Τελευταία Νέα
Ασφαλιστικά Νέα

Αντιδράσεις στην Εθνική Ασφαλιστική μετά την αποκάλυψη του ΒΝ για την προσφορά της CVC και τα σενάρια απομείωσης

Αντιδράσεις στην Εθνική Ασφαλιστική μετά την αποκάλυψη του ΒΝ για την προσφορά της CVC και τα σενάρια απομείωσης
Έντονες  αντιδράσεις στους κόλπους της Εθνικής Ασφαλιστικής προκάλεσε το δημοσίευμα του ΒΝ
Έντονες αντιδράσεις στους κόλπους της Εθνικής Ασφαλιστικής προκάλεσε το προχθεσινό δημοσίευμα του ΒΝ, αναφορικά με το χρόνο ανακοίνωσης της τελικής προσφοράς του αγοραστή (CVC), αφετέρου της απομείωσης της αξίας της επιχείρησης, λόγω της κρίσης του κορονοϊού, κατά 500 εκ. ευρώ, ώστε να έρθει πιο «κοντά» στην προσφερόμενη τιμή.
Ιδιαίτερη ήταν η ενόχληση στελεχών της εταιρίας ως προς τον χρόνο της ανακοίνωσης της τελικής προσφοράς, που σύμφωνα με το δημοσίευμα της 9ης Σεπτεμβρίου είναι η επόμενη εβδομάδα (15/9) αλλά και ο τρόπος διαχείρισης από τον ίδιο σύμβουλο που έχει προσλάβει τόσο ο αγοραστής, όσο και ο πωλητής, δηλαδή την Price Waterhouse Cooper (PWC).
Ο Σύλλογος Υπαλλήλων της Εθνικής Ασφαλιστικής, με ανακοίνωσή του, μιλά για «τυχαίες συμπτώσεις» που «δεν έχουν τέλος…». 
Και διερωτάται για το ποιος είναι ο τρόπος αποτίμησης μίας μη εισηγμένης στο χρηματιστήριο;
Και επίσης αν η Επιτροπή ανταγωνισμού έχει να πει κάτι για τον διττό ρόλο της PWC, τονίζοντας πως πρόκειται για «ενα σκάνδαλο» που είναι «προ των πυλών».

Αναλυτικά ο Σύλλογος της Εθνικής Ασφαλιστικής αναφέρει ότι:

«Σύμφωνα με όσα ισχύουν στην οικονομία, υπάρχουν δύο ακραία σενάρια αποτίμησης:
Σενάριο 1ο [Αρνητικό σενάριο:] Η τιμή πώλησης ορίζεται σύμφωνα με την καθαρή θέση της εταιρίας, δηλαδή το ενεργητικό της μείον τις υποχρεώσεις της. 
Σενάριο 2ο [Θετικό σενάριο]: Η τιμή πώλησης καθορίζεται από τη σημερινή προεξόφληση των μελλοντικών χρηματοροών της εταιρίας ,σε συνάρτηση με τη φήμη της και τη θέση της στην ασφαλιστική αγορά. 
Δηλαδή, αξία της εταιρίας είναι η παρούσα αξία της αποτίμησης των ελεύθερων ταμειακών ροών της στο μέλλον. Η μέθοδος αυτή βασίζεται στην ιδέα ότι η πραγματική αξία μιας επιχείρησης έγκειται αποκλειστικά στην ικανότητά της να δημιουργεί πλούτο στο μέλλον και είναι πολύ πιο αξιόπιστη από οποιονδήποτε άτυπο κανόνα. 
Συνήθως, η πώληση συμφωνείται μεταξύ πωλητή και αγοραστή στο εύρος μεταξύ των δύο παραδοχών. 
Η καθαρή θέση της Εταιρίας μας, λοιπόν, σύμφωνα με τις επίσημες λογιστικές καταστάσεις, είναι σήμερα πάνω από ένα δισεκατομμύριο (1,05). Άρα, αυτό θα έπρεπε να είναι το κάτω όριο τιμής πώλησής της. 

Πώς το προσπερνάμε αυτό το όριο; 

Με την πλήρη συνεργασία της PWC (γιατί δε θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς) ο μέτοχος, στα δικά του βιβλία τη μειώνει κατά πεντακόσια (500) εκατομμύρια, βάζοντας τον πήχη της πώλησης στα όρια του ξεπουλήματος. 
Αλήθεια, έχει ξανακουστεί να γίνεται μείωση καθαρής θέσης σε κερδοφόρα επιχείρηση;!
Και μάλιστα όταν αυτό έχει σαν πρακτικό αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, να μειώνει τη δυνατότητα της τράπεζας σε διαθέσιμα κεφάλαια προς δανειοδότηση της οικονομίας της χώρας.
Φαίνεται, όμως, ότι αυτή η απομείωση της αξίας της Εταιρίας δεν είναι αρκετή στον μοναδικό υποψήφιο αγοραστή και εκεί γίνεται τώρα το παζάρι». 

Αντώνης Βασιλόπουλος
antonpaper@yahoo.com

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης