Το μεγάλο πρόβλημα του επικεφαλής της ΕΚΤ Mario Draghi αυτή τη στιγμή δεν είναι η Ελλάδα αλλά η Γερμανία
«Ίσως τελικά οι γερμανοί είναι περισσότερο από τους Έλληνες ανέτοιμοι να δεχθούν μια ευρωπαϊκή νομισματική ένωση» αναφέρει σε άρθρο του, ο γνωστός αρθρογράφος των Financial Times, W. Munchau.
Όπως υπογραμμίζει «το μεγάλο πρόβλημα του επικεφαλής της ΕΚΤ Mario Draghi αυτή τη στιγμή, δεν είναι η Ελλάδα αλλά η Γερμανία η οποία ασκεί σκληρή κριτική στην χαλαρή πολιτική των επιτοκίων που εφαρμόζει».
Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα πέρασε στην αντεπίθεση κατηγορώντας τον γερμανό υπουργό Οικονομικών ότι «η εμμονή του για πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών είναι η βασική αιτία για αυτό».
Όπως σχολιάζει ο W. Munchau, «η πολιτική της ΕΚΤ και η γερμανική κουλτούρα λιτότητας δηλητηριάζουν την οικονομία της ευρωζώνης.
Είναι γεγονός ότι το πλεόνασμα προκαλεί χαμηλά επιτόκια (όπως ισχυρίζεται η ΕΚΤ) όμως και τα χαμηλά επιτόκια έχουν αυξήσει το γερμανικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μέσω της υποτίμησης του ευρώ κατά το παρελθόν.
Φθηνότερο ευρώ καθιστά τις γερμανικές υπηρεσίες και προϊόντα πιο ανταγωνιστικά εκτός ευρωζώνης».
Το Βερολίνο όμως βλέπει το πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών ως μια ισχυρή ένδειξη της ανώτερης ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας.
Μια άποψη που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «αναλφάβητη» από τους οικονομολόγους ή ακόμη χειρότερα, θέση που προσπαθεί σκόπιμα να κρύψει το πραγματικό ζήτημα.
Αν η Γερμανία για παράδειγμα, είχε το δικό της νόμισμα και μια κυμαινόμενη συναλλαγματική ισοτιμία, η ανισορροπία του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών θα είχε εξαφανιστεί.
Ακόμη και στην περίπτωση μιας νομισματικής ένωσης, μια σημαντική ανισορροπία δεν θα είχε σημασία αν η Ένωση ήταν πολιτικά ολοκληρωμένη και είχε μια κοινή δημοσιονομική πολιτική.
Όμως αυτού του τύπου οι ανισορροπίες στην υπάρχουσα Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργεί πρόβλημα.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Γερμανία απορρίπτει αυτούς τους μηχανισμούς αναδιανομής με αποτέλεσμα, να μεγιστοποιεί το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών της γεγονός που αντιμετωπίζεται από το Βερολίνο ως επίτευγμα.
Όπως αναφέρει ο αρθρογράφος, η πολιτική αυτή της Γερμανίας σε μακροπρόθεσμο χρόνο, δεν θα είναι τελικά προς όφελος της και σε αυτό αναγνωρίζει το δίκιο του Schaeuble που λέει ότι «με την πολιτική της αυτή η ΕΚΤ οδηγεί τους γερμανούς ψηφοφόρους στο ακροδεξιό, αντί- ευρωπαϊκό κόμμα AfD».
Εάν η Γερμανία αποχωρήσει από το ευρώ, θα ωφεληθεί από τις καλύτερες συναλλαγματικές ισοτιμίες και τα υψηλότερα επιτόκια.
Και μπορεί ο Draghi και ο Schaeuble να έχουν εξίσου δίκιο στις θέσεις τους, αυτό που αποδεικνύεται περίτρανα είναι ότι «τελικά η Γερμανία είναι λιγότερο έτοιμη από την Ελλάδα, για να είναι μέλος σε μια πραγματική νομισματική Ένωση» υπογραμμίζει ο Munchau.
Όπως υπογραμμίζει «το μεγάλο πρόβλημα του επικεφαλής της ΕΚΤ Mario Draghi αυτή τη στιγμή, δεν είναι η Ελλάδα αλλά η Γερμανία η οποία ασκεί σκληρή κριτική στην χαλαρή πολιτική των επιτοκίων που εφαρμόζει».
Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα πέρασε στην αντεπίθεση κατηγορώντας τον γερμανό υπουργό Οικονομικών ότι «η εμμονή του για πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών είναι η βασική αιτία για αυτό».
Όπως σχολιάζει ο W. Munchau, «η πολιτική της ΕΚΤ και η γερμανική κουλτούρα λιτότητας δηλητηριάζουν την οικονομία της ευρωζώνης.
Είναι γεγονός ότι το πλεόνασμα προκαλεί χαμηλά επιτόκια (όπως ισχυρίζεται η ΕΚΤ) όμως και τα χαμηλά επιτόκια έχουν αυξήσει το γερμανικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μέσω της υποτίμησης του ευρώ κατά το παρελθόν.
Φθηνότερο ευρώ καθιστά τις γερμανικές υπηρεσίες και προϊόντα πιο ανταγωνιστικά εκτός ευρωζώνης».
Το Βερολίνο όμως βλέπει το πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών ως μια ισχυρή ένδειξη της ανώτερης ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας.
Μια άποψη που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «αναλφάβητη» από τους οικονομολόγους ή ακόμη χειρότερα, θέση που προσπαθεί σκόπιμα να κρύψει το πραγματικό ζήτημα.
Αν η Γερμανία για παράδειγμα, είχε το δικό της νόμισμα και μια κυμαινόμενη συναλλαγματική ισοτιμία, η ανισορροπία του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών θα είχε εξαφανιστεί.
Ακόμη και στην περίπτωση μιας νομισματικής ένωσης, μια σημαντική ανισορροπία δεν θα είχε σημασία αν η Ένωση ήταν πολιτικά ολοκληρωμένη και είχε μια κοινή δημοσιονομική πολιτική.
Όμως αυτού του τύπου οι ανισορροπίες στην υπάρχουσα Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργεί πρόβλημα.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Γερμανία απορρίπτει αυτούς τους μηχανισμούς αναδιανομής με αποτέλεσμα, να μεγιστοποιεί το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών της γεγονός που αντιμετωπίζεται από το Βερολίνο ως επίτευγμα.
Όπως αναφέρει ο αρθρογράφος, η πολιτική αυτή της Γερμανίας σε μακροπρόθεσμο χρόνο, δεν θα είναι τελικά προς όφελος της και σε αυτό αναγνωρίζει το δίκιο του Schaeuble που λέει ότι «με την πολιτική της αυτή η ΕΚΤ οδηγεί τους γερμανούς ψηφοφόρους στο ακροδεξιό, αντί- ευρωπαϊκό κόμμα AfD».
Εάν η Γερμανία αποχωρήσει από το ευρώ, θα ωφεληθεί από τις καλύτερες συναλλαγματικές ισοτιμίες και τα υψηλότερα επιτόκια.
Και μπορεί ο Draghi και ο Schaeuble να έχουν εξίσου δίκιο στις θέσεις τους, αυτό που αποδεικνύεται περίτρανα είναι ότι «τελικά η Γερμανία είναι λιγότερο έτοιμη από την Ελλάδα, για να είναι μέλος σε μια πραγματική νομισματική Ένωση» υπογραμμίζει ο Munchau.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών