Το χρονικό ενός αναμενόμενου πολέμου - Πως το ΝΑΤΟ προκάλεσε τη Ρωσία να επέμβει στην Ουκρανία

Μπορεί ο κόσμος να έχει μείνει άναυδος από τη σφοδρότητα των συγκρούσεων μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, αλλά δεν ήταν λίγοι αναλυτές που προειδοποιούσαν ότι οι πολιτικές και οι χειρισμοί του ΝΑΤΟ θα οδηγούσαν αργά ή γρήγορα σε αυτήν την έκβαση.
«Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, υπήρχε σχεδόν καθολική κατανόηση μεταξύ των πολιτικών ηγετών ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ θα ήταν μια ανόητη πρόκληση κατά της Ρωσίας», ανέφερε ο Chris Hedges στο τελευταίο του άρθρο στην Scheer Post, με τίτλο «Chronicle of a War Foretold».
Και πράγματι, αναλυτές έχουν πλέον καταλήξει στη θέση ότι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στον φόβο της Μόσχας για επέκταση του ΝΑΤΟ και στην άρνηση της Ουάσιγκτον και του Κιέβου να εδραιώσουν μια πολιτική στην οποία δεν θα προστεθεί η Ουκρανία στη βορειοατλαντική συμμαχία.
Το σημαντικότερο είναι ότι εάν οι δυτικοί κατάλαβαν ότι όλος αυτός ο πόλεμος θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί απλώς με την εδραίωση μιας πολιτικής ουδετερότητας για την Ουκρανία και την έκδοση εγγύησης ότι δεν θα προστεθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ.
Οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ δεν είχαν κανένα συμφέρον να εντάξουν την Ουκρανία στη συμμαχία ούτως ή άλλως, επομένως δεν έχει νόημα να αρνηθεί κανείς να κάνει τέτοιες χαμηλού κόστους παραχωρήσεις εάν η μόνη εναλλακτική είναι η μαζική στρατιωτική σφαγή.
Την ίδια ώρα, δεν θα εντεινόταν ο πόλεμος προπαγάνδας υποστηρίζοντας ότι η εισβολή δεν έχει καμία σχέση με το ΝΑΤΟ και συνέβη αποκλειστικά επειδή ο Putin είναι ένας κακός τρελός που μισεί την ελευθερία και θέλει να καταστρέψει τη Δημοκρατία.

Πλήθος αναλυτών προειδοποιούσαν

Δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που προειδοποιούσαν το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση για τις υποσχέσεις που μοίραζαν.
Σε ένα απόσπασμα από μια περίληψη του The Nation of points που έκανε ο Stephen F Cohen σε έναν διάλογο του 2017 με τον John Batchelor με τίτλο «Have 20 Years of NATO Expansion Made Anyone Safer;», αναφέρεται:
Οι υποσχέσεις του ΝΑΤΟ ότι η Γεωργία μπορεί μια μέρα να γίνει κράτος μέλος ήταν η βασική αιτία του πολέμου Γεωργίας-Ρωσίας του 2008. 'Ήταν στην πραγματικότητα ένας πόλεμος αντιπροσώπων ΗΠΑ-Ρωσίας.
Το αποτέλεσμα ήταν η σχεδόν καταστροφή της Γεωργίας.
Το ΝΑΤΟ παραμένει ενεργό στη Γεωργία σήμερα.
Παρόμοιες πρωτοβουλίες του ΝΑΤΟ προς την Ουκρανία οδήγησαν επίσης στην κρίση και σε αυτή τη χώρα το 2014, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, τον συνεχιζόμενο ουκρανικό εμφύλιο πόλεμο στο Ντονμπάς και στην πραγματικότητα έναν άλλο πόλεμο διαμεσολαβητών ΗΠΑ-Ρωσίας.
Εν τω μεταξύ, το υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ Κίεβο παραμένει σε βαθιά οικονομική και πολιτική κρίση και η Ουκρανία είναι γεμάτη με την πιθανότητα μιας άμεσης στρατιωτικής σύγκρουσης ΗΠΑ-Ρωσίας.

Και ο Stephen M Walt το 2015:

Σήμερα, όσοι θέλουν να εξοπλίσουν την Ουκρανία απαιτούν από τη Ρωσία να σταματήσει όλες τις δραστηριότητές της στην Ουκρανία, να αποσυρθεί από την Κριμαία και να αφήσει την Ουκρανία να ενταχθεί στην ΕΕ ή/και στο ΝΑΤΟ, αν θέλει και εάν πληροί τις προϋποθέσεις ένταξης.
Με άλλα λόγια, περιμένουν από τη Μόσχα να εγκαταλείψει τα δικά της συμφέροντα στην Ουκρανία.
Θα ήταν υπέροχο αν η δυτική διπλωματία μπορούσε να κάνει αυτό το θαύμα, αλλά πόσο πιθανό είναι;
Δεδομένης της ιστορίας της Ρωσίας, της γειτνίασής της με την Ουκρανία και των μακροπρόθεσμων ανησυχιών της για την ασφάλεια, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τον Putin να συνθηκολογεί στα αιτήματα της Δύσης χωρίς έναν μακρύ και δαπανηρό αγώνα που θα προκαλέσει τεράστια πρόσθετη ζημιά στην Ουκρανία.

Και ο George Kennan αμέσως μετά την έγκριση της επέκτασης του ΝΑΤΟ από τη Γερουσία των ΗΠΑ το 1998:

«Νομίζω ότι είναι η αρχή ενός νέου ψυχρού πολέμου.
Νομίζω ότι οι Ρώσοι σταδιακά θα αντιδράσουν αρκετά αρνητικά και αυτό θα επηρεάσει τις πολιτικές τους.
Νομίζω ότι είναι τραγικό λάθος.
Δεν υπήρχε κανένας λόγος για αυτό.
Κανείς δεν απειλούσε κανέναν άλλον.

Στο 2008, ο τότε διευθυντής της CIA, William Burns, προς την τότε Υπουργό Εξωτερικών Condoleezza Rice:

«Η είσοδος της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ είναι η πιο φωτεινή από όλες τις κόκκινες γραμμές για τη ρωσική ελίτ (όχι μόνο για τον Putin).
Σε περισσότερα από δυόμισι χρόνια συνομιλιών με βασικούς Ρώσους παίκτες, από τους άρρωστους στις σκοτεινές εσοχές του Κρεμλίνου έως τους πιο οξύθυμους φιλελεύθερους επικριτές του Putin, δεν έχω βρει ακόμη κανέναν που να βλέπει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ ως οτιδήποτε άλλο εκτός από μια άμεση πρόκληση στα ρωσικά συμφέροντα».

Ο τελευταίος πρεσβευτής των ΗΠΑ στην ΕΣΣΔ Jack Matlock για τη σύγκρουση στην Ουκρανία:

Είναι «μια κρίση που μπορούσε να αποφευχθεί καθώς ήταν προβλέψιμη.
Το 1997, το επισήμανα όταν το ζήτημα της προσθήκης περισσότερων μελών στον Οργανισμό Βορειοατλαντικής Συνθήκης (ΝΑΤΟ), μου ζητήθηκε να καταθέσω ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας.
Στις εισαγωγικές μου παρατηρήσεις, έκανα την ακόλουθη δήλωση: «Θεωρώ άστοχη τη σύσταση της Διοίκησης να ενταχθούν νέα μέλη στο ΝΑΤΟ αυτή τη στιγμή.
Εάν εγκριθεί από τη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών, μπορεί κάλλιστα να μείνει στην ιστορία ως η πιο βαθιά στρατηγική γκάφα που έγινε από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Μακριά από το να βελτιώσει την ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών, των Συμμάχων τους και των εθνών που επιθυμούν να εισέλθουν στη Συμμαχία, θα μπορούσε κάλλιστα να ενθαρρύνει μια αλυσίδα γεγονότων που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν την πιο σοβαρή απειλή ασφαλείας για αυτό το έθνος από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης».

Πόσο δίκιο είχαν οι αναλυτές;

Τόσοι πολλοί άνθρωποι που έχουν εργαστεί σκληρά για να κατανοήσουν τη ρωσική κυβέρνηση προειδοποιούν εδώ και χρόνια ότι ο επεκτατισμός του ΝΑΤΟ θα οδηγούσε σε μια καταστροφική σύγκρουση, θεωρώντας την Ουκρανία ως τη σπίθα όπου αυτή η σύγκρουση θα μπορούσε να ανάψει.
Η άποψη ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ φέρνει και εξομάλυνση των σχέσεων μάλλον είναι λανθασμένη.
Αλλά και πάλι, τόσο οι ΗΠΑ όσο και οι σύμμαχοί τους έχουν στην πραγματικότητα πολύ περισσότερη δύναμη να τερματίσουν αυτόν τον πόλεμο από ό,τι προκάλεσαν μέχρι τώρα. .

www.bankingnews.gr