Ο υφυπουργός οικονομικών Γιώργος Ζαββός ως αρμόδιος για το τραπεζικό σύστημα, συνέβαλλε θετικά με τον Ηρακλή αλλά θα πρέπει να εστιάσει και στο DTC.
Άπαξ και ο αναβαλλόμενος φόρος – DTA που αγγίζει τα 22 δισεκ. και το DTC η αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση που φθάνει στα 16 δισεκ. γίνονται αποδεκτά ως κεφάλαια από την ΕΚΤ… δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Η άποψη αυτή που επικρατεί εδώ και πολύ καιρό υποβαθμίζει μια ουσιώδη λεπτομέρεια.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν την χειρότερη σχέση DTC δηλαδή αναβαλλόμενης φορολογικής απαίτησης προς ίδια κεφάλαια, ακολουθούν με πολύ καλύτερους όρους οι Πορτογαλικές τράπεζες.
Σε όλη την Ευρώπη το DTC βρίσκεται σε μονοψήφιο ποσοστό, αντιθέτως στην Ελλάδα το DTC φθάνει στο 61% των tangible book κεφαλαίων.
Ο πρώτος που επιχείρησε να βρει μια συλλογική λύση με το DTC όχι με τα NPEs απλά τα NPEs ήταν η βιτρίνα ήταν η Τράπεζα της Ελλάδος.
Ότι ασχολήθηκε με το θέμα η Τράπεζα της Ελλάδος ως εποπτική αρχή αποδεικνύει την σπουδαιότητα της υπόθεσης.
Όμως η πρόταση της ΤτΕ ήταν διάτρητη και το εντυπωσιακό ενώ ήταν δια γυμνού οφθαλμού διάτρητη… μόνο η Τράπεζα της Ελλάδος δεν κατανόησε ότι δεν θα περνούσε από την ΕΕ και την Επιτροπή Ανταγωνισμού.
Στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία υπάρχει η νομοθεσία που ορίζει ότι μια τράπεζα που έχει DTC δηλαδή αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση, υποχρέωση δηλαδή προς το κράτος και εμφανίσει ζημίες, τότε υλοποιείται αύξηση κεφαλαίου υπέρ του δημοσίου, στην Ελλάδα υπέρ του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ΤΧΣ κατά το ύψος της ζημίας.
Η παράμετρος αυτό είναι άκρως ενοχλητική για τους υπόλοιπους ιδιώτες μετόχους γιατί θα υποστούν dilution εάν οποιαδήποτε στιγμή στο μέλλον οι τράπεζες εμφανίσουν ζημίες.
Ακόμη και εάν υπάρξει συλλογική αντιμετώπιση του DTC στην Ευρώπη – σενάριο απίθανο – επί της ουσίας δεν μπορεί να καταργηθεί η παράμετρος του νόμου που δίνει το δικαίωμα στο δημόσιο να αποκτήσει νέες μετοχές των τραπεζών.
Λόγω της ευρωπαϊκής νομοθεσίας… αυτή η ρήτρα του νόμου δεν μπορεί να καταργηθεί καθώς θα θεωρηθεί state aid δηλαδή η κατάργηση του νόμου θα θεωρηθεί κρατική βοήθεια.
Ο υφυπουργός οικονομικών Γιώργος Ζαββός ως αρμόδιος για το τραπεζικό σύστημα, συνέβαλλε θετικά με τον Ηρακλή αλλά θα πρέπει να εστιάσει και στο DTC.
Το DTC μειώνεται με δύο παραδοσιακούς τρόπους, αυξήσεις κεφαλαίου και υψηλή κερδοφορία.
Οι αυξήσεις κεφαλαίου σε αυτή την φάση δεν βρίσκονται στις προτεραιότητες των μετόχων ενώ η κερδοφορία είναι ζητούμενο.
Οπότε υπάρχει συλλογικός τρόπος αντιμετώπισης του DTC της αναβαλλόμενης φορολογικής απαίτησης;
Η απάντηση είναι πως δεν υπάρχει, όλες οι λύσεις προσκρούουν στην κρατική βοήθεια θεωρούνται state aid.
Υπάρχουν όμως υπό όρους εξατομικευμένες λύσεις, δηλαδή λύσεις που αφορούν κάθε τράπεζα ξεχωριστά.
Ο υφυπουργός Οικονομικών έχει μια ευκαιρία σε συνεργασία με τις τράπεζες να δει το θέμα στην ουσία του και να αποδείξει στην Τράπεζα της Ελλάδος, ότι υπάρχουν λύσεις, όχι αέρας όπως ήταν της Κεντρικής Τράπεζας αλλά λύσεις που ούτε θα ζημιώνουν το δημόσιο και θα επιτρέπουν στην κάθε τράπεζα ξεχωριστά να διευθετήσει το πρόβλημα.
Υπάρχουν λύσεις και υπάρχουν και ξένοι οίκοι που προτείνουν βιώσιμες λύσεις.
www.bankingnews.gr
Η άποψη αυτή που επικρατεί εδώ και πολύ καιρό υποβαθμίζει μια ουσιώδη λεπτομέρεια.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν την χειρότερη σχέση DTC δηλαδή αναβαλλόμενης φορολογικής απαίτησης προς ίδια κεφάλαια, ακολουθούν με πολύ καλύτερους όρους οι Πορτογαλικές τράπεζες.
Σε όλη την Ευρώπη το DTC βρίσκεται σε μονοψήφιο ποσοστό, αντιθέτως στην Ελλάδα το DTC φθάνει στο 61% των tangible book κεφαλαίων.
Ο πρώτος που επιχείρησε να βρει μια συλλογική λύση με το DTC όχι με τα NPEs απλά τα NPEs ήταν η βιτρίνα ήταν η Τράπεζα της Ελλάδος.
Ότι ασχολήθηκε με το θέμα η Τράπεζα της Ελλάδος ως εποπτική αρχή αποδεικνύει την σπουδαιότητα της υπόθεσης.
Όμως η πρόταση της ΤτΕ ήταν διάτρητη και το εντυπωσιακό ενώ ήταν δια γυμνού οφθαλμού διάτρητη… μόνο η Τράπεζα της Ελλάδος δεν κατανόησε ότι δεν θα περνούσε από την ΕΕ και την Επιτροπή Ανταγωνισμού.
Στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία υπάρχει η νομοθεσία που ορίζει ότι μια τράπεζα που έχει DTC δηλαδή αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση, υποχρέωση δηλαδή προς το κράτος και εμφανίσει ζημίες, τότε υλοποιείται αύξηση κεφαλαίου υπέρ του δημοσίου, στην Ελλάδα υπέρ του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ΤΧΣ κατά το ύψος της ζημίας.
Η παράμετρος αυτό είναι άκρως ενοχλητική για τους υπόλοιπους ιδιώτες μετόχους γιατί θα υποστούν dilution εάν οποιαδήποτε στιγμή στο μέλλον οι τράπεζες εμφανίσουν ζημίες.
Ακόμη και εάν υπάρξει συλλογική αντιμετώπιση του DTC στην Ευρώπη – σενάριο απίθανο – επί της ουσίας δεν μπορεί να καταργηθεί η παράμετρος του νόμου που δίνει το δικαίωμα στο δημόσιο να αποκτήσει νέες μετοχές των τραπεζών.
Λόγω της ευρωπαϊκής νομοθεσίας… αυτή η ρήτρα του νόμου δεν μπορεί να καταργηθεί καθώς θα θεωρηθεί state aid δηλαδή η κατάργηση του νόμου θα θεωρηθεί κρατική βοήθεια.
Ο υφυπουργός οικονομικών Γιώργος Ζαββός ως αρμόδιος για το τραπεζικό σύστημα, συνέβαλλε θετικά με τον Ηρακλή αλλά θα πρέπει να εστιάσει και στο DTC.
Το DTC μειώνεται με δύο παραδοσιακούς τρόπους, αυξήσεις κεφαλαίου και υψηλή κερδοφορία.
Οι αυξήσεις κεφαλαίου σε αυτή την φάση δεν βρίσκονται στις προτεραιότητες των μετόχων ενώ η κερδοφορία είναι ζητούμενο.
Οπότε υπάρχει συλλογικός τρόπος αντιμετώπισης του DTC της αναβαλλόμενης φορολογικής απαίτησης;
Η απάντηση είναι πως δεν υπάρχει, όλες οι λύσεις προσκρούουν στην κρατική βοήθεια θεωρούνται state aid.
Υπάρχουν όμως υπό όρους εξατομικευμένες λύσεις, δηλαδή λύσεις που αφορούν κάθε τράπεζα ξεχωριστά.
Ο υφυπουργός Οικονομικών έχει μια ευκαιρία σε συνεργασία με τις τράπεζες να δει το θέμα στην ουσία του και να αποδείξει στην Τράπεζα της Ελλάδος, ότι υπάρχουν λύσεις, όχι αέρας όπως ήταν της Κεντρικής Τράπεζας αλλά λύσεις που ούτε θα ζημιώνουν το δημόσιο και θα επιτρέπουν στην κάθε τράπεζα ξεχωριστά να διευθετήσει το πρόβλημα.
Υπάρχουν λύσεις και υπάρχουν και ξένοι οίκοι που προτείνουν βιώσιμες λύσεις.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών