Η δημιουργία του Tavor TS12 είναι ένα μικρό μυστήριο. Στο Ισραήλ τα λειόκανα όπλα είναι σχετικά σπάνια και το κυνήγι σχεδόν άγνωστη δραστηριότητα
Η Israeli Weapons Industries -πρώην Israel Military Industries- είναι συνυφασμένη με τη σχεδίαση όπλων Bulpup.
Η φιλοσοφία τους είναι πως η τοποθέτηση του κλείστρου ακριβώς κάτω από το μάγουλο του χρήστη εξαλείφει την ανάγκη για κοντάκι. Το αποτέλεσμα είναι ένα μικρότερου μήκους όπλο για δεδομένο μήκος κάνης και άρα ευκολότερο στο χειρισμό εντός κλειστών χώρων.
Οικογένεια TAVOR
Η αντίληψη αυτή υλοποιήθηκε στο τυφέκιο Tavor διαμετρήματος 5,56 χιλιοστών που εμφανίστηκε στις αρχές του 2000. Σταδιακά αντικατέστησε το αμερικανικό Μ16 στο ισραηλινό πεζικό και εξελίχθηκε σε μια σειρά όπλων για πολιτική και στρατιωτική χρήση.
Το χαρακτηριστικό τους είναι το βραχύ μήκος και η χειρολαβή που βρίσκεται στο μέσο του κορμού. Στα μοντέλα Χ95 και Τ 7, η τροφοδοσία γίνεται από κυτιοειδείς γεμιστήρες. To 2018, η θυγατρική IWI USA απεκάλυψε ένα
νέο μέλος της οικογένειας, το λειόκανο TS 12. Διαφοροποείται γιατί τροφοδοτεί φυσίγγια cal. 12 μέσω τριών περιστρεφόμενων, κυλινδρικών γεμιστήρων που είναι στερεωμένοι σταθερά κάτω από την κάνη. Το όπλο απευθύνεται στην πολιτική και αστυνομική αγορά και μέχρι στιγμής δεν πωλείται στην Ευρώπη. Διαθέτει κάνη μήκους 47cm νώ και το συνολικό μήκος δε ξεπερνά τα 72 εκατοστά. Όμως χωρά ως και 12 φυσίγγια cal.12 Magnum ή 15 από τα βραχύτερα των 70mm.
Λειτουργία
Η όψη του TS12 είναι εξωτική, αλλά κάτω από το ογκώδες πλαστικό κέλυφος κρύβεται ένα συμβατικό σύστημα αερίων. Κινεί το κλείστρο με ένα τρόπο που δε διαφέρει από εκείνο των σύγχρονων κυνηγετικών. Το πιστόνι βραχείας οπισθοδρόμησης σπρώχνει ένα βαρύ κλείστρο δύο τμημάτων. Το πιστόνι έχει δύο θέσεις, “L” και “Η” για ελαφρές και βαρύτερες γομώσεις αντίστοιχα. Το εγχειρίδιο προειδοποιεί πως το όπλο λειτουργεί αξιόπιστα με γομώσεις υψηλότερης ισχύος.
Η αναχορηγία γίνεται από τους κυλινδρικούς σωλήνες που ευθυγραμμίζονται με τη ράμπα τροφοδοσίας. Όταν ένας αδειάσει, ο χειριστής πρέπει να πιέσει ένα μοχλό που βρίσκεται εντός της σκανδαλοθήκης και να περιστρέψει τις αποθήκες δεξιόστροφα ή αριστερόστροφα. Μόλις ο επόμενος σωλήνας κλειδώσει σε ευθεία με το κλείστρο, το πρώτο φυσίγγιο απελευθερώνεται. Αυτό σημαίνει ότι κάθε πέντε βολές ο σκοπευτής πρέπει να αλλάξει χειροκίνητα την αποθήκη για να συνεχίσει τις βολές, μια διαδικασία που διαφέρει από τα άλλα λειόκανα. Σε αντιστάθμισμα, μεταφέρει ως και διπλάσιο αριθμό βολών πριν απαιτηθεί αναπλήρωση των αποθηκών. Πράγμα που μας φέρνει στο θέμα του βάρους. Παρά την κοντή κάνη, το TS12 ζυγίζει 4,2 κιλά κενό. Προσθέστε σε αυτό κάποιο οπτικό στόχαστρο, καθώς το όπλο στερείται σκοπευτικών και 15 φυσίγγια cal. 12 και ξεπερνάμε “άνετα” τα πέντε
κιλά. Όχι ιδιαίτερα βολικό για μεταφορά.
Ράγες και ευχρηστία
Το σχήμα το Tavor επιβάλλει τη χρήση ηλεκτροπτικών όπως λέηζερ ή στόχαστρα red dot και οι σχεδιαστές του εκμεταλλέυτηκαν το διαθέσιμο χώρο. Ολο το άνω κάλυμμα του κορμού καλύπτεται από μια μονοκόματη ράγα Mil1913 (γνωστή και ως “Picatiny” από το εργαστηριο που την ανέπτυξε). Στα πλευρά υπάρχουν πολλαπλές αναμονές M Lok που εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό. Ο χειριστής μπορεί να τοποθετήσει φακούς ή καταδείκτες σε σημεία που θα ενεργοποιούνται εύκολα από το δευτερεύον χέρι. Η διάταξη bulpup μειώνει το μήκος κατά 25 τουλάχιστον εκατοστά και διευκολύνει την κίνηση σε κλειστούς χώρους, έρχεται όμως με ένα σημαντικό τίμημα. Η εξαγωγή καλύκων γίνεται από τη δεξιά πλευρά, κάτω ακριβώς από το μάγουλο του σκοπευτή. Άρα, αν αντιστρέψει την επώμιση του και βάλλει από τον αριστερό ώμο, πιθανότατα θα δεχτεί τους βίαια εκτινασόμενους κάλυκες μαζί με ένα “χαλάζι” από ψύγματα μισοκαμένης πυρίτιδας στο πρόσωπο. Η IWI USA πληροφορεί στο site της πως το όπλο μπορεί να τροποποιηθεί για μόνιμη χρήση από αριστερόχειρες, αλλά απαιτείται η επιστροφή του όπλου στο επισκευαστικό κέντρο της. Τουλάχιστον οι αποθήκες φυσιγγίων μπορούν να γεμιστούν με την ίδια ευκολία και από τις δύο πλευρές.
Ένα θετικό στοιχείο του TS12 είναι η χρήση βιδωτών τσοκ στο στόμιο της κάνης, ώστε να ρυθμίζεται η διασπορά των βολών. Στο πακέτο περιλαμβάνονται δύο: Βελτιωμένος Κύλινδρος (IC) και Μισό (MOD). Η απόκτηση έξτρα σωλήνων τσοκ είναι εύκολη γιατί είναι τύπου Beretta mobilchoke.
Απο πού προέκυψε;
Η δημιουργία του Tavor TS12 είναι ένα μικρό μυστήριο. Στο Ισραήλ τα λειόκανα όπλα είναι σχετικά σπάνια και το κυνήγι σχεδόν άγνωστη δραστηριότητα. Σε αντίθεση με την οπλοφορία και την εκπαίδευση σε αυτόματα όπλα, ελάχιστοι Ισραηλινοί ασχολούνται με το αντικείμενο. Αλλά και η IWI ίναι μια πολεμική βιομηχανία προσανατολισμένη σε βαρύ οπλισμό. Δεν έχει ποτέ άλλοτε παρουσιάσει ανάλογα προϊόντα. Οι ενδείξεις οδηγούν στην κοντινή Τουρκία που παράγει και εξάγει λειόκανα. Εκεί, το 2018 η ARMSAN παρουσίασε ένα πανομοιότυπο λειόκανο το MPS-12. Τα δύο όπλα διαθέτουν το ίδιο ακριβώς σχήμα, το ίδιο χαρακτηριστικό κυλινδρικό γεμιστήρα και διαστάσεις. Ο τυπωμένος κατάλογος της ARMSAN που διανεμήθηκε το 2018 στην έκθεση όπλων IWA της Νυρεμβέργης απεικονίζει το ιδιόμορφο Bulpup και η εταιρεία κατέχει από το 2017 τουρκικό τίτλο ευρασιτεχνίας για τον περιστροφικό γεμιστήρα. Η θεωρία πως η ARMSAN είναι αρχικός σχεδιαστής και ενδεχομένως παραγωγός του Tavor TS12 ενισχύεται και από τη λεπτομέρεια χρήσης των τσοκ τύπου Βερεττα Mobilchoke. Είναι ο συχνότερα χρησιμοποιούμενος τύπος από την τουρκική οπλοβιομηχανία. Η δημοφιλία του ανάγεται δεκαετίες πίσω, στην εποχή που η Beretta επένδυε στο εργοστάσιο παραγωγής λειόκανων Stoeger στη γειτονική μας χώρα.
Μια λογική υπόθεση είναι πως οι Ισραηλινοί χρειάζονταν ένα “αμυντικό λειόκανο” για την αμερικανική αγορά. Ψάχνοντας κάτι που να ταιριάζει στην εταιρική εικόνα έπεσαν πάνω στην ARMSAN. Το σχήμα του θυμίζει τα ραβδωτά Tavor, γεγονός που το κατέστησε την επιλογή “μονόδρομο”.
www.bankingnews.gr
Η φιλοσοφία τους είναι πως η τοποθέτηση του κλείστρου ακριβώς κάτω από το μάγουλο του χρήστη εξαλείφει την ανάγκη για κοντάκι. Το αποτέλεσμα είναι ένα μικρότερου μήκους όπλο για δεδομένο μήκος κάνης και άρα ευκολότερο στο χειρισμό εντός κλειστών χώρων.
Οικογένεια TAVOR
Η αντίληψη αυτή υλοποιήθηκε στο τυφέκιο Tavor διαμετρήματος 5,56 χιλιοστών που εμφανίστηκε στις αρχές του 2000. Σταδιακά αντικατέστησε το αμερικανικό Μ16 στο ισραηλινό πεζικό και εξελίχθηκε σε μια σειρά όπλων για πολιτική και στρατιωτική χρήση.
Το χαρακτηριστικό τους είναι το βραχύ μήκος και η χειρολαβή που βρίσκεται στο μέσο του κορμού. Στα μοντέλα Χ95 και Τ 7, η τροφοδοσία γίνεται από κυτιοειδείς γεμιστήρες. To 2018, η θυγατρική IWI USA απεκάλυψε ένα
νέο μέλος της οικογένειας, το λειόκανο TS 12. Διαφοροποείται γιατί τροφοδοτεί φυσίγγια cal. 12 μέσω τριών περιστρεφόμενων, κυλινδρικών γεμιστήρων που είναι στερεωμένοι σταθερά κάτω από την κάνη. Το όπλο απευθύνεται στην πολιτική και αστυνομική αγορά και μέχρι στιγμής δεν πωλείται στην Ευρώπη. Διαθέτει κάνη μήκους 47cm νώ και το συνολικό μήκος δε ξεπερνά τα 72 εκατοστά. Όμως χωρά ως και 12 φυσίγγια cal.12 Magnum ή 15 από τα βραχύτερα των 70mm.
Λειτουργία
Η όψη του TS12 είναι εξωτική, αλλά κάτω από το ογκώδες πλαστικό κέλυφος κρύβεται ένα συμβατικό σύστημα αερίων. Κινεί το κλείστρο με ένα τρόπο που δε διαφέρει από εκείνο των σύγχρονων κυνηγετικών. Το πιστόνι βραχείας οπισθοδρόμησης σπρώχνει ένα βαρύ κλείστρο δύο τμημάτων. Το πιστόνι έχει δύο θέσεις, “L” και “Η” για ελαφρές και βαρύτερες γομώσεις αντίστοιχα. Το εγχειρίδιο προειδοποιεί πως το όπλο λειτουργεί αξιόπιστα με γομώσεις υψηλότερης ισχύος.
Η αναχορηγία γίνεται από τους κυλινδρικούς σωλήνες που ευθυγραμμίζονται με τη ράμπα τροφοδοσίας. Όταν ένας αδειάσει, ο χειριστής πρέπει να πιέσει ένα μοχλό που βρίσκεται εντός της σκανδαλοθήκης και να περιστρέψει τις αποθήκες δεξιόστροφα ή αριστερόστροφα. Μόλις ο επόμενος σωλήνας κλειδώσει σε ευθεία με το κλείστρο, το πρώτο φυσίγγιο απελευθερώνεται. Αυτό σημαίνει ότι κάθε πέντε βολές ο σκοπευτής πρέπει να αλλάξει χειροκίνητα την αποθήκη για να συνεχίσει τις βολές, μια διαδικασία που διαφέρει από τα άλλα λειόκανα. Σε αντιστάθμισμα, μεταφέρει ως και διπλάσιο αριθμό βολών πριν απαιτηθεί αναπλήρωση των αποθηκών. Πράγμα που μας φέρνει στο θέμα του βάρους. Παρά την κοντή κάνη, το TS12 ζυγίζει 4,2 κιλά κενό. Προσθέστε σε αυτό κάποιο οπτικό στόχαστρο, καθώς το όπλο στερείται σκοπευτικών και 15 φυσίγγια cal. 12 και ξεπερνάμε “άνετα” τα πέντε
κιλά. Όχι ιδιαίτερα βολικό για μεταφορά.
Ράγες και ευχρηστία
Το σχήμα το Tavor επιβάλλει τη χρήση ηλεκτροπτικών όπως λέηζερ ή στόχαστρα red dot και οι σχεδιαστές του εκμεταλλέυτηκαν το διαθέσιμο χώρο. Ολο το άνω κάλυμμα του κορμού καλύπτεται από μια μονοκόματη ράγα Mil1913 (γνωστή και ως “Picatiny” από το εργαστηριο που την ανέπτυξε). Στα πλευρά υπάρχουν πολλαπλές αναμονές M Lok που εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό. Ο χειριστής μπορεί να τοποθετήσει φακούς ή καταδείκτες σε σημεία που θα ενεργοποιούνται εύκολα από το δευτερεύον χέρι. Η διάταξη bulpup μειώνει το μήκος κατά 25 τουλάχιστον εκατοστά και διευκολύνει την κίνηση σε κλειστούς χώρους, έρχεται όμως με ένα σημαντικό τίμημα. Η εξαγωγή καλύκων γίνεται από τη δεξιά πλευρά, κάτω ακριβώς από το μάγουλο του σκοπευτή. Άρα, αν αντιστρέψει την επώμιση του και βάλλει από τον αριστερό ώμο, πιθανότατα θα δεχτεί τους βίαια εκτινασόμενους κάλυκες μαζί με ένα “χαλάζι” από ψύγματα μισοκαμένης πυρίτιδας στο πρόσωπο. Η IWI USA πληροφορεί στο site της πως το όπλο μπορεί να τροποποιηθεί για μόνιμη χρήση από αριστερόχειρες, αλλά απαιτείται η επιστροφή του όπλου στο επισκευαστικό κέντρο της. Τουλάχιστον οι αποθήκες φυσιγγίων μπορούν να γεμιστούν με την ίδια ευκολία και από τις δύο πλευρές.
Ένα θετικό στοιχείο του TS12 είναι η χρήση βιδωτών τσοκ στο στόμιο της κάνης, ώστε να ρυθμίζεται η διασπορά των βολών. Στο πακέτο περιλαμβάνονται δύο: Βελτιωμένος Κύλινδρος (IC) και Μισό (MOD). Η απόκτηση έξτρα σωλήνων τσοκ είναι εύκολη γιατί είναι τύπου Beretta mobilchoke.
Απο πού προέκυψε;
Η δημιουργία του Tavor TS12 είναι ένα μικρό μυστήριο. Στο Ισραήλ τα λειόκανα όπλα είναι σχετικά σπάνια και το κυνήγι σχεδόν άγνωστη δραστηριότητα. Σε αντίθεση με την οπλοφορία και την εκπαίδευση σε αυτόματα όπλα, ελάχιστοι Ισραηλινοί ασχολούνται με το αντικείμενο. Αλλά και η IWI ίναι μια πολεμική βιομηχανία προσανατολισμένη σε βαρύ οπλισμό. Δεν έχει ποτέ άλλοτε παρουσιάσει ανάλογα προϊόντα. Οι ενδείξεις οδηγούν στην κοντινή Τουρκία που παράγει και εξάγει λειόκανα. Εκεί, το 2018 η ARMSAN παρουσίασε ένα πανομοιότυπο λειόκανο το MPS-12. Τα δύο όπλα διαθέτουν το ίδιο ακριβώς σχήμα, το ίδιο χαρακτηριστικό κυλινδρικό γεμιστήρα και διαστάσεις. Ο τυπωμένος κατάλογος της ARMSAN που διανεμήθηκε το 2018 στην έκθεση όπλων IWA της Νυρεμβέργης απεικονίζει το ιδιόμορφο Bulpup και η εταιρεία κατέχει από το 2017 τουρκικό τίτλο ευρασιτεχνίας για τον περιστροφικό γεμιστήρα. Η θεωρία πως η ARMSAN είναι αρχικός σχεδιαστής και ενδεχομένως παραγωγός του Tavor TS12 ενισχύεται και από τη λεπτομέρεια χρήσης των τσοκ τύπου Βερεττα Mobilchoke. Είναι ο συχνότερα χρησιμοποιούμενος τύπος από την τουρκική οπλοβιομηχανία. Η δημοφιλία του ανάγεται δεκαετίες πίσω, στην εποχή που η Beretta επένδυε στο εργοστάσιο παραγωγής λειόκανων Stoeger στη γειτονική μας χώρα.
Μια λογική υπόθεση είναι πως οι Ισραηλινοί χρειάζονταν ένα “αμυντικό λειόκανο” για την αμερικανική αγορά. Ψάχνοντας κάτι που να ταιριάζει στην εταιρική εικόνα έπεσαν πάνω στην ARMSAN. Το σχήμα του θυμίζει τα ραβδωτά Tavor, γεγονός που το κατέστησε την επιλογή “μονόδρομο”.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών