Οι προβλέψεις του βρετανικού περιοδικού... Τα αντι - ευρωπαϊκά κόμματα θα λάβουν 187 έδρες σε σύνολο 751
Σε ρυθμούς Ευρωεκλογών κινείται και ο Economist, καθώς την ερχόμενη εβδομάδα εκατομμύρια Ευρωπαίων καλούνται με την ψήφο τους να καθορίσουν το μέλλον της Ευρώπης.
"Μπορεί σταδιακά η ευρωπαϊκή οικονομία να ξεπερνά τους μεγάλους κινδύνους, ωστόσο οι αυταπάτες που τρέφουν οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι δεν αποκλείεται να οδηγήσουν στο ξέσπασμα της επόμενης κρίσης", δεν διστάζει να προειδοποιήσει το περιοδικό, παρακολουθώντας στενά κάθε νέα πολιτική εξέλιξη που σημειώνεται επί ευρωπαϊκού εδάφους.
Μετά τα τελευταία δύσκολα χρόνια της κρίσης, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι θα πρέπει να επιθυμούν να στείλουν στην... κόλαση και στα μαρτύρια το σύνολο σχεδόν της ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ.
Τα αντι-ευρωπαϊκά κόμματα κερδίζουν ολοένα και περισσότερη απήχηση και δεν αποκλείεται να καταλάβουν έως και το ένα τέταρτο των εδρών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ήτοι περί τις 187 έδρες σε σύνολο 751. Η ραγδαία άνοδος των αντι-ευρωπαϊκών κομμάτων θα προκαλέσει, πιθανότατα, αυξημένες πολιτικές αναταράξεις - σε εθνικό επίπεδο - ενώ σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα αποτελέσει μια γενικευμένη ψήφο διαμαρτυρίας σε βάρος του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ίσως και να μη δώσουν τη δέουσα προσοχή στο φαινόμενο αυτό... Οι οικονομίες απ' άκρη σ' άκρη στην Ευρώπη βελτιώνονται, η ύφεση έχει τελειώσει, η ανάπτυξη επιστρέφει και οι αποδόσεις των ομολόγων έχουν λάβει την κατιούσα. Ο κίνδυνος για νέα αναταραχή στις αγορές μοιάζει να έχει εξαφανιστεί, τουλάχιστον για την ώρα.
Η τελευταία κρίση μπορεί να έχει τελειώσει, ωστόσο η Ευρώπη δεν έχει απελευθερωθεί από όλα τα προβλήματα. Η καρδιά της Ευρώπης ταλανίζεται από ένα μεγάλο χάσμα: Η Ευρωζώνη έχει ανάγκη περισσότερη ενοποίηση, αλλά οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι γυρίζουν την πλάτη σε αυτή την εκδοχή.
Στην Ευρώπη του μέλλοντος όλα είναι πιθανά, επισημαίνει ο Economist. Δεν αποκλείεται κάποιο ευρωπαϊκό κράτος να εκλέξει κυβέρνηση η οποία θα παραβεί τους νόμους και θα αποφασίσει την έξοδο από το ευρώ... Αυτή θα είναι η απαρχή της νέας κρίσης που θα ξεσπάσει στην Ευρώπη. Τι έχει διδάξει η ιστορία; Πως οι πολιτικές κρίσεις ενδέχεται να αποδειχθούν πιο σοβαρές και πιο δύσκολες από τις οικονομικές κρίσεις.
Μεταρρυθμίσεις
Η σκέψη του κάθε Ευρωπαίου ηγέτη έχει την ίδια αρχή και το ίδιο τέλος: Αρχίζει και τελειώνει με την πορεία της οικονομίας. Η ανάπτυξη μπορεί να έχει επιστρέψει στην Ευρώπη, αλλά είναι ακόμη αναιμική. Τα ποσοστά της ανεργίας παραμένουν ακόμη τρομακτικά. Σχεδόν σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα, τα επίπεδα του χρέους εμφανίζουν αυξητική δυναμική.
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες παραμένουν εύθραυστες, οι πιστωτικές συνθήκες είναι ακόμη εξαιρετικά σφικτές και η απειλή του αποπληθωρισμού δείχνει να πλησιάζει ολοένα και περισσότερο την ευρωπαϊκή οικονομία. Η Ευρώπη κινδυνεύει πραγματικά να βιώσει μια χαμένη γενιά και να ζήσει στιγμές της Ιαπωνίας της εποχής του 1990.
Η Ευρώπη χρειάζεται ανάπτυξη και την αμέριστη στήριξη της ΕΚΤ. Ο μεταρρυθμιστικός ζήλος είναι αναγκαίος για την ευρωπαϊκή οικονομία, ωστόσο μεταφράζεται αυτόματα ως μεγάλος πόνος για τους Ευρωπαίους ψηφοφόρους....
www.bankingnews.gr
"Μπορεί σταδιακά η ευρωπαϊκή οικονομία να ξεπερνά τους μεγάλους κινδύνους, ωστόσο οι αυταπάτες που τρέφουν οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι δεν αποκλείεται να οδηγήσουν στο ξέσπασμα της επόμενης κρίσης", δεν διστάζει να προειδοποιήσει το περιοδικό, παρακολουθώντας στενά κάθε νέα πολιτική εξέλιξη που σημειώνεται επί ευρωπαϊκού εδάφους.
Μετά τα τελευταία δύσκολα χρόνια της κρίσης, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι θα πρέπει να επιθυμούν να στείλουν στην... κόλαση και στα μαρτύρια το σύνολο σχεδόν της ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ.
Τα αντι-ευρωπαϊκά κόμματα κερδίζουν ολοένα και περισσότερη απήχηση και δεν αποκλείεται να καταλάβουν έως και το ένα τέταρτο των εδρών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ήτοι περί τις 187 έδρες σε σύνολο 751. Η ραγδαία άνοδος των αντι-ευρωπαϊκών κομμάτων θα προκαλέσει, πιθανότατα, αυξημένες πολιτικές αναταράξεις - σε εθνικό επίπεδο - ενώ σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα αποτελέσει μια γενικευμένη ψήφο διαμαρτυρίας σε βάρος του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ίσως και να μη δώσουν τη δέουσα προσοχή στο φαινόμενο αυτό... Οι οικονομίες απ' άκρη σ' άκρη στην Ευρώπη βελτιώνονται, η ύφεση έχει τελειώσει, η ανάπτυξη επιστρέφει και οι αποδόσεις των ομολόγων έχουν λάβει την κατιούσα. Ο κίνδυνος για νέα αναταραχή στις αγορές μοιάζει να έχει εξαφανιστεί, τουλάχιστον για την ώρα.
Η τελευταία κρίση μπορεί να έχει τελειώσει, ωστόσο η Ευρώπη δεν έχει απελευθερωθεί από όλα τα προβλήματα. Η καρδιά της Ευρώπης ταλανίζεται από ένα μεγάλο χάσμα: Η Ευρωζώνη έχει ανάγκη περισσότερη ενοποίηση, αλλά οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι γυρίζουν την πλάτη σε αυτή την εκδοχή.
Στην Ευρώπη του μέλλοντος όλα είναι πιθανά, επισημαίνει ο Economist. Δεν αποκλείεται κάποιο ευρωπαϊκό κράτος να εκλέξει κυβέρνηση η οποία θα παραβεί τους νόμους και θα αποφασίσει την έξοδο από το ευρώ... Αυτή θα είναι η απαρχή της νέας κρίσης που θα ξεσπάσει στην Ευρώπη. Τι έχει διδάξει η ιστορία; Πως οι πολιτικές κρίσεις ενδέχεται να αποδειχθούν πιο σοβαρές και πιο δύσκολες από τις οικονομικές κρίσεις.
Μεταρρυθμίσεις
Η σκέψη του κάθε Ευρωπαίου ηγέτη έχει την ίδια αρχή και το ίδιο τέλος: Αρχίζει και τελειώνει με την πορεία της οικονομίας. Η ανάπτυξη μπορεί να έχει επιστρέψει στην Ευρώπη, αλλά είναι ακόμη αναιμική. Τα ποσοστά της ανεργίας παραμένουν ακόμη τρομακτικά. Σχεδόν σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα, τα επίπεδα του χρέους εμφανίζουν αυξητική δυναμική.
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες παραμένουν εύθραυστες, οι πιστωτικές συνθήκες είναι ακόμη εξαιρετικά σφικτές και η απειλή του αποπληθωρισμού δείχνει να πλησιάζει ολοένα και περισσότερο την ευρωπαϊκή οικονομία. Η Ευρώπη κινδυνεύει πραγματικά να βιώσει μια χαμένη γενιά και να ζήσει στιγμές της Ιαπωνίας της εποχής του 1990.
Η Ευρώπη χρειάζεται ανάπτυξη και την αμέριστη στήριξη της ΕΚΤ. Ο μεταρρυθμιστικός ζήλος είναι αναγκαίος για την ευρωπαϊκή οικονομία, ωστόσο μεταφράζεται αυτόματα ως μεγάλος πόνος για τους Ευρωπαίους ψηφοφόρους....
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών