η Ουκρανία μπορεί να προσελκύσει ως επί το πλείστον εργατικό δυναμικό από χώρες όπου το βιοτικό επίπεδο είναι ακόμη χαμηλότερο από ό,τι στην Ουκρανία.
Πολλοί από τους Ουκρανούς άνδρες της εργατικής τάξης που επέζησαν του πολέμου μπορεί επομένως να δουν την εργατική δύναμη που θα μπορούσαν να είχαν μετά τον πόλεμο να εξατμίζεται καθώς μια εισροή ακόμη φτωχότερων μεταναστών εισέρχεται στη χώρα και μειώνει τους μισθούς.
Αυτό σημαίνει ότι οι μετανάστες μπορεί να φτάσουν κυρίως από το Μπαγκλαντές, την Ινδία, το Νεπάλ, καθώς και από χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Κεντρικής Ασίας.
Θα το δεχτούν;
Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε περαιτέρω εντάσεις στην ουκρανική κοινωνία, καθώς πολλοί από τους στρατιώτες επιστρέφουν σε μια κοινωνία όπου ουσιαστικά έχουν αντικατασταθεί.
Σε προηγούμενους πολέμους, οι στρατιώτες επέστρεφαν ως επί το πλείστον στο σπίτι στις οικογένειές τους, τις κόρες και τους γιους τους για να ξαναχτίσουν τη ζωή τους.
Συχνά, η ειρήνη έφερε αύξηση του πληθυσμού και περισσότερα αγόρια, γνωστό ως «φαινόμενο του στρατιώτη που επέστρεφε», το οποίο θα βοηθούσε στην ανοικοδόμηση του αποδεκατισμένου ανδρικού πληθυσμού του πληθυσμού.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξε κάποιο επίπεδο τέτοιας μετανάστευσης στη Γερμανία, κυρίως μέσω Τούρκων εργατών.
Αυτοί οι εργάτες έπρεπε αρχικά να έρθουν στη χώρα, να κερδίσουν χρήματα για να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση και μετά να κατευθυνθούν στο σπίτι τους.
Αντίθετα, παρέμειναν στη Γερμανία για γενιές και από πολλές μετρήσεις, παραμένουν μια από τις πιο κακώς ενσωματωμένες ομάδες μεταναστών στη Γερμανία.
Μια έκθεση από το Ινστιτούτο Πληθυσμού και Ανάπτυξης που εδρεύει στο Βερολίνο «διαπίστωσε ότι οι μετανάστες τουρκικής καταγωγής ήταν οι λιγότερο επιτυχημένοι από όλες τις ομάδες μεταναστών στην αγορά εργασίας και συχνά είναι άνεργοι, το ποσοστό των νοικοκυρών είναι υψηλό και πολλά εξαρτώνται από την πρόνοια…
Η πολιτεία του Σάαρλαντ βρέθηκε να έχει το χειρότερο ρεκόρ – 45% δεν είχε καθόλου καλής εκπαίδευσης Τούρκους».
Σε αντίθεση με τη Γερμανία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ουκρανία είναι απίθανο να βιώσει ένα τεράστιο baby boom.
Πολλοί στρατιώτες εκεί επέστρεψαν στα σπίτια τους σε γυναίκες που παρέμειναν στη χώρα παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν.
Στην Ουκρανία, οι γυναίκες που τεκνοποιούσαν εγκατέλειψαν τη χώρα σε τεράστιους αριθμούς, επομένως δεν είναι σαφές σε τι θα επιστρέψουν αυτοί οι στρατιώτες.
Επιπλέον, αυτοί οι άνδρες μπορεί τώρα να ανταγωνίζονται άνδρες νεοφερμένους από όλο τον Τρίτο Κόσμο, πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι για τους οποίους πολέμησαν και σκότωσαν οι Ουκρανοί όταν έφυγαν μπορεί να μην είναι οι άνθρωποι στους οποίους επιστρέφουν.
Αυτοί οι άνδρες μπορεί επίσης να επιστρέφουν στις εντάσεις που παρατηρούνται στη Δυτική Ευρώπη.
Ρατσισμός
Αυτοί οι νέοι μετανάστες προέρχονται από πολύ διαφορετικούς πολιτισμούς από την Ουκρανία, και σε αντίθεση με τη Δυτική Ευρώπη, οι Ουκρανοί είναι άκρως εθνοκεντρικοί και ρατσιστές, πράγμα που σημαίνει ότι αυτοί οι νεοφερμένοι μπορεί να μην αγκαλιαστούν από την κοινωνία, οδηγώντας σε περαιτέρω διχασμούς.
Πολλές ΜΚΟ και μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί είχαν παραπονεθεί για χρόνια ότι οι Ουκρανοί ήταν ρατσιστές και δεν ήταν φιλόξενοι στους ξένους.
«Αν και σχετικά λίγοι άνθρωποι αφρικανικής καταγωγής κατοικούν στην Ουκρανία, το ποσοστό βίας εναντίον αυτής της ομάδας ήταν εξαιρετικό.
Αφρικανοί πρόσφυγες, φοιτητές, επισκέπτες και η χούφτα πολιτών και μόνιμων κατοίκων αφρικανικής καταγωγής έζησαν υπό συνεχή απειλή παρενόχλησης και βίας», σύμφωνα με το Hate Crime Survey.
Η Ουκρανία παρουσίαζε πάντα μεγάλο αριθμό νεοναζιστικών ομάδων και σκίνχεντ χούλιγκαν του ποδοσφαίρου, και βίαιες επιθέσεις έχουν λάβει χώρα στην Ουκρανία ακόμη και πριν από τον πόλεμο.
Πολλές από τις πιο ελίτ ουκρανικές μονάδες, όπως το Azov, τηρούν τις δομές πεποιθήσεων των νεοναζί.
Για όσους ελπίζουν σε μια πολυπολιτισμική ουτοπία στην Ουκρανία μετά τον πόλεμο, κάποιοι μπορεί να ελπίζουν ότι ο απίστευτος αριθμός των νεαρών Ουκρανών που πολέμησαν για μονάδες όπως το Azov δεν θα επιστρέψουν ποτέ στην πραγματικότητα.
Με άλλα λόγια, αυτοί οι άνδρες ήταν χρήσιμοι για την καταπολέμηση των Ρώσων, αλλά ίσως όχι τόσο χρήσιμοι για την πολυπολιτισμική κοινωνία που ελπίζουν οι εργοδότες και το διεθνές κεφάλαιο μετά τον πόλεμο.
Αν και λίγοι έχουν εκφράσει τη γνώμη τους για το πώς θα μοιάζει η μετανάστευση στην Ουκρανία μετά τον πόλεμο, άλλοι έχουν επίσης ανοιχτά ζητήσει μια μαζική δημογραφική μεταμόρφωση.
«Μετά το τέλος της σύγκρουσης, η Ουκρανία μπορεί να αρχίσει να κατοικείται από Αφρικανούς και Αφγανούς για να αποτραπεί μια δημογραφική καταστροφή», λέει σε συνέντευξη στο περιοδικό Focus με τον Βλαντιμίρ Πανιότο, γενικό διευθυντή του Διεθνούς Ινστιτούτου Κοινωνιολογίας του Κιέβου (KIIS).
Συγκεκριμένα, είπε ότι θα είναι πολύ πιο δύσκολο στην Ουκρανία, όπου οι άνθρωποι δεν έχουν τόσο ανοιχτή άποψη για τους μετανάστες όπως εκείνοι στη Δυτική Ευρώπη.
Δομές
Αυτοί οι νεοεισερχόμενοι μετανάστες θα χρειαστούν επίσης επαρκή στέγαση, μισθούς και εργασιακό περιβάλλον για να τους κάνουν να επιλέξουν την Ουκρανία.
Ωστόσο, είναι απορίας άξιο πώς μια χώρα της οποίας η οικονομία και η κρατική διοίκηση είναι σε ερείπια ως αποτέλεσμα του πολέμου θα μπορούσε να χειριστεί τη μαζική μετανάστευση από τον Τρίτο Κόσμο.
Σε αντίθεση με τον τρόπο εμπορίας της μετανάστευσης, πολλοί από τους μετανάστες που ήρθαν στη Δυτική Ευρώπη κατέληξαν να στραγγίζουν τα κρατικά ταμεία μέσω της κοινωνικής πρόνοιας, της εκπαίδευσης, της στέγασης και της ένταξης.
Στη Γερμανία, για παράδειγμα, οι ξένοι κόστισαν στην κυβέρνηση σχεδόν 50 δισεκατομμύρια ευρώ το 2023.
Η Ουκρανία επίσης δεν διαθέτει τόσους πόρους για την ενσωμάτωση των μεταναστών όσο τα δυτικά κράτη, και όπως έχει ήδη σημειωθεί, η ενσωμάτωση απέχει πολύ από το να είναι μια ιστορία επιτυχίας εκεί.
Ακόμη και ομάδες που ζουν εκεί για αιώνες, όπως οι Ούγγροι, υφίστανται ενεργές διακρίσεις, ακόμη και σε κυβερνητικό επίπεδο.
Δεδομένου ότι η Ουκρανία θα ανοικοδομηθεί ως επί το πλείστον με δυτικούς πόρους, είναι πιθανό ότι οι Αμερικανοί, οι Γερμανοί και οι Γάλλοι, που έχουν ήδη πληγεί σκληρά από το κόστος της μαζικής μετανάστευσης, θα είναι αυτοί που θα πληρώσουν για την κοινωνική πρόνοια και την ένταξη των νεοαφιχθέντων δικαιούχων πρόνοιας της Ουκρανίας.
Καθώς ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας συνεχίζεται, αυξάνονται οι πιθανότητες οι Ουκρανοί πρόσφυγες και τα παιδιά τους, που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό εδώ και τρία χρόνια, να μην επιστρέψουν στην οικονομικά κατεστραμμένη Ουκρανία.
Εν ολίγοις, η Μεγάλη Αντικατάσταση μπορεί να έρχεται στην Ουκρανία, και οι εργοδότες και το διεθνές κεφάλαιο προετοιμάζονται για τη φρενίτιδα σίτισης μετά τον πόλεμο.
Για άλλη μια φορά, οι μεγαλύτεροι χαμένοι θα είναι οι Ουκρανοί.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών