«Μετά το 2010 χρειάστηκε τεράστια προσπάθεια για να κρατηθεί η Ελλάδα στην Ευρωζώνη», επισημαίνει η ελβετική εφημερίδα
Παρά τα προγράμματα διάσωσης και τις μεταρρυθμίσεις οι διαρθρωτικές αδυναμίες της Ελλάδας παραμένουν, σημειώνει σε δημοσίευμά της η ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung.
«Μετά το 2010 χρειάστηκε τεράστια προσπάθεια για να κρατηθεί η Ελλάδα στην Ευρωζώνη.
Ακόμα και αν κάποιος σήμερα εμφανιστεί υπερβολικά αισιόδοξος για την Ελλάδα, το σίγουρο είναι πως δεν μπορεί επιδιορθωθεί η δυσλειτουργική κατάσταση και η προβληματική οικονομία της χώρας.
Στην αρχή της ελληνικής κρίσης, τον Απρίλιο του 2010, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου απευθύνθηκε από το νησί του Καστελόριζου, το ανατολικότερο σημείο της χώρας, στους συμπατριώτες του.
Μίλησε για μια νέα οδύσσεια που θα ξεκινούσε, αλλά με εμπιστοσύνη πρόσθεσε ότι η διαδρομή προς την Ιθάκη ήταν ήδη γνωστή.
Οκτώ χρόνια, τέσσερις εκλογές και τρία προγράμματα διάσωσης μετά, ο τέταρτος διάδοχος του Παπανδρέου, ο Αλέξης Τσίπρας, τον Αύγουστο του 2018 από το νησί της Ιθάκης και μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες προσπάθησε να δώσει την εντύπωση ότι η χώρα έφτασε στο τέλος αυτής της οδύσσειας.
Αλλά ο δρόμος για την ‘’Ιθάκη’’ σήμαινε μόνο τη σταθεροποίηση του κρατικού προϋπολογισμού;
Αυτό είναι πράγματι - τουλάχιστον προς το παρόν - επιτυχές.
Ή μήπως ο δρόμος για την ‘’Ιθάκη’’ δεν αφορούσε τις συνολικές και βιώσιμες μεταρρυθμίσεις στο κράτος και στην οικονομία;
Με αυτή την έννοια ο Παπανδρέου μίλησε τότε, και οι διάδοχοί στη συνέχεια του έκαναν το ίδιο.
Η σταθεροποίηση μόνο του κρατικού προϋπολογισμού μπορεί να μην ήταν ο μόνος στόχος, διότι η ανισορροπία του ήταν το αποτέλεσμα διαρθρωτικών αδυναμιών του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας», σημειώνει η ελβετική εφημερίδα.
Τα τελευταία οικονομικά δεδομένα είναι αισιόδοξα με την πρώτη ματιά, σημειώνει η Neue Zürcher Zeitung.
Το 2017, η οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμό 1,4% μετά την ύφεση που διαρκούσε από το 2008 και τη συρρίκνωση του 25% του ΑΕΠ.
Η ανεργία, η οποία ανήλθε στο 27,5% το 2013, υποχώρησε κάτω από το 20% αυτό το καλοκαίρι.
Πάντως το ποσοστό της ανεργίας θα ήταν κατά πολύ υψηλότερο, εάν μισό εκατομμύριο άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων 180.000 αποφοίτων πανεπιστημίων, δεν είχαν εγκαταλείψει τη χώρα από τότε που ξέσπασε η κρίση.
Στην ανταγωνιστικότητα η Ελλάδα κατατάσσεται στην 57η θέση, η προτελευταία των χωρών της ΕΕ, μόνο η Κροατία βρίσκεται ακόμη πιο χαμηλά.
Ο Τσίπρας ξόδεψε ένα ολόκληρο εξάμηνο το 2015 για να συνειδητοποιήσει ότι το «chicken game» του νάρκισσου υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη έφερε τη χώρα στο χείλος της αβύσσου.
Τελικά συνειδητοποίησε ότι η επιβίωση της κυβέρνησής του εξαρτάτο από την εκπλήρωση των απαιτήσεων των Ευρωπαίων δανειστών, εάν δεν ήθελε να αφήσει τη χώρα χωρίς τη χρηματοδοτική βοήθεια.
Ο στόχος της δημοσιονομικής εξυγίανσης επιτεύχθηκε με τη μαζική φορολόγηση και την κατανομή των φορολογικών βαρών σε επίπεδο πιο άνισο από την αρχή.
Οι κυβερνητικές και φορολογικές αρχές συνέχισαν να είναι απρόθυμες και αδύνατες να δράσουν κατά της φοροδιαφυγής – λαμβάνοντας μόνο ορισμένα συμβολικά μέτρα.
Η κυβέρνηση σκοπεύει να χρησιμοποιήσει το πλεόνασμα του προϋπολογισμού, χωρίς καμία αμφιβολία για τις εξαγγελίες του, ειδικά ενόψει των εκλογών του επόμενου έτους, με ειδικές κοινωνικές υπηρεσίες και προσλήψεις στο δημόσιο.
Αυτή είναι μια θανατηφόρα υπενθύμιση των παλιών συνηθειών, τονίζει η ελβετική εφημερίδα.
«Μια σταθερή πολιτική κατά τη διάρκεια της κρίσης ήταν η προσεκτική αντιμετώπιση των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα και τις κρατικές επιχειρήσεις.
Παρόλο που οι μισθοί έχουν μειωθεί, σχεδόν κανείς δεν έχει απολυθεί, αλλά πολλοί συνταξιοδοτούνται υπό πολύ γενναιόδωρες συνθήκες, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες έχουν μείνει άνεργοι στον ιδιωτικό τομέα.
Από τους λίγους που είχαν απολυθεί για σοβαρή παραβίαση των επίσημων καθηκόντων τους, οι περισσότεροι αποκαταστάθηκαν από την σημερινή κυβέρνηση», αναφέρει το δημοσίευμα.
Αναποτελεσματική η δημόσια διοίκηση
Την ίδια ώρα το μέγεθος της δημόσιας διοίκησης, εάν συμπεριληφθούν όσοι - ακόμα - δεν έχουν καθεστώς μονιμότητας, σχεδόν έφθασε στο επίπεδα του 2010 πάλι.
Από τότε η δημόσια διοίκηση δεν έχει γίνει πιο αποτελεσματική και επαγγελματική.
Αυτό έγινε εμφανές με τον πιο τραγικό τρόπο στην καταστροφική δασική πυρκαγιά στην Αττική αυτό το καλοκαίρι, όταν 100 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Η κρατική μηχανή απέτυχε παταγωδώς, κανείς δεν κατάφερε να αναλάβει την πρωτοβουλία για την εκκένωση, η αστυνομία και η πυροσβεστική λειτούργησαν χωρίς κανέναν συντονισμό.
Νεποτισμός και πελατειακές σχέσεις
Ο νεποτισμός και οι πελατειακές σχέσεις δεν εξαφανίστηκαν, συνεχίζονται ακόμη πιο έντονα από πριν.
Ο Τσίπρας έχει τοποθετήσει τον ξάδελφό του σε σημαντική θέση για το κυβερνητικό έργο, ο πατέρας του Νίκου Παππά, ενός υπουργού στενού συνεργάτη του Τσίπρα, τοποθετήθηκε στην κρατικοποιημένη υπηρεσία δημοσίων συγκοινωνιών στη Θεσσαλονίκη.
Αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι, ο Τσίπρας διόρισε «έναν παλιό σύντροφό του, χωρίς εμπειρία και δεξιότητες, σερβιτόρο ως ειδικό σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού».
Η δικαιοσύνη έχει καταστεί ακόμη δυσκίνητη, με διαδικασίες που διαρκούν τουλάχιστον 52 μήνες κατά μέσο όρο περισσότερο από ό, τι προηγουμένως - περισσότερο από ό, τι σε 154 άλλα κράτη. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι ορισμένοι εκπρόσωποι της δικαιοσύνης μπορούν να χρησιμοποιηθούν χωρίς δισταγμό, όπως από τον πρόσφατα παραιτηθέντα υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά.
Από πολλές δικαστικές περιπέτειες δοκιμάστηκε ο Ανδρέας Γεωργίου, υπό την ηγεσία του οποίου (2010-2015), η στατιστική αρχή ΕΛΣΤΑΤ είχε δώσει αξιόπιστα στοιχεία για πρώτη φορά, στην ιστορία της.
Ένα αγκάθι για την κυβέρνηση είναι η ανεξαρτησία του διοικητή της κεντρικής τράπεζας Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος δέχθηκε επίθεση επανειλημμένα από κυβερνητικούς αξιωματούχους και πολιτικούς του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι πιθανώς τυχαίο το γεγονός ότι το όνομά του εμφανίστηκε επίσης στον κατάλογο όσων συμμετείχαν στο σκάνδαλο «Novartis» για το οποίο δεν έχουν κατατεθεί έγκυρα αποδεικτικά στοιχεία.
Το παλιό σύστημα επέζησε, κάτι που ήταν πιθανώς μια ακούσια συνέπεια των προγραμμάτων βοήθειας.
Εν πάση περιπτώσει, το κυριότερο κίνητρο για τη διάσωση της Ελλάδας δεν ήταν η προώθηση ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, αλλά η αποτροπή της αποχώρησης μιας χώρας από την Ευρωζώνη.
Τελικά, δεν μπορεί να γίνει λόγος για άφιξη στην Ιθάκη.
Το πόσο αναγκαίες θα ήταν αυτές οι μεταρρυθμίσεις φάνηκε από τις απαντήσεις επιστημόνων με ειδίκευση Ελλήνων, που εγκατέλειψαν τη χώρα και προτάσσουν ως κύριο λόγο της φυγής τους τη διαφθορά και την αναξιοκρατία.
Έθεσαν την οικονομική κρίση σε δεύτερη μοίρα και ανέλαβαν τα ηνία της ζωής τους, εργαζόμενοι σε σημαντικές θέσεις.
www.bankingnews.gr
«Μετά το 2010 χρειάστηκε τεράστια προσπάθεια για να κρατηθεί η Ελλάδα στην Ευρωζώνη.
Ακόμα και αν κάποιος σήμερα εμφανιστεί υπερβολικά αισιόδοξος για την Ελλάδα, το σίγουρο είναι πως δεν μπορεί επιδιορθωθεί η δυσλειτουργική κατάσταση και η προβληματική οικονομία της χώρας.
Στην αρχή της ελληνικής κρίσης, τον Απρίλιο του 2010, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου απευθύνθηκε από το νησί του Καστελόριζου, το ανατολικότερο σημείο της χώρας, στους συμπατριώτες του.
Μίλησε για μια νέα οδύσσεια που θα ξεκινούσε, αλλά με εμπιστοσύνη πρόσθεσε ότι η διαδρομή προς την Ιθάκη ήταν ήδη γνωστή.
Οκτώ χρόνια, τέσσερις εκλογές και τρία προγράμματα διάσωσης μετά, ο τέταρτος διάδοχος του Παπανδρέου, ο Αλέξης Τσίπρας, τον Αύγουστο του 2018 από το νησί της Ιθάκης και μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες προσπάθησε να δώσει την εντύπωση ότι η χώρα έφτασε στο τέλος αυτής της οδύσσειας.
Αλλά ο δρόμος για την ‘’Ιθάκη’’ σήμαινε μόνο τη σταθεροποίηση του κρατικού προϋπολογισμού;
Αυτό είναι πράγματι - τουλάχιστον προς το παρόν - επιτυχές.
Ή μήπως ο δρόμος για την ‘’Ιθάκη’’ δεν αφορούσε τις συνολικές και βιώσιμες μεταρρυθμίσεις στο κράτος και στην οικονομία;
Με αυτή την έννοια ο Παπανδρέου μίλησε τότε, και οι διάδοχοί στη συνέχεια του έκαναν το ίδιο.
Η σταθεροποίηση μόνο του κρατικού προϋπολογισμού μπορεί να μην ήταν ο μόνος στόχος, διότι η ανισορροπία του ήταν το αποτέλεσμα διαρθρωτικών αδυναμιών του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας», σημειώνει η ελβετική εφημερίδα.
Τα τελευταία οικονομικά δεδομένα είναι αισιόδοξα με την πρώτη ματιά, σημειώνει η Neue Zürcher Zeitung.
Το 2017, η οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμό 1,4% μετά την ύφεση που διαρκούσε από το 2008 και τη συρρίκνωση του 25% του ΑΕΠ.
Η ανεργία, η οποία ανήλθε στο 27,5% το 2013, υποχώρησε κάτω από το 20% αυτό το καλοκαίρι.
Πάντως το ποσοστό της ανεργίας θα ήταν κατά πολύ υψηλότερο, εάν μισό εκατομμύριο άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων 180.000 αποφοίτων πανεπιστημίων, δεν είχαν εγκαταλείψει τη χώρα από τότε που ξέσπασε η κρίση.
Στην ανταγωνιστικότητα η Ελλάδα κατατάσσεται στην 57η θέση, η προτελευταία των χωρών της ΕΕ, μόνο η Κροατία βρίσκεται ακόμη πιο χαμηλά.
Ο Τσίπρας ξόδεψε ένα ολόκληρο εξάμηνο το 2015 για να συνειδητοποιήσει ότι το «chicken game» του νάρκισσου υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη έφερε τη χώρα στο χείλος της αβύσσου.
Τελικά συνειδητοποίησε ότι η επιβίωση της κυβέρνησής του εξαρτάτο από την εκπλήρωση των απαιτήσεων των Ευρωπαίων δανειστών, εάν δεν ήθελε να αφήσει τη χώρα χωρίς τη χρηματοδοτική βοήθεια.
Ο στόχος της δημοσιονομικής εξυγίανσης επιτεύχθηκε με τη μαζική φορολόγηση και την κατανομή των φορολογικών βαρών σε επίπεδο πιο άνισο από την αρχή.
Οι κυβερνητικές και φορολογικές αρχές συνέχισαν να είναι απρόθυμες και αδύνατες να δράσουν κατά της φοροδιαφυγής – λαμβάνοντας μόνο ορισμένα συμβολικά μέτρα.
Η κυβέρνηση σκοπεύει να χρησιμοποιήσει το πλεόνασμα του προϋπολογισμού, χωρίς καμία αμφιβολία για τις εξαγγελίες του, ειδικά ενόψει των εκλογών του επόμενου έτους, με ειδικές κοινωνικές υπηρεσίες και προσλήψεις στο δημόσιο.
Αυτή είναι μια θανατηφόρα υπενθύμιση των παλιών συνηθειών, τονίζει η ελβετική εφημερίδα.
«Μια σταθερή πολιτική κατά τη διάρκεια της κρίσης ήταν η προσεκτική αντιμετώπιση των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα και τις κρατικές επιχειρήσεις.
Παρόλο που οι μισθοί έχουν μειωθεί, σχεδόν κανείς δεν έχει απολυθεί, αλλά πολλοί συνταξιοδοτούνται υπό πολύ γενναιόδωρες συνθήκες, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες έχουν μείνει άνεργοι στον ιδιωτικό τομέα.
Από τους λίγους που είχαν απολυθεί για σοβαρή παραβίαση των επίσημων καθηκόντων τους, οι περισσότεροι αποκαταστάθηκαν από την σημερινή κυβέρνηση», αναφέρει το δημοσίευμα.
Αναποτελεσματική η δημόσια διοίκηση
Την ίδια ώρα το μέγεθος της δημόσιας διοίκησης, εάν συμπεριληφθούν όσοι - ακόμα - δεν έχουν καθεστώς μονιμότητας, σχεδόν έφθασε στο επίπεδα του 2010 πάλι.
Από τότε η δημόσια διοίκηση δεν έχει γίνει πιο αποτελεσματική και επαγγελματική.
Αυτό έγινε εμφανές με τον πιο τραγικό τρόπο στην καταστροφική δασική πυρκαγιά στην Αττική αυτό το καλοκαίρι, όταν 100 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Η κρατική μηχανή απέτυχε παταγωδώς, κανείς δεν κατάφερε να αναλάβει την πρωτοβουλία για την εκκένωση, η αστυνομία και η πυροσβεστική λειτούργησαν χωρίς κανέναν συντονισμό.
Νεποτισμός και πελατειακές σχέσεις
Ο νεποτισμός και οι πελατειακές σχέσεις δεν εξαφανίστηκαν, συνεχίζονται ακόμη πιο έντονα από πριν.
Ο Τσίπρας έχει τοποθετήσει τον ξάδελφό του σε σημαντική θέση για το κυβερνητικό έργο, ο πατέρας του Νίκου Παππά, ενός υπουργού στενού συνεργάτη του Τσίπρα, τοποθετήθηκε στην κρατικοποιημένη υπηρεσία δημοσίων συγκοινωνιών στη Θεσσαλονίκη.
Αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι, ο Τσίπρας διόρισε «έναν παλιό σύντροφό του, χωρίς εμπειρία και δεξιότητες, σερβιτόρο ως ειδικό σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού».
Η δικαιοσύνη έχει καταστεί ακόμη δυσκίνητη, με διαδικασίες που διαρκούν τουλάχιστον 52 μήνες κατά μέσο όρο περισσότερο από ό, τι προηγουμένως - περισσότερο από ό, τι σε 154 άλλα κράτη. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι ορισμένοι εκπρόσωποι της δικαιοσύνης μπορούν να χρησιμοποιηθούν χωρίς δισταγμό, όπως από τον πρόσφατα παραιτηθέντα υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά.
Από πολλές δικαστικές περιπέτειες δοκιμάστηκε ο Ανδρέας Γεωργίου, υπό την ηγεσία του οποίου (2010-2015), η στατιστική αρχή ΕΛΣΤΑΤ είχε δώσει αξιόπιστα στοιχεία για πρώτη φορά, στην ιστορία της.
Ένα αγκάθι για την κυβέρνηση είναι η ανεξαρτησία του διοικητή της κεντρικής τράπεζας Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος δέχθηκε επίθεση επανειλημμένα από κυβερνητικούς αξιωματούχους και πολιτικούς του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι πιθανώς τυχαίο το γεγονός ότι το όνομά του εμφανίστηκε επίσης στον κατάλογο όσων συμμετείχαν στο σκάνδαλο «Novartis» για το οποίο δεν έχουν κατατεθεί έγκυρα αποδεικτικά στοιχεία.
Το παλιό σύστημα επέζησε, κάτι που ήταν πιθανώς μια ακούσια συνέπεια των προγραμμάτων βοήθειας.
Εν πάση περιπτώσει, το κυριότερο κίνητρο για τη διάσωση της Ελλάδας δεν ήταν η προώθηση ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, αλλά η αποτροπή της αποχώρησης μιας χώρας από την Ευρωζώνη.
Τελικά, δεν μπορεί να γίνει λόγος για άφιξη στην Ιθάκη.
Το πόσο αναγκαίες θα ήταν αυτές οι μεταρρυθμίσεις φάνηκε από τις απαντήσεις επιστημόνων με ειδίκευση Ελλήνων, που εγκατέλειψαν τη χώρα και προτάσσουν ως κύριο λόγο της φυγής τους τη διαφθορά και την αναξιοκρατία.
Έθεσαν την οικονομική κρίση σε δεύτερη μοίρα και ανέλαβαν τα ηνία της ζωής τους, εργαζόμενοι σε σημαντικές θέσεις.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών