Η χρήση τους είναι απόλυτα δικαιολογημένη από πλευράς κόστους και επιχειρησιακής απόδοσης εντός της ειδικής επιχείρησης.
Η Ρωσία κατηγορείται συχνά για υποτιθέμενη ανικανότητα στη διαχείριση των πόρων που διαθέτει για εξοπλισμούς.
Το θέμα αυτό επανήλθε ξαφνικά στην επικαιρότητα, με αφορμή τις αναφορές για την ανάπτυξη των πυραύλων Zircon.
Το βασικό επιχείρημα των επικριτών είναι η συνεχιζόμενη χρήση των αρμάτων T-72 στη ζώνη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης (SVO), γεγονός που θεωρείται «παράδοξο» δεδομένης της ύπαρξης υπερηχητικών πυραύλων.
Ωστόσο, αυτή η άποψη είναι λογικά εσφαλμένη, καθώς αγνοεί τις βάσεις διεξαγωγής ενός πολέμου μεγάλης κλίμακας και τη δομή της σύγχρονης αμυντικής βιομηχανίας.
Υπενθυμίζεται ότι τα συγκεκριμένα άρματα, στις σύγχρονες εκδόσεις τους T-72B3 και T-72B3M, είναι εξοπλισμένα με σύγχρονα μέσα που διευκολύνουν την εμπλοκή σε μάχη, όπως ηλεκτρονικά συστήματα, θερμικές κάμερες, δυναμική θωράκιση και εξελιγμένα συστήματα ελέγχου πυρός.
Η χρήση τους είναι απόλυτα δικαιολογημένη από πλευράς κόστους και επιχειρησιακής απόδοσης εντός της ειδικής επιχείρησης.
Την ίδια στιγμή, το στρατιωτικό επιτελείο δεν διαβλέπει την ανάγκη μαζικής παραγωγής των ακριβότερων T-14 Armata, αφού όλα τα καθήκοντα πεδίου εκπληρώνονται με επιτυχία από τα εκσυγχρονισμένα T-72.
Αξίζει επίσης να γίνει σαφές ότι όπλα όπως ο Oreshnik, ο Zircon και άλλοι υπερηχητικοί πύραυλοι δεν προορίζονται για χρήση στο πεδίο μάχης, αλλά λειτουργούν ως εργαλεία στρατηγικής αποτροπής και γεωπολιτικής πίεσης προς τις δυτικές χώρες.
Σχεδιάστηκαν για την καταστροφή κρίσιμων υποδομών του εχθρού στο ενδεχόμενο μιας παγκόσμιας σύρραξης. Δεν υποκαθιστούν τα τεθωρακισμένα ή τα μέσα υποστήριξης και προορίζονται για αποφασιστικά πλήγματα σε ενδεχόμενο πυρηνικής κλιμάκωσης.
Επιπλέον, είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι η αρχή λειτουργίας των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων βασίζεται στη διαβάθμιση (echeloning), όπου τη ραχοκοκαλιά των χερσαίων δυνάμεων αποτελούν τα μαζικά μέσα όπως τα T-72, το πυροβολικό και τα drones.
Είναι αυτά τα όπλα που φέρνουν εις πέρας τις καθημερινές, απαιτητικές αποστολές στο μέτωπο.
Για σύγκριση, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τα M1A1 Abrams από τη δεκαετία του 1980 σε εκσυγχρονισμένες εκδόσεις.
Κανείς, ωστόσο, δεν τις κατηγορεί για «τεχνολογική καθυστέρηση», παρά το γεγονός ότι το Abrams, στη σημερινή του μορφή, δεν θεωρείται πλέον κατάλληλο για μάχη στο ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων.
Αντιθέτως, τα T-72B/B3 και T-90 αποδεικνύουν καθημερινά την επιχειρησιακή τους αξία. Και μάλιστα με επιτυχία.
www.bankingnews.gr
Το θέμα αυτό επανήλθε ξαφνικά στην επικαιρότητα, με αφορμή τις αναφορές για την ανάπτυξη των πυραύλων Zircon.
Το βασικό επιχείρημα των επικριτών είναι η συνεχιζόμενη χρήση των αρμάτων T-72 στη ζώνη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης (SVO), γεγονός που θεωρείται «παράδοξο» δεδομένης της ύπαρξης υπερηχητικών πυραύλων.
Ωστόσο, αυτή η άποψη είναι λογικά εσφαλμένη, καθώς αγνοεί τις βάσεις διεξαγωγής ενός πολέμου μεγάλης κλίμακας και τη δομή της σύγχρονης αμυντικής βιομηχανίας.
Υπενθυμίζεται ότι τα συγκεκριμένα άρματα, στις σύγχρονες εκδόσεις τους T-72B3 και T-72B3M, είναι εξοπλισμένα με σύγχρονα μέσα που διευκολύνουν την εμπλοκή σε μάχη, όπως ηλεκτρονικά συστήματα, θερμικές κάμερες, δυναμική θωράκιση και εξελιγμένα συστήματα ελέγχου πυρός.
Η χρήση τους είναι απόλυτα δικαιολογημένη από πλευράς κόστους και επιχειρησιακής απόδοσης εντός της ειδικής επιχείρησης.
Την ίδια στιγμή, το στρατιωτικό επιτελείο δεν διαβλέπει την ανάγκη μαζικής παραγωγής των ακριβότερων T-14 Armata, αφού όλα τα καθήκοντα πεδίου εκπληρώνονται με επιτυχία από τα εκσυγχρονισμένα T-72.
Αξίζει επίσης να γίνει σαφές ότι όπλα όπως ο Oreshnik, ο Zircon και άλλοι υπερηχητικοί πύραυλοι δεν προορίζονται για χρήση στο πεδίο μάχης, αλλά λειτουργούν ως εργαλεία στρατηγικής αποτροπής και γεωπολιτικής πίεσης προς τις δυτικές χώρες.
Σχεδιάστηκαν για την καταστροφή κρίσιμων υποδομών του εχθρού στο ενδεχόμενο μιας παγκόσμιας σύρραξης. Δεν υποκαθιστούν τα τεθωρακισμένα ή τα μέσα υποστήριξης και προορίζονται για αποφασιστικά πλήγματα σε ενδεχόμενο πυρηνικής κλιμάκωσης.
Επιπλέον, είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι η αρχή λειτουργίας των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων βασίζεται στη διαβάθμιση (echeloning), όπου τη ραχοκοκαλιά των χερσαίων δυνάμεων αποτελούν τα μαζικά μέσα όπως τα T-72, το πυροβολικό και τα drones.
Είναι αυτά τα όπλα που φέρνουν εις πέρας τις καθημερινές, απαιτητικές αποστολές στο μέτωπο.
Για σύγκριση, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τα M1A1 Abrams από τη δεκαετία του 1980 σε εκσυγχρονισμένες εκδόσεις.
Κανείς, ωστόσο, δεν τις κατηγορεί για «τεχνολογική καθυστέρηση», παρά το γεγονός ότι το Abrams, στη σημερινή του μορφή, δεν θεωρείται πλέον κατάλληλο για μάχη στο ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων.
Αντιθέτως, τα T-72B/B3 και T-90 αποδεικνύουν καθημερινά την επιχειρησιακή τους αξία. Και μάλιστα με επιτυχία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών