Οι Ρώσοι αναζητούσαν ένα όπλο που θα μετέφερε μεγάλη ενέργεια στο στόχο, όμως θα είχε μειωμένη πιθανότητα εξοστρακισμών και τυχαίων πληγμάτων σε μεγάλη απόσταση
Στην αυγή της μετασοβιετικής εποχής, οι δυνάμεις ασφαλείας στη Ρωσία αντιμετώπισαν ένα πρωτόγνωρο κύμα εγκληματικότητας, βίας και εξεγέρσεων που δεν ήξεραν πως να αντιμετωπίσουν.
Υπό το κομμουνιστικό καθεστώς, η θέα της αστυνομικής στολής έφερνε δέος και τρόμο.
Το πιστόλι ήταν έμβλημα εξουσίας, παρά χρήσιμο εργαλείο και οι ένστολοι ήταν ανεκπαίδευτοι στη χρήση πυροβόλων.
Ελεγχόμενη κλιμάκωση
Ο φόβος ότι ανεπαρκώς εκπαιδευμένα στελέχη ασφαλείας θα κουβαλούσαν πολυβόλα σε πόλεις ή καταστήματα φυλακών, δημιουργούσε εφιάλτες στους πολιτικούς προϊσταμένους. Μια μελέτη πρότεινε τη χρήση όπλων “ενδιάμεσης” ισχύος που θα ήταν αποτελεσματικότερα από την αστυνομική ράβδο, αλλά αρκετά σκαλοπάτια κάτω από το AK-47, στην κλίμακα βίας. Στράφηκαν στη δημιουργία περιστρόφων που θα λειτουργούσαν σε διπλό ρόλο: μη θανατηφόρα για αντιμετώπιση όχλων, ταραξιών (πχ. σε διαδηλώσεις ή εξεγέρσεις φυλακών) αλλά και ως συμβατικά όπλα αυτοάμυνας ενάντια σε βίαιους εγκληματίες.
Σχέδιο OTs-20
Το εργοστάσιο όπλων TULA εκπόνησε το πρόγραμμα “GNOM” (Νάνος) ως ανταπόκριση. Σχεδιασμένο το 1994 από τους Sregin, Nevizhin και Zotov βασίζεται στο στο κλασσικό μηχανισμό περιστρόφου διπλής ενέργειας, όπως τελειοποιήθηκε από τους αμερικανούς μεταξύ 1900 και 1985. Η επίκρουση γίνεται μέσω “ράβδου μεταφοράς” για ασφάλεια και η σφύρα δεν έρχεται σε επαφή με τον επικρουστήρα, παρά μόνον όταν η σκανδάλη είναι πλήρως πιεσμένη.
Ο μύλος ανοίγει προς τα αριστερά, αποκαλύπτοντας πέντε θαλάμες σημαντικού μεγέθους.
Ο μοχλός ανοίγματος φαίνεται όμοιως με τους αντίστοιχους της Smith & Wesson σε σχήμα και λειτουργία.
Δανείζεται επίσης στοιχεία από τα όπλα των Dan Wesson και William Ruger. Στον πρώτο οφείλεται το κλειδί που συγκρατεί τον άξονα του βυκίου. Βρίσκεται ακριβώς εμπρός από της θαλάμες και αποτελεί ένα επιπλέον σημείο στήριξης με το σκελετό, ώστε να μη χαλαρώνει το κλείδωμα κάτω από ισχυρή ανάκρουση.
Ο μηχανισμός της σκανδάλης και η μορφή του σκελετού αντιγράφουν τα αντίστοιχα του Ruger GP 100.
Δεν υπάρχει πλάκα και βίδες που να δίνουν πρόσβαση στο εσωτερικό του κορμού. Είναι συμπαγής και όλος ο μηχανισμός εισέρχεται συρταρωτά από κάτω, στηριγμένος πάνω στον υποφυλακτήρα της σκανδάλης. Αυτό εξασφαλίζει μέγιστη αντοχή και εύκολη αντικατάσταση ανταλλακτικών.
Στο εμπρός μέρος του σκελετού έχει σχηματιστεί μια εγκοπή για τη στήριξη ενός σκοπευτικού λέηζερ, ώστε το όπλο να είναι χρήσιμο όταν ο αστυνομικός φορά προσωπίδα ή κρατά ασπίδα και δε μπορεί να σκοπεύσει. Υπάρχουν βεβαίως και “σιδηρά σκόπευτρα” ως λύση ανάγκης, τα οποία δε δέχονται ρυθμίσεις. Γενικά η εντύπωση που δίνει το OTs-20 είναι αυτή της “σπαρτιάτικης” αλλά αποτελεσματικής μηχανής. Με βάρος λίγο παραπάνω από το ένα κιλό και μήκος 25 εκατοστών, κατατάσεται στην ίδια κατηγορία με τα περίστροφα .44 και .45 της Δύσης.
“Ξέχασαν” τις ραβδώσεις
Διαφέρει όμως ως προς μία σημαντική λεπτομέρεια. Η μήκους 11 εκατοστών του GNOM είναι εντελώς λεία στο εσωτερικό της.
Οι Ρώσοι αναζητούσαν ένα όπλο που θα μετέφερε μεγάλη ενέργεια στο στόχο, όμως θα είχε μειωμένη πιθανότητα εξοστρακισμών και τυχαίων πληγμάτων σε μεγάλη απόσταση. Έτσι το περίστροφο σχεδιάστηκε γύρω από ένα ειδικό φυσίγγιο 12,5Χ40mm. Πρόκειται ουσιαστικά για βραχύτερη έκδοση του κυνηγετικού φυσιγγίου που είναι γνωστό ως “caliber 32” (cal.32). Παρά την έλλειψη ραβδώσεων το Ots 20 παραμένει αποτελεσματικό μέχρι και τα πενήντα μέτρα. Ουσιαστικά όμως σχεδιάστηκε για αντιμετώπιση απειλών σε “αποστάσεις αναπνοής”.
Πολλαπλά πυρομαχικά
Το πλεονέκτημα του μεγάλου διαμετρήματος είναι η ικανότητα να δημιουργηθούν αποτελεσματικά, ειδικού σκοπού φυσίγγια για αστυνομικές εφαρμογές. Φτιάχτηκαν τέσσερις τύποι. Τα SC110 περιείχε μια ατσάλινη, αιχμηρή βολίδα 11 γραμμαρίων. Ήταν ικανή να διατρήσει πλάκα θωράκισης πάχους 3mm στα 50 μέτρα και μαλακούς θώρακες ανεξαρτήτως κατηγορίας. Το SC110-2 έστελνε 16 σφαιρίδια των 4,5mm, καλύπτοντας κοντινές συμπλοκές με διασπορά. Ήταν χρήσιμο σε περιορισμένους χώρους όπου η σκόπευση ήταν δύσκολη. Το SC110-3 εκτόξευε ένα πλαστικό -μη θανατηφόρο- βλήμα που ακινητοποιούσε χωρίς να διατρήσει το ανθρώπινο σώμα. Τέλος το SC110-4 ήταν μια βολίδα από μαλακό μολύβι βάρους 12 γραμμαρίων, κατάλληλη κατά προσωπικού.
Το σκεπτικό ήταν πως τα μη θανατηφόρα βλήματα θα χρησιμοποιούνταν μέχρι να κλιμακωθεί η κατάσταση. Τα ατσάλινα προορίζονταν για ακινητοποίηση οχημάτων ή αντιμετώπιση οχυρωμένων κακοποιών. Από πλευράς ισχύος, το GNOME μπορεί να συγκριθεί με το δυτικό .44 μάγκνουμ. Όμως η σχεδίαση του περιορίζει το βεληνεκές προς ώφελος της ανασχετικής ισχύος.
Ξεπεράστηκε από τις καταστάσεις
Το μέγεθος του φυσιγγίου σημαίνει πως μόνο πέντε χωρούν στο βυκίο.
Στην πράξη, οι χειριστές δεν ένιωθαν άνετα οπλοφορώντας με το περίστροφο.
Ελάχιστα μπήκαν σε υπηρεσία ως εξειδικευμένα εργαλεία περιορισμένης χρήσης.
Γρήγορα η ρωσική αστυνομία υιοθέτησε τη δυτική πρακτική.
Πλέον χρησιμοποιούν πιστόλια των 9Χ19mm. Όμως την εποχή της σύλληψης του το Ots-20 ήταν ένα ισχυρό και αξιόπιστο όπλο χειρός, στα χέρια μιας αστυνομίας που δίσταζε να καταφύγει στη θανατηφόρα βία.
www.bankingnews.gr
Υπό το κομμουνιστικό καθεστώς, η θέα της αστυνομικής στολής έφερνε δέος και τρόμο.
Το πιστόλι ήταν έμβλημα εξουσίας, παρά χρήσιμο εργαλείο και οι ένστολοι ήταν ανεκπαίδευτοι στη χρήση πυροβόλων.
Ελεγχόμενη κλιμάκωση
Ο φόβος ότι ανεπαρκώς εκπαιδευμένα στελέχη ασφαλείας θα κουβαλούσαν πολυβόλα σε πόλεις ή καταστήματα φυλακών, δημιουργούσε εφιάλτες στους πολιτικούς προϊσταμένους. Μια μελέτη πρότεινε τη χρήση όπλων “ενδιάμεσης” ισχύος που θα ήταν αποτελεσματικότερα από την αστυνομική ράβδο, αλλά αρκετά σκαλοπάτια κάτω από το AK-47, στην κλίμακα βίας. Στράφηκαν στη δημιουργία περιστρόφων που θα λειτουργούσαν σε διπλό ρόλο: μη θανατηφόρα για αντιμετώπιση όχλων, ταραξιών (πχ. σε διαδηλώσεις ή εξεγέρσεις φυλακών) αλλά και ως συμβατικά όπλα αυτοάμυνας ενάντια σε βίαιους εγκληματίες.
Σχέδιο OTs-20
Το εργοστάσιο όπλων TULA εκπόνησε το πρόγραμμα “GNOM” (Νάνος) ως ανταπόκριση. Σχεδιασμένο το 1994 από τους Sregin, Nevizhin και Zotov βασίζεται στο στο κλασσικό μηχανισμό περιστρόφου διπλής ενέργειας, όπως τελειοποιήθηκε από τους αμερικανούς μεταξύ 1900 και 1985. Η επίκρουση γίνεται μέσω “ράβδου μεταφοράς” για ασφάλεια και η σφύρα δεν έρχεται σε επαφή με τον επικρουστήρα, παρά μόνον όταν η σκανδάλη είναι πλήρως πιεσμένη.
Ο μύλος ανοίγει προς τα αριστερά, αποκαλύπτοντας πέντε θαλάμες σημαντικού μεγέθους.
Ο μοχλός ανοίγματος φαίνεται όμοιως με τους αντίστοιχους της Smith & Wesson σε σχήμα και λειτουργία.
Δανείζεται επίσης στοιχεία από τα όπλα των Dan Wesson και William Ruger. Στον πρώτο οφείλεται το κλειδί που συγκρατεί τον άξονα του βυκίου. Βρίσκεται ακριβώς εμπρός από της θαλάμες και αποτελεί ένα επιπλέον σημείο στήριξης με το σκελετό, ώστε να μη χαλαρώνει το κλείδωμα κάτω από ισχυρή ανάκρουση.
Ο μηχανισμός της σκανδάλης και η μορφή του σκελετού αντιγράφουν τα αντίστοιχα του Ruger GP 100.
Δεν υπάρχει πλάκα και βίδες που να δίνουν πρόσβαση στο εσωτερικό του κορμού. Είναι συμπαγής και όλος ο μηχανισμός εισέρχεται συρταρωτά από κάτω, στηριγμένος πάνω στον υποφυλακτήρα της σκανδάλης. Αυτό εξασφαλίζει μέγιστη αντοχή και εύκολη αντικατάσταση ανταλλακτικών.
Στο εμπρός μέρος του σκελετού έχει σχηματιστεί μια εγκοπή για τη στήριξη ενός σκοπευτικού λέηζερ, ώστε το όπλο να είναι χρήσιμο όταν ο αστυνομικός φορά προσωπίδα ή κρατά ασπίδα και δε μπορεί να σκοπεύσει. Υπάρχουν βεβαίως και “σιδηρά σκόπευτρα” ως λύση ανάγκης, τα οποία δε δέχονται ρυθμίσεις. Γενικά η εντύπωση που δίνει το OTs-20 είναι αυτή της “σπαρτιάτικης” αλλά αποτελεσματικής μηχανής. Με βάρος λίγο παραπάνω από το ένα κιλό και μήκος 25 εκατοστών, κατατάσεται στην ίδια κατηγορία με τα περίστροφα .44 και .45 της Δύσης.
“Ξέχασαν” τις ραβδώσεις
Διαφέρει όμως ως προς μία σημαντική λεπτομέρεια. Η μήκους 11 εκατοστών του GNOM είναι εντελώς λεία στο εσωτερικό της.
Οι Ρώσοι αναζητούσαν ένα όπλο που θα μετέφερε μεγάλη ενέργεια στο στόχο, όμως θα είχε μειωμένη πιθανότητα εξοστρακισμών και τυχαίων πληγμάτων σε μεγάλη απόσταση. Έτσι το περίστροφο σχεδιάστηκε γύρω από ένα ειδικό φυσίγγιο 12,5Χ40mm. Πρόκειται ουσιαστικά για βραχύτερη έκδοση του κυνηγετικού φυσιγγίου που είναι γνωστό ως “caliber 32” (cal.32). Παρά την έλλειψη ραβδώσεων το Ots 20 παραμένει αποτελεσματικό μέχρι και τα πενήντα μέτρα. Ουσιαστικά όμως σχεδιάστηκε για αντιμετώπιση απειλών σε “αποστάσεις αναπνοής”.
Πολλαπλά πυρομαχικά
Το πλεονέκτημα του μεγάλου διαμετρήματος είναι η ικανότητα να δημιουργηθούν αποτελεσματικά, ειδικού σκοπού φυσίγγια για αστυνομικές εφαρμογές. Φτιάχτηκαν τέσσερις τύποι. Τα SC110 περιείχε μια ατσάλινη, αιχμηρή βολίδα 11 γραμμαρίων. Ήταν ικανή να διατρήσει πλάκα θωράκισης πάχους 3mm στα 50 μέτρα και μαλακούς θώρακες ανεξαρτήτως κατηγορίας. Το SC110-2 έστελνε 16 σφαιρίδια των 4,5mm, καλύπτοντας κοντινές συμπλοκές με διασπορά. Ήταν χρήσιμο σε περιορισμένους χώρους όπου η σκόπευση ήταν δύσκολη. Το SC110-3 εκτόξευε ένα πλαστικό -μη θανατηφόρο- βλήμα που ακινητοποιούσε χωρίς να διατρήσει το ανθρώπινο σώμα. Τέλος το SC110-4 ήταν μια βολίδα από μαλακό μολύβι βάρους 12 γραμμαρίων, κατάλληλη κατά προσωπικού.
Το σκεπτικό ήταν πως τα μη θανατηφόρα βλήματα θα χρησιμοποιούνταν μέχρι να κλιμακωθεί η κατάσταση. Τα ατσάλινα προορίζονταν για ακινητοποίηση οχημάτων ή αντιμετώπιση οχυρωμένων κακοποιών. Από πλευράς ισχύος, το GNOME μπορεί να συγκριθεί με το δυτικό .44 μάγκνουμ. Όμως η σχεδίαση του περιορίζει το βεληνεκές προς ώφελος της ανασχετικής ισχύος.
Ξεπεράστηκε από τις καταστάσεις
Το μέγεθος του φυσιγγίου σημαίνει πως μόνο πέντε χωρούν στο βυκίο.
Στην πράξη, οι χειριστές δεν ένιωθαν άνετα οπλοφορώντας με το περίστροφο.
Ελάχιστα μπήκαν σε υπηρεσία ως εξειδικευμένα εργαλεία περιορισμένης χρήσης.
Γρήγορα η ρωσική αστυνομία υιοθέτησε τη δυτική πρακτική.
Πλέον χρησιμοποιούν πιστόλια των 9Χ19mm. Όμως την εποχή της σύλληψης του το Ots-20 ήταν ένα ισχυρό και αξιόπιστο όπλο χειρός, στα χέρια μιας αστυνομίας που δίσταζε να καταφύγει στη θανατηφόρα βία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών