Η ταχεία κατάρρευση της άμυνας του συριακού στρατού στο Χαλέπι έχει πυροδοτήσει προβλέψεις ότι η κυβέρνηση του Προέδρου Assad θα έχει την ίδια μοίρα με την αφγανική κυβέρνηση
Mε το χάος να επιστρέφει στη Συρία και με τις μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Ισραήλ, Ιράν, Τουρκία, κα.) να έχουν διαλέξει στρατόπεδο και να πολεμούν… μέσω αντιπροσώπων, το μεγάλο ερώτημα είναι προς ποια κατεύθυνση θα εξελιχθούν τα γεγονότα στη Συρία.
Η ταχεία κατάρρευση της άμυνας του συριακού στρατού στο Χαλέπι και η προέλαση των δυνάμεων της αντιπολίτευσης σε ένα ευρύ μέτωπο έχουν ήδη πυροδοτήσει προβλέψεις ότι η κυβέρνηση του Προέδρου Assad θα έχει την ίδια μοίρα με την αφγανική κυβέρνηση, η οποία ανετράπη τάχιστα από τους Ταλιμπάν από τη στιγμή που οι Αμερικανοί απέσυραν τα στρατεύματα τους.
Πολλές οι αναλογίες
Υπάρχουν πράγματι αναλογίες: όπως η εξαιρετικά χαμηλή μαχητική ικανότητα και η αδυναμία αντίστασης του στρατού της Συρίας, η οποία έχει ως αποτέλεσμα να «πέσει» στα χέρια των ανταρτών η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας.
Επιπλέον, υπάρχει δημόσια δυσαρέσκεια για την εξουσία του Assad, η οποία συνοδεύεται από διαφθορά, αυθαιρεσίες από την πλευρά των κυβερνητικών υπηρεσιών και των υπηρεσιών πληροφοριών στο πλαίσιο μιας δύσκολης οικονομικής κατάστασης.
Οι Σύμμαχοι είναι… απασχολημένοι
Επιπλέον, οι κύριοι σύμμαχοι του Σύρου προέδρου Bashar al Assad, που τον βοήθησαν να γυρίσει το ρεύμα του πολέμου προς όφελός του το 2015-2020 – όπως η Ρωσία, το Ιράν και οι φιλοϊρανικοί σχηματισμοί - έχουν πλέον στρέψει την προσοχή τους σε άλλα μέτωπα.
Η Ρωσία προς την Ουκρανία.
Το Ιράν, η Hezbollah και άλλες σιιτικές οργανώσεις επικεντρώνονται στην αντιπαράθεση με το Ισραήλ.
Και αν και ο πόλεμος στον Λίβανο έχει σταματήσει προς το παρόν – αν και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι μπορεί να αρχίσει ανά πάσα στιγμή - , ο πόλεμος στη Γάζα συνεχίζεται.
Η μεγάλη διαφορά με το Αφγανιστάν
Ωστόσο, υπάρχουν διαφορές μεταξύ της κατάστασης στη Συρία και των όσων συνέβησαν στο Αφγανιστάν το 2021.
Πρώτον, κανένας από τους σημαντικότερους περιφερειακούς παράγοντες μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ δεν ήταν έτοιμος να υποστηρίξει στρατιωτικά τη φιλοαμερικανική κυβέρνηση στην Καμπούλ στον αγώνα της κατά των Ταλιμπάν.
Στη Συρία, τουλάχιστον, το Ιράν και οι σύμμαχοί του (Hezbollah και άλλοι) μπορούν να επέμβουν στην κατάσταση για να σώσουν τον Assad, εάν η κατάσταση γίνει πολύ δύσκολη για αυτόν.
Παρά το γεγονός ότι σημαντικό μέρος των μονάδων τους έχει εκτραπεί στο «ισραηλινό μέτωπο», μπορούν να διαθέσουν δυνάμεις για να διατηρήσουν υπό έλεγχο την κατάσταση στη Συρία, που είναι στρατηγικά σημαντική για αυτούς (αν και θα χρειαστούν χρόνο για αυτό).
Ειδικά αν εμπλακούν άμεσα ο ιρανικός στρατός και οι μονάδες των Φρουρών της Επανάστασης (IRGC).
Αμερικανό-ισραηλινό σχέδιο
Αλλά και η Ρωσία έχει ήδη ξεκαθαρίσει ότι δεν θα εγκαταλείψει τη Συρία και η αεροπορική υποστήριξη από την πλευρά της θα συνεχιστεί (αν και, από μόνη της, η αεροπορία δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη νίκη χωρίς δράση στο έδαφος).
Παρεμπιπτόντως, κανένας από τους περιφερειακούς παίκτες δεν υποστήριξε τους μαχητές που κατέλαβαν το Χαλέπι.
Ακόμη και η Τουρκία, η οποία πολλοί πιστεύουν ότι βρίσκεται πίσω από την επίθεση που ξέσπασε από την Idlib, έχει δηλώσει επίσημα τη «δέσμευσή της για την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας» και αντιτάχθηκε στη «δημιουργία ενός τρομοκρατικού κράτους» στο κατώφλι της.
Την ίδια στιγμή, το Ιράκ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος υποστήριξαν τον Assad.
Το Ιράν και η Δαμασκός υποστηρίζουν ότι η τρέχουσα στρατιωτική σύγκρουση είναι «ένα αμερικανο-ισραηλινό σχέδιο για την αποσταθεροποίηση της περιοχής».
Διασπασμένο το μέτωπο
Η δεύτερη πολύ σημαντική διαφορά είναι ότι στο Αφγανιστάν οι Ταλιμπάν ήταν η κύρια και, στην πραγματικότητα, η μόνη πραγματική δύναμη που εναντιώθηκε στην κυβέρνηση στην Καμπούλ (η προσπάθεια του ISIS να αποκτήσει δύναμη αντιμετωπίστηκε από τους Ταλιμπάν).
Ενώ στη Συρία δεν υπάρχει ενότητα μεταξύ των αντιπάλων του Assad.
Η κύρια δύναμη κρούσης των μαχητών που κατέλαβαν το Χαλέπι είναι η Hay’at Tahrir al-Sham.
Μια οργάνωση που αναπτύχθηκε από το συριακό παρακλάδι της Al Qaeda.
Ο ηγέτης της, Abu Muhammad al-Julani, ωστόσο, προσπαθεί να απεικονίσει τον εαυτό του ως «σεβάσμιο αντιπολιτευόμενο» που «νοιάζεται για τον λαό».
Αυτό όμως δεν εμπνέει εμπιστοσύνη στον έξω κόσμο.
Η Hay’at Tahrir al-Sham θεωρείται επίσημα τρομοκρατική οργάνωση τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στη Ρωσία.
Ακόμη και η Τουρκία την χαρακτήρισε τρομοκρατική οργάνωση.
Αν και ο al-Julani, του οποίου η βάση βρίσκεται στο Idlib, έχει εκτεταμένες διασυνδέσεις με τους Τούρκους (αλλιώς απλά δεν θα είχε επιζήσει).
Οι Τούρκοι ελέγχουν σχηματισμούς
Αλλά αυτές οι διασυνδέσεις δεν θυμίζουν τόσο τη σχέση μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και του «LDNR» (που ελέγχονταν πλήρως από το Κρεμλίνο), αλλά μάλλον τη σχέση μεταξύ Ρωσίας και Αμπχαζίας.
Η Αμπχαζία εξαρτάται πλήρως από τη Μόσχα, αλλά αυτή η εξάρτηση δεν είναι τόσο άμεση, όπως έδειξαν τα πρόσφατα γεγονότα με την ανατροπή του προέδρου, ο οποίος ήθελε να δώσει στις ρωσικές επιχειρήσεις πρόσβαση στη «Δημοκρατία».
Οι Τούρκοι στη Συρία έχουν σχηματισμούς πλήρως υπό τον έλεγχό τους, αλλά είναι κατώτεροι σε δύναμη από τη Hay’at Tahrir al-Sham.
Αυτός είναι πιθανώς ο λόγος που η Τουρκία εκφράζει μια μάλλον επιφυλακτική θέση σχετικά με την επίθεση των μαχητών στο Χαλέπι.
Αν και, πιθανότατα, συμφωνήθηκε με την Άγκυρα (και, ίσως, πραγματοποιείται με την άμεση υποστήριξή της).
Διαπραγματευτική ισχύ Erdogan
Ο Erdogan ενισχύει έτσι τη διαπραγματευτική του θέση με τον Assad, το Ιράν και τη Ρωσία, αλλά και στο μέλλον με τον Trump .
Όμως είναι απίθανο οι Τούρκοι να θέλουν να ενισχύσουν τόσο πολύ τον φιλόδοξο και δύσκολα ελεγχόμενο al-Julani.
Οι Κούρδοι της Συρίας είναι ακόμη λιγότερο ευχαριστημένοι με τις επιτυχίες των κληρονόμων της Al Qaeda.
Με την υποστήριξη των Αμερικανών, ελέγχουν εδώ και καιρό μέρος των βόρειων και βορειοανατολικών επαρχιών της Συρίας και απέχουν πολύ από το να έχουν φιλικές σχέσεις με τον Assad.
Αλλά ισλαμιστές όπως η Hay’at Tahrir al-Sham είναι ακόμη χειρότεροι γι' αυτούς.
Ο ρόλος των Κούρδων
Και η κύρια απειλή για τους Κούρδους της Συρίας είναι η Τουρκία, η οποία δεν έκρυψε ποτέ ότι είναι εξαιρετικά δυσαρεστημένη με τη δημιουργία ενός de facto κουρδικού κράτους στα σύνορά της.
Και μόνο η προστασία των Αμερικανών ήταν που εμπόδισε την Άγκυρα να ξεκινήσει μια μεγάλης κλίμακας επιχείρηση κατά των Κούρδων.
Ωστόσο, δεν είναι βέβαιο ότι αυτή η «προστασία» θα συνεχιστεί υπό τον Trump, για τον οποίο οι σχέσεις με την Τουρκία μπορεί να γίνουν πιο σημαντικές από τη μοίρα των Κούρδων. Σε αυτή τη βάση, θεωρητικά, είναι δυνατή μια συμμαχία μεταξύ των Κούρδων και του Assad, η οποία θα μπορούσε να ενισχύσει σημαντικά τον δεύτερο.
Οι Κούρδοι (σε αντίθεση με τον Assad) έχουν ένα ισχυρό, έτοιμο για μάχη και με κίνητρα πεζικό.
Την ίδια στιγμή, οι Κούρδοι έχουν καλές σχέσεις με τη Μόσχα από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, όταν η ΕΣΣΔ υποστήριζε το κουρδικό κίνημα.
Αλλά για αυτό είναι απαραίτητο ο Assad, με τη βοήθεια του στρατού του, να μπορέσει κάποια στιγμή να σταθεροποιήσει την κατάσταση και να αποτρέψει το «αφγανικό σενάριο» με μια ταχεία κατάρρευση του μετώπου.
Διαφορετικά, είναι απίθανο κάποιος να έχει χρόνο να τον βοηθήσει - ούτε οι Κούρδοι, ούτε η Ρωσία, ούτε το Ιράν.
Το παράδειγμα της 25ης Μεραρχίας Ειδικών Δυνάμεων
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της 25ης Μεραρχίας Ειδικών Δυνάμεων του κυβερνητικού στρατού της Συρίας, ο οποίος εκπαιδεύεται από τους Ρώσους.
Είναι η μοναδική στρατιωτική δύναμη που δεν κατάφεραν να περάσουν οι αντάρτες και οι τζιχανιστές.
Και είναι η μόνη δύναμη που εξακολουθεί να διατηρεί τον οικισμό Σαρακίμπ, στα περίχωρα του Χαλεπίου...
www.bankingnews.gr
Η ταχεία κατάρρευση της άμυνας του συριακού στρατού στο Χαλέπι και η προέλαση των δυνάμεων της αντιπολίτευσης σε ένα ευρύ μέτωπο έχουν ήδη πυροδοτήσει προβλέψεις ότι η κυβέρνηση του Προέδρου Assad θα έχει την ίδια μοίρα με την αφγανική κυβέρνηση, η οποία ανετράπη τάχιστα από τους Ταλιμπάν από τη στιγμή που οι Αμερικανοί απέσυραν τα στρατεύματα τους.
Πολλές οι αναλογίες
Υπάρχουν πράγματι αναλογίες: όπως η εξαιρετικά χαμηλή μαχητική ικανότητα και η αδυναμία αντίστασης του στρατού της Συρίας, η οποία έχει ως αποτέλεσμα να «πέσει» στα χέρια των ανταρτών η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας.
Επιπλέον, υπάρχει δημόσια δυσαρέσκεια για την εξουσία του Assad, η οποία συνοδεύεται από διαφθορά, αυθαιρεσίες από την πλευρά των κυβερνητικών υπηρεσιών και των υπηρεσιών πληροφοριών στο πλαίσιο μιας δύσκολης οικονομικής κατάστασης.
Οι Σύμμαχοι είναι… απασχολημένοι
Επιπλέον, οι κύριοι σύμμαχοι του Σύρου προέδρου Bashar al Assad, που τον βοήθησαν να γυρίσει το ρεύμα του πολέμου προς όφελός του το 2015-2020 – όπως η Ρωσία, το Ιράν και οι φιλοϊρανικοί σχηματισμοί - έχουν πλέον στρέψει την προσοχή τους σε άλλα μέτωπα.
Η Ρωσία προς την Ουκρανία.
Το Ιράν, η Hezbollah και άλλες σιιτικές οργανώσεις επικεντρώνονται στην αντιπαράθεση με το Ισραήλ.
Και αν και ο πόλεμος στον Λίβανο έχει σταματήσει προς το παρόν – αν και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι μπορεί να αρχίσει ανά πάσα στιγμή - , ο πόλεμος στη Γάζα συνεχίζεται.
Η μεγάλη διαφορά με το Αφγανιστάν
Ωστόσο, υπάρχουν διαφορές μεταξύ της κατάστασης στη Συρία και των όσων συνέβησαν στο Αφγανιστάν το 2021.
Πρώτον, κανένας από τους σημαντικότερους περιφερειακούς παράγοντες μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ δεν ήταν έτοιμος να υποστηρίξει στρατιωτικά τη φιλοαμερικανική κυβέρνηση στην Καμπούλ στον αγώνα της κατά των Ταλιμπάν.
Στη Συρία, τουλάχιστον, το Ιράν και οι σύμμαχοί του (Hezbollah και άλλοι) μπορούν να επέμβουν στην κατάσταση για να σώσουν τον Assad, εάν η κατάσταση γίνει πολύ δύσκολη για αυτόν.
Παρά το γεγονός ότι σημαντικό μέρος των μονάδων τους έχει εκτραπεί στο «ισραηλινό μέτωπο», μπορούν να διαθέσουν δυνάμεις για να διατηρήσουν υπό έλεγχο την κατάσταση στη Συρία, που είναι στρατηγικά σημαντική για αυτούς (αν και θα χρειαστούν χρόνο για αυτό).
Ειδικά αν εμπλακούν άμεσα ο ιρανικός στρατός και οι μονάδες των Φρουρών της Επανάστασης (IRGC).
Αμερικανό-ισραηλινό σχέδιο
Αλλά και η Ρωσία έχει ήδη ξεκαθαρίσει ότι δεν θα εγκαταλείψει τη Συρία και η αεροπορική υποστήριξη από την πλευρά της θα συνεχιστεί (αν και, από μόνη της, η αεροπορία δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη νίκη χωρίς δράση στο έδαφος).
Παρεμπιπτόντως, κανένας από τους περιφερειακούς παίκτες δεν υποστήριξε τους μαχητές που κατέλαβαν το Χαλέπι.
Ακόμη και η Τουρκία, η οποία πολλοί πιστεύουν ότι βρίσκεται πίσω από την επίθεση που ξέσπασε από την Idlib, έχει δηλώσει επίσημα τη «δέσμευσή της για την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας» και αντιτάχθηκε στη «δημιουργία ενός τρομοκρατικού κράτους» στο κατώφλι της.
Την ίδια στιγμή, το Ιράκ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος υποστήριξαν τον Assad.
Το Ιράν και η Δαμασκός υποστηρίζουν ότι η τρέχουσα στρατιωτική σύγκρουση είναι «ένα αμερικανο-ισραηλινό σχέδιο για την αποσταθεροποίηση της περιοχής».
Διασπασμένο το μέτωπο
Η δεύτερη πολύ σημαντική διαφορά είναι ότι στο Αφγανιστάν οι Ταλιμπάν ήταν η κύρια και, στην πραγματικότητα, η μόνη πραγματική δύναμη που εναντιώθηκε στην κυβέρνηση στην Καμπούλ (η προσπάθεια του ISIS να αποκτήσει δύναμη αντιμετωπίστηκε από τους Ταλιμπάν).
Ενώ στη Συρία δεν υπάρχει ενότητα μεταξύ των αντιπάλων του Assad.
Η κύρια δύναμη κρούσης των μαχητών που κατέλαβαν το Χαλέπι είναι η Hay’at Tahrir al-Sham.
Μια οργάνωση που αναπτύχθηκε από το συριακό παρακλάδι της Al Qaeda.
Ο ηγέτης της, Abu Muhammad al-Julani, ωστόσο, προσπαθεί να απεικονίσει τον εαυτό του ως «σεβάσμιο αντιπολιτευόμενο» που «νοιάζεται για τον λαό».
Αυτό όμως δεν εμπνέει εμπιστοσύνη στον έξω κόσμο.
Η Hay’at Tahrir al-Sham θεωρείται επίσημα τρομοκρατική οργάνωση τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στη Ρωσία.
Ακόμη και η Τουρκία την χαρακτήρισε τρομοκρατική οργάνωση.
Αν και ο al-Julani, του οποίου η βάση βρίσκεται στο Idlib, έχει εκτεταμένες διασυνδέσεις με τους Τούρκους (αλλιώς απλά δεν θα είχε επιζήσει).
Οι Τούρκοι ελέγχουν σχηματισμούς
Αλλά αυτές οι διασυνδέσεις δεν θυμίζουν τόσο τη σχέση μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και του «LDNR» (που ελέγχονταν πλήρως από το Κρεμλίνο), αλλά μάλλον τη σχέση μεταξύ Ρωσίας και Αμπχαζίας.
Η Αμπχαζία εξαρτάται πλήρως από τη Μόσχα, αλλά αυτή η εξάρτηση δεν είναι τόσο άμεση, όπως έδειξαν τα πρόσφατα γεγονότα με την ανατροπή του προέδρου, ο οποίος ήθελε να δώσει στις ρωσικές επιχειρήσεις πρόσβαση στη «Δημοκρατία».
Οι Τούρκοι στη Συρία έχουν σχηματισμούς πλήρως υπό τον έλεγχό τους, αλλά είναι κατώτεροι σε δύναμη από τη Hay’at Tahrir al-Sham.
Αυτός είναι πιθανώς ο λόγος που η Τουρκία εκφράζει μια μάλλον επιφυλακτική θέση σχετικά με την επίθεση των μαχητών στο Χαλέπι.
Αν και, πιθανότατα, συμφωνήθηκε με την Άγκυρα (και, ίσως, πραγματοποιείται με την άμεση υποστήριξή της).
Διαπραγματευτική ισχύ Erdogan
Ο Erdogan ενισχύει έτσι τη διαπραγματευτική του θέση με τον Assad, το Ιράν και τη Ρωσία, αλλά και στο μέλλον με τον Trump .
Όμως είναι απίθανο οι Τούρκοι να θέλουν να ενισχύσουν τόσο πολύ τον φιλόδοξο και δύσκολα ελεγχόμενο al-Julani.
Οι Κούρδοι της Συρίας είναι ακόμη λιγότερο ευχαριστημένοι με τις επιτυχίες των κληρονόμων της Al Qaeda.
Με την υποστήριξη των Αμερικανών, ελέγχουν εδώ και καιρό μέρος των βόρειων και βορειοανατολικών επαρχιών της Συρίας και απέχουν πολύ από το να έχουν φιλικές σχέσεις με τον Assad.
Αλλά ισλαμιστές όπως η Hay’at Tahrir al-Sham είναι ακόμη χειρότεροι γι' αυτούς.
Ο ρόλος των Κούρδων
Και η κύρια απειλή για τους Κούρδους της Συρίας είναι η Τουρκία, η οποία δεν έκρυψε ποτέ ότι είναι εξαιρετικά δυσαρεστημένη με τη δημιουργία ενός de facto κουρδικού κράτους στα σύνορά της.
Και μόνο η προστασία των Αμερικανών ήταν που εμπόδισε την Άγκυρα να ξεκινήσει μια μεγάλης κλίμακας επιχείρηση κατά των Κούρδων.
Ωστόσο, δεν είναι βέβαιο ότι αυτή η «προστασία» θα συνεχιστεί υπό τον Trump, για τον οποίο οι σχέσεις με την Τουρκία μπορεί να γίνουν πιο σημαντικές από τη μοίρα των Κούρδων. Σε αυτή τη βάση, θεωρητικά, είναι δυνατή μια συμμαχία μεταξύ των Κούρδων και του Assad, η οποία θα μπορούσε να ενισχύσει σημαντικά τον δεύτερο.
Οι Κούρδοι (σε αντίθεση με τον Assad) έχουν ένα ισχυρό, έτοιμο για μάχη και με κίνητρα πεζικό.
Την ίδια στιγμή, οι Κούρδοι έχουν καλές σχέσεις με τη Μόσχα από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, όταν η ΕΣΣΔ υποστήριζε το κουρδικό κίνημα.
Αλλά για αυτό είναι απαραίτητο ο Assad, με τη βοήθεια του στρατού του, να μπορέσει κάποια στιγμή να σταθεροποιήσει την κατάσταση και να αποτρέψει το «αφγανικό σενάριο» με μια ταχεία κατάρρευση του μετώπου.
Διαφορετικά, είναι απίθανο κάποιος να έχει χρόνο να τον βοηθήσει - ούτε οι Κούρδοι, ούτε η Ρωσία, ούτε το Ιράν.
Το παράδειγμα της 25ης Μεραρχίας Ειδικών Δυνάμεων
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της 25ης Μεραρχίας Ειδικών Δυνάμεων του κυβερνητικού στρατού της Συρίας, ο οποίος εκπαιδεύεται από τους Ρώσους.
Είναι η μοναδική στρατιωτική δύναμη που δεν κατάφεραν να περάσουν οι αντάρτες και οι τζιχανιστές.
Και είναι η μόνη δύναμη που εξακολουθεί να διατηρεί τον οικισμό Σαρακίμπ, στα περίχωρα του Χαλεπίου...
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών