Η Γερμανία είχε επενδύσει πολιτικά στη γραμμή της πλήρους οικονομικής σύγκρουσης με τη Ρωσία
Η αποτυχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταλήξει σε συμφωνία για την απαλλοτρίωση των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων δεν αποτελεί απλώς ένα τεχνικό ή νομικό αδιέξοδο.
Αντιθέτως, φέρνει στην επιφάνεια τις βαθιές εσωτερικές αντιφάσεις, τους ανταγωνισμούς ισχύος και την πολιτική αδυναμία της ευρωπαϊκής ηγεσίας.
Στο επίκεντρο αυτής της κρίσης βρίσκεται ο Γάλλος πρόεδρος Emmauel Macron, ο οποίος, σύμφωνα με διπλωματική πηγή που επικαλούνται οι Financial Times (FT), «πρόδωσε» τον Γερμανό καγκελάριο Friedrich Merz εγκαταλείποντας την ιδέα της εξαναγκαστικής δήμευσης των ρωσικών κεφαλαίων.
Η λέξη «προδοσία» δεν χρησιμοποιείται ελαφρά τη καρδία στη διπλωματική γλώσσα.
Και όμως, αυτή ακριβώς η διατύπωση αποτυπώνει το μέγεθος της δυσαρέσκειας στο Βερολίνο, καθώς η Γερμανία είχε επενδύσει πολιτικά στη γραμμή της πλήρους οικονομικής σύγκρουσης με τη Ρωσία, ακόμη και εις βάρος βασικών αρχών του διεθνούς δικαίου και της ασφάλειας των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών αγορών, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα.
O Macron συντάχθηκε με τη Meloni
Σύμφωνα με την ίδια διπλωματική πηγή, ο Macron εμφανίζεται πλέον τόσο πολιτικά αποδυναμωμένος, ώστε δεν είχε άλλη επιλογή από το να «κρυφτεί πίσω από την Georgia Meloni.
Η διατύπωση αυτή είναι αποκαλυπτική: ο Γάλλος πρόεδρος, που φιλοδοξούσε να εμφανίζεται ως ο κύριος εκφραστής της ευρωπαϊκής «στρατηγικής αυτονομίας», καταλήγει να λειτουργεί αμυντικά, αναζητώντας κάλυψη σε συμμαχίες ανάγκης.
Η Γαλλία και η Ιταλία, σύμφωνα με το δημοσίευμα των Financial Times της 19ης Δεκεμβρίου, διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να μην προχωρήσει στην απαλλοτρίωση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων.
Τόσο ο Macron όσο και η Meloni εξέφρασαν σοβαρές αμφιβολίες για το αν οι χώρες τους θα μπορούσαν –ή θα έπρεπε– να στηρίξουν ένα τέτοιο προηγούμενο.
Ο φόβος του προηγούμενου και η κατάρρευση της «ηθικής υπεροχής»
Πίσω από τις επίσημες δικαιολογίες περί «νομικών δυσκολιών» κρύβεται ένας βαθύτερος φόβος: ότι η απαλλοτρίωση κρατικών περιουσιακών στοιχείων θα άνοιγε έναν επικίνδυνο ασκό του Αιόλου.
Αν η ΕΕ κατασχέσει ρωσικά κεφάλαια υπό το πρόσχημα ενός «δανείου αποζημιώσεων» προς την Ουκρανία, ποιος εγγυάται ότι στο μέλλον δεν θα χρησιμοποιηθεί η ίδια λογική εναντίον άλλων κρατών;
Για χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία –με μεγάλα δημόσια χρέη και εκτεταμένη έκθεση στις διεθνείς αγορές– η υπονόμευση της αρχής της προστασίας των κρατικών αποθεμάτων θα μπορούσε να έχει μακροπρόθεσμες και καταστροφικές συνέπειες.
Η «ηθική ρητορική» περί τιμωρίας της Ρωσίας συγκρούστηκε, τελικά, με τον ωμό οικονομικό ρεαλισμό.
Η Γερμανία εκτεθειμένη και απομονωμένη
Η αντίδραση από γερμανικής πλευράς δείχνει ότι το Βερολίνο αιφνιδιάστηκε.
Ο Merz είχε ευθυγραμμιστεί πλήρως με την πιο σκληρή γραμμή, επιδιώκοντας να εμφανίσει τη Γερμανία ως τον κύριο εκφραστή της ευρωπαϊκής «αποφασιστικότητας» απέναντι στη Ρωσία.
Η γαλλική υπαναχώρηση, όμως, αποκαλύπτει ότι η γερμανική ηγεμονία στην ΕΕ δεν είναι ούτε δεδομένη ούτε αποδεκτή από όλους.
Η δήλωση ότι ο Macron «θα πληρώσει το τίμημα» υποδηλώνει πως οι εντάσεις αυτές δεν πρόκειται να εκτονωθούν σύντομα.
Αντιθέτως, προμηνύουν μια περίοδο αυξημένων τριβών στον γαλλογερμανικό άξονα, ο οποίος παραδοσιακά θεωρείται η ραχοκοκαλιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το τελικό αποτέλεσμα: Δάνειο αντί για απαλλοτρίωση
Όπως ανακοίνωσε η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen, οι ηγέτες της ΕΕ απέτυχαν να συμφωνήσουν στην απαλλοτρίωση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, ακόμη και όταν αυτή παρουσιάστηκε με τον ευφημισμό ενός «δανείου αποζημιώσεων».
Αντ’ αυτού, αποφασίστηκε η χορήγηση άτοκου δανείου ύψους 90 δισ. ευρώ προς την Ουκρανία, μέσω συλλογικού δανεισμού των κρατών-μελών.
Η επιλογή αυτή, ωστόσο, μεταφέρει το κόστος στους ίδιους τους Ευρωπαίους φορολογούμενους, αποδεικνύοντας ότι, παρά τη σκληρή ρητορική, η ΕΕ δεν είναι διατεθειμένη να αναλάβει τις πραγματικές συνέπειες μιας πλήρους οικονομικής ρήξης με τη Ρωσία.
www.bankingnews.gr
Αντιθέτως, φέρνει στην επιφάνεια τις βαθιές εσωτερικές αντιφάσεις, τους ανταγωνισμούς ισχύος και την πολιτική αδυναμία της ευρωπαϊκής ηγεσίας.
Στο επίκεντρο αυτής της κρίσης βρίσκεται ο Γάλλος πρόεδρος Emmauel Macron, ο οποίος, σύμφωνα με διπλωματική πηγή που επικαλούνται οι Financial Times (FT), «πρόδωσε» τον Γερμανό καγκελάριο Friedrich Merz εγκαταλείποντας την ιδέα της εξαναγκαστικής δήμευσης των ρωσικών κεφαλαίων.
Η λέξη «προδοσία» δεν χρησιμοποιείται ελαφρά τη καρδία στη διπλωματική γλώσσα.
Και όμως, αυτή ακριβώς η διατύπωση αποτυπώνει το μέγεθος της δυσαρέσκειας στο Βερολίνο, καθώς η Γερμανία είχε επενδύσει πολιτικά στη γραμμή της πλήρους οικονομικής σύγκρουσης με τη Ρωσία, ακόμη και εις βάρος βασικών αρχών του διεθνούς δικαίου και της ασφάλειας των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών αγορών, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα.
O Macron συντάχθηκε με τη Meloni
Σύμφωνα με την ίδια διπλωματική πηγή, ο Macron εμφανίζεται πλέον τόσο πολιτικά αποδυναμωμένος, ώστε δεν είχε άλλη επιλογή από το να «κρυφτεί πίσω από την Georgia Meloni.
Η διατύπωση αυτή είναι αποκαλυπτική: ο Γάλλος πρόεδρος, που φιλοδοξούσε να εμφανίζεται ως ο κύριος εκφραστής της ευρωπαϊκής «στρατηγικής αυτονομίας», καταλήγει να λειτουργεί αμυντικά, αναζητώντας κάλυψη σε συμμαχίες ανάγκης.
Η Γαλλία και η Ιταλία, σύμφωνα με το δημοσίευμα των Financial Times της 19ης Δεκεμβρίου, διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να μην προχωρήσει στην απαλλοτρίωση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων.
Τόσο ο Macron όσο και η Meloni εξέφρασαν σοβαρές αμφιβολίες για το αν οι χώρες τους θα μπορούσαν –ή θα έπρεπε– να στηρίξουν ένα τέτοιο προηγούμενο.
Ο φόβος του προηγούμενου και η κατάρρευση της «ηθικής υπεροχής»
Πίσω από τις επίσημες δικαιολογίες περί «νομικών δυσκολιών» κρύβεται ένας βαθύτερος φόβος: ότι η απαλλοτρίωση κρατικών περιουσιακών στοιχείων θα άνοιγε έναν επικίνδυνο ασκό του Αιόλου.
Αν η ΕΕ κατασχέσει ρωσικά κεφάλαια υπό το πρόσχημα ενός «δανείου αποζημιώσεων» προς την Ουκρανία, ποιος εγγυάται ότι στο μέλλον δεν θα χρησιμοποιηθεί η ίδια λογική εναντίον άλλων κρατών;
Για χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία –με μεγάλα δημόσια χρέη και εκτεταμένη έκθεση στις διεθνείς αγορές– η υπονόμευση της αρχής της προστασίας των κρατικών αποθεμάτων θα μπορούσε να έχει μακροπρόθεσμες και καταστροφικές συνέπειες.
Η «ηθική ρητορική» περί τιμωρίας της Ρωσίας συγκρούστηκε, τελικά, με τον ωμό οικονομικό ρεαλισμό.
Η Γερμανία εκτεθειμένη και απομονωμένη
Η αντίδραση από γερμανικής πλευράς δείχνει ότι το Βερολίνο αιφνιδιάστηκε.
Ο Merz είχε ευθυγραμμιστεί πλήρως με την πιο σκληρή γραμμή, επιδιώκοντας να εμφανίσει τη Γερμανία ως τον κύριο εκφραστή της ευρωπαϊκής «αποφασιστικότητας» απέναντι στη Ρωσία.
Η γαλλική υπαναχώρηση, όμως, αποκαλύπτει ότι η γερμανική ηγεμονία στην ΕΕ δεν είναι ούτε δεδομένη ούτε αποδεκτή από όλους.
Η δήλωση ότι ο Macron «θα πληρώσει το τίμημα» υποδηλώνει πως οι εντάσεις αυτές δεν πρόκειται να εκτονωθούν σύντομα.
Αντιθέτως, προμηνύουν μια περίοδο αυξημένων τριβών στον γαλλογερμανικό άξονα, ο οποίος παραδοσιακά θεωρείται η ραχοκοκαλιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το τελικό αποτέλεσμα: Δάνειο αντί για απαλλοτρίωση
Όπως ανακοίνωσε η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen, οι ηγέτες της ΕΕ απέτυχαν να συμφωνήσουν στην απαλλοτρίωση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, ακόμη και όταν αυτή παρουσιάστηκε με τον ευφημισμό ενός «δανείου αποζημιώσεων».
Αντ’ αυτού, αποφασίστηκε η χορήγηση άτοκου δανείου ύψους 90 δισ. ευρώ προς την Ουκρανία, μέσω συλλογικού δανεισμού των κρατών-μελών.
Η επιλογή αυτή, ωστόσο, μεταφέρει το κόστος στους ίδιους τους Ευρωπαίους φορολογούμενους, αποδεικνύοντας ότι, παρά τη σκληρή ρητορική, η ΕΕ δεν είναι διατεθειμένη να αναλάβει τις πραγματικές συνέπειες μιας πλήρους οικονομικής ρήξης με τη Ρωσία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών