Ο Alexander Dugin περιγράφει ένα μέλλον έντονης αστάθειας, στο οποίο η ΕΕ κινδυνεύει - όπως ο ίδιος υποστηρίζει - να διαλυθεί εκ των έσω, ενώ οι ΗΠΑ αναδιαμορφώνουν τον παγκόσμιο χάρτη ισχύος
Ένα δραματικό άρθρο δημοσίευση στο προσωπικό του ιστολόγιο ο συγγραφέας, καθηγητής και σύμβουλος του Vladimir Putin, Alexander Dugin, ο οποίος και προειδοποιεί για τις κοσμογονικές αλλαγές που σηματοδοτεί η αλλαγή στη χάραξη της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Σύμφωνα με τον Dugin, οι ΗΠΑ επαναχαράσσουν πλήρως τις στρατηγικές τους προτεραιότητας, απομακρυνόμενες από την παρηκμασμένη Ευρώπη και τα προγενέστερα οράματα των παγκοσμιοποιητών και νεοσυντηρητικών.
Η ρεαλιστική αυτή στροφή υπό την ηγεσία του Προέδρου Donald Trump σηματοδοτεί μια πραγματική επανάσταση: οι ΗΠΑ κατανοούν ότι η εποχή της μονοπολικότητας έφτασε στο τέλος της, και αντιθέτως πρέπει να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες ενός πολυπολικού κόσμου.
Η στροφή των ΗΠΑ ως σημείο καμπής
Ο Dugin ισχυρίζεται ότι η νέα Εθνική Στρατηγική Ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών δεν αποτελεί απλώς μια επικαιροποίηση εξωτερικής πολιτικής, αλλά ένα ντοκουμέντο ιστορικής σημασίας.
Κατά την άποψή του, πρόκειται για την πιο καθαρή διατύπωση της επιστροφής του Donald Trump στο αρχικό, «καθαρό» MAGA σχέδιο, απαλλαγμένο –όπως λέει– από τις παρεμβολές των νεοσυντηρητικών και των παγκοσμιοποιητών που κυριάρχησαν σε προηγούμενες φάσεις.
Σύμφωνα με τον Dugin, η σημασία αυτής της στροφής έγκειται στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν οριστικά τον ρόλο της οικουμενικής δύναμης που αισθανόταν υπεύθυνη για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Όπως ισχυρίζεται, η Αμερική παύει να μιλά στο όνομα «παγκόσμιων αξιών» και επιστρέφει σε μια ψυχρή, γεωπολιτική λογική συμφερόντων, ισχύος και ζωνών επιρροής.
Ο Dugin συνδέει αυτή τη στρατηγική με την επανενεργοποίηση του Δόγματος Monroe σε σύγχρονη μορφή. Οι ΗΠΑ, κατά τον ίδιο, περιορίζουν συνειδητά τη φιλοδοξία τους, εστιάζοντας στο δυτικό ημισφαίριο, ενώ αποδέχονται σιωπηρά ότι ο υπόλοιπος κόσμος δεν θα βρίσκεται πλέον υπό την άμεση πολιτική και ιδεολογική τους κηδεμονία.
Η κατάρρευση του παγκοσμιοποιητικού οράματος
Ο Alexander Dugin επαναφέρει τον όρο «great power order» για να περιγράψει το νέο παγκόσμιο σύστημα που, όπως ισχυρίζεται, αρχίζει να διαμορφώνεται. Σε αυτή την τάξη πραγμάτων, δεν υπάρχει μία και μοναδική πηγή νομιμοποίησης ή αξιών, αλλά πολλαπλά κέντρα ισχύος, το καθένα με τη δική του κοσμοαντίληψη, πολιτισμική βάση και γεωπολιτικά συμφέροντα.
Κατά τον Dugin, αυτό συνιστά την οριστική αποτυχία του παγκοσμιοποιητικού σχεδίου που ήθελε έναν ενιαίο κόσμο με φιλελεύθερη ιδεολογία, ανοιχτές αγορές και πολιτισμική ομογενοποίηση. Η νέα αμερικανική στρατηγική, όπως τη διαβάζει ο ίδιος, αποτελεί έμμεση παραδοχή ότι αυτό το σχέδιο δεν μπορεί πλέον να επιβληθεί.
Ο ρόλος Ρωσίας και Κίνας
Ιδιαίτερη έμφαση δίνει ο Dugin στην αλλαγή της αμερικανικής ρητορικής απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα. Όπως ισχυρίζεται, η απουσία ακραίας εχθρικής γλώσσας απέναντι στη Ρωσία σηματοδοτεί την αποδοχή της ως αυτόνομου πόλου ισχύος, με τον οποίο μπορεί να υπάρξει συνεννόηση.
Η Κίνα, από την άλλη, παρουσιάζεται – σύμφωνα με τον Dugin – ως σοβαρός ανταγωνιστής, αλλά όχι ως ιδεολογικός ή πολιτισμικός εχθρός.
Αυτό, κατά τον ίδιο, ενισχύει την εικόνα ενός κόσμου όπου οι συγκρούσεις δεν διεξάγονται πλέον στο επίπεδο αξιών, αλλά στο επίπεδο ισχύος, τεχνολογίας και οικονομίας.
Η Ευρώπη ως ο μεγάλος χαμένος
Στην ανάλυση του Alexander Dugin, η Ευρώπη αναδεικνύεται ως ο βασικός χαμένος αυτής της νέας παγκόσμιας εξίσωσης. Όπως ισχυρίζεται, οι ΗΠΑ αποσύρονται σταδιακά από τον ρόλο του εγγυητή της ευρωπαϊκής ασφάλειας, αφήνοντας πίσω μια ήπειρο πολιτικά κατακερματισμένη και ιδεολογικά αποπροσανατολισμένη.
Ο Dugin μιλά για το τέλος του ατλαντισμού όχι ως θεωρητικό σενάριο, αλλά ως πρακτική πραγματικότητα. Η ιστορική συμμαχία ΗΠΑ–Ευρώπης, σύμφωνα με τον ίδιο, χάνει το στρατηγικό της νόημα, καθώς η Αμερική δεν θεωρεί πλέον την Ευρώπη ζωτικό της συμφέρον.
Ο ίδιος αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στη σύγκρουση του Elon Musk με την Eυρωπαϊκή Ένωση. Όπως ισχυρίζεται, αυτή η σύγκρουση δεν είναι μεμονωμένο επεισόδιο, αλλά μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής αποδόμησης των ευρωπαϊκών θεσμών.
Κατά τον Dugin, το X λειτουργεί ως εργαλείο πολιτικής κινητοποίησης των ευρωπαίων λαϊκιστών, προσφέροντας μια εναλλακτική δημόσια σφαίρα απέναντι στον έλεγχο και τη λογοκρισία που, όπως λέει, επιβάλλουν οι Βρυξέλλες. Η αντιπαράθεση αυτή, σύμφωνα με τον ίδιο, θα ενταθεί όσο το MAGA εδραιώνεται ξανά στις ΗΠΑ.
Ο Dugin χαρακτηρίζει την Eυρωπαϊκή Ένωση ως ένα κατασκεύασμα χωρίς ιστορική και πολιτισμική νομιμοποίηση. Όπως ισχυρίζεται, η ΕΕ αποδυνάμωσε τα έθνη-κράτη, αφαίρεσε την κυριαρχία τους και δημιούργησε ένα γραφειοκρατικό κέντρο εξουσίας αποκομμένο από τους ευρωπαϊκούς λαούς
Η έννοια του EUREXIT, κατά τον ίδιο, περιγράφει μια αναπόφευκτη διαδικασία: όχι απλώς την έξοδο μιας χώρας, αλλά την κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος από μέσα, μόλις εμφανιστεί η πρώτη σοβαρή ρωγμή!
Μάλιστα, εστιάζει ιδιαίτερα στη Γερμανία ως χαρακτηριστικό παράδειγμα του ευρωπαϊκού αδιεξόδου. Όπως ισχυρίζεται, η Γερμανία καλείται να προετοιμάσει την κοινωνία της για σύγκρουση, ενώ ταυτόχρονα υιοθετεί μια ιδεολογία που διαλύει κάθε μορφή συλλογικής ταυτότητας.
Για τον Dugin, αυτή η αντίφαση καθιστά αδύνατη οποιαδήποτε ουσιαστική στρατηγική κινητοποίηση. Και ακριβώς αυτή η αδυναμία, όπως λέει, ενισχύει τη θέση της Ρωσίας στη νέα παγκόσμια φάση που διαμορφώνεται.
Ένας πόλεμος χωρίς οριστική λύση
Για την Ουκρανία, ο Dugin επιμένει ότι οποιαδήποτε ειρηνευτική πρωτοβουλία του Trump δεν μπορεί να οδηγήσει σε τελική λύση. Όπως ισχυρίζεται, μια προσωρινή συμφωνία απλώς θα «παγώσει» τη σύγκρουση, χωρίς να εξαλείψει τις βαθύτερες αιτίες της.
Κατά τον ίδιο, η Ουκρανία θα συνεχίσει να λειτουργεί ως αντιρωσικό εργαλείο, ανεξαρτήτως προσώπων και κυβερνήσεων, όσο παραμένει ενταγμένη στη δυτική στρατηγική.
Γι’ αυτό, ο Dugin θεωρεί ότι μόνο μια πλήρης αποχώρηση των ΗΠΑ θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά την πορεία του πολέμου.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τον Dugin, οι ΗΠΑ επαναχαράσσουν πλήρως τις στρατηγικές τους προτεραιότητας, απομακρυνόμενες από την παρηκμασμένη Ευρώπη και τα προγενέστερα οράματα των παγκοσμιοποιητών και νεοσυντηρητικών.
Η ρεαλιστική αυτή στροφή υπό την ηγεσία του Προέδρου Donald Trump σηματοδοτεί μια πραγματική επανάσταση: οι ΗΠΑ κατανοούν ότι η εποχή της μονοπολικότητας έφτασε στο τέλος της, και αντιθέτως πρέπει να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες ενός πολυπολικού κόσμου.
Η στροφή των ΗΠΑ ως σημείο καμπής
Ο Dugin ισχυρίζεται ότι η νέα Εθνική Στρατηγική Ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών δεν αποτελεί απλώς μια επικαιροποίηση εξωτερικής πολιτικής, αλλά ένα ντοκουμέντο ιστορικής σημασίας.
Κατά την άποψή του, πρόκειται για την πιο καθαρή διατύπωση της επιστροφής του Donald Trump στο αρχικό, «καθαρό» MAGA σχέδιο, απαλλαγμένο –όπως λέει– από τις παρεμβολές των νεοσυντηρητικών και των παγκοσμιοποιητών που κυριάρχησαν σε προηγούμενες φάσεις.
Σύμφωνα με τον Dugin, η σημασία αυτής της στροφής έγκειται στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν οριστικά τον ρόλο της οικουμενικής δύναμης που αισθανόταν υπεύθυνη για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Όπως ισχυρίζεται, η Αμερική παύει να μιλά στο όνομα «παγκόσμιων αξιών» και επιστρέφει σε μια ψυχρή, γεωπολιτική λογική συμφερόντων, ισχύος και ζωνών επιρροής.
Ο Dugin συνδέει αυτή τη στρατηγική με την επανενεργοποίηση του Δόγματος Monroe σε σύγχρονη μορφή. Οι ΗΠΑ, κατά τον ίδιο, περιορίζουν συνειδητά τη φιλοδοξία τους, εστιάζοντας στο δυτικό ημισφαίριο, ενώ αποδέχονται σιωπηρά ότι ο υπόλοιπος κόσμος δεν θα βρίσκεται πλέον υπό την άμεση πολιτική και ιδεολογική τους κηδεμονία.
Η κατάρρευση του παγκοσμιοποιητικού οράματος
Ο Alexander Dugin επαναφέρει τον όρο «great power order» για να περιγράψει το νέο παγκόσμιο σύστημα που, όπως ισχυρίζεται, αρχίζει να διαμορφώνεται. Σε αυτή την τάξη πραγμάτων, δεν υπάρχει μία και μοναδική πηγή νομιμοποίησης ή αξιών, αλλά πολλαπλά κέντρα ισχύος, το καθένα με τη δική του κοσμοαντίληψη, πολιτισμική βάση και γεωπολιτικά συμφέροντα.
Κατά τον Dugin, αυτό συνιστά την οριστική αποτυχία του παγκοσμιοποιητικού σχεδίου που ήθελε έναν ενιαίο κόσμο με φιλελεύθερη ιδεολογία, ανοιχτές αγορές και πολιτισμική ομογενοποίηση. Η νέα αμερικανική στρατηγική, όπως τη διαβάζει ο ίδιος, αποτελεί έμμεση παραδοχή ότι αυτό το σχέδιο δεν μπορεί πλέον να επιβληθεί.
Ο ρόλος Ρωσίας και Κίνας
Ιδιαίτερη έμφαση δίνει ο Dugin στην αλλαγή της αμερικανικής ρητορικής απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα. Όπως ισχυρίζεται, η απουσία ακραίας εχθρικής γλώσσας απέναντι στη Ρωσία σηματοδοτεί την αποδοχή της ως αυτόνομου πόλου ισχύος, με τον οποίο μπορεί να υπάρξει συνεννόηση.
Η Κίνα, από την άλλη, παρουσιάζεται – σύμφωνα με τον Dugin – ως σοβαρός ανταγωνιστής, αλλά όχι ως ιδεολογικός ή πολιτισμικός εχθρός.
Αυτό, κατά τον ίδιο, ενισχύει την εικόνα ενός κόσμου όπου οι συγκρούσεις δεν διεξάγονται πλέον στο επίπεδο αξιών, αλλά στο επίπεδο ισχύος, τεχνολογίας και οικονομίας.
Η Ευρώπη ως ο μεγάλος χαμένος
Στην ανάλυση του Alexander Dugin, η Ευρώπη αναδεικνύεται ως ο βασικός χαμένος αυτής της νέας παγκόσμιας εξίσωσης. Όπως ισχυρίζεται, οι ΗΠΑ αποσύρονται σταδιακά από τον ρόλο του εγγυητή της ευρωπαϊκής ασφάλειας, αφήνοντας πίσω μια ήπειρο πολιτικά κατακερματισμένη και ιδεολογικά αποπροσανατολισμένη.
Ο Dugin μιλά για το τέλος του ατλαντισμού όχι ως θεωρητικό σενάριο, αλλά ως πρακτική πραγματικότητα. Η ιστορική συμμαχία ΗΠΑ–Ευρώπης, σύμφωνα με τον ίδιο, χάνει το στρατηγικό της νόημα, καθώς η Αμερική δεν θεωρεί πλέον την Ευρώπη ζωτικό της συμφέρον.
Ο ίδιος αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στη σύγκρουση του Elon Musk με την Eυρωπαϊκή Ένωση. Όπως ισχυρίζεται, αυτή η σύγκρουση δεν είναι μεμονωμένο επεισόδιο, αλλά μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής αποδόμησης των ευρωπαϊκών θεσμών.
Κατά τον Dugin, το X λειτουργεί ως εργαλείο πολιτικής κινητοποίησης των ευρωπαίων λαϊκιστών, προσφέροντας μια εναλλακτική δημόσια σφαίρα απέναντι στον έλεγχο και τη λογοκρισία που, όπως λέει, επιβάλλουν οι Βρυξέλλες. Η αντιπαράθεση αυτή, σύμφωνα με τον ίδιο, θα ενταθεί όσο το MAGA εδραιώνεται ξανά στις ΗΠΑ.
Ο Dugin χαρακτηρίζει την Eυρωπαϊκή Ένωση ως ένα κατασκεύασμα χωρίς ιστορική και πολιτισμική νομιμοποίηση. Όπως ισχυρίζεται, η ΕΕ αποδυνάμωσε τα έθνη-κράτη, αφαίρεσε την κυριαρχία τους και δημιούργησε ένα γραφειοκρατικό κέντρο εξουσίας αποκομμένο από τους ευρωπαϊκούς λαούς
Η έννοια του EUREXIT, κατά τον ίδιο, περιγράφει μια αναπόφευκτη διαδικασία: όχι απλώς την έξοδο μιας χώρας, αλλά την κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος από μέσα, μόλις εμφανιστεί η πρώτη σοβαρή ρωγμή!
Μάλιστα, εστιάζει ιδιαίτερα στη Γερμανία ως χαρακτηριστικό παράδειγμα του ευρωπαϊκού αδιεξόδου. Όπως ισχυρίζεται, η Γερμανία καλείται να προετοιμάσει την κοινωνία της για σύγκρουση, ενώ ταυτόχρονα υιοθετεί μια ιδεολογία που διαλύει κάθε μορφή συλλογικής ταυτότητας.
Για τον Dugin, αυτή η αντίφαση καθιστά αδύνατη οποιαδήποτε ουσιαστική στρατηγική κινητοποίηση. Και ακριβώς αυτή η αδυναμία, όπως λέει, ενισχύει τη θέση της Ρωσίας στη νέα παγκόσμια φάση που διαμορφώνεται.
Ένας πόλεμος χωρίς οριστική λύση
Για την Ουκρανία, ο Dugin επιμένει ότι οποιαδήποτε ειρηνευτική πρωτοβουλία του Trump δεν μπορεί να οδηγήσει σε τελική λύση. Όπως ισχυρίζεται, μια προσωρινή συμφωνία απλώς θα «παγώσει» τη σύγκρουση, χωρίς να εξαλείψει τις βαθύτερες αιτίες της.
Κατά τον ίδιο, η Ουκρανία θα συνεχίσει να λειτουργεί ως αντιρωσικό εργαλείο, ανεξαρτήτως προσώπων και κυβερνήσεων, όσο παραμένει ενταγμένη στη δυτική στρατηγική.
Γι’ αυτό, ο Dugin θεωρεί ότι μόνο μια πλήρης αποχώρηση των ΗΠΑ θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά την πορεία του πολέμου.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών