To Πακιστάν πίσω από το νέο μακελειό;
Το άρθρο της EurAsian Times με τίτλο “Sydney Slaughter Fueled By Two Nations: Pakistan’s Terror Pipeline & American Duplicity! Can Australia Speak-Up” επιχειρεί να ερμηνεύσει το πρόσφατο αιματηρό περιστατικό στο Σίδνεϊ μέσα από ένα ευρύτερο γεωπολιτικό και ιδεολογικό πρίσμα, αποδίδοντας ευθύνες όχι μόνο στους δράστες αλλά και σε κρατικές πολιτικές που, σύμφωνα με τον συγγραφέα, έχουν συμβάλει διαχρονικά στην εξάπλωση του ισλαμιστικού εξτρεμισμού.
Στο επίκεντρο της ανάλυσης βρίσκεται η επίθεση στο Bondi του Σίδνεϊ, κατά την οποία σκοτώθηκαν τουλάχιστον 15 άνθρωποι και τραυματίστηκαν δεκάδες.
Όπως αναφέρεται στο άρθρο, δράστες ήταν πατέρας και γιος, αυστραλιανής υπηκοότητας αλλά πακιστανικής καταγωγής.
Ο πατέρας έπεσε νεκρός από πυρά της αστυνομίας, ενώ ο γιος τραυματίστηκε σοβαρά και συνελήφθη.
Ο συγγραφέας σημειώνει ότι το περιστατικό αυτό δεν μπορεί να ιδωθεί αποκομμένο, αλλά εντάσσεται σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο τρομοκρατικών ενεργειών με παρόμοια χαρακτηριστικά.
Το άρθρο θέτει εξαρχής το ερώτημα γιατί, σύμφωνα με τον συγγραφέα, ένα δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό διεθνών τρομοκρατικών επιθέσεων φαίνεται να συνδέεται με το Πακιστάν, είτε μέσω καταγωγής των δραστών είτε μέσω εκπαίδευσης και ριζοσπαστικοποίησής τους.
Υποστηρίζεται ότι στη χώρα αυτή έχουν λειτουργήσει επί δεκαετίες δίκτυα, οργανώσεις και δομές που παρήγαγαν και εξήγαγαν εξτρεμιστική ιδεολογία και ένοπλα στελέχη.
Για να στηρίξει αυτή τη θέση, ο συγγραφέας παραθέτει σειρά ιστορικών παραδειγμάτων.
Αναφέρεται στην επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου το 1993, στους βομβιστές του Λονδίνου το 2005, στη δολοφονία του δημοσιογράφου Daniel Pearl, καθώς και στην απόπειρα επίθεσης στο Times Square το 2010. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, επισημαίνεται ότι υπήρχε άμεση ή έμμεση σύνδεση με πακιστανικά δίκτυα ή με εκπαίδευση εντός του Πακιστάν.
Το άρθρο, ωστόσο, δεν περιορίζεται στην απόδοση ευθυνών στο Πακιστάν.
Σημαντικό μέρος του αφιερώνεται στον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών, τις οποίες ο συγγραφέας κατηγορεί για «διπλή πολιτική» απέναντι στον ισλαμιστικό εξτρεμισμό.
Σύμφωνα με την ανάλυση, οι ΗΠΑ, ενώ επισήμως πολεμούν την τρομοκρατία, έχουν κατά το παρελθόν στηρίξει, εξοπλίσει ή ανεχθεί ισλαμιστικές ομάδες για γεωπολιτικούς λόγους, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και των συγκρούσεων στο Αφγανιστάν.
Αυτή η πολιτική, υποστηρίζει ο συγγραφέας, συνέβαλε στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος ατιμωρησίας και ιδεολογικής νομιμοποίησης, μέσα στο οποίο οργανώσεις και άτομα μπόρεσαν να ριζοσπαστικοποιηθούν και να δράσουν διεθνώς.
Το Πακιστάν παρουσιάζεται ως βασικός κρίκος αυτής της αλυσίδας, λειτουργώντας ως «αγωγός» εξτρεμισμού, με την ανοχή ή και τη στήριξη διεθνών δυνάμεων.
Στο τελευταίο μέρος του άρθρου, τίθεται το ερώτημα αν χώρες όπως η Αυστραλία είναι διατεθειμένες να μιλήσουν ανοιχτά για αυτές τις ευθύνες ή αν θα συνεχίσουν να αποφεύγουν τη σύγκρουση με ισχυρούς συμμάχους.
Ο συγγραφέας εκφράζει την άποψη ότι, χωρίς μια ειλικρινή επανεξέταση αυτών των πολιτικών, παρόμοια αιματηρά περιστατικά θα συνεχίσουν να επαναλαμβάνονται.
Το άρθρο καταλήγει επισημαίνοντας ότι πρόκειται για ανάλυση γνώμης και ότι οι θέσεις που διατυπώνονται αντανακλούν την οπτική του συγγραφέα, ο οποίος θεωρεί πως το μακελειό στο Σίδνεϊ δεν είναι μεμονωμένο γεγονός, αλλά σύμπτωμα βαθύτερων και διαχρονικών επιλογών στη διεθνή πολιτική.
www.bankingnews.gr
Στο επίκεντρο της ανάλυσης βρίσκεται η επίθεση στο Bondi του Σίδνεϊ, κατά την οποία σκοτώθηκαν τουλάχιστον 15 άνθρωποι και τραυματίστηκαν δεκάδες.
Όπως αναφέρεται στο άρθρο, δράστες ήταν πατέρας και γιος, αυστραλιανής υπηκοότητας αλλά πακιστανικής καταγωγής.
Ο πατέρας έπεσε νεκρός από πυρά της αστυνομίας, ενώ ο γιος τραυματίστηκε σοβαρά και συνελήφθη.
Ο συγγραφέας σημειώνει ότι το περιστατικό αυτό δεν μπορεί να ιδωθεί αποκομμένο, αλλά εντάσσεται σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο τρομοκρατικών ενεργειών με παρόμοια χαρακτηριστικά.
Το άρθρο θέτει εξαρχής το ερώτημα γιατί, σύμφωνα με τον συγγραφέα, ένα δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό διεθνών τρομοκρατικών επιθέσεων φαίνεται να συνδέεται με το Πακιστάν, είτε μέσω καταγωγής των δραστών είτε μέσω εκπαίδευσης και ριζοσπαστικοποίησής τους.
Υποστηρίζεται ότι στη χώρα αυτή έχουν λειτουργήσει επί δεκαετίες δίκτυα, οργανώσεις και δομές που παρήγαγαν και εξήγαγαν εξτρεμιστική ιδεολογία και ένοπλα στελέχη.
Για να στηρίξει αυτή τη θέση, ο συγγραφέας παραθέτει σειρά ιστορικών παραδειγμάτων.
Αναφέρεται στην επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου το 1993, στους βομβιστές του Λονδίνου το 2005, στη δολοφονία του δημοσιογράφου Daniel Pearl, καθώς και στην απόπειρα επίθεσης στο Times Square το 2010. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, επισημαίνεται ότι υπήρχε άμεση ή έμμεση σύνδεση με πακιστανικά δίκτυα ή με εκπαίδευση εντός του Πακιστάν.
Το άρθρο, ωστόσο, δεν περιορίζεται στην απόδοση ευθυνών στο Πακιστάν.
Σημαντικό μέρος του αφιερώνεται στον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών, τις οποίες ο συγγραφέας κατηγορεί για «διπλή πολιτική» απέναντι στον ισλαμιστικό εξτρεμισμό.
Σύμφωνα με την ανάλυση, οι ΗΠΑ, ενώ επισήμως πολεμούν την τρομοκρατία, έχουν κατά το παρελθόν στηρίξει, εξοπλίσει ή ανεχθεί ισλαμιστικές ομάδες για γεωπολιτικούς λόγους, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και των συγκρούσεων στο Αφγανιστάν.
Αυτή η πολιτική, υποστηρίζει ο συγγραφέας, συνέβαλε στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος ατιμωρησίας και ιδεολογικής νομιμοποίησης, μέσα στο οποίο οργανώσεις και άτομα μπόρεσαν να ριζοσπαστικοποιηθούν και να δράσουν διεθνώς.
Το Πακιστάν παρουσιάζεται ως βασικός κρίκος αυτής της αλυσίδας, λειτουργώντας ως «αγωγός» εξτρεμισμού, με την ανοχή ή και τη στήριξη διεθνών δυνάμεων.
Στο τελευταίο μέρος του άρθρου, τίθεται το ερώτημα αν χώρες όπως η Αυστραλία είναι διατεθειμένες να μιλήσουν ανοιχτά για αυτές τις ευθύνες ή αν θα συνεχίσουν να αποφεύγουν τη σύγκρουση με ισχυρούς συμμάχους.
Ο συγγραφέας εκφράζει την άποψη ότι, χωρίς μια ειλικρινή επανεξέταση αυτών των πολιτικών, παρόμοια αιματηρά περιστατικά θα συνεχίσουν να επαναλαμβάνονται.
Το άρθρο καταλήγει επισημαίνοντας ότι πρόκειται για ανάλυση γνώμης και ότι οι θέσεις που διατυπώνονται αντανακλούν την οπτική του συγγραφέα, ο οποίος θεωρεί πως το μακελειό στο Σίδνεϊ δεν είναι μεμονωμένο γεγονός, αλλά σύμπτωμα βαθύτερων και διαχρονικών επιλογών στη διεθνή πολιτική.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών