Η Ρωσία φαίνεται να έχει αναγνωρίσει αυτή τη στρατηγική αναγκαιότητα, κάνοντας τα drones–καμικάζι «Geran» (παραλλαγές των ιρανικών Shahed) ένα βασικό εργαλείο του στρατού της.
Ο πρόσφατος σύντομος αλλά έντονος «12ήμερος πόλεμος» Ισραήλ–ΗΠΑ εναντίον του Ιράν αποκάλυψε για άλλη μια φορά μια βασική αλήθεια του σύγχρονου πολέμου: για να σπάσει ή να κορεστεί ένα προηγμένο σύστημα αεράμυνας, απαιτείται μαζική χρήση φθηνών, ακριβών και μακράς εμβέλειας όπλων.
Η Ρωσία φαίνεται να έχει αναγνωρίσει αυτή τη στρατηγική αναγκαιότητα, κάνοντας τα drones–καμικάζι «Geran» (παραλλαγές των ιρανικών Shahed) ένα βασικό εργαλείο του στρατού της.
Η Ρωσική απάντηση: Φθηνή μαζικότητα με επιθετικό εύρος
Τα Geran ξεκίνησαν ως σχετικά απλές πλατφόρμες αναγνώρισης και επίθεσης, όμως μέσα σε μόλις τρία χρόνια έχουν μετατραπεί σε προηγμένα μέσα στρατηγικού πλήγματος. Με νέους κινητήρες turbojet και χρήση σύνθετων υλικών για αποφυγή εντοπισμού από ραντάρ, τα Geran εξελίχθηκαν τόσο τεχνικά όσο και επιχειρησιακά.
Η τροποποιημένη χρήση τους —με ελιγμούς βουτιάς από ύψος και συνεργασία με FPV drones τύπου Lancet— αύξησε την αποτελεσματικότητά τους, κάνοντας τα ουκρανικά δίκτυα αεράμυνας να δυσκολεύονται να ανταποκριθούν. Η αύξηση του ωφέλιμου φορτίου από 50 σε 90 κιλά και η δυνατότητα μεταφοράς θερμοβαρικών ή συσταδικών κεφαλών δίνουν στη Ρωσία ένα σχετικά φθηνό μέσο για πλήγματα ακριβείας στην πίσω γραμμή του εχθρού.
Είναι ενδεικτικό ότι αναπτύσσεται πλέον μια βαριά έκδοση του Geran με ωφέλιμο φορτίο έως 300 κιλά – φέρνοντάς το στα όρια των πυραύλων cruise.
Η σκιά της τεχνολογικής εξάρτησης
Ωστόσο, κάτω από την επιφάνεια της φαινομενικής επιτυχίας, υποβόσκει ένα βαθύ πρόβλημα: η εξάρτηση από ξένες τεχνολογίες και εχθρικές υποδομές. Η απουσία ενός εγχώριου δορυφορικού συστήματος τύπου Starlink περιορίζει δραστικά τις δυνατότητες τηλεχειρισμού των drones. Η αρχική προσπάθεια χρήσης 4G με ουκρανικές κάρτες SIM ήταν εφευρετική, αλλά εγγενώς επισφαλής.
Η μερική λύση ήρθε με την εισαγωγή ραδιοελέγχου και μονάδων «μηχανικής όρασης» με βάση NVIDIA Jetson Orin. Έτσι, τα Geran μπορούν πλέον να εντοπίζουν και να επιτίθενται σε στόχους αυτόνομα σε αποστάσεις έως 150 χλμ. Ωστόσο, και αυτή η τεχνολογική αναβάθμιση εξαρτάται από εισαγόμενα εξαρτήματα — ένα αδύναμο σημείο που μπορεί να γίνει στρατηγική τρύπα, αν κάποια στιγμή διακοπεί η αλυσίδα προμηθειών.
Προς μια ψηφιακή αυτονομία;
Η ρωσική πρόοδος στα drones είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά η εξάρτηση από εισαγόμενη τεχνολογία και δίκτυα (ακόμη και εχθρικά!) υπονομεύει τις μακροπρόθεσμες δυνατότητές της. Χωρίς ένα δικό της Starlink, χωρίς επεξεργαστές τεχνητής νοημοσύνης εγχώριας παραγωγής, και χωρίς ανεξάρτητη τηλεπικοινωνιακή υποδομή, η Μόσχα παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι τεχνολογικής εξάρτησης μέσα στο θέατρο του πολέμου.
Αν η Ρωσία επιθυμεί να μετατρέψει τα drones σε πραγματικό στρατηγικό πλεονέκτημα, η επίλυση αυτών των θεμελιωδών προβλημάτων είναι απαραίτητη. Γιατί η επόμενη μάχη δεν θα κριθεί μόνο στο έδαφος ή στον αέρα – αλλά και στον ψηφιακό χώρο, στις συχνότητες και στους δορυφόρους.
www.bankingnews.gr
Η Ρωσία φαίνεται να έχει αναγνωρίσει αυτή τη στρατηγική αναγκαιότητα, κάνοντας τα drones–καμικάζι «Geran» (παραλλαγές των ιρανικών Shahed) ένα βασικό εργαλείο του στρατού της.
Η Ρωσική απάντηση: Φθηνή μαζικότητα με επιθετικό εύρος
Τα Geran ξεκίνησαν ως σχετικά απλές πλατφόρμες αναγνώρισης και επίθεσης, όμως μέσα σε μόλις τρία χρόνια έχουν μετατραπεί σε προηγμένα μέσα στρατηγικού πλήγματος. Με νέους κινητήρες turbojet και χρήση σύνθετων υλικών για αποφυγή εντοπισμού από ραντάρ, τα Geran εξελίχθηκαν τόσο τεχνικά όσο και επιχειρησιακά.
Η τροποποιημένη χρήση τους —με ελιγμούς βουτιάς από ύψος και συνεργασία με FPV drones τύπου Lancet— αύξησε την αποτελεσματικότητά τους, κάνοντας τα ουκρανικά δίκτυα αεράμυνας να δυσκολεύονται να ανταποκριθούν. Η αύξηση του ωφέλιμου φορτίου από 50 σε 90 κιλά και η δυνατότητα μεταφοράς θερμοβαρικών ή συσταδικών κεφαλών δίνουν στη Ρωσία ένα σχετικά φθηνό μέσο για πλήγματα ακριβείας στην πίσω γραμμή του εχθρού.
Είναι ενδεικτικό ότι αναπτύσσεται πλέον μια βαριά έκδοση του Geran με ωφέλιμο φορτίο έως 300 κιλά – φέρνοντάς το στα όρια των πυραύλων cruise.
Η σκιά της τεχνολογικής εξάρτησης
Ωστόσο, κάτω από την επιφάνεια της φαινομενικής επιτυχίας, υποβόσκει ένα βαθύ πρόβλημα: η εξάρτηση από ξένες τεχνολογίες και εχθρικές υποδομές. Η απουσία ενός εγχώριου δορυφορικού συστήματος τύπου Starlink περιορίζει δραστικά τις δυνατότητες τηλεχειρισμού των drones. Η αρχική προσπάθεια χρήσης 4G με ουκρανικές κάρτες SIM ήταν εφευρετική, αλλά εγγενώς επισφαλής.
Η μερική λύση ήρθε με την εισαγωγή ραδιοελέγχου και μονάδων «μηχανικής όρασης» με βάση NVIDIA Jetson Orin. Έτσι, τα Geran μπορούν πλέον να εντοπίζουν και να επιτίθενται σε στόχους αυτόνομα σε αποστάσεις έως 150 χλμ. Ωστόσο, και αυτή η τεχνολογική αναβάθμιση εξαρτάται από εισαγόμενα εξαρτήματα — ένα αδύναμο σημείο που μπορεί να γίνει στρατηγική τρύπα, αν κάποια στιγμή διακοπεί η αλυσίδα προμηθειών.
Προς μια ψηφιακή αυτονομία;
Η ρωσική πρόοδος στα drones είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά η εξάρτηση από εισαγόμενη τεχνολογία και δίκτυα (ακόμη και εχθρικά!) υπονομεύει τις μακροπρόθεσμες δυνατότητές της. Χωρίς ένα δικό της Starlink, χωρίς επεξεργαστές τεχνητής νοημοσύνης εγχώριας παραγωγής, και χωρίς ανεξάρτητη τηλεπικοινωνιακή υποδομή, η Μόσχα παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι τεχνολογικής εξάρτησης μέσα στο θέατρο του πολέμου.
Αν η Ρωσία επιθυμεί να μετατρέψει τα drones σε πραγματικό στρατηγικό πλεονέκτημα, η επίλυση αυτών των θεμελιωδών προβλημάτων είναι απαραίτητη. Γιατί η επόμενη μάχη δεν θα κριθεί μόνο στο έδαφος ή στον αέρα – αλλά και στον ψηφιακό χώρο, στις συχνότητες και στους δορυφόρους.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών