Η εταιρεία BROWNING που ανήκε στον εφευρέτη και τους αδελφούς του (και παρέμεινε επί δεκαετίες στην ιδιοκτησία των επιγόνων τους), δε κατασκεύασε ποτέ ένα μοντέλο Μ1911
Χωρίς αμφιβολία το M1911 είναι το διασημότερο σχέδιο του εφευρέτη Τζων Μπράουνινγκ.
Παραμένει σε διαρκή παραγωγή επί έντεκα δεκαετίες απολαμβάνοντας μια άνευ προηγουμένου δημοτικότητα.
Εκατοντάδες κυριολεκτικά βιομηχανίες ανά τον κόσμο κατασκευάζουν παραλλαγές και εκδόσεις του βασικού μοντέλου για αμυντική οπλοφορία και σκοποβολή.
Η ανεκπλήρωτη ιδέα
Σε όλη αυτή την ιστορική διαδρομή υπήρχε ένα “παράδοξο”.
Η εταιρεία BROWNING που ανήκε στον εφευρέτη και τους αδελφούς του (και παρέμεινε επί δεκαετίες στην ιδιοκτησία των επιγόνων τους), δε κατασκεύασε ποτέ ένα μοντέλο Μ1911.
Η συγκυρία ήταν τέτοια, ώστε ο Τζών Μπράουνινγκ πούλησε τις πατέντες για το όπλο που γνωρίζουμε ως “σαρανταπεντάρι” στην Colt. Σκόπευε να κατασκευάσει στην Ευρώπη ένα παρόμοιο πιστόλι μικρότερων διαστάσεων σε διαμέτρημα 9.8mm, αλλά τον πρόλαβαν οι εξελίξεις του Α’ παγκοσμίου πολέμου ( αυτή είναι ιστορία για επόμενο άρθρο). Όταν οι ταραχές τελείωσαν, σχεδόν 10 χρόνια αργότερα, είχαν προχωρήσει στη δημιουργία αυτομάτων όπλων όπως τα πολυβόλα BAR και Μ2, αφήνοντας πίσω την ιδέα του πιστολιού.
Και θα έμελλε να μείνει έτσι για αρκετές δεκαετίες μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα.
Το 2009 η BROWNING θέλησε να τιμήσει τα εκατοστά γενέθλια του Μ1911 και δύο χρόνια πριν την επίσημη ημερομηνία ξεκίνησαν να δημιουργούν τη δική τους εκδοχή. Έχοντας διαφορετικό εταιρικό προφίλ και κληρονομιά γύρισαν πίσω στην ιδέα του ιδρυτή για ένα Μ1911 “υπό κλίμακα”, μόνο που αυτή τη φορά, θα έφτιαχναν το πιστόλι σε μέγεθος περίπου 85% του αρχικού.
Από το .45 στο .22
Ο λόγος ήταν απλός: ότι κι αν σχεδίαζαν θα έπρεπε να χρησιμοποιεί υπάρχοντα φυσίγγια, ειδάλλως η αγορά δε θα ενδιαφερόταν.
Επικεντρώθηκαν στο διαμέτρημα .22 Long Rifle γιατί είναι φθηνό και άμεσα διαθέσιμο παγκοσμίως. Δίνει τη δυνατότητα κατασκευής μικρών και ελαφρών όπλων με χαμηλό κόστος και θα δικαιολογούσε απόλυτα την ιδέα του μικρότερου μεγέθους. Στα σχέδια τους υπήρχε και μια έκδοση στο ισχυρότερο φυσίγγιο .380 ACP (δημιούργημα και αυτό του Τζων Μπράουνινγκ), το οποίο θα παρουσιαζόταν στο κοινό λίγα χρόνια αργότερα – το 2014. Για την ώρα όμως επικεντρώθηκαν στην επέτειο των 100 χρόνων και το μικρό .22LR.
Επέλεξαν να φτιάξουν τον κορμό από αλουμίνιο για μικρότερο βάρος.
Μέσα του βρίσκεται ένας πλήρης μηχανισμός πυροδότησης 1911, περιλαμβανόμενης της σκανδάλης μονής ενέργειας, της κυρτής ασφάλειας στη λαβή και της χειροκίνητης ασφάλειας στην αριστερή πλευρά που αντιγράφει τα μοντέλα της δεκαετίας του 1940.
Η κάνη μήκους 10,8cm (4,25 ίντσες) είναι από ανοξείδωτο ατσάλι και έδώ συναντούμε μια σημαντική διαφορά σε σχέση με το πρωτότυπο. Αντί για την ύπαρξη κλειδιών που σφηνώνουν πάνω στο κλείστρο και του “αιωρούμενου δακτυλίου” που επιτρέπει την πτώση της κάνης στο “σαρανταπεντάρι”, το μικρό παιδί της οικογένειας λειτουργεί με την απλή οπισθοδρόμηση του κλείστρου Με τον πυροβολισμό, η δύναμη της ανάκρουσης κινείένα ελαφρότερο κλείστρο από ντουραλουμίνιο προς τα πίσω. Ο κάλυκας απορρίπτεται με τη βοήθεια ενός σταθερού εξωστήρα και το επανατατικό ελατήριο που βρίσκεται κάτω από την κάνη, επαναφέρει το σύνολο στη θέση του.
Ένας γεμιστήρας μονής στήλης (φαίνεται να προέρχεται από το Browning Buckmark) που χωρά 10 φυσίγγια.
Ατσάλινες ενισχύσεις στα καίρια σημεία εξασφαλίζουν ότι το όπλο θα αντέξει στη συνεχή χρήση.
Παρόλα αυτά το συνολικό βάρος είναι 425 γραμμάρια, περίπου το μισό από το Μ1911 πλήρους μεγέθους.
Αυτό καθιστά το 1911-22 τέλειο υποψήφιο για ψυχαγωγική σκοποβολή και διδασκαλία παιδιών.
Η επετειακή έκδοση
Το 1911-22 παρουσιάστηκε στο κοινό τον Ιανουάριο του 2011, επέτειο των 100 χρόνων από την είσοδο σε υπηρεσία του αρχικού μοντέλου.
Η Browning θέλησε να δώσει ιδιαίτερο “χρώμα” και έκανε μια ασυνήθιστη κίνηση. Δημιούργησαν 100 σετ ταιριαμένων πιστολιών σε μία κασετίνα. Σε καθένα βρίσκονταν ένα διακοσμημένο 1911-22 και ένα πανομοιότυπο 1911 διαμετρήματος .45ACP.
Λέγεται πως τα “σαρανταπεντάρια” είχαν κατασκευαστεί από την Caspian Arms, αλλά η πληροφορία ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε επίσημα.
Τα όπλα ακολουθούσαν το κλασικό πρότυπο αισθητικά με πλούσια βαφή οξείδωσης, χειριστήρια που παραπέμπουν στον πρώιμο 20ο αιώνα και προδιαγραφές ίδιες με των όπλων που παραδόθηκαν στα κρατικά οπλοστάσια των ΗΠΑ την Άνοιξη του 1911. Ήταν πιστά σε κάθε λεπτομέρεια, από τους κρίκους συγκράτησης του γεμιστήρα (που τοποθετούνταν κατ’απαίτηση του ιππικού), μέχρι τα πλακίδια λαβών από καρυδιά και τη φαρδιά σφύρα. Ο σκελετός είχε το αυθεντικό σχήμα του μοντέλου που χαρακτηριζόταν ως “Μ1911” και όχι του κοινότερου “Μ1911-Α1” που άρχισε να παράγεται το έτος 1924.
Τα δύο “ταιριασμένα όπλα” έχουν μαρκαριστεί με παρόμοιο σειριακό αριθμό (πχ. 2011220001 και 2011450001) επιδεικνύοντας έτσι πως αποτελούν ζεύγος, με την αναφορά στο διαμέτρημα (22 ή 45).
Καθένα είχε διακοσμηθεί με επίχρυσες λεπτομέρειες, όπως τα αρχικά JMB, η υπογραφή του Τζών Μπράουνινγκ και οι χρονολογίες “1911- 2011”.
Μέσα στην πληθώρα των “ειδικών εκδόσεων” του Μ1911 που έχουν
φτιαχτεί ποτέ, εκείνη της BROWNING είναι από τις πλέον ενδιαφέρουσες. Όχι μόνο γιατί περιλαμβάνει δύο μοναδικά πιστόλια, αλλά και γιατί είναι η μόνη φορά που το όνομα του εφευρέτη βρίσκεται
πάνω σε αυτά.
www.bankingnews.gr
Παραμένει σε διαρκή παραγωγή επί έντεκα δεκαετίες απολαμβάνοντας μια άνευ προηγουμένου δημοτικότητα.
Εκατοντάδες κυριολεκτικά βιομηχανίες ανά τον κόσμο κατασκευάζουν παραλλαγές και εκδόσεις του βασικού μοντέλου για αμυντική οπλοφορία και σκοποβολή.
Η ανεκπλήρωτη ιδέα
Σε όλη αυτή την ιστορική διαδρομή υπήρχε ένα “παράδοξο”.
Η εταιρεία BROWNING που ανήκε στον εφευρέτη και τους αδελφούς του (και παρέμεινε επί δεκαετίες στην ιδιοκτησία των επιγόνων τους), δε κατασκεύασε ποτέ ένα μοντέλο Μ1911.
Η συγκυρία ήταν τέτοια, ώστε ο Τζών Μπράουνινγκ πούλησε τις πατέντες για το όπλο που γνωρίζουμε ως “σαρανταπεντάρι” στην Colt. Σκόπευε να κατασκευάσει στην Ευρώπη ένα παρόμοιο πιστόλι μικρότερων διαστάσεων σε διαμέτρημα 9.8mm, αλλά τον πρόλαβαν οι εξελίξεις του Α’ παγκοσμίου πολέμου ( αυτή είναι ιστορία για επόμενο άρθρο). Όταν οι ταραχές τελείωσαν, σχεδόν 10 χρόνια αργότερα, είχαν προχωρήσει στη δημιουργία αυτομάτων όπλων όπως τα πολυβόλα BAR και Μ2, αφήνοντας πίσω την ιδέα του πιστολιού.
Και θα έμελλε να μείνει έτσι για αρκετές δεκαετίες μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα.
Το 2009 η BROWNING θέλησε να τιμήσει τα εκατοστά γενέθλια του Μ1911 και δύο χρόνια πριν την επίσημη ημερομηνία ξεκίνησαν να δημιουργούν τη δική τους εκδοχή. Έχοντας διαφορετικό εταιρικό προφίλ και κληρονομιά γύρισαν πίσω στην ιδέα του ιδρυτή για ένα Μ1911 “υπό κλίμακα”, μόνο που αυτή τη φορά, θα έφτιαχναν το πιστόλι σε μέγεθος περίπου 85% του αρχικού.
Από το .45 στο .22
Ο λόγος ήταν απλός: ότι κι αν σχεδίαζαν θα έπρεπε να χρησιμοποιεί υπάρχοντα φυσίγγια, ειδάλλως η αγορά δε θα ενδιαφερόταν.
Επικεντρώθηκαν στο διαμέτρημα .22 Long Rifle γιατί είναι φθηνό και άμεσα διαθέσιμο παγκοσμίως. Δίνει τη δυνατότητα κατασκευής μικρών και ελαφρών όπλων με χαμηλό κόστος και θα δικαιολογούσε απόλυτα την ιδέα του μικρότερου μεγέθους. Στα σχέδια τους υπήρχε και μια έκδοση στο ισχυρότερο φυσίγγιο .380 ACP (δημιούργημα και αυτό του Τζων Μπράουνινγκ), το οποίο θα παρουσιαζόταν στο κοινό λίγα χρόνια αργότερα – το 2014. Για την ώρα όμως επικεντρώθηκαν στην επέτειο των 100 χρόνων και το μικρό .22LR.
Επέλεξαν να φτιάξουν τον κορμό από αλουμίνιο για μικρότερο βάρος.
Μέσα του βρίσκεται ένας πλήρης μηχανισμός πυροδότησης 1911, περιλαμβανόμενης της σκανδάλης μονής ενέργειας, της κυρτής ασφάλειας στη λαβή και της χειροκίνητης ασφάλειας στην αριστερή πλευρά που αντιγράφει τα μοντέλα της δεκαετίας του 1940.
Η κάνη μήκους 10,8cm (4,25 ίντσες) είναι από ανοξείδωτο ατσάλι και έδώ συναντούμε μια σημαντική διαφορά σε σχέση με το πρωτότυπο. Αντί για την ύπαρξη κλειδιών που σφηνώνουν πάνω στο κλείστρο και του “αιωρούμενου δακτυλίου” που επιτρέπει την πτώση της κάνης στο “σαρανταπεντάρι”, το μικρό παιδί της οικογένειας λειτουργεί με την απλή οπισθοδρόμηση του κλείστρου Με τον πυροβολισμό, η δύναμη της ανάκρουσης κινείένα ελαφρότερο κλείστρο από ντουραλουμίνιο προς τα πίσω. Ο κάλυκας απορρίπτεται με τη βοήθεια ενός σταθερού εξωστήρα και το επανατατικό ελατήριο που βρίσκεται κάτω από την κάνη, επαναφέρει το σύνολο στη θέση του.
Ένας γεμιστήρας μονής στήλης (φαίνεται να προέρχεται από το Browning Buckmark) που χωρά 10 φυσίγγια.
Ατσάλινες ενισχύσεις στα καίρια σημεία εξασφαλίζουν ότι το όπλο θα αντέξει στη συνεχή χρήση.
Παρόλα αυτά το συνολικό βάρος είναι 425 γραμμάρια, περίπου το μισό από το Μ1911 πλήρους μεγέθους.
Αυτό καθιστά το 1911-22 τέλειο υποψήφιο για ψυχαγωγική σκοποβολή και διδασκαλία παιδιών.
Η επετειακή έκδοση
Το 1911-22 παρουσιάστηκε στο κοινό τον Ιανουάριο του 2011, επέτειο των 100 χρόνων από την είσοδο σε υπηρεσία του αρχικού μοντέλου.
Η Browning θέλησε να δώσει ιδιαίτερο “χρώμα” και έκανε μια ασυνήθιστη κίνηση. Δημιούργησαν 100 σετ ταιριαμένων πιστολιών σε μία κασετίνα. Σε καθένα βρίσκονταν ένα διακοσμημένο 1911-22 και ένα πανομοιότυπο 1911 διαμετρήματος .45ACP.
Λέγεται πως τα “σαρανταπεντάρια” είχαν κατασκευαστεί από την Caspian Arms, αλλά η πληροφορία ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε επίσημα.
Τα όπλα ακολουθούσαν το κλασικό πρότυπο αισθητικά με πλούσια βαφή οξείδωσης, χειριστήρια που παραπέμπουν στον πρώιμο 20ο αιώνα και προδιαγραφές ίδιες με των όπλων που παραδόθηκαν στα κρατικά οπλοστάσια των ΗΠΑ την Άνοιξη του 1911. Ήταν πιστά σε κάθε λεπτομέρεια, από τους κρίκους συγκράτησης του γεμιστήρα (που τοποθετούνταν κατ’απαίτηση του ιππικού), μέχρι τα πλακίδια λαβών από καρυδιά και τη φαρδιά σφύρα. Ο σκελετός είχε το αυθεντικό σχήμα του μοντέλου που χαρακτηριζόταν ως “Μ1911” και όχι του κοινότερου “Μ1911-Α1” που άρχισε να παράγεται το έτος 1924.
Τα δύο “ταιριασμένα όπλα” έχουν μαρκαριστεί με παρόμοιο σειριακό αριθμό (πχ. 2011220001 και 2011450001) επιδεικνύοντας έτσι πως αποτελούν ζεύγος, με την αναφορά στο διαμέτρημα (22 ή 45).
Καθένα είχε διακοσμηθεί με επίχρυσες λεπτομέρειες, όπως τα αρχικά JMB, η υπογραφή του Τζών Μπράουνινγκ και οι χρονολογίες “1911- 2011”.
Μέσα στην πληθώρα των “ειδικών εκδόσεων” του Μ1911 που έχουν
φτιαχτεί ποτέ, εκείνη της BROWNING είναι από τις πλέον ενδιαφέρουσες. Όχι μόνο γιατί περιλαμβάνει δύο μοναδικά πιστόλια, αλλά και γιατί είναι η μόνη φορά που το όνομα του εφευρέτη βρίσκεται
πάνω σε αυτά.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών