Με έξυπνο μάρκετινγκ η Benelli το ονομάζει Α.Ι. Δεν έχει σχέση με τεχνητή νοημοσύνη. Σημαίνει Advanced Impact και υπόσχεται βελτιωμένη συγκέντρωση.
Το νέο στοιχείο που αναδεικνύουν οι τρέχουσες συρράξεις (σε Ουκρανία, Γάζα και Περσικό Κόλπο) είναι η επίπτωση από την εκτεταμένη χρήση κατευθυνόμενων αεροχημάτων (drones).
Περιορισμένα μέχρι πριν ελάχιστα χρόνια μόνο μεταξύ των πλέον προηγμένων στρατών της Δύσης, αποτελούν πλέον κοινό και φθηνό μέσο που χρησιμοποιείται ακόμη και στο επίπεδο ομάδας πεζικού ή από αντάρτες.
Μια εισαγωγή στα drones
Τα αυτόνομα οχήματα χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες από πλευράς κόστους και ικανοτήτων .
Τα συστήματα μεγάλου/μέσου ύψους και μακράς εμβέλειας όπως τα αμερικανικά Global Hawk, Reaper ή τα τουρκικά Akinci/Bayraktar. Αυτά τα συστήματα καλύπτουν ακτίνες χιλιάδων χιλομέτρων και είναι ικανά για επιχειρήσεις αναγνώρισης/κρούσης από ασφαλή ύψη. Διαθέτουν αισθητήρες για παρατήρηση στο οπτικό και υπέρυθρο φάσμα και εξαπολύουν όπλα ακριβείας από μεγάλες αποστάσεις.
Απειλούνται μόνο από οργανωμένες πυραυλικές άμυνες και έχουν υψηλό κόστος χρήσης.
Την πραγματική επανάσταση όμως έφεραν τα μίνι drones γνωστά ως FPV (First Person View). Αυτά τα φθηνά, αναλώσιμα ιπτάμενα μηχανήματα (συνήθως τετρακόπτερα) έχουν πολύ μικρότερες δυνατότητες. Όμως δίνουν την ικανότητα στον απλό στρατιώτη που τα καθοδηγεί μετά από υποτυπώδη εκπαίδευση να αποκτά επίγνωση της τακτικής κατάστασης στην άμεση περιοχή που επιχειρεί. Γίνονται ουσιαστικά τα “μάτια” κατά την άμυνα ή την επιθετική αναγνώριση.
Προσφέρουν έγκαιρη προειδοποίηση για εχθρικές κινήσεις. Όλο και συχνότερα εξοπλίζονται με εκρηκτικά, λειτουργώντας ως “κατευθυνόμενα βλήματα”. Το πρόβλημα είναι τόσο σύνηθες πλέον ώστε αναζητούνται αντίμετρα. Για καιρό δοκιμάζεται η χρήση “ηλεκτρονικών αντιμέτρων”, φορητών συσκευών που κατευθύνουν ηλεκτρομαγνητική ενέργεια προς το drone με σκοπό να το αποπροσανατολίσουν και να χάσει την επικοινωνία με το χειριστή. Η διαθεσιμότητα τέτοιων συστημάτων είναι μικρή και η αποτελεσματικότητα τους αμφισβητήσιμη.
Παλιές λύσεις σε νέο ρόλο
Ιστορίες από τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο διηγούνται πως οι στρατιώτες χρησιμοποίησαν επιτυχώς λειόκανα για να εκτρέψουν χειροβομβίδες που οι Γερμανοί εξαπέλυαν προς τις θέσεις τους.
Το λειόκανο τουφέκι εξελίχθηκε επί 200 χρόνια για να χτυπά μικρούς, ιπτάμενους στόχους με ένα σμήνος από μολυβένια βλήματα. Το καθένα από τα σφαιρίδια έχει μικρή μάζα και ελάχιστη κινητική ενέργεια. Ως σύνολο, δημιουργούν ένα φονικό κώνο στο χώρο καταφέρνοντας πολλαπλά πλήγματα. Ήταν θέμα χρόνου μέχρι κάποιοι “πεζικάριοι” να εξασφαλίσουν κυνηγετικά φυσίγγια cal. 12 και να περάσουν από τη θεωρία στην πράξη.
Πρωτοπόροι οι Γάλλοι το 2020-21 αγόρασαν μια ποσότητα επαναληπτικών Benelli Super Nova με κάνες 71cm για εξουδετέρωση drone. Το επόμενο βήμα ήταν εύκολο.
To Benelli M4 υπάρχει στα οπλοστάσια αρκετών χωρών και τις τελευταίες δύο δεκαετίες χρησιμοποιείται κυρίως σε καθήκοντα φύλαξης κρατουμένων ή διάρρηξης θυρών.
Μακρύτερες κάνες
Το πρόβλημα με τα στρατιωτικά Μ4 είναι πως διαθέτουν κάνες μήκους 47cm και χωρίς καμία στένωση (τσοκ) στο στόμιο. Κανείς δεν είχε φανταστεί πως θα χρησιμοποιούνταν ποτέ με σκάγια κατά εναέριων στόχων.
Συνδυάζοντας την αξιόπιστη πλατφόρμα με μακρύτερες κάνες 65cm που διαθέτουν βιδωτά τσοκ, έφτασαν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Η εσωτερική γεωμετρία των κανών ενσωματώνει τη δική τους εκδοχή του διευρυμένου αυλού και με μακρύτερους κώνους προσαρμογής.
Με έξυπνο μάρκετινγκ η Benelli το ονομάζει Α.Ι. Δεν έχει σχέση με τεχνητή νοημοσύνη. Σημαίνει Advanced Impact και υπόσχεται βελτιωμένη συγκέντρωση. Η επιλογή βραχείας κάνης (47cm) παραμένει, αλλά υπολείπεται σε αποτελεσματικότητα.
Η δεύτερη προσθήκη αφορά στην ενσωμάτωση ενός προηγμένου στόχαστρου red dot Aimpoint ACRO. Τυπικά τα Μ4 διαθέτουν ένα στρατιωτικού τύπου κλισιοσκόπιο και ακίδα με φωσφορούχες κουκίδες.
Ενδείκνυνται για χρήση με μονόβολα και ψήφους κατά επίγειων στόχων, αλλά όχι για ιπτάμενους. Το οπτικό στηρίζεται χαμηλά πάνω σε ένα νέο αλουμινένιο χειροφυλακτήρα, ώστε τα δύο συστήματα να ευθυγραμμίζονται ταυτόχρονα. Το προσόν του ACRO είναι πως τα μάτια του στρατιώτη το ακολουθούν ευκολότερα καθώς προβάλεται πάνω στο στόχο.
Χαρακτηριστικά
Η νέα ράγα διαθέτει έξτρα αναμονές για τοποθέτηση και άλλων βοηθημάτων, καθώς και θέση για αορτηριούχο. Είναι απαραίτητος καθώς το όπλο ζυγίζει 4,1 κιλά χωρίς τα επτά φυσίγγια που χωρούν στην αποθήκη.
Τα στρατιωτικά Μ4 διαθέτουν ένα πτυσόμενο κοντάκιο που μειώνει το συνολικό μήκος κατά 19 εκατοστά (από τα 1.195cm) όταν χρησιμοποιείται η μακρύτερη κάνη και σε πέντε ενδιάμεσες θέσεις για να ταιριάζει σε διαφορετικούς σωματότυπους.
Το ελαστικό πέλμα και η πιστολοειδής λαβή απορροφούν μέρος της βαρειάς ανάκρουσης, ειδικά όταν χρησιμοποιούνται μάγκνουμ γομώσεις για την αντιμετώπιση των τετρακόπτερων.
Το σύστημα λειτουργίας ARGO του Μ4 χρησιμοποιεί δύο πιστόνια αερίων κάτω από την κάνη για μέγιστη αξιοπιστία. Εξασφαλίζει ότι το όπλο συνεχίσει να ρίχνει ακόμη κι αν χρησιμοποιείται από “ανορθόδοξες”
Πίσω στα χαρακώματαστάσεις βολής και χωρίς επαρκή στήριξη. Ως παράπλευρη ωφέλεια, παρουσιάζει μειωμένη ανάκρουση.
Πίσω στα χαρακώματα
Η Benelli προσφωνεί το βελτιωμένο Μ4 “Drone Guardian” (Φύλακα των Ντρόουν). Υποθετικά, οποιοδήποτε λειόκανο έχει πιθανότητες να καταστρέψει ένα μικρό drone. Αλλά οι βελτιώσεις στο Μ4 δίνουν ένα προβάδισμα σε σχέση με τα τυπικά στρατιωτικά τουφέκια, τα οποία είναι συνήθως κοντόκανα.
Με τη χρήση τσοκ το βεληνεκές αγγίζει τα 50 μέτρα, δίνοντας μια ευκαιρία στους στρατιώτες να σταματήσουν τα drones πριν πλησιάσουν επικίνδυνα.
Αυτό που στον κυνηγετικό χώρο θεωρούμε κλασικές γομώσεις για υδρόβια -επιμεταλλομένα σκάγια Νο.5 ή 6- είναι αποτελεσματικά εναντίον των ελίκων που χρησιμοποιούν τα αεροχήματα τελευταίας τεχνολογίας. Ποιός να το φανταζόταν...
www.bankingnews.gr
Περιορισμένα μέχρι πριν ελάχιστα χρόνια μόνο μεταξύ των πλέον προηγμένων στρατών της Δύσης, αποτελούν πλέον κοινό και φθηνό μέσο που χρησιμοποιείται ακόμη και στο επίπεδο ομάδας πεζικού ή από αντάρτες.
Μια εισαγωγή στα drones
Τα αυτόνομα οχήματα χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες από πλευράς κόστους και ικανοτήτων .
Τα συστήματα μεγάλου/μέσου ύψους και μακράς εμβέλειας όπως τα αμερικανικά Global Hawk, Reaper ή τα τουρκικά Akinci/Bayraktar. Αυτά τα συστήματα καλύπτουν ακτίνες χιλιάδων χιλομέτρων και είναι ικανά για επιχειρήσεις αναγνώρισης/κρούσης από ασφαλή ύψη. Διαθέτουν αισθητήρες για παρατήρηση στο οπτικό και υπέρυθρο φάσμα και εξαπολύουν όπλα ακριβείας από μεγάλες αποστάσεις.
Απειλούνται μόνο από οργανωμένες πυραυλικές άμυνες και έχουν υψηλό κόστος χρήσης.
Την πραγματική επανάσταση όμως έφεραν τα μίνι drones γνωστά ως FPV (First Person View). Αυτά τα φθηνά, αναλώσιμα ιπτάμενα μηχανήματα (συνήθως τετρακόπτερα) έχουν πολύ μικρότερες δυνατότητες. Όμως δίνουν την ικανότητα στον απλό στρατιώτη που τα καθοδηγεί μετά από υποτυπώδη εκπαίδευση να αποκτά επίγνωση της τακτικής κατάστασης στην άμεση περιοχή που επιχειρεί. Γίνονται ουσιαστικά τα “μάτια” κατά την άμυνα ή την επιθετική αναγνώριση.
Προσφέρουν έγκαιρη προειδοποίηση για εχθρικές κινήσεις. Όλο και συχνότερα εξοπλίζονται με εκρηκτικά, λειτουργώντας ως “κατευθυνόμενα βλήματα”. Το πρόβλημα είναι τόσο σύνηθες πλέον ώστε αναζητούνται αντίμετρα. Για καιρό δοκιμάζεται η χρήση “ηλεκτρονικών αντιμέτρων”, φορητών συσκευών που κατευθύνουν ηλεκτρομαγνητική ενέργεια προς το drone με σκοπό να το αποπροσανατολίσουν και να χάσει την επικοινωνία με το χειριστή. Η διαθεσιμότητα τέτοιων συστημάτων είναι μικρή και η αποτελεσματικότητα τους αμφισβητήσιμη.
Παλιές λύσεις σε νέο ρόλο
Ιστορίες από τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο διηγούνται πως οι στρατιώτες χρησιμοποίησαν επιτυχώς λειόκανα για να εκτρέψουν χειροβομβίδες που οι Γερμανοί εξαπέλυαν προς τις θέσεις τους.
Το λειόκανο τουφέκι εξελίχθηκε επί 200 χρόνια για να χτυπά μικρούς, ιπτάμενους στόχους με ένα σμήνος από μολυβένια βλήματα. Το καθένα από τα σφαιρίδια έχει μικρή μάζα και ελάχιστη κινητική ενέργεια. Ως σύνολο, δημιουργούν ένα φονικό κώνο στο χώρο καταφέρνοντας πολλαπλά πλήγματα. Ήταν θέμα χρόνου μέχρι κάποιοι “πεζικάριοι” να εξασφαλίσουν κυνηγετικά φυσίγγια cal. 12 και να περάσουν από τη θεωρία στην πράξη.
Πρωτοπόροι οι Γάλλοι το 2020-21 αγόρασαν μια ποσότητα επαναληπτικών Benelli Super Nova με κάνες 71cm για εξουδετέρωση drone. Το επόμενο βήμα ήταν εύκολο.
To Benelli M4 υπάρχει στα οπλοστάσια αρκετών χωρών και τις τελευταίες δύο δεκαετίες χρησιμοποιείται κυρίως σε καθήκοντα φύλαξης κρατουμένων ή διάρρηξης θυρών.
Μακρύτερες κάνες
Το πρόβλημα με τα στρατιωτικά Μ4 είναι πως διαθέτουν κάνες μήκους 47cm και χωρίς καμία στένωση (τσοκ) στο στόμιο. Κανείς δεν είχε φανταστεί πως θα χρησιμοποιούνταν ποτέ με σκάγια κατά εναέριων στόχων.
Συνδυάζοντας την αξιόπιστη πλατφόρμα με μακρύτερες κάνες 65cm που διαθέτουν βιδωτά τσοκ, έφτασαν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Η εσωτερική γεωμετρία των κανών ενσωματώνει τη δική τους εκδοχή του διευρυμένου αυλού και με μακρύτερους κώνους προσαρμογής.
Με έξυπνο μάρκετινγκ η Benelli το ονομάζει Α.Ι. Δεν έχει σχέση με τεχνητή νοημοσύνη. Σημαίνει Advanced Impact και υπόσχεται βελτιωμένη συγκέντρωση. Η επιλογή βραχείας κάνης (47cm) παραμένει, αλλά υπολείπεται σε αποτελεσματικότητα.
Η δεύτερη προσθήκη αφορά στην ενσωμάτωση ενός προηγμένου στόχαστρου red dot Aimpoint ACRO. Τυπικά τα Μ4 διαθέτουν ένα στρατιωτικού τύπου κλισιοσκόπιο και ακίδα με φωσφορούχες κουκίδες.
Ενδείκνυνται για χρήση με μονόβολα και ψήφους κατά επίγειων στόχων, αλλά όχι για ιπτάμενους. Το οπτικό στηρίζεται χαμηλά πάνω σε ένα νέο αλουμινένιο χειροφυλακτήρα, ώστε τα δύο συστήματα να ευθυγραμμίζονται ταυτόχρονα. Το προσόν του ACRO είναι πως τα μάτια του στρατιώτη το ακολουθούν ευκολότερα καθώς προβάλεται πάνω στο στόχο.
Χαρακτηριστικά
Η νέα ράγα διαθέτει έξτρα αναμονές για τοποθέτηση και άλλων βοηθημάτων, καθώς και θέση για αορτηριούχο. Είναι απαραίτητος καθώς το όπλο ζυγίζει 4,1 κιλά χωρίς τα επτά φυσίγγια που χωρούν στην αποθήκη.
Τα στρατιωτικά Μ4 διαθέτουν ένα πτυσόμενο κοντάκιο που μειώνει το συνολικό μήκος κατά 19 εκατοστά (από τα 1.195cm) όταν χρησιμοποιείται η μακρύτερη κάνη και σε πέντε ενδιάμεσες θέσεις για να ταιριάζει σε διαφορετικούς σωματότυπους.
Το ελαστικό πέλμα και η πιστολοειδής λαβή απορροφούν μέρος της βαρειάς ανάκρουσης, ειδικά όταν χρησιμοποιούνται μάγκνουμ γομώσεις για την αντιμετώπιση των τετρακόπτερων.
Το σύστημα λειτουργίας ARGO του Μ4 χρησιμοποιεί δύο πιστόνια αερίων κάτω από την κάνη για μέγιστη αξιοπιστία. Εξασφαλίζει ότι το όπλο συνεχίσει να ρίχνει ακόμη κι αν χρησιμοποιείται από “ανορθόδοξες”
Πίσω στα χαρακώματαστάσεις βολής και χωρίς επαρκή στήριξη. Ως παράπλευρη ωφέλεια, παρουσιάζει μειωμένη ανάκρουση.
Πίσω στα χαρακώματα
Η Benelli προσφωνεί το βελτιωμένο Μ4 “Drone Guardian” (Φύλακα των Ντρόουν). Υποθετικά, οποιοδήποτε λειόκανο έχει πιθανότητες να καταστρέψει ένα μικρό drone. Αλλά οι βελτιώσεις στο Μ4 δίνουν ένα προβάδισμα σε σχέση με τα τυπικά στρατιωτικά τουφέκια, τα οποία είναι συνήθως κοντόκανα.
Με τη χρήση τσοκ το βεληνεκές αγγίζει τα 50 μέτρα, δίνοντας μια ευκαιρία στους στρατιώτες να σταματήσουν τα drones πριν πλησιάσουν επικίνδυνα.
Αυτό που στον κυνηγετικό χώρο θεωρούμε κλασικές γομώσεις για υδρόβια -επιμεταλλομένα σκάγια Νο.5 ή 6- είναι αποτελεσματικά εναντίον των ελίκων που χρησιμοποιούν τα αεροχήματα τελευταίας τεχνολογίας. Ποιός να το φανταζόταν...
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών