Στη δεκαετία του 1980, το Μ16 (5,56Χ45mm) ήταν το εδραιωμένο τυφέκιο του αμερικανικού στρατού έχοντας πίσω του τον πόλεμο στο Βιετνάμ
Με την πρώτη ματιά το Colt SMG και τα ημιαυτόματα Carbine 9mm μοιάζουν με τα μεγαλύτερα “αδέλφια” τους των 5,56mm.
Αναδυόμενες αγορές
Στη δεκαετία του 1980, το Μ16 (5,56Χ45mm) ήταν το εδραιωμένο τυφέκιο του αμερικανικού στρατού έχοντας πίσω του τον πόλεμο στο Βιετνάμ.
Εκατοντάδες χιλιάδες πρώην στρατιώτες, εξοικειωμένοι με το όπλο, περνούσαν στις τάξεις των δυνάμεων ασφαλείας της χώρας.
Αλλά και οι ένοπλες δυνάμεις αναζητούσαν σύγχρονα υποπολυβόλα που θα αντικαθιστούσαν τα “αρχαία” M3 Grease Gun και Μ1 Thompson.
Yπήρχαν μόνο δύο αξιόλογες προτάσεις: το γερμανικό ΗΚ ΜΡ5 και το ισραηλινό UZI.
Οι αστυνομίες θα αποτελούσαν μια νέα και ανεκμετάλλευτη αγορά.
Στην Colt είδαν την ευκαιρία.
Ανέθεσαν στο μηχανολόγο Χένρυ Τάτρο (Henry Tatro) να μετατρέψει το βραχύκανο CAR15 σε υποπολυβόλο των 9mm.
Κλειδί για τη βιώσιμότητα του σχεδίου θα ήταν η διατήρηση των περισσότερων κοινών απάρτιων. Το ονόμασαν απλώς SMG (SubMachineGun: ήτοι υποπολυβόλο).
Μειωμένη ιπποδύναμη
Το όπλο λειτουργεί με την αρχή της άμεσης οπισθοδρόμησης. Λόγω της χαμηλής πίεσης του φυσιγγίου 9Χ19mm, δεν υπάρχει σύστημα αερίων που κινεί το μηχανισμό.
Η ανάκρουση από την πυροδότηση ωθεί άμεσα ένα βαρύτερο κλείστρο.
Για την επανάταξη απαιτείται διαφορετικό ελατήριο και αποσβεστήρας μέσα στο κοντάκιο.
H ταχυβολία στα 700-1100 βλήματα/λεπτό, εξαρτώμενη από τον τύπο πυρομαχικών.
Η Colt χρησιμοποιεί ένα πλαστικό μπλοκ εσωτερικά στο κανάλι των γεμιστήρων του Μ16, ώστε να γεμίσει το κενό και να χρησιμοποιήσει λεπτότερους γεμιστήρες χωρητικότητας 20 ή 32 φυσιγγίων.
Προέρχονται από το Uzi και τροφοδοτούν από διπλή στήλη.
Λειτουργούν πολύ ομαλότερα από τους γεμιστήρες πιστολιών που καταλήγουν από διπλή σε μονή τροφοδοσία.
Σε αντίθεση με άλλα συστήματα που χρησιμοποιούν τροποποιημένους γεμιστήρες πιστολιών, όλα τα υποπολυβόλα στον κόσμο (πχ. MP5, Uzi, Colt SMG, Scorpion, κλπ.) χρησιμοποιούν γεμιστήρες διπλής τροφοδοσίας λόγω αξιοπιστίας.
Πρακτικά ο Tatro κατάφερε να αξιοποιήσει όλο τον κάτω σκελετό, το πτυσόμενο κοντάκιο και τους χειροφυλακτήρες από το Commando CAR-15 της εποχής του Βιετνάμ.
Το όπλο διατήρησε τα χειριστήρια και τη χειρολαβή του Μ16. Το πίσω στόχαστρο διαφέρει, διαθέτοντας δύο θέσεις: 50 και 100 μέτρα.
Η κάνη είχε αρχικά μήκος 26,5cm και στις πολιτικές εκδόσεις 40cm.
Αρχής γενομένης το 1982, υιοθετήθηκαν από αστυνομικές μονάδες, την Δίωξη Ναρκωτικών (DEA) και τους Πεζοναύτες που προστατεύουν τις εγκαταστάσεις και τα πλοία του Ναυτικού.
Σε κλειστούς χώρους με λεπτούς τοίχους, διαχωριστικά, εύφλεκτα καύσιμα και πυρομαχικά, η χαμηλή διάτρητικότητα θεωρούνταν πλεονέκτημα.
Προστατεύοντας πυρηνικούς αντιδραστήρες
Την παραγωγή ενέργειας από πυρηνικούς αντιδραστήρες στις ΗΠΑ τη διαχειρίζεται ένα υπουργείο γνωστό ως Department Of Energy (DOE).
Η ίδια οντότητα είναι υπεύθυνη για το υδροηλεκτρικά φράγματα, τους αγωγούς φυσικού αερίου, κοκ.
Είναι κατανοητό πως οι “αρτηρίες” μεταφοράς ενέργειας είναι κομβικοί στόχοι και η προστασία τους ζωτικής σημασίας για οποιαδήποτε χώρα. Η DOE διατηρεί ομάδες ασφάλειας που φυλάσσουν τις εγκαταστάσεις (φράγματα, εργοστάσια παραγωγής ρεύματος, υποσταθμούς ηλεκτρισμού) αλλά και είναι υπεύθυνες για την ασφαλή μεταφορά πυρηνικών καυσίμων και σχάσιμων υλικών.
Οι ομάδες αυτές αναζητούσαν ένα συμπαγές αυτόματο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μέσα από οχήματα (αυτοκίνητα συνοδείας και φορτηγά που μεταφέρουν πυρηνικά καύσιμα).
Μια από τις απαιτήσεις ήταν το όπλο να μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέσα από θυρίδες βολής, ενώ ο χειριστής παραμένει καλυμμένος.
H τελική αξιολόγηση έγινε μεταξύ του Colt και του Heckler & Koch.
Το ΜΡ5 ήταν βαρύτερο κατά ένα περίπου κιλό, κόστιζε ακριβότερα και οι Γερμανοί δεν είχαν τη διάθεση να το τροποποιήσουν για να χωρά στις θυρίδες βολής.
Η Colt κόντυνε την κάνη του SMG στα 18cm και τοποθέτησε ένα πτυσόμενο στόχαστρο που δίπλωνε πάνω στο χειροφυλακτήρα.
Έτσι η κάνη χωρούσε μέσα από τις θυρίδες. Το όπλο διατηρούσε τον υπόλοιπο κορμό του CAR15 αν και με βραχύτερους χειροφυλακτήρες.
Ένας υδραυλικός απορροφητήρας κραδασμών στο κοντάκι μείωνε το ρυθμό βολής στα 680-900 βλήματα/λεπτό. Το αρχικό μοντέλο πήρε τον κωδικό “RO633”.
Οι οπλουργοί της Colt αναφέρονταν σε αυτό ως “το καραμπινάκι για χαρτοφύλακες” γιατί μπορούσε να χωρέσει σε ένα... κανονικού μεγέθους χαρτοφύλακα.
Λεπτομέρειες και διαφοροποιήσεις
Με την πρώτη ματιά το Colt SMG και τα ημιαυτόματα Carbine 9mm μοιάζουν με τα μεγαλύτερα “αδέλφια” τους των 5,56mm.
Οι περισσότερες λειτουργικές διαφορές φαίνονται μόνο όταν αποσυναρμολογηθούν.
Η μοναδική ορατή ένδειξη είναι ο λεπτός γεμιστήρας που φαίνεται να εξέχει άκομψα από τη φαρδύτερη υποδοχή.
Οι άνω κορμοί στα όπλα των 9mm στερούνται του πλευρικού μοχλού σφήνωσης (forward bolt assist) στη δεξιά πλευρά διότι το κλείστρο δεν κλειδώνει πουθενά, οπότε δε χρειάζεται.
Επίσης η θυρίδα απόρριψης των καλύκων έχει το μισό περίπου μήκος και στο πίσω μέρος της εξέχει ένα πλαστικό εξόγκωμα.
Εκτελεί διπλή λειτουργία.
Αφενός εκτρέπει τους κάλυκες προς τα δεξιά και ταυτόχρονα λειτουργεί ως “ασπίδιο” κρατώντας τα κατάλοιπα της πυροδότησης μακρυά από το πρόσωπο του χειριστή.
Αποστρατεία και νέα καριέρα
Η εξέλιξη των ελαφρών αραβίδων ακολούθησε την πορεία του CAR15 σε Μ4.
Συν τω χρόνω απέκτησαν κορμούς με βάσεις για διόπτρες , αντί της χειρολαβής και τη δυνατότητα να αξιοποιούν σιγαστήρες.
Η ειρωνία της τύχης είναι πως τελικά τα εξελιγμένα Μ4 σε διαμετρήματα 5,56mm και .300BLK αντικατέστησαν τα “εννιάρια”.
Εξελίξεις στην τεχνολογία πυρομαχικών και η εξάπλωση της χρήσης αλεξίσφαιρων γιλέκων εκμηδένισαν τα πλεονεκτήματα των Colt SMG.
Ενώ τα υποπολυβόλα είναι πλέον “μουσειακό είδος”, η άνθιση της πρακτικής σκοποβολής αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για τις ημιαυτόματες αραβίδες Colt στα 9mm.
Διατηρούν την ίδια εργονομία, χειριστήρια και χαρακτηριστικά με τα τυφέκια. Αλλά κοστίζουν πολύ λιγότερο στη χρήση, παράγουν λιγότερο θόρυβο και είναι ασφαλή για χρήση σε κλειστά σκοπευτήρια.
Έτσι οι μοντέρνες εκδόσεις ενός όπλου με ρίζες στη δεκαετία του 1980, πρωτοστατούν σήμερα στο αθλητικό πεδίο.
www.bankingnews.gr
Αναδυόμενες αγορές
Στη δεκαετία του 1980, το Μ16 (5,56Χ45mm) ήταν το εδραιωμένο τυφέκιο του αμερικανικού στρατού έχοντας πίσω του τον πόλεμο στο Βιετνάμ.
Εκατοντάδες χιλιάδες πρώην στρατιώτες, εξοικειωμένοι με το όπλο, περνούσαν στις τάξεις των δυνάμεων ασφαλείας της χώρας.
Αλλά και οι ένοπλες δυνάμεις αναζητούσαν σύγχρονα υποπολυβόλα που θα αντικαθιστούσαν τα “αρχαία” M3 Grease Gun και Μ1 Thompson.
Yπήρχαν μόνο δύο αξιόλογες προτάσεις: το γερμανικό ΗΚ ΜΡ5 και το ισραηλινό UZI.
Οι αστυνομίες θα αποτελούσαν μια νέα και ανεκμετάλλευτη αγορά.
Στην Colt είδαν την ευκαιρία.
Ανέθεσαν στο μηχανολόγο Χένρυ Τάτρο (Henry Tatro) να μετατρέψει το βραχύκανο CAR15 σε υποπολυβόλο των 9mm.
Κλειδί για τη βιώσιμότητα του σχεδίου θα ήταν η διατήρηση των περισσότερων κοινών απάρτιων. Το ονόμασαν απλώς SMG (SubMachineGun: ήτοι υποπολυβόλο).
Μειωμένη ιπποδύναμη
Το όπλο λειτουργεί με την αρχή της άμεσης οπισθοδρόμησης. Λόγω της χαμηλής πίεσης του φυσιγγίου 9Χ19mm, δεν υπάρχει σύστημα αερίων που κινεί το μηχανισμό.
Η ανάκρουση από την πυροδότηση ωθεί άμεσα ένα βαρύτερο κλείστρο.
Για την επανάταξη απαιτείται διαφορετικό ελατήριο και αποσβεστήρας μέσα στο κοντάκιο.
H ταχυβολία στα 700-1100 βλήματα/λεπτό, εξαρτώμενη από τον τύπο πυρομαχικών.
Η Colt χρησιμοποιεί ένα πλαστικό μπλοκ εσωτερικά στο κανάλι των γεμιστήρων του Μ16, ώστε να γεμίσει το κενό και να χρησιμοποιήσει λεπτότερους γεμιστήρες χωρητικότητας 20 ή 32 φυσιγγίων.
Προέρχονται από το Uzi και τροφοδοτούν από διπλή στήλη.
Λειτουργούν πολύ ομαλότερα από τους γεμιστήρες πιστολιών που καταλήγουν από διπλή σε μονή τροφοδοσία.
Σε αντίθεση με άλλα συστήματα που χρησιμοποιούν τροποποιημένους γεμιστήρες πιστολιών, όλα τα υποπολυβόλα στον κόσμο (πχ. MP5, Uzi, Colt SMG, Scorpion, κλπ.) χρησιμοποιούν γεμιστήρες διπλής τροφοδοσίας λόγω αξιοπιστίας.
Πρακτικά ο Tatro κατάφερε να αξιοποιήσει όλο τον κάτω σκελετό, το πτυσόμενο κοντάκιο και τους χειροφυλακτήρες από το Commando CAR-15 της εποχής του Βιετνάμ.
Το όπλο διατήρησε τα χειριστήρια και τη χειρολαβή του Μ16. Το πίσω στόχαστρο διαφέρει, διαθέτοντας δύο θέσεις: 50 και 100 μέτρα.
Η κάνη είχε αρχικά μήκος 26,5cm και στις πολιτικές εκδόσεις 40cm.
Αρχής γενομένης το 1982, υιοθετήθηκαν από αστυνομικές μονάδες, την Δίωξη Ναρκωτικών (DEA) και τους Πεζοναύτες που προστατεύουν τις εγκαταστάσεις και τα πλοία του Ναυτικού.
Σε κλειστούς χώρους με λεπτούς τοίχους, διαχωριστικά, εύφλεκτα καύσιμα και πυρομαχικά, η χαμηλή διάτρητικότητα θεωρούνταν πλεονέκτημα.
Προστατεύοντας πυρηνικούς αντιδραστήρες
Την παραγωγή ενέργειας από πυρηνικούς αντιδραστήρες στις ΗΠΑ τη διαχειρίζεται ένα υπουργείο γνωστό ως Department Of Energy (DOE).
Η ίδια οντότητα είναι υπεύθυνη για το υδροηλεκτρικά φράγματα, τους αγωγούς φυσικού αερίου, κοκ.
Είναι κατανοητό πως οι “αρτηρίες” μεταφοράς ενέργειας είναι κομβικοί στόχοι και η προστασία τους ζωτικής σημασίας για οποιαδήποτε χώρα. Η DOE διατηρεί ομάδες ασφάλειας που φυλάσσουν τις εγκαταστάσεις (φράγματα, εργοστάσια παραγωγής ρεύματος, υποσταθμούς ηλεκτρισμού) αλλά και είναι υπεύθυνες για την ασφαλή μεταφορά πυρηνικών καυσίμων και σχάσιμων υλικών.
Οι ομάδες αυτές αναζητούσαν ένα συμπαγές αυτόματο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μέσα από οχήματα (αυτοκίνητα συνοδείας και φορτηγά που μεταφέρουν πυρηνικά καύσιμα).
Μια από τις απαιτήσεις ήταν το όπλο να μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέσα από θυρίδες βολής, ενώ ο χειριστής παραμένει καλυμμένος.
H τελική αξιολόγηση έγινε μεταξύ του Colt και του Heckler & Koch.
Το ΜΡ5 ήταν βαρύτερο κατά ένα περίπου κιλό, κόστιζε ακριβότερα και οι Γερμανοί δεν είχαν τη διάθεση να το τροποποιήσουν για να χωρά στις θυρίδες βολής.
Η Colt κόντυνε την κάνη του SMG στα 18cm και τοποθέτησε ένα πτυσόμενο στόχαστρο που δίπλωνε πάνω στο χειροφυλακτήρα.
Έτσι η κάνη χωρούσε μέσα από τις θυρίδες. Το όπλο διατηρούσε τον υπόλοιπο κορμό του CAR15 αν και με βραχύτερους χειροφυλακτήρες.
Ένας υδραυλικός απορροφητήρας κραδασμών στο κοντάκι μείωνε το ρυθμό βολής στα 680-900 βλήματα/λεπτό. Το αρχικό μοντέλο πήρε τον κωδικό “RO633”.
Οι οπλουργοί της Colt αναφέρονταν σε αυτό ως “το καραμπινάκι για χαρτοφύλακες” γιατί μπορούσε να χωρέσει σε ένα... κανονικού μεγέθους χαρτοφύλακα.
Λεπτομέρειες και διαφοροποιήσεις
Με την πρώτη ματιά το Colt SMG και τα ημιαυτόματα Carbine 9mm μοιάζουν με τα μεγαλύτερα “αδέλφια” τους των 5,56mm.
Οι περισσότερες λειτουργικές διαφορές φαίνονται μόνο όταν αποσυναρμολογηθούν.
Η μοναδική ορατή ένδειξη είναι ο λεπτός γεμιστήρας που φαίνεται να εξέχει άκομψα από τη φαρδύτερη υποδοχή.
Οι άνω κορμοί στα όπλα των 9mm στερούνται του πλευρικού μοχλού σφήνωσης (forward bolt assist) στη δεξιά πλευρά διότι το κλείστρο δεν κλειδώνει πουθενά, οπότε δε χρειάζεται.
Επίσης η θυρίδα απόρριψης των καλύκων έχει το μισό περίπου μήκος και στο πίσω μέρος της εξέχει ένα πλαστικό εξόγκωμα.
Εκτελεί διπλή λειτουργία.
Αφενός εκτρέπει τους κάλυκες προς τα δεξιά και ταυτόχρονα λειτουργεί ως “ασπίδιο” κρατώντας τα κατάλοιπα της πυροδότησης μακρυά από το πρόσωπο του χειριστή.
Αποστρατεία και νέα καριέρα
Η εξέλιξη των ελαφρών αραβίδων ακολούθησε την πορεία του CAR15 σε Μ4.
Συν τω χρόνω απέκτησαν κορμούς με βάσεις για διόπτρες , αντί της χειρολαβής και τη δυνατότητα να αξιοποιούν σιγαστήρες.
Η ειρωνία της τύχης είναι πως τελικά τα εξελιγμένα Μ4 σε διαμετρήματα 5,56mm και .300BLK αντικατέστησαν τα “εννιάρια”.
Εξελίξεις στην τεχνολογία πυρομαχικών και η εξάπλωση της χρήσης αλεξίσφαιρων γιλέκων εκμηδένισαν τα πλεονεκτήματα των Colt SMG.
Ενώ τα υποπολυβόλα είναι πλέον “μουσειακό είδος”, η άνθιση της πρακτικής σκοποβολής αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για τις ημιαυτόματες αραβίδες Colt στα 9mm.
Διατηρούν την ίδια εργονομία, χειριστήρια και χαρακτηριστικά με τα τυφέκια. Αλλά κοστίζουν πολύ λιγότερο στη χρήση, παράγουν λιγότερο θόρυβο και είναι ασφαλή για χρήση σε κλειστά σκοπευτήρια.
Έτσι οι μοντέρνες εκδόσεις ενός όπλου με ρίζες στη δεκαετία του 1980, πρωτοστατούν σήμερα στο αθλητικό πεδίο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών