Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις στη Γαλλία, οι πολίτες αποστρέφονται έντονα την Ανυπόταχτη Γαλλία του Mélenchon εξαιτίας της εκλογικής συμμαχίας του με τους ισλαμιστές
Καθώς η Γαλλία προετοιμάζεται να εισέλθει σε μια έντονη εκλογική περίοδο - δημοτικές εκλογές το 2026, βουλευτικές και προεδρικές το 2027 - ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται οι Γάλλοι ψηφοφόροι για την πολιτική αρχίζει να αλλάζει.
Η αντίθεση προς την άκρα Αριστερά, και ιδιαίτερα προς την Ανυπόταχτη Γαλλία (LFI), φαίνεται πλέον να υπερισχύει της μακροχρόνιας επιθυμίας να μπλοκαριστεί η δεξιά Εθνική Συσπείρωση (RN).
Δημοσκόπηση που διεξήχθη από τον περιφερειακό Τύπο αποκαλύπτει ότι σχεδόν το 60% των Γάλλων είναι διατεθειμένοι, στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές της άνοιξης του 2026, να ψηφίσουν υποψήφιο που δεν ανήκει στον πολιτικό τους χώρο, εάν αυτό αποτρέπει μια νίκη της Ανυπόταχτης Γαλλίας του Jean-Luc Mélenchon.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο το Σοσιαλιστικό Κόμμα όσο και το κόμμα Renaissance του Emmanuel Macron είναι εξίσου αντιδημοφιλή, με το 46% των Γάλλων να δηλώνει έτοιμο να μπλοκάρει την εκλογή υποψηφίου από τις τάξεις τους.
Ωστόσο, σε μια νέα εξέλιξη, μόλις το 44% δηλώνει διατεθειμένο να κάνει το ίδιο για να αποτρέψει μια νίκη της Εθνικής Συσπείρωσης.
Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου 2024, το αντανακλαστικό του «ρεπουμπλικανικού μετώπου» παρέμενε ισχυρό, στερώντας από την Εθνική Συσπείρωση την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, παρότι αναδείχθηκε πρώτο κόμμα με 11 εκατομμύρια ψηφοφόρους.
Οι αλλόκοτες συμμαχίες που σχηματίστηκαν τότε - μεταξύ Αριστεράς και Κέντρου, αλλά και μεταξύ Κεντροδεξιάς και άκρας Αριστεράς σε ορισμένες περιφέρειες - οδήγησαν σε μια ακυβέρνητη Εθνοσυνέλευση χωρίς πλειοψηφία, βυθίζοντας τη χώρα σε μήνες πολιτικής στασιμότητας.
Φαίνεται ότι αυτό το χάος λειτούργησε ως μάθημα για τους ψηφοφόρους, οι οποίοι δεν σκοπεύουν να επαναλάβουν τα ίδια λάθη στις επόμενες εκλογές.
Σε τοπικό επίπεδο, το μπλοκάρισμα της Ανυπόταχτης Γαλλίας δεν είναι απλώς συμβολική επιλογή. Σε ορισμένους δήμους, η συμμαχία μεταξύ άκρας Αριστεράς και θρησκευτικού ισλαμισμού αποτελεί εδώ και καιρό κοινό μυστικό.
Λίστες με μαχητική ισλαμιστική ατζέντα κατεβαίνουν στις εκλογές με τη στήριξη της Αριστεράς για να διοικήσουν μεσαίου μεγέθους πόλεις, ιδιαίτερα στα προάστια γύρω από το Παρίσι ή στη βόρεια Γαλλία, ενώ δήμαρχοι του κόμματος φλερτάρουν ανοιχτά με τη μουσουλμανική ψήφο για να αποκτήσουν εξουσία.
Το αντι-LFI «τείχος» μοιάζει έτσι με απόρριψη της ισλαμοποίησης του τοπικού πολιτικού σκηνικού.
Για τους Γάλλους, οι εκλογές της άνοιξης του 2026 θεωρούνται δοκιμασία ενόψει των μεγάλων εκλογών του 2027. Το ποιες συμμαχίες θα πετύχουν σε τοπικό επίπεδο - και ποιες θα αποτύχουν - θα παρακολουθείται στενά, καθώς τα κόμματα προσαρμόζουν τις στρατηγικές τους για τις προεδρικές και, κυρίως, τις βουλευτικές εκλογές, όπου οι τοπικές δυναμικές παίζουν επίσης ρόλο.
Στη Δεξιά, οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν τη διάβρωση του «ρεπουμπλικανικού μετώπου»: τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων ψηφοφόρων τάσσονται υπέρ μιας συμμαχίας μεταξύ Ρεπουμπλικάνων (LR) και Εθνικής Συσπείρωσης τόσο στις δημοτικές όσο και στις βουλευτικές εκλογές.
Στην Αριστερά, η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη. Αν και η παράδοση της ενότητας παραμένει ισχυρή, πλέον τείνει να περιορίζεται σε συμμαχίες μεταξύ σοσιαλιστών, πράσινων και κομμουνιστών, χωρίς τη συμμετοχή της Ανυπόταχτης Γαλλίας.
Αυτό συμβαίνει στο Παρίσι, όπου διαμορφώνεται κοινή υποψηφιότητα των τριών πολιτικών χώρων ήδη από τον πρώτο γύρο. Η περίπτωση του Παρισιού αξίζει ιδιαίτερης προσοχής.
Την Τρίτη 16 Δεκεμβρίου, εκπρόσωποι των τριών κομμάτων κατέληξαν σε συμφωνία μετά από επίπονες διαπραγματεύσεις για τους όρους της συμμαχίας. Μέχρι τώρα, οι Πράσινοι κατέβαζαν πάντα δικό τους υποψήφιο.
Αν η συμμαχία αυτή ευοδωθεί, θα μπορούσε να επιτρέψει στην πρωτεύουσα να παραμείνει στα χέρια της Αριστεράς, παρά την καταστροφή των δύο θητειών της Anne Hidalgo.
Το ερώτημα που απομένει είναι ποιος θα ηγηθεί. Αν το εγχείρημα πετύχει, είναι βέβαιο ότι θα εμπνεύσει τα αριστερά κόμματα να προωθήσουν έναν ενιαίο υποψήφιο για τις προεδρικές εκλογές, πιο ελκυστικό από τον Jean-Luc Mélenchon, ο οποίος, αν και ήρθε τρίτος το 2022, θεωρείται πλέον καθολικά απωθητικός.
www.bankingnews.gr
Η αντίθεση προς την άκρα Αριστερά, και ιδιαίτερα προς την Ανυπόταχτη Γαλλία (LFI), φαίνεται πλέον να υπερισχύει της μακροχρόνιας επιθυμίας να μπλοκαριστεί η δεξιά Εθνική Συσπείρωση (RN).
Δημοσκόπηση που διεξήχθη από τον περιφερειακό Τύπο αποκαλύπτει ότι σχεδόν το 60% των Γάλλων είναι διατεθειμένοι, στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές της άνοιξης του 2026, να ψηφίσουν υποψήφιο που δεν ανήκει στον πολιτικό τους χώρο, εάν αυτό αποτρέπει μια νίκη της Ανυπόταχτης Γαλλίας του Jean-Luc Mélenchon.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο το Σοσιαλιστικό Κόμμα όσο και το κόμμα Renaissance του Emmanuel Macron είναι εξίσου αντιδημοφιλή, με το 46% των Γάλλων να δηλώνει έτοιμο να μπλοκάρει την εκλογή υποψηφίου από τις τάξεις τους.
Ωστόσο, σε μια νέα εξέλιξη, μόλις το 44% δηλώνει διατεθειμένο να κάνει το ίδιο για να αποτρέψει μια νίκη της Εθνικής Συσπείρωσης.
Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου 2024, το αντανακλαστικό του «ρεπουμπλικανικού μετώπου» παρέμενε ισχυρό, στερώντας από την Εθνική Συσπείρωση την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, παρότι αναδείχθηκε πρώτο κόμμα με 11 εκατομμύρια ψηφοφόρους.
Οι αλλόκοτες συμμαχίες που σχηματίστηκαν τότε - μεταξύ Αριστεράς και Κέντρου, αλλά και μεταξύ Κεντροδεξιάς και άκρας Αριστεράς σε ορισμένες περιφέρειες - οδήγησαν σε μια ακυβέρνητη Εθνοσυνέλευση χωρίς πλειοψηφία, βυθίζοντας τη χώρα σε μήνες πολιτικής στασιμότητας.
Φαίνεται ότι αυτό το χάος λειτούργησε ως μάθημα για τους ψηφοφόρους, οι οποίοι δεν σκοπεύουν να επαναλάβουν τα ίδια λάθη στις επόμενες εκλογές.
Σε τοπικό επίπεδο, το μπλοκάρισμα της Ανυπόταχτης Γαλλίας δεν είναι απλώς συμβολική επιλογή. Σε ορισμένους δήμους, η συμμαχία μεταξύ άκρας Αριστεράς και θρησκευτικού ισλαμισμού αποτελεί εδώ και καιρό κοινό μυστικό.
Λίστες με μαχητική ισλαμιστική ατζέντα κατεβαίνουν στις εκλογές με τη στήριξη της Αριστεράς για να διοικήσουν μεσαίου μεγέθους πόλεις, ιδιαίτερα στα προάστια γύρω από το Παρίσι ή στη βόρεια Γαλλία, ενώ δήμαρχοι του κόμματος φλερτάρουν ανοιχτά με τη μουσουλμανική ψήφο για να αποκτήσουν εξουσία.
Το αντι-LFI «τείχος» μοιάζει έτσι με απόρριψη της ισλαμοποίησης του τοπικού πολιτικού σκηνικού.
Για τους Γάλλους, οι εκλογές της άνοιξης του 2026 θεωρούνται δοκιμασία ενόψει των μεγάλων εκλογών του 2027. Το ποιες συμμαχίες θα πετύχουν σε τοπικό επίπεδο - και ποιες θα αποτύχουν - θα παρακολουθείται στενά, καθώς τα κόμματα προσαρμόζουν τις στρατηγικές τους για τις προεδρικές και, κυρίως, τις βουλευτικές εκλογές, όπου οι τοπικές δυναμικές παίζουν επίσης ρόλο.
Στη Δεξιά, οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν τη διάβρωση του «ρεπουμπλικανικού μετώπου»: τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων ψηφοφόρων τάσσονται υπέρ μιας συμμαχίας μεταξύ Ρεπουμπλικάνων (LR) και Εθνικής Συσπείρωσης τόσο στις δημοτικές όσο και στις βουλευτικές εκλογές.
Στην Αριστερά, η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη. Αν και η παράδοση της ενότητας παραμένει ισχυρή, πλέον τείνει να περιορίζεται σε συμμαχίες μεταξύ σοσιαλιστών, πράσινων και κομμουνιστών, χωρίς τη συμμετοχή της Ανυπόταχτης Γαλλίας.
Αυτό συμβαίνει στο Παρίσι, όπου διαμορφώνεται κοινή υποψηφιότητα των τριών πολιτικών χώρων ήδη από τον πρώτο γύρο. Η περίπτωση του Παρισιού αξίζει ιδιαίτερης προσοχής.
Την Τρίτη 16 Δεκεμβρίου, εκπρόσωποι των τριών κομμάτων κατέληξαν σε συμφωνία μετά από επίπονες διαπραγματεύσεις για τους όρους της συμμαχίας. Μέχρι τώρα, οι Πράσινοι κατέβαζαν πάντα δικό τους υποψήφιο.
Αν η συμμαχία αυτή ευοδωθεί, θα μπορούσε να επιτρέψει στην πρωτεύουσα να παραμείνει στα χέρια της Αριστεράς, παρά την καταστροφή των δύο θητειών της Anne Hidalgo.
Το ερώτημα που απομένει είναι ποιος θα ηγηθεί. Αν το εγχείρημα πετύχει, είναι βέβαιο ότι θα εμπνεύσει τα αριστερά κόμματα να προωθήσουν έναν ενιαίο υποψήφιο για τις προεδρικές εκλογές, πιο ελκυστικό από τον Jean-Luc Mélenchon, ο οποίος, αν και ήρθε τρίτος το 2022, θεωρείται πλέον καθολικά απωθητικός.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών