Ο περίφημος Μάντης των εξελίξεων, ο οικονομολόγος Martin Armstrong μίλησε ξανά, αυτή τη φορά στο South Front, και ανέλυσε τις κυρίαρχες γεωπολιτικές και οικονομικές εξελίξεις.
Οι εκτιμήσεις του βασίζονται στο μοντέλο οικονομικών κύκλων Socrates, το οποίο, σύμφωνα με τον ίδιο, προμηνύει την κατάρρευση των δυτικών πολιτικών συστημάτων -δηλαδή το τέλος των δημοκρατιών- μέσα στα επόμενα χρόνια.
Ο χρονικός ορίζοντας που θέτει είναι το 2032, αλλά ήδη, όπως υποστηρίζει, οι πολίτες των δυτικών κοινωνιών θα αρχίσουν να βιώνουν μια ολοένα και πιο έντονη περιστολή των ατομικών και οικονομικών τους ελευθεριών.
Η κρίση της δυτικής δημοκρατίας είναι, κατά τον Armstrong, αποτέλεσμα της εκθετικής αύξησης του δημόσιου χρέους, το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να αποπληρωθεί.
Όσον αφορά τις αγορές, εκτιμά ότι η τιμή του χρυσού θα συνεχίσει να αυξάνεται, λόγω της αποδυνάμωσης των δυτικών οικονομιών.
Το δημόσιο χρέος και η κρίση της Δύσης
Ο Armstrong τονίζει ότι οι κυβερνήσεις δεν έχουν καμία πρόθεση να αποπληρώσουν το δημόσιο χρέος τους.
«Από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, απλώς συνεχίζουν να δανείζονται κάθε χρόνο, χωρίς καμία πρόθεση αποπληρωμής. Έτσι καταρρέουν ιστορικά τα κράτη. Φτάνει η στιγμή που οι δαπάνες για την πληρωμή τόκων υπερκαλύπτουν τα υπόλοιπα έξοδα».
Το 2024, οι τόκοι του δημόσιου χρέους των ΗΠΑ ξεπέρασαν το 1 τρισ. δολάρια —ποσό ίσο με το συνολικό δημόσιο χρέος των ΗΠΑ επί Ronald Reagan το 1980.
Σύμφωνα με τον Armstrong, όλα τα δυτικά κράτη βρίσκονται στην ίδια παγίδα και είναι θέμα χρόνου να σημειωθεί μια νέα κρίση κρατικού χρέους.
«Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ιστορικά οι κυβερνήσεις καταφεύγουν στον πόλεμο ως πρόσχημα για να κηρύξουν χρεοκοπία», σημειώνει.
Αναφέρει, δε, ως ιστορικά παραδείγματα:
- Τις ΗΠΑ μετά τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, όταν το Σύνταγμα προέβλεπε ότι θα αποπληρώσουν τα χρέη του Ηπειρωτικού Κογκρέσου — κάτι που δεν έγινε ποτέ.
- Τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε και πολλές χώρες χρεοκόπησαν.
- Τη Γαλλία, που βρίσκεται ήδη στην πέμπτη δημοκρατία και κάθε νέο καθεστώς αρνείται να πληρώσει τα χρέη του προηγούμενου.
- Την Ισπανία, που μεταξύ 1570 και 1700 χρεοκόπησε επτά φορές, καταστρέφοντας την οικονομική της ισχύ.
Κατά τον Armstrong, οι κυβερνήσεις ενδιαφέρονται μόνο για τη διατήρηση της εξουσίας τους, ενώ οι γραφειοκρατικοί θεσμοί αγωνίζονται να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση για την επιβίωσή τους.
«Δείτε το NATO: υπήρχαν εσωτερικά υπομνήματα που έδειχναν ανησυχία ότι χρήματα κατευθύνονταν στην κλιματική αλλαγή αντί σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Και ρωτούσαν: πώς θα παραμείνουμε σχετικοί; Η μόνη τους απάντηση ήταν να παρουσιάζουν τη Ρωσία ως διαρκή απειλή».
Η αξία του χρυσού και η κατάρρευση των νομισμάτων
Όταν ένα νόμισμα καταρρέει, η αξία όλων των περιουσιακών στοιχείων αυξάνεται, εξηγεί ο Armstrong.
«Δείτε τη Γερμανία κατά τη διάρκεια της υπερπληθωριστικής κρίσης: τα πάντα, από τα ακίνητα μέχρι τον χρυσό, αυξήθηκαν σε αξία. Ο χρυσός ήταν ιδιαίτερα χρήσιμος γιατί ήταν κινητός».
Ωστόσο, προειδοποιεί ότι οι αυταρχικές κυβερνήσεις ενδέχεται να καταστήσουν δύσκολη τη μετακίνηση κεφαλαίων.
«Δεν θα μπορείτε να επιβιβαστείτε σε αεροπλάνο με μια βαλίτσα γεμάτη ράβδους χρυσού», επισημαίνει.
Αν σημειωθεί πολεμική σύγκρουση με τη Ρωσία, προβλέπει ότι θα επιβληθούν αυστηροί έλεγχοι κεφαλαίων.
«Αρκεί να δούμε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο: οι αγορές έκλεισαν. Είναι καλό να έχει κανείς κεφάλαια εκτός Ευρώπης, γιατί οι κυβερνήσεις πάντα επιδιώκουν να αποπροσανατολίσουν τον λαό. Ο πόλεμος είναι η εύκολη λύση: προτιμούν να έχουν το λαό να φοβάται τον Putin, παρά να εξεγείρεται εναντίον τους».
Ο Armstrong εκτιμά ότι μέσα στα επόμενα οκτώ χρόνια η τιμή του χρυσού θα φτάσει τουλάχιστον τα 5.000 δολάρια.
Ωστόσο, αυτή η αύξηση δεν θα αντανακλά πραγματική αξία, αλλά τη συνεχιζόμενη υποτίμηση των νομισμάτων.
«Όταν οι άνθρωποι χάνουν την εμπιστοσύνη στις κυβερνήσεις, στρέφονται σε απτά περιουσιακά στοιχεία. Δείτε τη Γερμανία μετά την κρίση του 1925: δημιούργησαν ένα νόμισμα βασισμένο στην αξία της ακίνητης περιουσίας, γιατί δεν είχαν αποθέματα χρυσού. Το πραγματικό πλούτο τον ορίζουμε εμείς».
Ευρωκατάρρευση χρέους! Αιχμές Amstrong για τον στραγγαλισμό της Ελλάδας από την ΕΕ
«Όταν δημιουργούσαν το ευρώ, ήρθαν σε μένα και μου ζήτησαν να τους εξηγήσω πώς μπορεί να δημιουργηθεί ένα νόμισμα που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί το δολάριο. Τους εξήγησα ότι αυτό προϋπέθετε την ενοποίηση όλων των χρεών των κρατών-μελών. Ωστόσο, το κριτήριό τους ήταν να μην ενοποιήσουν το χρέος, καθώς αυτό θα μπορούσε να φανεί σαν διάσωση της Ελλάδας ή κάποιας άλλης χώρας.
Όταν τους συνάντησα, τους προειδοποίησα ότι με αυτήν την προσέγγιση δεν θα μπορούσαν ποτέ να ανταγωνιστούν το δολάριο. Και όλα όσα έλεγαν ήταν ουσιαστικά ψέματα. Ισχυρίζονταν ότι όλοι θα πληρώνουν το ίδιο επιτόκιο και το σύγκριναν με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τους απάντησα ότι αυτό δεν είναι αληθές. Αν δεν υπάρχει ενοποιημένο κρατικό χρέος, τότε δεν μπορείτε να συγκρίνετε την Ευρώπη με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ναι, στις ΗΠΑ υπάρχουν 50 πολιτείες, αλλά η καθεμία πληρώνει διαφορετικό επιτόκιο ανάλογα με την πιστοληπτική της ικανότητα. Το ίδιο θα συμβεί και στην Ευρώπη.
Τους προειδοποίησα επίσης ότι, αν και δημιουργούσαν ένα ενιαίο νόμισμα, απλώς θα μετέφεραν τη μεταβλητότητα στην αγορά ομολόγων. Παλαιότερα, αν ένας επενδυτής είχε αρνητικές προσδοκίες για την Ιταλία, θα πούλαγε τη λίρα και θα αγόραζε το γερμανικό μάρκο. Σήμερα, η ίδια πρακτική πραγματοποιείται απευθείας στην αγορά ομολόγων.
Το 1998, μου είπαν ότι έπρεπε πρώτα να δημιουργηθεί το ευρώ και μετά θα ασχολούνταν με το ζήτημα του χρέους – εξαιτίας του Helmut Kohl. Όμως, βρισκόμαστε πλέον στο 2025 και ακόμα δεν έχουν επιλύσει το πρόβλημα του χρέους.
Το βασικό πρόβλημα είναι ότι, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, κυριάρχησε μια σοσιαλιστική φιλοσοφία. Οι πολιτικοί σε όλο τον κόσμο ουσιαστικά εξαγοράζουν την υποστήριξη των πολιτών για να διατηρηθούν στην εξουσία. Υπόσχονται: "Ψηφίστε με και θα πάρω τα χρήματα από αυτόν για να σας τα δώσω εσάς".
Ως αποτέλεσμα, το μόνο που κάνουν είναι να συνεχίζουν να δανείζονται και να αυξάνουν το χρέος, προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία. Δεν υπάρχει καμία πρόθεση να αποπληρωθεί αυτό το χρέος. Και στην πραγματικότητα, δεν είναι καν δυνατό να αποπληρωθεί.
Αναπόφευκτα, κάποια στιγμή, το σύστημα θα καταρρεύσει.»
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών