γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
Η χώρα καλείται να κάνει την ιστορική υπέρβαση - Δεν χωρούν άλλες μάχες - Αυτά που μας ενώνουν, είναι πιο πολλά και κυρίως πιο… ιερά από αυτά που μας χωρίζουν
Η χώρα, μετά από μια 5ετία ψεύτικων διλημμάτων, στρεβλών αφηγημάτων και «εμπορίου» πόνου και δυστυχίας, λάτρεψε το τέρας του λαϊκισμού και το θέριεψε. Οι «έμποροι» του πόνου και της δυστυχίας του κόσμου, επί μια 5ετία ασέλγησαν στην ψυχή των Ελλήνων, καλλιεργώντας ψευδείς δοξασίες για τα αίτια της κρίσης, στηλιτεύοντας τα μνημόνια ως αποκλειστική αιτία του κακού.
Μέσα στο τελευταία 6μηνο και ειδικά το τελευταίο διάστημα, ο χρόνος αυτής της 5ετίας… συμπυκνώθηκε, η… αλήθεια αποκαλύφθηκε, η κοινωνία και η πολιτική τάξη, οδηγήθηκε σε αναγκαστική – νομοτελειακή μετάλλαξη και επιστροφή στην πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα, που δεν την αγνοούσε μόνο την τελευταία 5ετία, αλλά όλες τις τελευταίες 10ετίες από το ’80 και μετά, όπου η νιρβάνα της μεταπολίτευσης και το κράτος – κονσομασιόν «νέκρωσε» και αλλοίωσε την κρίση, τα μυαλά, τα αντανακλαστικά. Το σοκ της κοινωνίας, όλων μας, είναι μεγάλο. Εκκωφαντικό.
Πρωτοφανές.
Μέσα στα συντρίμμια, θα πρέπει τώρα να προσέξουμε να μην χάσουμε τα πάντα, θα πρέπει να αποτρέψουμε την περαιτέρω καταστροφή, απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Παρά την καταστροφή και τις απώλειες, η Ελλάδα συνεχίζει να υπάρχει, η… γη είναι εδώ, τα εδάφη είναι εδώ, η κοινωνία – έστω και με μεγάλες απώλειες και με… αιμορραγία στο εξωτερικό – είναι εδώ.
Τώρα, δεν είναι καιρός για άλλες «μάχες» του τίποτα, η χώρα πρέπει να τραβήξει μπροστά, με εθνική συνεννόηση και συνεργασία. Η χώρα πέρασε ένα πρωτοφανές μαρτύριο το τελευταίο εξάμηνο, που κόστισε πολλά δισ. ευρώ, σκότωσε την ψυχολογία της κοινωνίας, κατέστρεψε περαιτέρω την πληγωμένη οικονομία.
Τούτη η ώρα δεν ενδείκνυται για άμεσο απολογισμό ή καταλογισμό ευθυνών, αλλά είναι ώρα εθνικής συνεννόησης, σύμπλευσης, σύνθεσης και συνεργασίας.
Μέσα σε μια κατεστραμμένη οικονομία, με τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, δεν είναι καιρός για άλλες κωλυσιεργίες. Απλώς δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Είναι μια ευκαιρία να ενωθούν όλες οι ευρωπαϊκές - πολιτικές - δυνάμεις και να ανασυγκροτήσουν τη χώρα. Ο λαός θα ακολουθήσει.
Όσοι καταλαβαίνουν τι απετράπη με τη συμφωνία όσοι καταλαβαίνουν σήμερα, 20 Ιουλίου 2015 τι μπορεί να γινόταν στη χώρα, νιώθουν ακριβώς το «πνεύμα» όσων γράφουμε.
Μακριά από πλαστά διλήμματα του παρελθόντος, μακριά από πολιτικές ή ιδεολογικές φράξιες που ταλαιπώρησαν και περιχαράκωσαν τον τόπο επί δεκαετίες, τώρα, ήρθε η στιγμή και η συγκυρία που… επιτακτικά φωνάζει το… «μαζί»!
Δεν έχει πλέον κανένα νόημα να συντηρούνται πολιτικά «κάστρα» και ιδεολογήματα του παρελθόντος.
Η χώρα και οι επόμενες γενιές είναι πιο πάνω από κόμματα όλων των αποχρώσεων, πιο πάνω από τις καριέρες ελπιδοφόρων ή όχι πολιτικών.
Τώρα είναι ώρα της εθνικής συνεννόησης, της κατανόησης, της προσφοράς, της συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα.
Οι… εχθροί και οι μπαμπούλες που κρατούσαν δέσμια την κοινωνία σε πολιτικές ομάδες και κόμματα δεν υπάρχουν πια. Προέχει η διάσωση της χώρας, η ανάταση της οικονομίας, η δημιουργία, η ανάπτυξη, η έλκυση επενδύσεων, η φυγή προς τα εμπρός.
Αυτά, δεν είναι αόριστες… ευχές και έννοιες άνευ ουσιαστικής ή πρακτικής σημασίας.
Είναι έννοιες που «φωνάζουν», απαιτούν, επιτέλους η Ελλάδα να γίνει ένα ευρωπαϊκό κράτος θεσμών και νόμων, ένα κράτος αξιοκρατίας και διαφάνειας, όπου δεν θα έχει ανάγκη από πολιτικούς «πατερούληδες» και προστάτες πάσης φύσεως.
Κράτος αξιοκρατίας, θεσμών και διαφάνειας τώρα
Το μνημόνιο 3, μπορεί να έχει στηλιτευτεί ως το απόλυτο κακό – και στο οικονομικό σκέλος να φαντάζει ανεφάρμοστο – όμως κρατάει τη χώρα στην Ευρώπη, εξασφαλίζοντας και την τεχνική συνδρομή των ευρωπαίων, που γνωρίζουν από δομές, γνωρίζουν από δημιουργία κρατών αξιοκρατίας και θεσμών.
Ασχέτως αν έχει στηλιτευτεί τα μέγιστα από την εγχώρια λαϊκοκουλτούρα, συνεπικουρούμενη από τα συνδικαλιστικά φέουδα που χάνουν προνόμια, το νέο μνημόνιο, έχει σημαντικές – ρηξικέλευθες – αλλαγές.
Πέραν του οικονομικού… σκέλους, που ασφαλώς είναι λίαν σημαντικό, στο 3ο μνημόνιο υπάρχουν σημαντικές «απαιτήσεις» και προϋποθέσεις για δομικές αλλαγές στο δημόσιο, στη λειτουργία του κράτους, στη δημόσια διοίκηση.
Άλλωστε, πρόκειται για αλλαγές που πρώτοι εμείς θα έπρεπε να είχαμε κάνει, χωρίς να μας ζητηθεί από τους εταίρους – «εκβιαστές», χωρίς να μπουν σε πακέτο προαπαιτούμενων, χωρίς να γίνονται υπό το κράτος διεθνούς πίεσης!
Θεσμοθετείται η αποπολιτικοποίηση της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, η αξιολόγηση στο δημόσιο, καθιερώνεται το ενιαίο μισθολόγιο από 1η Ιανουαρίου 2016, υπάρχουν απαιτήσεις ανασυγκρότησης της δικαιοσύνης και πλήθος άλλων απαραίτητων αλλαγών.
Η Ελλάδα λοιπόν, έχοντας «ξύσει» πάτο ξανά, δεν έχει άλλα περιθώρια καθυστερήσεων, μαχών για το τίποτα, δοξασιών του πουθενά και του καθόλου.
Η Ελλάδα είναι… καταδικασμένη από την ιστορία και τη συγκυρία, να «τρέξει» μπροστά και μάλιστα ταχύτατα, ώστε να καλύψει το χαμένο έδαφος.
Η κοινωνία, αν και κατάκοπη και εύλογα εν πολλοίς απηυδισμένη, είναι ωριμότερη από ποτέ για να «επιβάλει» και να εφαρμόσει τις αλλαγές.
Επίσης, το πολιτικό σύστημα, μετά απ’ όλα όσα βιώσαμε και βιώνουμε, νομοτελειακά είναι υποχρεωμένο να ακολουθήσει τις «επιταγές» της κοινωνίας και να τραβήξει τη χώρα μπροστά.
Η Ελλάδα, έχει ανάγκη από ένα… κόμμα πλέον. Μακριά από αφηγήματα διχασμού του πρόσφατου ή απώτερου παρελθόντος, το νέο «κόμμα» που επιβάλλεται να κυριαρχήσει είναι αυτό της συνεννόησης, της συνεργασίας, της σύμπλευσης, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της διαφάνειας, των μεταρρυθμίσεων και των ωφέλιμων αλλαγών.
Η Ελλάδα, παρά τη δυσμενή συγκυρία, θα πρέπει να πιστέψει ότι μπορεί… πολύ υψηλότερα.
Λίγο ψηλότερα – Λίγο ακόμα
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
Τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
τα μάρμαρα να λάμπουν, να λάμπουν στον ήλιο
κι η θάλασσα να κυματίζει
Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε
Λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα
Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε
Λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα
Γιώργος Σεφέρης
www.bankingnews.gr
Μέσα στο τελευταία 6μηνο και ειδικά το τελευταίο διάστημα, ο χρόνος αυτής της 5ετίας… συμπυκνώθηκε, η… αλήθεια αποκαλύφθηκε, η κοινωνία και η πολιτική τάξη, οδηγήθηκε σε αναγκαστική – νομοτελειακή μετάλλαξη και επιστροφή στην πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα, που δεν την αγνοούσε μόνο την τελευταία 5ετία, αλλά όλες τις τελευταίες 10ετίες από το ’80 και μετά, όπου η νιρβάνα της μεταπολίτευσης και το κράτος – κονσομασιόν «νέκρωσε» και αλλοίωσε την κρίση, τα μυαλά, τα αντανακλαστικά. Το σοκ της κοινωνίας, όλων μας, είναι μεγάλο. Εκκωφαντικό.
Πρωτοφανές.
Μέσα στα συντρίμμια, θα πρέπει τώρα να προσέξουμε να μην χάσουμε τα πάντα, θα πρέπει να αποτρέψουμε την περαιτέρω καταστροφή, απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Παρά την καταστροφή και τις απώλειες, η Ελλάδα συνεχίζει να υπάρχει, η… γη είναι εδώ, τα εδάφη είναι εδώ, η κοινωνία – έστω και με μεγάλες απώλειες και με… αιμορραγία στο εξωτερικό – είναι εδώ.
Τώρα, δεν είναι καιρός για άλλες «μάχες» του τίποτα, η χώρα πρέπει να τραβήξει μπροστά, με εθνική συνεννόηση και συνεργασία. Η χώρα πέρασε ένα πρωτοφανές μαρτύριο το τελευταίο εξάμηνο, που κόστισε πολλά δισ. ευρώ, σκότωσε την ψυχολογία της κοινωνίας, κατέστρεψε περαιτέρω την πληγωμένη οικονομία.
Τούτη η ώρα δεν ενδείκνυται για άμεσο απολογισμό ή καταλογισμό ευθυνών, αλλά είναι ώρα εθνικής συνεννόησης, σύμπλευσης, σύνθεσης και συνεργασίας.
Μέσα σε μια κατεστραμμένη οικονομία, με τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, δεν είναι καιρός για άλλες κωλυσιεργίες. Απλώς δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Είναι μια ευκαιρία να ενωθούν όλες οι ευρωπαϊκές - πολιτικές - δυνάμεις και να ανασυγκροτήσουν τη χώρα. Ο λαός θα ακολουθήσει.
Όσοι καταλαβαίνουν τι απετράπη με τη συμφωνία όσοι καταλαβαίνουν σήμερα, 20 Ιουλίου 2015 τι μπορεί να γινόταν στη χώρα, νιώθουν ακριβώς το «πνεύμα» όσων γράφουμε.
Μακριά από πλαστά διλήμματα του παρελθόντος, μακριά από πολιτικές ή ιδεολογικές φράξιες που ταλαιπώρησαν και περιχαράκωσαν τον τόπο επί δεκαετίες, τώρα, ήρθε η στιγμή και η συγκυρία που… επιτακτικά φωνάζει το… «μαζί»!
Δεν έχει πλέον κανένα νόημα να συντηρούνται πολιτικά «κάστρα» και ιδεολογήματα του παρελθόντος.
Η χώρα και οι επόμενες γενιές είναι πιο πάνω από κόμματα όλων των αποχρώσεων, πιο πάνω από τις καριέρες ελπιδοφόρων ή όχι πολιτικών.
Τώρα είναι ώρα της εθνικής συνεννόησης, της κατανόησης, της προσφοράς, της συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα.
Οι… εχθροί και οι μπαμπούλες που κρατούσαν δέσμια την κοινωνία σε πολιτικές ομάδες και κόμματα δεν υπάρχουν πια. Προέχει η διάσωση της χώρας, η ανάταση της οικονομίας, η δημιουργία, η ανάπτυξη, η έλκυση επενδύσεων, η φυγή προς τα εμπρός.
Αυτά, δεν είναι αόριστες… ευχές και έννοιες άνευ ουσιαστικής ή πρακτικής σημασίας.
Είναι έννοιες που «φωνάζουν», απαιτούν, επιτέλους η Ελλάδα να γίνει ένα ευρωπαϊκό κράτος θεσμών και νόμων, ένα κράτος αξιοκρατίας και διαφάνειας, όπου δεν θα έχει ανάγκη από πολιτικούς «πατερούληδες» και προστάτες πάσης φύσεως.
Κράτος αξιοκρατίας, θεσμών και διαφάνειας τώρα
Το μνημόνιο 3, μπορεί να έχει στηλιτευτεί ως το απόλυτο κακό – και στο οικονομικό σκέλος να φαντάζει ανεφάρμοστο – όμως κρατάει τη χώρα στην Ευρώπη, εξασφαλίζοντας και την τεχνική συνδρομή των ευρωπαίων, που γνωρίζουν από δομές, γνωρίζουν από δημιουργία κρατών αξιοκρατίας και θεσμών.
Ασχέτως αν έχει στηλιτευτεί τα μέγιστα από την εγχώρια λαϊκοκουλτούρα, συνεπικουρούμενη από τα συνδικαλιστικά φέουδα που χάνουν προνόμια, το νέο μνημόνιο, έχει σημαντικές – ρηξικέλευθες – αλλαγές.
Πέραν του οικονομικού… σκέλους, που ασφαλώς είναι λίαν σημαντικό, στο 3ο μνημόνιο υπάρχουν σημαντικές «απαιτήσεις» και προϋποθέσεις για δομικές αλλαγές στο δημόσιο, στη λειτουργία του κράτους, στη δημόσια διοίκηση.
Άλλωστε, πρόκειται για αλλαγές που πρώτοι εμείς θα έπρεπε να είχαμε κάνει, χωρίς να μας ζητηθεί από τους εταίρους – «εκβιαστές», χωρίς να μπουν σε πακέτο προαπαιτούμενων, χωρίς να γίνονται υπό το κράτος διεθνούς πίεσης!
Θεσμοθετείται η αποπολιτικοποίηση της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, η αξιολόγηση στο δημόσιο, καθιερώνεται το ενιαίο μισθολόγιο από 1η Ιανουαρίου 2016, υπάρχουν απαιτήσεις ανασυγκρότησης της δικαιοσύνης και πλήθος άλλων απαραίτητων αλλαγών.
Η Ελλάδα λοιπόν, έχοντας «ξύσει» πάτο ξανά, δεν έχει άλλα περιθώρια καθυστερήσεων, μαχών για το τίποτα, δοξασιών του πουθενά και του καθόλου.
Η Ελλάδα είναι… καταδικασμένη από την ιστορία και τη συγκυρία, να «τρέξει» μπροστά και μάλιστα ταχύτατα, ώστε να καλύψει το χαμένο έδαφος.
Η κοινωνία, αν και κατάκοπη και εύλογα εν πολλοίς απηυδισμένη, είναι ωριμότερη από ποτέ για να «επιβάλει» και να εφαρμόσει τις αλλαγές.
Επίσης, το πολιτικό σύστημα, μετά απ’ όλα όσα βιώσαμε και βιώνουμε, νομοτελειακά είναι υποχρεωμένο να ακολουθήσει τις «επιταγές» της κοινωνίας και να τραβήξει τη χώρα μπροστά.
Η Ελλάδα, έχει ανάγκη από ένα… κόμμα πλέον. Μακριά από αφηγήματα διχασμού του πρόσφατου ή απώτερου παρελθόντος, το νέο «κόμμα» που επιβάλλεται να κυριαρχήσει είναι αυτό της συνεννόησης, της συνεργασίας, της σύμπλευσης, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της διαφάνειας, των μεταρρυθμίσεων και των ωφέλιμων αλλαγών.
Η Ελλάδα, παρά τη δυσμενή συγκυρία, θα πρέπει να πιστέψει ότι μπορεί… πολύ υψηλότερα.
Λίγο ψηλότερα – Λίγο ακόμα
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
Τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
τα μάρμαρα να λάμπουν, να λάμπουν στον ήλιο
κι η θάλασσα να κυματίζει
Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε
Λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα
Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε
Λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα
Γιώργος Σεφέρης
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών