Η επιστήμη αποκαλύπτει ότι αυτό που θεωρούμε «παρόν» είναι στην πραγματικότητα μια ανακατασκευή του παρελθόντος — με καθυστέρηση 15 δευτερολέπτων.
Έχετε προσπαθήσει ποτέ να κοιτάξετε τον κόσμο μέσα από την οθόνη μιας κάμερας ενώ την κινείτε;
Αν ναι, πιθανότατα νιώσατε μια αίσθηση δυσφορίας — σαν κάτι να μην λειτουργεί φυσιολογικά.
Αυτό το απλό πείραμα δείχνει κάτι εντυπωσιακό: ο εγκέφαλός μας φιλτράρει και ανασυνθέτει την πραγματικότητα με τρόπους που ποτέ δεν υποψιαζόμασταν.
Νέα έρευνα, δημοσιευμένη στο Science Advances από επιστήμονες των πανεπιστημίων του Αμπερντίν και της Καλιφόρνια, δείχνει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος λειτουργεί με καθυστέρηση περίπου 15 δευτερολέπτων.
Δηλαδή, δεν βιώνουμε τον κόσμο σε πραγματικό χρόνο, αλλά μέσω μιας καθυστερημένης, «εξομαλυμένης» εκδοχής του.
Ο εγκέφαλος δημιουργεί μια "ψευδαίσθηση σταθερότητας"
Αντί να επεξεργάζεται κάθε καρέ της οπτικής πληροφορίας ξεχωριστά, ο εγκέφαλος σχηματίζει μια μέση εικόνα των όσων είδαμε στα τελευταία 15 δευτερόλεπτα.
Αυτό το κόλπο της φύσης μας χαρίζει μια σταθερή και συνεκτική αντίληψη του κόσμου, αποτρέποντας το αισθητηριακό χάος και την υπερφόρτωση πληροφοριών.
Το πείραμα που αποκάλυψε το "χρονικό κενό"
Στο πείραμα, οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν ένα βίντεο 30 δευτερολέπτων, όπου το πρόσωπο ενός ανθρώπου γερνούσε σταδιακά.
Στο τέλος, τους ζητήθηκε να εκτιμήσουν την ηλικία του προσώπου στην τελευταία σκηνή.
Η πλειοψηφία υπολόγισε την ηλικία με βάση την εμφάνιση 15 δευτερόλεπτα νωρίτερα, όχι την πραγματική.
Το μυαλό τους είχε «κολλήσει» στο παρελθόν.
Μήπως η πραγματικότητα είναι κατασκευή;
Αυτό το εύρημα ανατρέπει την έννοια του "παρόντος" όπως την αντιλαμβανόμαστε.
Αν ο εγκέφαλος μας δείχνει μόνο ένα επεξεργασμένο, μέσο όρο του πρόσφατου παρελθόντος, τότε τι πραγματικά είναι αυτό που αποκαλούμε "τώρα";
Η έρευνα ανοίγει υπαρξιακά ερωτήματα: Μήπως ο κόσμος που ζούμε είναι μια νευρωνική προβολή, φτιαγμένη για να προσφέρει ασφάλεια και συνέχεια;
Μήπως η πραγματικότητα, όπως και ο περίφημος «Κώδικας Da Vinci», είναι απλώς μια πειστική αυταπάτη που δημιουργεί το μυαλό για να διαχειριστεί την πολυπλοκότητα του κόσμου;
Ο χρόνος κυλά, αλλά εμείς μένουμε πίσω
Ο εγκέφαλος, με την καθυστέρησή του, μας προστατεύει από την ακατέργαστη πληροφορία της στιγμής.
Όμως, ταυτόχρονα, μας κρατά πίσω από το παρόν.
Είμαστε πάντα ένα βήμα πιο αργά από την πραγματικότητα.
Μπορεί να μην ζούμε σε προσομοίωση — αλλά ζούμε σίγουρα σε μια επιμελώς κατασκευασμένη ανάμνηση του πρόσφατου παρελθόντος.
Κι αυτό, από μόνο του, αλλάζει τα πάντα.
www.bankingnews.gr
Αν ναι, πιθανότατα νιώσατε μια αίσθηση δυσφορίας — σαν κάτι να μην λειτουργεί φυσιολογικά.
Αυτό το απλό πείραμα δείχνει κάτι εντυπωσιακό: ο εγκέφαλός μας φιλτράρει και ανασυνθέτει την πραγματικότητα με τρόπους που ποτέ δεν υποψιαζόμασταν.
Νέα έρευνα, δημοσιευμένη στο Science Advances από επιστήμονες των πανεπιστημίων του Αμπερντίν και της Καλιφόρνια, δείχνει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος λειτουργεί με καθυστέρηση περίπου 15 δευτερολέπτων.
Δηλαδή, δεν βιώνουμε τον κόσμο σε πραγματικό χρόνο, αλλά μέσω μιας καθυστερημένης, «εξομαλυμένης» εκδοχής του.
Ο εγκέφαλος δημιουργεί μια "ψευδαίσθηση σταθερότητας"
Αντί να επεξεργάζεται κάθε καρέ της οπτικής πληροφορίας ξεχωριστά, ο εγκέφαλος σχηματίζει μια μέση εικόνα των όσων είδαμε στα τελευταία 15 δευτερόλεπτα.
Αυτό το κόλπο της φύσης μας χαρίζει μια σταθερή και συνεκτική αντίληψη του κόσμου, αποτρέποντας το αισθητηριακό χάος και την υπερφόρτωση πληροφοριών.
Το πείραμα που αποκάλυψε το "χρονικό κενό"
Στο πείραμα, οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν ένα βίντεο 30 δευτερολέπτων, όπου το πρόσωπο ενός ανθρώπου γερνούσε σταδιακά.
Στο τέλος, τους ζητήθηκε να εκτιμήσουν την ηλικία του προσώπου στην τελευταία σκηνή.
Η πλειοψηφία υπολόγισε την ηλικία με βάση την εμφάνιση 15 δευτερόλεπτα νωρίτερα, όχι την πραγματική.
Το μυαλό τους είχε «κολλήσει» στο παρελθόν.
Μήπως η πραγματικότητα είναι κατασκευή;
Αυτό το εύρημα ανατρέπει την έννοια του "παρόντος" όπως την αντιλαμβανόμαστε.
Αν ο εγκέφαλος μας δείχνει μόνο ένα επεξεργασμένο, μέσο όρο του πρόσφατου παρελθόντος, τότε τι πραγματικά είναι αυτό που αποκαλούμε "τώρα";
Η έρευνα ανοίγει υπαρξιακά ερωτήματα: Μήπως ο κόσμος που ζούμε είναι μια νευρωνική προβολή, φτιαγμένη για να προσφέρει ασφάλεια και συνέχεια;
Μήπως η πραγματικότητα, όπως και ο περίφημος «Κώδικας Da Vinci», είναι απλώς μια πειστική αυταπάτη που δημιουργεί το μυαλό για να διαχειριστεί την πολυπλοκότητα του κόσμου;
Ο χρόνος κυλά, αλλά εμείς μένουμε πίσω
Ο εγκέφαλος, με την καθυστέρησή του, μας προστατεύει από την ακατέργαστη πληροφορία της στιγμής.
Όμως, ταυτόχρονα, μας κρατά πίσω από το παρόν.
Είμαστε πάντα ένα βήμα πιο αργά από την πραγματικότητα.
Μπορεί να μην ζούμε σε προσομοίωση — αλλά ζούμε σίγουρα σε μια επιμελώς κατασκευασμένη ανάμνηση του πρόσφατου παρελθόντος.
Κι αυτό, από μόνο του, αλλάζει τα πάντα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών