Η απόφαση ελήφθη κατά τη διάρκεια του Φόρουμ Πολιτικού Διαλόγου της Λιβύης που χρηματοδοτήθηκε από τον ΟΗΕ
Σε μια ιστορική συμφωνία προχώρησαν οι αντιμαχόμενες πλευρές της Λιβύης ώστε να διεξάγουν εκλογές εντός 18 μηνών, σύμφωνα με την επικεφαλής της Αποστολής Υποστήριξης του ΟΗΕ στη χώρα, την Πέμπτη 12/11 σύμφωνα με την Daily Sabah.
Η απόφαση ελήφθη κατά τη διάρκεια του Φόρουμ Πολιτικού Διαλόγου της Λιβύης που χρηματοδοτήθηκε από τον ΟΗΕ (LPDF), το οποίο ξεκίνησε τη Δευτέρα 9/11/2020 στην Τυνησία μεταξύ εκπροσώπων της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Λιβύης και του Khalifa Haftar.
Οι συμμετέχοντες κατέληξαν σε μια προκαταρκτική συμφωνία για τον τερματισμό της μεταβατικής περιόδου και τη διεξαγωγή διαφανών εκλογών, δήλωσε η Stephanie Turco Williams σε δημοσιογράφους.
Η ίδια είπε επίσης, ότι η συμφωνία είναι μια εκδοχή της Συμφωνίας Σουχεράτ, η οποία προβλέπει μια πολιτική διαδικασία στη Λιβύη.
Oδικός χάρτης προς εκλογές
Ο νέος χάρτης πορείας αντιμετωπίζει συγκεκριμένα τα προβλήματα των εκτοπισμένων στη χώρα, ανέφερε η επικεφαλής, προσθέτοντας ότι περιγράφει τα βήματα που πρέπει να ληφθούν για ένα ενοποιημένο πλαίσιο διακυβέρνησης και για την έναρξη συμφιλίωσης.
Το πεδίο εφαρμογής και η εξουσία της κυβέρνησης και του Προεδρικού Συμβουλίου, τα οποία θα διαχειρίζονται τη διαδικασία μετάβασης, συζητήθηκαν επίσης κατά τη διάρκεια της συνάντησης, δήλωσε η Williams.
Το LPDF είναι ένας ενδο-λιβυκός πολιτικός διάλογος που καθιερώθηκε από τα αποτελέσματα της Διάσκεψης του Βερολίνου, ο οποίος εγκρίθηκε από τα ψηφίσματα 2510 (2020) και 2542 (2020) του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Οι συμμετέχοντες που προσκαλούνται στο φόρουμ προέρχονται από διαφορετικές εκλογικές περιφέρειες βάσει των αρχών της ένταξης και της δίκαιης γεωγραφικής, εθνοτικής, πολιτικής, φυλετικής και κοινωνικής εκπροσώπησης.
Οκτώβριος 2020: Η υπογραφή της εκεχειρίας
Οι εμπλεκόμενες πλευρές στη σύγκρουση στη Λιβύη υπέγραψαν εθνική και μόνιμη εκεχειρία, όπως μεταδόθηκε ζωντανά μέσω Διαδικτύου, έπειτα από πέντε ημέρες συνομιλιών στη Γενεύη που διοργανώθηκαν υπό την αιγίδα του ΟΗΕ στις 23/10/2020.
Βυθισμένη στο χάος μετά την πτώση του καθεστώτος του Kadafi το 2011, η Λιβύη είναι χωρισμένη σήμερα μεταξύ δύο αντίπαλων αρχών:
την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA), στη δυτική πλευρά της χώρας, που έχει την έδρα της στην Τρίπολη και αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ και τις αρχές της ανατολικής Λιβύης, συμμαχικές του στρατάρχη Haftar, ισχυρού άνδρα που υποστηρίζεται από μέρος του εκλεγμένου κοινοβουλίου και τον πρόεδρό του Saleh.
Η καθεμιά πλευρά υποστηρίζεται από διεθνείς χορηγούς.
Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που ανακοινώνεται μια προσπάθεια για εκεχειρία στη σπαρασσόμενη χρόνια τώρα από τον εμφύλιο πόλεμο Λιβύη.
Οι πιο δύσπιστοι θα συμπλήρωναν ότι είναι πιθανό να μην είναι και η τελευταία, καθώς συχνά στο παρελθόν ανάλογες απόπειρες δυναμιτίστηκαν από την ένταση των αντιπαραθέσεων που διαπερνούν μια χώρα που όχι μόνο δεν έχει βρει ένα ενιαίο βηματισμό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά και την ίδια στιγμή αποτελεί ένα από τα πεδία όπου αντανακλώνται ευρύτερες γεωπολιτικές αντιθέσεις και δη με έναν σύνθετο και τεθλασμένο τρόπο.
Ο πόλεμος της Λιβύης
Ο Δεύτερος Λιβυκός Εμφύλιος Πόλεμος είναι μια εμφύλια σύγκρουση ανάμεσα σε αντίπαλες δυνάμεις οι οποίες επιδιώκουν τον έλεγχο της επικράτειας και του πετρελαίου της Λιβύης. Η αρχική σύγκρουση διεξήχθη ανάμεσα στην κυβέρνηση (Βουλή των Αντιπροσώπων), η οποία εξελέγη το 2014 και είναι επίσης γνωστή ως "κυβέρνηση του Tobruk", καθώς και την αντίπαλη κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας η οποία εδρεύει στην Τρίπολη και ιδρύθηκε μετά την επιχείρηση Οδύσσεια Αυγή και το αποτυχημένο πραξικόπημα.
Ο στρατηγός Haftar του Λιβυκού Εθνικού Στρατού έχει δηλώσει πίστη στην Βουλή των Αντιπροσώπων, η οποία ελέγχει την ανατολική και κεντρική Λιβύη, καθώς και τμήμα της δυτικής Λιβύης.
Έχει υποστηριχθεί με αεροπορικές επιδρομές από την Αίγυπτο και τα ΗΑΕ.
Η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, η οποία εδρεύει στην δυτική Λιβύη και υποστηρίζεται από διάφορες παραστρατιωτικές δυνάμεις (κυρίως την Λιβυκή Αυγή στα δυτικά και την Ασπίδα της Λιβύης ή Λιβυκή Ασπίδα στα ανατολικά), με μερική υποστήριξη από το Κατάρ, το Σουδάν, την Ιταλία και την Τουρκία, η οποία αρχικά αποδέχθηκε τα αποτελέσματα των εκλογών του 2014 αλλά τις απέρριψε όταν το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο ακύρωσε μια συμφωνία για την μετάβαση της Λιβύης και τις εκλογές της Βουλής.
www.bankingnews.gr
Η απόφαση ελήφθη κατά τη διάρκεια του Φόρουμ Πολιτικού Διαλόγου της Λιβύης που χρηματοδοτήθηκε από τον ΟΗΕ (LPDF), το οποίο ξεκίνησε τη Δευτέρα 9/11/2020 στην Τυνησία μεταξύ εκπροσώπων της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Λιβύης και του Khalifa Haftar.
Οι συμμετέχοντες κατέληξαν σε μια προκαταρκτική συμφωνία για τον τερματισμό της μεταβατικής περιόδου και τη διεξαγωγή διαφανών εκλογών, δήλωσε η Stephanie Turco Williams σε δημοσιογράφους.
Η ίδια είπε επίσης, ότι η συμφωνία είναι μια εκδοχή της Συμφωνίας Σουχεράτ, η οποία προβλέπει μια πολιτική διαδικασία στη Λιβύη.
Oδικός χάρτης προς εκλογές
Ο νέος χάρτης πορείας αντιμετωπίζει συγκεκριμένα τα προβλήματα των εκτοπισμένων στη χώρα, ανέφερε η επικεφαλής, προσθέτοντας ότι περιγράφει τα βήματα που πρέπει να ληφθούν για ένα ενοποιημένο πλαίσιο διακυβέρνησης και για την έναρξη συμφιλίωσης.
Το πεδίο εφαρμογής και η εξουσία της κυβέρνησης και του Προεδρικού Συμβουλίου, τα οποία θα διαχειρίζονται τη διαδικασία μετάβασης, συζητήθηκαν επίσης κατά τη διάρκεια της συνάντησης, δήλωσε η Williams.
Το LPDF είναι ένας ενδο-λιβυκός πολιτικός διάλογος που καθιερώθηκε από τα αποτελέσματα της Διάσκεψης του Βερολίνου, ο οποίος εγκρίθηκε από τα ψηφίσματα 2510 (2020) και 2542 (2020) του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Οι συμμετέχοντες που προσκαλούνται στο φόρουμ προέρχονται από διαφορετικές εκλογικές περιφέρειες βάσει των αρχών της ένταξης και της δίκαιης γεωγραφικής, εθνοτικής, πολιτικής, φυλετικής και κοινωνικής εκπροσώπησης.
Οκτώβριος 2020: Η υπογραφή της εκεχειρίας
Οι εμπλεκόμενες πλευρές στη σύγκρουση στη Λιβύη υπέγραψαν εθνική και μόνιμη εκεχειρία, όπως μεταδόθηκε ζωντανά μέσω Διαδικτύου, έπειτα από πέντε ημέρες συνομιλιών στη Γενεύη που διοργανώθηκαν υπό την αιγίδα του ΟΗΕ στις 23/10/2020.
Βυθισμένη στο χάος μετά την πτώση του καθεστώτος του Kadafi το 2011, η Λιβύη είναι χωρισμένη σήμερα μεταξύ δύο αντίπαλων αρχών:
την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA), στη δυτική πλευρά της χώρας, που έχει την έδρα της στην Τρίπολη και αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ και τις αρχές της ανατολικής Λιβύης, συμμαχικές του στρατάρχη Haftar, ισχυρού άνδρα που υποστηρίζεται από μέρος του εκλεγμένου κοινοβουλίου και τον πρόεδρό του Saleh.
Η καθεμιά πλευρά υποστηρίζεται από διεθνείς χορηγούς.
Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που ανακοινώνεται μια προσπάθεια για εκεχειρία στη σπαρασσόμενη χρόνια τώρα από τον εμφύλιο πόλεμο Λιβύη.
Οι πιο δύσπιστοι θα συμπλήρωναν ότι είναι πιθανό να μην είναι και η τελευταία, καθώς συχνά στο παρελθόν ανάλογες απόπειρες δυναμιτίστηκαν από την ένταση των αντιπαραθέσεων που διαπερνούν μια χώρα που όχι μόνο δεν έχει βρει ένα ενιαίο βηματισμό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά και την ίδια στιγμή αποτελεί ένα από τα πεδία όπου αντανακλώνται ευρύτερες γεωπολιτικές αντιθέσεις και δη με έναν σύνθετο και τεθλασμένο τρόπο.
Ο πόλεμος της Λιβύης
Ο Δεύτερος Λιβυκός Εμφύλιος Πόλεμος είναι μια εμφύλια σύγκρουση ανάμεσα σε αντίπαλες δυνάμεις οι οποίες επιδιώκουν τον έλεγχο της επικράτειας και του πετρελαίου της Λιβύης. Η αρχική σύγκρουση διεξήχθη ανάμεσα στην κυβέρνηση (Βουλή των Αντιπροσώπων), η οποία εξελέγη το 2014 και είναι επίσης γνωστή ως "κυβέρνηση του Tobruk", καθώς και την αντίπαλη κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας η οποία εδρεύει στην Τρίπολη και ιδρύθηκε μετά την επιχείρηση Οδύσσεια Αυγή και το αποτυχημένο πραξικόπημα.
Ο στρατηγός Haftar του Λιβυκού Εθνικού Στρατού έχει δηλώσει πίστη στην Βουλή των Αντιπροσώπων, η οποία ελέγχει την ανατολική και κεντρική Λιβύη, καθώς και τμήμα της δυτικής Λιβύης.
Έχει υποστηριχθεί με αεροπορικές επιδρομές από την Αίγυπτο και τα ΗΑΕ.
Η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, η οποία εδρεύει στην δυτική Λιβύη και υποστηρίζεται από διάφορες παραστρατιωτικές δυνάμεις (κυρίως την Λιβυκή Αυγή στα δυτικά και την Ασπίδα της Λιβύης ή Λιβυκή Ασπίδα στα ανατολικά), με μερική υποστήριξη από το Κατάρ, το Σουδάν, την Ιταλία και την Τουρκία, η οποία αρχικά αποδέχθηκε τα αποτελέσματα των εκλογών του 2014 αλλά τις απέρριψε όταν το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο ακύρωσε μια συμφωνία για την μετάβαση της Λιβύης και τις εκλογές της Βουλής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών