Άρθρο του Πέτρου Δούκα στο bankingnews.gr
Τα γράφω αυτά σε περίπτωση που κάποιος θα ενδιαφερόταν να μελετήσει την ιστορία της εξέλιξης και αύξησης του χρέους του Ελληνικού Δημοσίου, και το πως η οικονομία μας πήρε την κάτω βόλτα!
Όταν μια Κυβέρνηση, για να δείχνει λαοφιλής, ξοδεύει δεξιά και αριστερά, χωρίς να υπολογίζει αν το δυναμικό της βιομηχανίας και της οικονομίας της μπορεί να στηρίξει αυτές τις δαπάνες, τότε καταφεύγει σε συνεχή δανεισμό.
Αλλά για εξυπηρετηθεί το χρέος που σωρεύεται, οι πολίτες και οι φορολογούμενοι και οι επόμενες γενεές καλούνται να πληρώσουν τεράστιους και δυσβάσταχτους φόρους!
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Το δημόσιο χρέος στο τέλος του 1981 ήταν 670 δισεκ. δραχμές, (χονδρικά €2 δισεκ. ευρώ), δηλαδή λίγο λιγότερο από το 30% του τότε ΑΕΠ.
Το 1989 είχε φθάσει στα 14-15 τρισεκ., δηλαδή περίπου στο 100% του τότε ΑΕΠ (=44 δισεκ. ευρώ περίπου)!
Από αυτά τα 15 τρισεκ., μόνο τα 6,7 τρισεκ. εμφανιζόντουσαν στους επίσημους πίνακες του χρέους!
Υπήρχαν όμως και άλλα περίπου 8 τρισεκ. "ανοιγμάτων" (κρυφά χρέη και υποχρεώσεις) που έπρεπε να πληρωθούν.
Η αναγνώριση τους από το κεντρικό δημόσιο και η μεταφορά τους στους λογαριασμούς του κεντρικού δημοσίου αναγκαστικά θα εμφάνιζε όλα αυτά τα ποσά στο επίσημο χρέος του Κράτους.
Τα στοιχεία που μέχρι σήμερα δεν είναι γνωστά, τα ανακάλυψα αντιμετωπίζοντας μιά πολύ σκληρή πραγματικότητα ως Υφυπουργός Οικονομικών (Αυγ. 1992 - Σεπτ. 1993) της Κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη !
Αλλά πως προέκυψαν τέτοια τεράστια 'κρυφά' χρέη;
Αυτά προκλήθηκαν από 'ανοίγματα' που είχαν προκληθεί από την εξαιρετικά χαλαρή και ελλειμματική δημοσιονομική πολιτική της τότε Κυβέρνησης, που οδήγησε σε συνεχείς καταπτώσεις εγγυήσεων για δάνεια προς το ΙΚΑ, το ΝΑΤ, τον ΟΑΕΔ, τη ΛΑΡΚΟ, την ΠΥΡΚΑΛ, την ΕΑΒ, και την Ολυμπιακή, την ανάληψη των υποχρεώσεων οικονομικά καταδικασμένων οργανισμών, όπως της ΚΥΔΕΠ, της ΔΙΔΑΓΕΠ, και της ΣΥΝΕΛ (υποχρεώσεων που δεν ήταν εγγυημένες), αλλά και από την κατάπτωση τραπεζικών δανείων που είχε εγγυηθεί το Ελληνικό Δημόσιο επί Κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου προς ιδιωτικούς φορείς, βιοτέχνες, κ.α.
Επίσης,
• αποπληρώθηκαν τα χρέη του Δημοσίου προς την Τράπεζα της Ελλάδος, για τις συσσωρευμένες προκαταβολές χρηματοδοτήσεων της Κεντρικής Κυβέρνησης,
• διευθετήθηκαν όλες οι συναλλαγματικές διαφορές (από το 1981 - 1989) των δανείων σε συνάλλαγμα της Τράπεζας της Ελλάδας (αλλά χρεώθηκαν στη χρήση του 1993), ενώ
• χρειάστηκε να ενισχυθεί το μετοχικό κέφάλαιο της Εθνικής, της Αγροτικής Τράπεζας, της ΕΤΒΑ και της Κτηματικής Τράπεζας, για να καλυφθούν τα θαλασσοδάνεια της περιόδου 1981-1989.
Έτσι, όλα αυτά συνετέλεσαν στην αύξηση του πραγματικού χρέους της Ελλάδας από τα 670 δισεκ. δραχμές το 1981, στα 15 τρισεκ. περίπου μέχρι το 1989.
Δηλαδή το χρέος αυξήθηκε 22 φορές περίπου στο 100% του ΑΕΠ!
Έτσι άρχισε ο οικονομικός κατήφορος της Χώρας!
«Σαν να μην πέρασε μια μέρα», όπως λέει και το τραγούδι του Γιώργου Δημητριάδη!
Πέτρος Γ. Δούκας
πρ. Υφυπουργός Οικονομικών στις Κυβερνήσεις Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και Κώστα Καραμανλή
www.bankingnews.gr
Όταν μια Κυβέρνηση, για να δείχνει λαοφιλής, ξοδεύει δεξιά και αριστερά, χωρίς να υπολογίζει αν το δυναμικό της βιομηχανίας και της οικονομίας της μπορεί να στηρίξει αυτές τις δαπάνες, τότε καταφεύγει σε συνεχή δανεισμό.
Αλλά για εξυπηρετηθεί το χρέος που σωρεύεται, οι πολίτες και οι φορολογούμενοι και οι επόμενες γενεές καλούνται να πληρώσουν τεράστιους και δυσβάσταχτους φόρους!
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Το δημόσιο χρέος στο τέλος του 1981 ήταν 670 δισεκ. δραχμές, (χονδρικά €2 δισεκ. ευρώ), δηλαδή λίγο λιγότερο από το 30% του τότε ΑΕΠ.
Το 1989 είχε φθάσει στα 14-15 τρισεκ., δηλαδή περίπου στο 100% του τότε ΑΕΠ (=44 δισεκ. ευρώ περίπου)!
Από αυτά τα 15 τρισεκ., μόνο τα 6,7 τρισεκ. εμφανιζόντουσαν στους επίσημους πίνακες του χρέους!
Υπήρχαν όμως και άλλα περίπου 8 τρισεκ. "ανοιγμάτων" (κρυφά χρέη και υποχρεώσεις) που έπρεπε να πληρωθούν.
Η αναγνώριση τους από το κεντρικό δημόσιο και η μεταφορά τους στους λογαριασμούς του κεντρικού δημοσίου αναγκαστικά θα εμφάνιζε όλα αυτά τα ποσά στο επίσημο χρέος του Κράτους.
Τα στοιχεία που μέχρι σήμερα δεν είναι γνωστά, τα ανακάλυψα αντιμετωπίζοντας μιά πολύ σκληρή πραγματικότητα ως Υφυπουργός Οικονομικών (Αυγ. 1992 - Σεπτ. 1993) της Κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη !
Αλλά πως προέκυψαν τέτοια τεράστια 'κρυφά' χρέη;
Αυτά προκλήθηκαν από 'ανοίγματα' που είχαν προκληθεί από την εξαιρετικά χαλαρή και ελλειμματική δημοσιονομική πολιτική της τότε Κυβέρνησης, που οδήγησε σε συνεχείς καταπτώσεις εγγυήσεων για δάνεια προς το ΙΚΑ, το ΝΑΤ, τον ΟΑΕΔ, τη ΛΑΡΚΟ, την ΠΥΡΚΑΛ, την ΕΑΒ, και την Ολυμπιακή, την ανάληψη των υποχρεώσεων οικονομικά καταδικασμένων οργανισμών, όπως της ΚΥΔΕΠ, της ΔΙΔΑΓΕΠ, και της ΣΥΝΕΛ (υποχρεώσεων που δεν ήταν εγγυημένες), αλλά και από την κατάπτωση τραπεζικών δανείων που είχε εγγυηθεί το Ελληνικό Δημόσιο επί Κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου προς ιδιωτικούς φορείς, βιοτέχνες, κ.α.
Επίσης,
• αποπληρώθηκαν τα χρέη του Δημοσίου προς την Τράπεζα της Ελλάδος, για τις συσσωρευμένες προκαταβολές χρηματοδοτήσεων της Κεντρικής Κυβέρνησης,
• διευθετήθηκαν όλες οι συναλλαγματικές διαφορές (από το 1981 - 1989) των δανείων σε συνάλλαγμα της Τράπεζας της Ελλάδας (αλλά χρεώθηκαν στη χρήση του 1993), ενώ
• χρειάστηκε να ενισχυθεί το μετοχικό κέφάλαιο της Εθνικής, της Αγροτικής Τράπεζας, της ΕΤΒΑ και της Κτηματικής Τράπεζας, για να καλυφθούν τα θαλασσοδάνεια της περιόδου 1981-1989.
Έτσι, όλα αυτά συνετέλεσαν στην αύξηση του πραγματικού χρέους της Ελλάδας από τα 670 δισεκ. δραχμές το 1981, στα 15 τρισεκ. περίπου μέχρι το 1989.
Δηλαδή το χρέος αυξήθηκε 22 φορές περίπου στο 100% του ΑΕΠ!
Έτσι άρχισε ο οικονομικός κατήφορος της Χώρας!
«Σαν να μην πέρασε μια μέρα», όπως λέει και το τραγούδι του Γιώργου Δημητριάδη!
Πέτρος Γ. Δούκας
πρ. Υφυπουργός Οικονομικών στις Κυβερνήσεις Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και Κώστα Καραμανλή
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών