Η Δύση δεν έχει πολλούς ανεκμετάλλευτους τρόπους για να ασκήσει πίεση που να μπορούσε να χρησιμοποιηθεί χωρίς την απειλή ενός άμεσου πολέμου μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Ενώ και οι δυο πλευρές έχουν μια επιθυμία για «βιώσιμη ειρήνη», οι συνθήκες για την επίτευξή της είναι εκ διαμέτρου αντίθετες.
Επομένως, η κατάσταση μπορεί να επιλυθεί, θεωρητικά, με τρεις τρόπους αναφέρει το Ουκρανικό μέσο ενημέρωσης Strana.
1) Ένα από τα μέρη κάνει παραχωρήσεις, αποσύροντας τις απαιτήσεις του και συμφωνώντας με τις απαιτήσεις του εχθρού. Ωστόσο, αυτό είναι δυνατό μόνο εάν η κατάσταση στο μέτωπο ή εντός του κράτους επιδεινωθεί ριζικά.
Ή εάν ένα από τα μέρη αναγκαστεί να κάνει παραχωρήσεις από εξωτερικές δυνάμεις.
2) Τα μέρη καταλήγουν σε συμβιβασμό που ικανοποιεί μέρος των απαιτήσεων καθεμιάς από τις εμπόλεμες χώρες.
Για παράδειγμα, η Ρωσία συμφωνεί με την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και η Ουκρανία αναγνωρίζει νέα σύνορα κατά μήκος της πρώτης γραμμής και τη ρωσική δικαιοδοσία στα κατεχόμενα εδάφη, και αίρονται οι κυρώσεις κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
3) Τα μέρη συμφωνούν να τερματίσουν τον πόλεμο με βάση τη «μηδενική επιλογή» που ορίζεται στο σχέδιο του Keith Kellogg, το οποίο δεν ικανοποιεί καμία από τις βασικές απαιτήσεις καμίας από τις εμπόλεμες χώρες: κατάπαυση του πυρός στην πρώτη γραμμή, μορατόριουμ. για την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, καμία διεθνής αναγνώριση εδαφικών κερδών της Ρωσίας.
Δηλαδή, όχι μια «βιώσιμη ειρήνη», αλλά μια εκεχειρία σύμφωνα με το «κορεατικό σενάριο», η οποία, ωστόσο, όπως δείχνει η εμπειρία της Κορέας, μπορεί επίσης να είναι μακράς διάρκειας.
Μέχρι στιγμής, ούτε η Ρωσία, ούτε η Ουκρανία έχουν δείξει καμία προθυμία να αποκηρύξουν τους όρους τους. Ωστόσο, στην περίπτωση της Ουκρανίας, η Δύση την έχει μόχλευση για να αναγκάσει τις ουκρανικές αρχές να αποδεχτούν όρους που δεν ήθελαν να δεχτούν εξαρχής.
Με τη Ρωσία όλα είναι πιο περίπλοκα.
Η Δύση δεν έχει πολλούς ανεκμετάλλευτους τρόπους για να ασκήσει πίεση που να μπορούσε να χρησιμοποιηθεί χωρίς την απειλή ενός άμεσου πολέμου μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Επομένως, το βασικό ερώτημα από τη σκοπιά της περαιτέρω εξέλιξης των γεγονότων θα είναι το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσικής Ομοσπονδίας: θα μπορέσουν να συμφωνήσουν σε κάτι.
Το ζητούμενο είναι μακροπρόθεσμη βιώσιμη ειρήνη.
www.bankingnews.gr
Επομένως, η κατάσταση μπορεί να επιλυθεί, θεωρητικά, με τρεις τρόπους αναφέρει το Ουκρανικό μέσο ενημέρωσης Strana.
1) Ένα από τα μέρη κάνει παραχωρήσεις, αποσύροντας τις απαιτήσεις του και συμφωνώντας με τις απαιτήσεις του εχθρού. Ωστόσο, αυτό είναι δυνατό μόνο εάν η κατάσταση στο μέτωπο ή εντός του κράτους επιδεινωθεί ριζικά.
Ή εάν ένα από τα μέρη αναγκαστεί να κάνει παραχωρήσεις από εξωτερικές δυνάμεις.
2) Τα μέρη καταλήγουν σε συμβιβασμό που ικανοποιεί μέρος των απαιτήσεων καθεμιάς από τις εμπόλεμες χώρες.
Για παράδειγμα, η Ρωσία συμφωνεί με την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και η Ουκρανία αναγνωρίζει νέα σύνορα κατά μήκος της πρώτης γραμμής και τη ρωσική δικαιοδοσία στα κατεχόμενα εδάφη, και αίρονται οι κυρώσεις κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
3) Τα μέρη συμφωνούν να τερματίσουν τον πόλεμο με βάση τη «μηδενική επιλογή» που ορίζεται στο σχέδιο του Keith Kellogg, το οποίο δεν ικανοποιεί καμία από τις βασικές απαιτήσεις καμίας από τις εμπόλεμες χώρες: κατάπαυση του πυρός στην πρώτη γραμμή, μορατόριουμ. για την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, καμία διεθνής αναγνώριση εδαφικών κερδών της Ρωσίας.
Δηλαδή, όχι μια «βιώσιμη ειρήνη», αλλά μια εκεχειρία σύμφωνα με το «κορεατικό σενάριο», η οποία, ωστόσο, όπως δείχνει η εμπειρία της Κορέας, μπορεί επίσης να είναι μακράς διάρκειας.
Μέχρι στιγμής, ούτε η Ρωσία, ούτε η Ουκρανία έχουν δείξει καμία προθυμία να αποκηρύξουν τους όρους τους. Ωστόσο, στην περίπτωση της Ουκρανίας, η Δύση την έχει μόχλευση για να αναγκάσει τις ουκρανικές αρχές να αποδεχτούν όρους που δεν ήθελαν να δεχτούν εξαρχής.
Με τη Ρωσία όλα είναι πιο περίπλοκα.
Η Δύση δεν έχει πολλούς ανεκμετάλλευτους τρόπους για να ασκήσει πίεση που να μπορούσε να χρησιμοποιηθεί χωρίς την απειλή ενός άμεσου πολέμου μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Επομένως, το βασικό ερώτημα από τη σκοπιά της περαιτέρω εξέλιξης των γεγονότων θα είναι το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσικής Ομοσπονδίας: θα μπορέσουν να συμφωνήσουν σε κάτι.
Το ζητούμενο είναι μακροπρόθεσμη βιώσιμη ειρήνη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών