Σχετικά Άρθρα
Τα όπλα της Δύσης δεν έχουν ανακόψει την ρωσική προέλαση στην Ουκρανία - Τι ζητούν 42 χώρες για τον πυρηνικό σταθμό στην Zaporizhia
Πως η Δύση παραπλάνησε για Πανδημία και Ρωσία… στοχοποιώντας τους αντιεμβολιαστές και ενοχοποιώντας τον Putin
Άβολη... πραγματικότητα - Οι πλούσιες χώρες της G20 γυρνούν την πλάτη στη Δύση για απομόνωση Ρωσίας, Κίνας
Guardian: Είναι παράλογο, η Δύση φλερτάρει με την παγκόσμια καταστροφή - Η νέα τάξη πραγμάτων και οι Ουκρανία - Ταϊβάν
Ωμή αλήθεια από τον Guardian: Οι κυρώσεις πλήττουν την ίδια τη Δύση όχι τη Ρωσία - Ο Putin μεγαλώνει απλώς την ισχύ του
Ο υπουργός Εξωτερικών της Λιθουανίας Gabrielius Landsbergis παραχώρησε συνέντευξη στην Deutsche Welle και κατά τη διάρκεια της συνομιλίας τέθηκε το θέμα των περιορισμών βίζας για τους Ρώσους, το οποίο τώρα συζητείται ενεργά -και εφαρμόζεται σε ορισμένα σημεία- στην Ευρώπη.
Τα πιο κρίσιμα σημεία όπως τα δημοσιεύει το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Ria Novosti:
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: H ρωσική αντιπολίτευση, τουλάχιστον ένα μέρος της, λέει ότι αυτές οι απαγορεύσεις βίζας εμποδίζουν τους ανθρώπους να φύγουν στην ΕΕ για λόγους ασφαλείας, εμποδίζουν εκπροσώπους ΜΚΟ, πολιτικούς ακτιβιστές που αντιμετωπίζουν τώρα μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης στη Ρωσία .
Αναφέρουν ότι είστε στα χέρια του Putin.
Landsbergis: Πρέπει να απαντήσουμε σε ένα άλλο ερώτημα: με τι είδους Ρωσία θέλουμε να είμαστε στο μέλλον;
Μια Ρωσία που έχει δύο πλευρές.
Ο ένας είναι διδάκτορας, άνθρωποι που αποφασίζουν να μείνουν εκεί και δεν τους νοιάζει.
Και οι υπόλοιποι είναι αυτοί που είναι κατά του πολέμου, που τηρούν τις δημοκρατικές αξίες.
Εφυγαν.
Δημοσιογράφος: Αυτό είναι ήδη πραγματικότητα. Αυτές οι δύο Ρωσίες είναι ήδη πραγματικότητα.
Landsbergis: Όχι απαραίτητα. Δεν θα το έλεγα. Ξέρετε, όταν λέμε ότι ακόμη και αν υπήρχαν πέντε έως δέκα τοις εκατό των ανθρώπων στη Ρωσία που αντιτίθενται στον πόλεμο, θα μιλούσαμε ήδη για εκατομμύρια ανθρώπους.
Θέλετε αυτά τα εκατομμύρια να είναι μέσα στη Ρωσία ή έξω από αυτήν;
Δημοσιογράφος: Τι απαντάτε;
Landsbergis: Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η αλλαγή έρχεται από μέσα. Και αν πιστεύουμε ότι μια δημοκρατική Ρωσία μας περιμένει στο μέλλον, τότε η συγκρότησή της θα έρθει από μέσα.
Η ανάλυση του πρακτορείου
Ζούμε σε απίστευτους καιρούς που δεν αλλάζει μόνο το παγκόσμιο πολιτικό και χρηματοπιστωτικό και οικονομικό σύστημα όπως το γνωρίζουμε τα τελευταία ογδόντα χρόνια, αλλά και βαθύτεροι, πολύ παλαιότεροι θεσμοί και διαδικασίες.
Μπροστά στα μάτια μας, η Δύση χάνει δομές και τεχνολογίες που την υπηρέτησαν πιστά όχι για χρόνια ή και δεκαετίες, αλλά κυριολεκτικά για αιώνες.
Η Ευρώπη σκοπεύει να κλείσει το παράθυρο προς τη Ρωσία
Οι τρέχουσες διαφωνίες μεταξύ των Ευρωπαίων σχετικά με τους περιορισμούς των βίζας για τους Ρώσους πολίτες αποτελούν μέρος μιας από τις συνεχιζόμενες απώλειες και η Λιθουανή υπουργός, αν και με διπλωματική ακρίβεια, αποκάλυψε ειλικρινά την ουσία του προβλήματος.
Τους τελευταίους αιώνες, η Δύση (αρχικά με τη μορφή της Δυτικής Ευρώπης , που αργότερα προσχώρησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες ) βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της ανάπτυξης του ανθρώπινου πολιτισμού - οικονομικό, τεχνολογικό, επιστημονικό, στρατιωτικό κ.λπ.
Η οποία συνδυάστηκε με μια σπουδαία κουλτούρα και μοναδικές πολιτικές διεργασίες με τη μορφή ανάπτυξης δημοκρατικών διαδικασιών.
Αυτό οδήγησε σε ένα απολύτως φυσικό αποτέλεσμα, όταν ένα μεγάλο μέρος του υπόλοιπου κόσμου άρχισε να αντιλαμβάνεται τη Δύση ως τη γη της επαγγελίας, ως πρότυπο και ως πηγή ακλόνητης εξουσίας.
Το οποίο, με τη σειρά του, του επέτρεψε να δημιουργήσει ένα εργαλείο ήπιας δύναμης που ήταν εκπληκτικό όσον αφορά τις αποδόσεις: αποπλάνηση ξένων ελίτ, ενεργή υποστήριξη της αντικρατικής αντιπολίτευσης σε αντίπαλες δυνάμεις, παροχή καταφυγίου σε πολιτικούς φυγάδες από εκεί και χρήση τους προς όφελός τους .
Μπορούν να γραφτούν τεράστιοι τόμοι για αυτό το θέμα με βάση τα υλικά της ρωσικής ιστορίας.
Και ίσως είναι Η Ρωσία που συνδέεται με την πιο μεγαλειώδη επιτυχία αυτής της δυτικής πολιτικής, όταν η υποστήριξη για το εγχώριο επαναστατικό κίνημα για δεκαετίες μετατράπηκε σε εκπληκτική επιτυχία για την Ευρώπη - την κατάρρευση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας .
Είναι αλήθεια ότι οι Μπολσεβίκοι παρουσίασαν γρήγορα στη Δύση μια δυσάρεστη έκπληξη αποκαθιστώντας τη χώρα, αλλά αυτό είναι ένα δεύτερο ερώτημα - η μέθοδος απέδειξε την εκπληκτική της αποτελεσματικότητα.
Τον 20ο αιώνα, η Δύση το μετέτρεψε σε μια πολιτική τεχνολογία που οδήγησε στον αυτοματισμό, με τη βοήθεια της οποίας κέρδισε πολλές νίκες έναντι των γεωπολιτικών αντιπάλων.
Έπαιξε τον ρόλο της στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μια λεπτότητα εδώ: η ΕΣΣΔ πέθανε λόγω εσωτερικής συστημικής κρίσης και οι δυτικές προσπάθειες - από τη μετάδοση «φωνών» έως την υποστήριξη αντιφρονούντων - δεν ήταν καν δευτερεύουσας, αλλά τρίτης σημασίας σε αυτή τη διαδικασία.
Ωστόσο, αυτό ακριβώς δεν κατάλαβε η Δύση. Αντίθετα, πίστευε ότι είχε δημιουργήσει ένα απόλυτο γεωπολιτικό όπλο.
Δύση Vs Ρωσίας
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η «καταπολέμηση του αιματηρού καθεστώτος» ήταν μια βολική επιλογή δικαιολογίας με ελκυστικές προοπτικές σε ορισμένους κοινωνικούς κύκλους.
Λοιπόν, η χρηματοδότηση είναι αξιοπρεπής και ο κίνδυνος είναι ελάχιστος, καθώς το σύγχρονο ρωσικό κράτος εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει επιδείξει καν χορτοφαγικές, αλλά καθαρές βίγκαν ορέξεις, περιοριζόμενη κυρίως στη σύνταξη διοικητικών πρωτοκόλλων για τους παραβάτες, και ήταν απαραίτητο να προσπαθήστε πολύ σκληρά για να "κερδίσετε ένα κομμάτι πίτας".
Αν ούτε ένα σύννεφο, αλλά ένα σύννεφο, μαζευόταν από πάνω, υπήρχε λόγος να σαλπάρουμε για την πολυπόθητη Δύση.
Είναι αλήθεια ότι η πλειοψηφία ακόμα δεν έφτασε στην πραγματική Δύση, εγκαθιστώντας στην Ανατολική Ευρώπη.
Αλλά όπως και να έχει, οι άκαμπτοι μαχητές σε μια ξένη γη περίμεναν μια γρήγορη νομιμοποίηση και μια άνετη σιωπή ως ανταμοιβή για το παρελθόν και μια προκαταβολή για μελλοντικά κατορθώματα.
Είναι αλήθεια ότι οι ίδιοι οι μαχητές γνώριζαν με βεβαιότητα ότι τα μελλοντικά τους επιτεύγματα θα περιορίζονταν στο να πικετάρουν τη ρωσική πρεσβεία στη χώρα υποδοχής, επειδή είχαν ήδη πετύχει τον κύριο στόχο τους.
Γενικά, δεν είναι τυχαίο ότι τώρα είναι η Ανατολική Ευρώπη που ηγήθηκε της σταυροφορίας για τις θεωρήσεις.
Το θέμα δεν είναι μόνο στην έμφυτη ρωσοφοβία της, αλλά και σε μια απολύτως λογική εκτίμηση της κατάστασης: μια πληθώρα μεταναστών από τη Ρωσία ήρθε σε αυτούς με προφανώς καταδικασμένα σχέδια για μια εξ αποστάσεως μάχη κατά του Κρεμλίνου, αλλά στην πραγματικότητα απλώς με την επιθυμία να κάπως να εγκατασταθούν στην πολυπόθητη Δύση.
Το πολυετές διακύβευμα της Ευρώπης και των κρατών στην υποστήριξη της ρωσικής αντικρατικής αντιπολίτευσης μετατράπηκε στο γεγονός ότι διάφοροι απατεώνες άρχισαν να χρησιμοποιούν ρεαλιστικά αυτόν τον μηχανισμό για να εγκαταλείψουν τη Ρωσία.
Την ίδια στιγμή, η Gabrielius Landsbergis έχει απόλυτο δίκιο όταν λέει ότι είναι απαραίτητο να αγωνιστούμε για αλλαγές στη χώρα, όντας μέσα σε αυτήν ακριβώς τη χώρα. Και αν είστε τόσο ένθερμος επαναστάτης, να είστε αρκετά καλοί να αναλάβετε τους κινδύνους των παράνομων δραστηριοτήτων σας με αξιοπρέπεια.
Και τώρα οι κομψοί χίπστερ, που απεικόνισαν έξαλλους καρμπονάρι σε μοδάτα καφενεία της Μόσχας, έχουν βρεθεί παγιδευμένοι: όπου θέλουν να πάνε, δεν θέλουν να τους δουν, και στην πατρίδα τους υπηρεσίες επιβολής του νόμου και σκληρότερη νομοθεσία για αντικρατικές δραστηριότητες τους περιμένουν.
Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι πρωτοβουλίες των ρωσοφοβικών της Ανατολικής Ευρώπης προκαλούν αυτούς τους πολίτες να αντιδρούν νευρικά με μια μετάβαση στην υστερία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών