Έγιναν γνωστοί για την κατασκευή κυνηγετικών όπλων υψηλής ποιότητας και την εμμονική σχεδόν προσήλωση στην κατασκευή κοντακιών
Η παράδοση που σήμερα μετρά πέντε γενιές ξεκίνησε το 1886 όταν ο Ludwig Krieghoff ίδρυσε με το ευνεταίρο του το εργαστήριο “ Sempert & Krieghoff” στο Suhl. To 1916 γιός του Heinrich ίδρυσε τη δική του εταιρεία “H. Krieghoff GmbH” η οποία απορρόφησε εκείνη του πατέρα.
Έγιναν γνωστοί για την κατασκευή κυνηγετικών όπλων υψηλής ποιότητας και την εμμονική σχεδόν προσήλωση στην κατασκευή κοντακιών.
Το αξίωμα τους “πυροβολείς με τις κάνες αλλά πετυχαίνεις με το κοντάκι” βασιλεύει ακόμη.
Η εταιρεία ποτέ δεν έχασε τον οικογενειακό της χαρακτήρα. Μετά την ήττα στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο το Suhl πέρασε στη ζώνη επιρροής των Ρώσων, οι οποίοι “ξήλωσαν” τα μηχανήματα και τις γραμμές παραγωγής των τοπικών οπλοβιομηχανιών και τα έστειλαν ανατολικά. Μαζί εκτόπισαν και αρκετούς ειδικευμένους τεχνίτες, τους οποίους ουσιαστικά απήγαγαν για να μεταφέρουν τεχνογνωσία.
Οι Krieghoff στάθηκαν τυχεροί. Θεωρήθηκαν “ζωτικό έμψυχο κεφάλαιο” για το μέλλον της Γερμανίας και φυγαδεύτηκαν από τους Αμερικανούς στη δυτική πλευρά.
Το σχέδιο Marshall
Ο Heidrich Krieghoff και οι γιοί του μαζί με 35 τεχνίτες ξαναέστησαν ένα εργοστάσιο στο Heidenheim, 60 χιλιόμετρα από το Ulm. Αρχικά απαγορευόταν να κατασκευάζουν όπλα, αλλά οι περιορισμοίχαλάρωσαν όταν αποφασίστηκε η αναστήλωση της γερμανικής οικονομίας (ως αντίβαρο στην απειλή επέκτασης του κομμουνισμού στην Ευρώπη). Εκατοντάδες χιλιάδες πρώην τουφέκια του γερμανικού στρατού δώθηκαν στους οπλουργούς του Ulm. Μαζί έλαβαν την άδεια να τα μετατρέψουν σε κυνηγετικά και να τα πουλήσουν.
Με τα κεφάλαια που εισέρευσαν, ξεκίνησαν να κατασκευάζουν τρίκανα drilling, αεροβόλα και παραδοσιακά μονόκανα.
Μέρος της βοήθειας του σχεδίου Marshall, ήταν η δημιουργία επενδύσεων με ιδιωτικά αμερικανικά κεφάλαια. Ο Hal Dupont (του οποίου η οικογένεια κατείχε την ομώνυμη εταιρεία χημικών) ήταν ενθουσιώδης σκοπευτής του πήλινου στόχου. Aναζητούσε μια ευκαιρία ώστε να “αναστήσει” αυτό που θεωρούσε το καλύτερο αμερικανικό σούπερ-ποζέ. Το Remington Model 32 είχε σχεδιαστεί το 1930 από τον C.C. Loomis ως απάντηση στο Browning Β25. Η παραγωγή του είχε σταματήσει τα χρόνια του πολέμου και κρινόταν ασύμφορο να ξεκινήσει εκ νέου. Περίπου 5.400 είχαν φτιαχτεί. Ο Dupont πίστευε ότι θα μπορούσε να το επαναφέρει, αν κατάφερνε να το κατασκευάσει με φθηνότερο κόστος.
Παρουσίασε στους Krieghoff τα σχέδια του Model 32 και τους ζήτησαν να μελετήσουν τη δυνατότητα παραγωγής για την Αμερική. Οι Γερμανοί απάντησαν θετικά. Ο Hal Dupont κατόρθωσε να πάρει από τη Remington μια επιστολή που δήλωνε πως θα παραχωρούσαν δωρεάν τις πατένετες, αν η εισαγωγή και διάθεση γινόταν από τον ίδιο. Το γεγονός πως η οικογένεια Dupont κατείχε ένα μεγάλο μέρος μετοχών της Remington Arms, μάλλον “βοήθησε”.
Τα πρώτα όπλα βγήκαν από τη γερμανική παραγωγή το 1957 και ήταν ακριβή αντίγραφα του Remington. Η μεγάλη πλειοψηφία ήταν σκοπευτικά όπλα τραπ με διπλές σκανδάλες και μακριές κάνες. Για τα επόμενα 20 χρόνια η εταιρεία του Dupont (Europa Corporation) πούλησε χιλιάδες τέτοια δίκανα, συχνά στη μορφή σετ με τρείς ή τέσσερις διαφορετικές κάνες σε κάθε κορμό. Η επιρροή του Hal Dupont στην αμερικανική σκοποβολή πήλινου στόχου τα κατέστησε τρομερά δημοφιλή. Η φήμη τους εδραιώθηκε για πάντα όταν στους Ολυμπιακούς αγώνες του Μοντρεάλ το 1976, ο αμερικανός Don Haldeman πήρε το χρυσό μετάλιο στο τραπ με ένα Κ-32.
Από το Remington 32 στο Krieghoff Κ-32
Το Remington 32 και κατά συνέπεια το Krieghoff διαθέτει ένα μοναδικό σχεδιασμό. Στα περισσότερα δίκανα συναντάμε κλειδιά στο κάτω μέρος της κάνης, τα οποία αγκιστρώνονται στο σκελετό. Ο C.C. Loomis έφτιαξε μια βάση χαμηλού προφίλ με δύο διακοπτόμενους πίρους στα πλάγια τοιχώματα (όπως πχ. στα σούπερ ποζέ της Beretta). Πάνω τους δένει και περιστρέφεται η κάνη για το άνοιγμα και την αποκάλυψη των θαλαμών. Το κλείδωμα του μηχανισμού επιτυγχάνεται από ένα συρτάρι στην κορυφή της βάσης. Στρέφοντας την “πεταλούδα”, το συρτάρι υποχωρεί προς τα πίσω και ανοίγει τις κάνες. Επαναφέροντας τις στο οριζόντιο, το συρτάρι εμπλέκει δύο μασίφ ράγες που διατρέχουν το μήκος της άνω θαλάμης.
Στην άλλη πλευρά τους, οι ράγες ευθυγραμμίζονται με τα ενισχυτικά “μάγουλα” της βάσης. Όταν το όπλο βάλλει, οι δυνάμεις που αναπτύσσονται περικλείονται σε έναν ευθύγραμμο άξονα σφίγγοντας τα μέρη του όπλου μεταξύ τους. Η διάταξη των κλειδιών επιτρέπει βιομηχανοποιημένη παραγωγή και μακροχρόνια αποδείχτηκε εξαιρετικά ανθεκτική.
Το άλλο ιδιαίτερο σημείο της σχεδίασης του Model 32 είναι ο τρόπος που οι κάνες συνδέονται μεταξύ τους. Στη βάση ξεκινούν συνδεμένες στο μονομπλόκ. Αλλά αντί να συγκολλώνται παράλληλα (με ευθυγράμμιση-σύγκλιση που απαιτεί χειρονακτική δουλειά), η πάνω διαθέτει ένα δακτύλιο ευθυγράμμισης.
Μέσα από αυτόν περνά η κάτω κάνη, επιτυγχάνοντας τον παραλληλισμό τους.
Πρόσθετο πλεονέκτημα -χρήσιμο στους αγώνες σκοποβολής- είναι πως αφού οι κάνες δεν είναι συγκολλημένες σταθερά με ρίγες μεταξύ τους, διαστέλλονται με διαφορετικό ρυθμό από τις πυροδοτήσεις χωρίς να στρεβλώνουν.
Τα πρώτα 400 περίπου Krieghoff 32 ήταν αντίγραφα του Remington, με τα ίδια ακριβώς ανταλλακτικά. Γύρω στο 1960 ο Αμερικανός σκοπευτής Donnie Donaldson σχεδίασε μια βελτιωμένη σκανδάλη για το όπλο και έπεισε τον Dupont να την ενσωματώσει στο Κ-32. Κατασκευάζοντας τα δίκανα σε σχετικά μικρή κλίμακα, οι Krieghoff κρατούσαν πολύ απαιτητικές ανοχές και υψηλό στάνταρ ποιότητας. Φημίζονται για την προσοχή στη λεπτομέρεια, την ποιότητα φινιρίσματος και την επιλογή των ξυλινων μερών.
Το 1980, η Kriefhoff παρουσίασε το Κ-80, ένα βελτιωμένο Κ-32 που μοιράζεται την ίδια φιλοσοφία και μηχανισμό. Θεωρείται η υπέρτατη εξέλιξη ενός σχεδίου που το 1935 κόστιζε σχεδόν τα μισά από ένα Browning (95 δολλάρια της εποχής) και πλέον αγγίζει τα 15 με 20.000 ευρώ.
www.bankingnews.gr
Έγιναν γνωστοί για την κατασκευή κυνηγετικών όπλων υψηλής ποιότητας και την εμμονική σχεδόν προσήλωση στην κατασκευή κοντακιών.
Το αξίωμα τους “πυροβολείς με τις κάνες αλλά πετυχαίνεις με το κοντάκι” βασιλεύει ακόμη.
Η εταιρεία ποτέ δεν έχασε τον οικογενειακό της χαρακτήρα. Μετά την ήττα στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο το Suhl πέρασε στη ζώνη επιρροής των Ρώσων, οι οποίοι “ξήλωσαν” τα μηχανήματα και τις γραμμές παραγωγής των τοπικών οπλοβιομηχανιών και τα έστειλαν ανατολικά. Μαζί εκτόπισαν και αρκετούς ειδικευμένους τεχνίτες, τους οποίους ουσιαστικά απήγαγαν για να μεταφέρουν τεχνογνωσία.
Οι Krieghoff στάθηκαν τυχεροί. Θεωρήθηκαν “ζωτικό έμψυχο κεφάλαιο” για το μέλλον της Γερμανίας και φυγαδεύτηκαν από τους Αμερικανούς στη δυτική πλευρά.
Το σχέδιο Marshall
Ο Heidrich Krieghoff και οι γιοί του μαζί με 35 τεχνίτες ξαναέστησαν ένα εργοστάσιο στο Heidenheim, 60 χιλιόμετρα από το Ulm. Αρχικά απαγορευόταν να κατασκευάζουν όπλα, αλλά οι περιορισμοίχαλάρωσαν όταν αποφασίστηκε η αναστήλωση της γερμανικής οικονομίας (ως αντίβαρο στην απειλή επέκτασης του κομμουνισμού στην Ευρώπη). Εκατοντάδες χιλιάδες πρώην τουφέκια του γερμανικού στρατού δώθηκαν στους οπλουργούς του Ulm. Μαζί έλαβαν την άδεια να τα μετατρέψουν σε κυνηγετικά και να τα πουλήσουν.
Με τα κεφάλαια που εισέρευσαν, ξεκίνησαν να κατασκευάζουν τρίκανα drilling, αεροβόλα και παραδοσιακά μονόκανα.
Μέρος της βοήθειας του σχεδίου Marshall, ήταν η δημιουργία επενδύσεων με ιδιωτικά αμερικανικά κεφάλαια. Ο Hal Dupont (του οποίου η οικογένεια κατείχε την ομώνυμη εταιρεία χημικών) ήταν ενθουσιώδης σκοπευτής του πήλινου στόχου. Aναζητούσε μια ευκαιρία ώστε να “αναστήσει” αυτό που θεωρούσε το καλύτερο αμερικανικό σούπερ-ποζέ. Το Remington Model 32 είχε σχεδιαστεί το 1930 από τον C.C. Loomis ως απάντηση στο Browning Β25. Η παραγωγή του είχε σταματήσει τα χρόνια του πολέμου και κρινόταν ασύμφορο να ξεκινήσει εκ νέου. Περίπου 5.400 είχαν φτιαχτεί. Ο Dupont πίστευε ότι θα μπορούσε να το επαναφέρει, αν κατάφερνε να το κατασκευάσει με φθηνότερο κόστος.
Παρουσίασε στους Krieghoff τα σχέδια του Model 32 και τους ζήτησαν να μελετήσουν τη δυνατότητα παραγωγής για την Αμερική. Οι Γερμανοί απάντησαν θετικά. Ο Hal Dupont κατόρθωσε να πάρει από τη Remington μια επιστολή που δήλωνε πως θα παραχωρούσαν δωρεάν τις πατένετες, αν η εισαγωγή και διάθεση γινόταν από τον ίδιο. Το γεγονός πως η οικογένεια Dupont κατείχε ένα μεγάλο μέρος μετοχών της Remington Arms, μάλλον “βοήθησε”.
Τα πρώτα όπλα βγήκαν από τη γερμανική παραγωγή το 1957 και ήταν ακριβή αντίγραφα του Remington. Η μεγάλη πλειοψηφία ήταν σκοπευτικά όπλα τραπ με διπλές σκανδάλες και μακριές κάνες. Για τα επόμενα 20 χρόνια η εταιρεία του Dupont (Europa Corporation) πούλησε χιλιάδες τέτοια δίκανα, συχνά στη μορφή σετ με τρείς ή τέσσερις διαφορετικές κάνες σε κάθε κορμό. Η επιρροή του Hal Dupont στην αμερικανική σκοποβολή πήλινου στόχου τα κατέστησε τρομερά δημοφιλή. Η φήμη τους εδραιώθηκε για πάντα όταν στους Ολυμπιακούς αγώνες του Μοντρεάλ το 1976, ο αμερικανός Don Haldeman πήρε το χρυσό μετάλιο στο τραπ με ένα Κ-32.
Από το Remington 32 στο Krieghoff Κ-32
Το Remington 32 και κατά συνέπεια το Krieghoff διαθέτει ένα μοναδικό σχεδιασμό. Στα περισσότερα δίκανα συναντάμε κλειδιά στο κάτω μέρος της κάνης, τα οποία αγκιστρώνονται στο σκελετό. Ο C.C. Loomis έφτιαξε μια βάση χαμηλού προφίλ με δύο διακοπτόμενους πίρους στα πλάγια τοιχώματα (όπως πχ. στα σούπερ ποζέ της Beretta). Πάνω τους δένει και περιστρέφεται η κάνη για το άνοιγμα και την αποκάλυψη των θαλαμών. Το κλείδωμα του μηχανισμού επιτυγχάνεται από ένα συρτάρι στην κορυφή της βάσης. Στρέφοντας την “πεταλούδα”, το συρτάρι υποχωρεί προς τα πίσω και ανοίγει τις κάνες. Επαναφέροντας τις στο οριζόντιο, το συρτάρι εμπλέκει δύο μασίφ ράγες που διατρέχουν το μήκος της άνω θαλάμης.
Στην άλλη πλευρά τους, οι ράγες ευθυγραμμίζονται με τα ενισχυτικά “μάγουλα” της βάσης. Όταν το όπλο βάλλει, οι δυνάμεις που αναπτύσσονται περικλείονται σε έναν ευθύγραμμο άξονα σφίγγοντας τα μέρη του όπλου μεταξύ τους. Η διάταξη των κλειδιών επιτρέπει βιομηχανοποιημένη παραγωγή και μακροχρόνια αποδείχτηκε εξαιρετικά ανθεκτική.
Το άλλο ιδιαίτερο σημείο της σχεδίασης του Model 32 είναι ο τρόπος που οι κάνες συνδέονται μεταξύ τους. Στη βάση ξεκινούν συνδεμένες στο μονομπλόκ. Αλλά αντί να συγκολλώνται παράλληλα (με ευθυγράμμιση-σύγκλιση που απαιτεί χειρονακτική δουλειά), η πάνω διαθέτει ένα δακτύλιο ευθυγράμμισης.
Μέσα από αυτόν περνά η κάτω κάνη, επιτυγχάνοντας τον παραλληλισμό τους.
Πρόσθετο πλεονέκτημα -χρήσιμο στους αγώνες σκοποβολής- είναι πως αφού οι κάνες δεν είναι συγκολλημένες σταθερά με ρίγες μεταξύ τους, διαστέλλονται με διαφορετικό ρυθμό από τις πυροδοτήσεις χωρίς να στρεβλώνουν.
Τα πρώτα 400 περίπου Krieghoff 32 ήταν αντίγραφα του Remington, με τα ίδια ακριβώς ανταλλακτικά. Γύρω στο 1960 ο Αμερικανός σκοπευτής Donnie Donaldson σχεδίασε μια βελτιωμένη σκανδάλη για το όπλο και έπεισε τον Dupont να την ενσωματώσει στο Κ-32. Κατασκευάζοντας τα δίκανα σε σχετικά μικρή κλίμακα, οι Krieghoff κρατούσαν πολύ απαιτητικές ανοχές και υψηλό στάνταρ ποιότητας. Φημίζονται για την προσοχή στη λεπτομέρεια, την ποιότητα φινιρίσματος και την επιλογή των ξυλινων μερών.
Το 1980, η Kriefhoff παρουσίασε το Κ-80, ένα βελτιωμένο Κ-32 που μοιράζεται την ίδια φιλοσοφία και μηχανισμό. Θεωρείται η υπέρτατη εξέλιξη ενός σχεδίου που το 1935 κόστιζε σχεδόν τα μισά από ένα Browning (95 δολλάρια της εποχής) και πλέον αγγίζει τα 15 με 20.000 ευρώ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών