Οι αριστερές και φιλελεύθερες ελίτ έχουν βάλει στοίχημα να μετατρέψουν την Ευρώπη σε ιδεολογικό «φρούριο» στο μονοπάτι της «δεξιάς πορείας» και έχουν αρχίσει ευρεία αντιπαράθεση με τον Trump
Η διακοπή της χρηματοδότησης από τον Donald Trump για το «Radio Liberty» και τη «Φωνή της Αμερικής» είχε περίπου την ίδια επίδραση στους φιλοδυτικούς κύκλους στο μη δυτικό μέρος του κόσμου όπως είχε στους ιδεολόγους κομμουνιστές η πτώση της κόκκινης σημαίας της ΕΣΣΔ πάνω από το Κρεμλίνο τον Δεκέμβριο του 1991.
Στην Ουκρανία και στη ρωσική αντιπολίτευση, η γενική αίσθηση είναι ότι με το κλείσιμο του «Radio Liberty» και της «Φωνής της Αμερικής», «ο Trump πρόδωσε τη Δημοκρατία», ότι «ο Trump έκανε αυτό που ονειρευόταν η KGB και η ΕΣΣΔ», ότι «ο Trump είναι εχθρός της ελευθερίας και σύμμαχος όλων των αυταρχικών φωνών στον κόσμο», ότι «οι ΗΠΑ αποκηρύσσουν τις δυτικές αξίες», κοκ.
Ωστόσο, οι θέσεις αυτές συσκοτίζουν τον κύριο λόγο για τις ενέργειες του Προέδρου των ΗΠΑ σχετικά με το Radio Liberty αλλά και την ουσία των πιο σημαντικών διεργασιών που λαμβάνουν χώρα αυτή τη στιγμή στη Δύση.
Προπαγάνδα των Δημοκρατικών
Ο κύριος λόγος που παρουσίασε ο Λευκός Οίκος σχετικά με τους λόγους τερματισμού της κρατικής χρηματοδότησης αυτών των μέσων ενημέρωσης – του Radio Liberty και της Φωνής της Αμερικής - είναι η κυριαρχία των «αριστερών» και υποστηρικτών του Δημοκρατικού Κόμματος στη λειτουργία τους.
Σύμφωνα με ΜΜΕ, η απόφαση ελήφθη αφού η επικεφαλής της Επιτροπής για τα Παγκόσμια ΜΜΕ των ΗΠΑ, Kari Lake που διορίστηκε από τον Trump, προσπάθησε ανεπιτυχώς να «διορθώσει» την «αριστερή προκατάληψη» στη συντακτική πολιτική τους.
Γι' αυτό αποφάσισαν να βάλουν τέλος στην «προπαγάνδα του Δημοκρατικού Κόμματος» χρησιμοποιώντας ριζοσπαστικές μεθόδους.
Πόλεμος…
Και αυτό είναι το βασικό σημείο, που δείχνει ότι στην πραγματικότητα το πιο σημαντικό πράγμα για τον Trump αυτή τη στιγμή, είναι η εσωτερική πάλη στην Αμερική και στην παγκόσμια Δύση στο σύνολό της, μεταξύ των δεξιών συντηρητικών κύκλων, των οποίων de facto ηγέτης έγινε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, και της αριστερής ελίτ, που μέχρι πρόσφατα κυβερνούσε τις ΗΠΑ και τώρα διατηρεί την εξουσία στις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης.
Όπως είπε ο Αντιπρόεδρος Vance στο Μόναχο, οι κύριοι εχθροί των δυτικών αξιών δεν βρίσκονται στη Ρωσία ή την Κίνα, αλλά μέσα στην ίδια την Ευρώπη.
«Η απειλή που με ανησυχεί περισσότερο για την Ευρώπη δεν είναι η Ρωσία ή η Κίνα ή οποιοσδήποτε άλλος εξωτερικός παράγοντας.
Είναι μια απειλή εκ των έσω - η υποχώρηση της Ευρώπης από ορισμένες από τις πιο θεμελιώδεις αξίες της, αξίες που μοιράζονται με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής» ανέφερε ο Vance.
Φασίστες και κρατική δικτατορία
Και το ίδιο ισχύει και για τις αριστερές - φιλελεύθερες ελίτ.
Για αυτές η αντιμετώπιση του Trump και η «δεξιά στροφή» στη Δύση γίνεται ο κύριος στόχος που επισκιάζει όλους τους άλλους.
Και οι δύο πλευρές αλληλοκατηγορούνται για «προδοσία των δυτικών αξιών» και «οπισθοδρόμηση στη δημοκρατία».
Οι φιλελεύθεροι κύκλοι αποκαλούν τους υποστηρικτές του Trump «φασίστες» (και αυτούς όπως ο Elon Musk «τεχνοφασίστες»).
Οι υποστηρικτές του Trump κατηγορούν τους φιλελεύθερους για «σφετερισμό εξουσίας» και «βαθιά κρατική δικτατορία», αναφέροντας ως παράδειγμα τον αποκλεισμό του πιο δημοφιλούς υποψηφίου από τις προεδρικές εκλογές στη Ρουμανία.
Ένα ακόμα λάθος από την Ουκρανία
Για πολύ καιρό, η Ουκρανία δεν έδινε μεγάλη σημασία στην όξυνση της εσωτερικής πολιτικής και της ιδεολογικής πάλης στις ΗΠΑ και την ΕΕ, πιστεύοντας ότι όλα αυτά δεν αφορούσαν τα θεμέλια της γεωπολιτικής της Δύσης, τις σχέσεις της με την Ουκρανία και τη Ρωσία και πίστευε ότι η «δικομματική υποστήριξη» θα παρέμενε αμετάβλητη.
Τα πράγματα όμως εξελίχθηκαν διαφορετικά.
Κρίση στο δυτικό οικονομικό μοντέλο
Οι εσωτερικές αντιφάσεις στις ΗΠΑ και την ΕΕ έχουν επιδεινωθεί απότομα στο πλαίσιο μιας γενικής κρίσης στο δυτικό οικονομικό μοντέλο, το οποίο σταδιακά κατέστη μη ανταγωνιστικό σε σύγκριση με μεγάλες μη δυτικές χώρες, οδηγώντας σε αποβιομηχάνιση και αυξανόμενες οικονομικές και χρηματοοικονομικές ανισορροπίες.
Αυτό συνέπεσε επίσης με την αυξανόμενη δυσαρέσκεια στις δυτικές κοινωνίες με τις μεταναστευτικές πολιτικές και τη ριζοσπαστική ατζέντα για το φύλο/LGBT.
Αυτό εκμεταλλεύτηκαν τα δεξιά κινήματα, ενισχύοντας σοβαρά τις θέσεις τους.
Η Δεξιά ενισχύεται και στην Ευρώπη
Η νίκη του Trump ήταν ένα κρίσιμο στοιχείο σε αυτή τη διαδικασία.
Η δεξιά όμως μεγαλώνει και στην Ε.Ε.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι αριστερές και φιλελεύθερες ελίτ έχουν βάλει στοίχημα να μετατρέψουν την Ευρώπη σε ιδεολογικό «φρούριο» στο μονοπάτι της «δεξιάς πορείας» και, στην πραγματικότητα, έχουν ξεκινήσει μια ευρεία αντιπαράθεση με τον Trump.
Και είναι η λογική αυτής της αντιπαράθεσης, και όχι ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός με μη δυτικές χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα, που καθορίζει τώρα τις ενέργειες και των δύο στρατοπέδων.
Κάτι παρόμοιο συνέβη με τους Κόκκινους (Μπολσεβίκοι) και τους Λευκούς κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου στη Ρωσία, όπου το ζητούμενο ήταν να αντιμετωπίσουν ο ένας τον άλλον και όχι κάποιον εξωτερικό εχθρό.
Δεν έχει προηγούμενο
Για αυτό και τώρα ο Trump προσπαθεί να βελτιώσει τις σχέσεις με τη Ρωσία για να επιτύχει τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία αλλά και να ενισχύσει τη θέση του στην αντιπαράθεση με τους φιλελεύθερους.
Και στην Ευρώπη, ακούγονται ήδη φωνές για την ανάγκη δημιουργίας ενός «κοινού μετώπου» με την κομμουνιστική Κίνα για την αντιμετώπιση του Trump.
Η ένταση της εσωτερικής σύγκρουσης στη Δύση δεν έχει προηγούμενο από τις δεκαετίες του '20 και του '30 του περασμένου αιώνα, όταν η Ευρώπη έγινε πεδίο μάχης μεταξύ κομμουνιστών, Ναζί, σοσιαλδημοκρατών και συντηρητικών.
Και αυτό, επαναλαμβάνουμε, καθορίζει πολλές από τις ενέργειες τόσο του Trump όσο και των Ευρωπαίων, που εκ πρώτης όψης δεν φαίνονται σαφείς και λογικές.
Όπως για παράδειγμα το κλείσιμο του Radio Liberty ή της Φωνής της Αμερικής.
Αυτοκτονική αντιπαράθεση
Οι υπερασπιστές αυτών των ΜΜΕ λένε ότι ο Trump στερεί από τις ΗΠΑ στοιχεία «ήπιας δύναμης».
Αλλά η μεγαλύτερη προτεραιότητα του Trump τώρα είναι να εξαλείψει, όπως ανέφερε ο Λευκός Οίκος στο σκεπτικό του για τη διακοπή της χρηματοδότησης για τη Φωνή της Αμερικής, «μιας υβριστικής αντάρτικης δύναμης που αντανακλά μια αριστερή προκατάληψη».
Η αυξανόμενη αντιπαράθεση μεταξύ Ευρώπης και Trump μοιάζει επίσης εντελώς παράλογη έως και αυτοκτονική.
Κρίσιμες στιγμές
Η Ευρώπη, όπου η απειλή πολέμου με τη Ρωσία διατυπώνεται συνεχώς τελευταία, δεν μπορεί να διασφαλίσει ανεξάρτητα την ασφάλειά της χωρίς την «πυρηνική ομπρέλα» των ΗΠΑ (ειδικά αφού ο Trump και η κυβέρνησή του τονίζουν συνεχώς ότι δεν πρόκειται να φύγουν από το ΝΑΤΟ).
Η Ευρώπη έχει τεράστια οικονομικά προβλήματα, τα οποία η κούρσα εξοπλισμών μπορεί μόνο να επιδεινώσει.
Για την Ευρώπη, η αμερικανική αγορά είναι καίριας σημασίας και το κλείσιμό της μέσω των δασμών θα μπορούσε να είναι ένα σημαντικό πλήγμα για την ευρωπαϊκή οικονομία.
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι Ευρωπαίοι θα έπρεπε, λογικά, να αλληλεπιδρούν όσο το δυνατόν στενότερα με τον Trump.
Ακόμα και το να ακολουθούν τα βήματα του στην Ουκρανία.
Συγκρουσιακή ρητορική
Αλλά προς το παρόν βλέπουμε μια διαφορετική εικόνα.
Η ρητορική των Ευρωπαίων πολιτικών προς τις ΗΠΑ γίνεται όλο και πιο συγκρουσιακή (όπως και η ρητορική της Ουάσιγκτον προς την ΕΕ).
Η εξήγηση είναι η ίδια.
Για τις φιλελεύθερες ελίτ της Ευρώπης το καθήκον της αποδυνάμωσης του Trump θεωρείται ως το κύριο ζητούμενο σε αυτό το στάδιο (η προσδοκία είναι ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ αργά ή γρήγορα θα αρχίσει να έχει εσωτερικά προβλήματα στην ίδια την Αμερική, που θα καταστρέψουν την εξουσία του).
Πώς θα τελειώσει
Πώς θα τελειώσει όλος αυτός ο «εμφύλιος πόλεμος της Δύσης» – κανείς δεν μπορεί να πει ακόμα.
Αλλά είναι σημαντικό για την Ουκρανία να κατανοήσει ότι πολλές από τις ενέργειες που αναλαμβάνουν σήμερα οι ΗΠΑ και η ΕΕ προς αυτήν, εξαρτώνται από τη λογική της εσωτερικής δυτικής αντιπαράθεσης και όχι από την επιθυμία να την βοηθήσουν με κάποιο τρόπο.
Αυτό ήταν ήδη εμφανές στον τρόπο με τον οποίο η διαμάχη Trump - Zelensky στον Λευκό Οίκο χρησιμοποιήθηκε από πολλές δυνάμεις στην Ευρώπη και εντός των ΗΠΑ για να δυσφημήσουν τον Trump.
Η Ουκρανία δεν έλαβε τίποτα καλό από αυτό - οι Αμερικανοί σύντομα μπλόκαραν τις προμήθειες όπλων και τα αποκατέστησαν μόνο αφού το Κίεβο συμφώνησε σε κατάπαυση του πυρός.
Θα πλησιάσουν τη Ρωσία οι Ευρωπαίοι
Και όταν οι Ευρωπαίοι λένε στον Zelensky ότι «πρέπει να είμαστε πιο σκληροί με τον Trump, θα σας δώσουμε τα πάντα και θα μπορέσετε να αντέξετε ακόμα και χωρίς τις ΗΠΑ», θα πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε γιατί το λένε αυτό.
Είναι πραγματικά έτοιμοι να κάνουν κάτι ουσιαστικό για να βοηθήσουν την Ουκρανία ή απλώς προσπαθούν να σαμποτάρουν μια ειρηνευτική διευθέτηση για να αποτρέψουν τον Trump από το να κερδίσει πόντους για τον τερματισμό του πολέμου;
Παρεμπιπτόντως, δεν είναι πολύ σαφές πώς θα εξελιχθούν τα γεγονότα στην ίδια την Ευρώπη.
Θα μπορέσει να αντέξει την αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ;
Θα αποφασίσει να ενισχύσει τις δικές της οικονομικές (και άλλες) θέσεις πλησιάζοντας ακόμη περισσότερο τη Μόσχα από τον Trump;
Αχαρτογράφητα νερά
Η λογική του εμφυλίου πολέμου μπορεί μερικές φορές να ωθήσει τις αντίπαλες πλευρές σε πολύ απροσδόκητες συμμαχίες.
Σε κάθε περίπτωση, όσο αυξάνεται η εσωτερική αντιπαράθεση στη Δύση και μέχρι η μία από τις αντίπαλες πλευρές να νικήσει την άλλη (ή μέχρι να συνάψουν μια συνθήκη ειρήνης), δεν είναι πλέον δυνατό να μιλάμε για την «παγκόσμια Δύση» ως μια ενιαία γεωπολιτική δύναμη που δρα συντονισμένα και διαχειρίζεται παγκόσμιες διαδικασίες.
Και σε ποια κατάσταση θα αναδυθεί η Δύση από όλα αυτά τα γεγονότα εξακολουθεί να καλύπτεται από την «ομίχλη του εμφυλίου πολέμου».
www.bankingnews.gr
Στην Ουκρανία και στη ρωσική αντιπολίτευση, η γενική αίσθηση είναι ότι με το κλείσιμο του «Radio Liberty» και της «Φωνής της Αμερικής», «ο Trump πρόδωσε τη Δημοκρατία», ότι «ο Trump έκανε αυτό που ονειρευόταν η KGB και η ΕΣΣΔ», ότι «ο Trump είναι εχθρός της ελευθερίας και σύμμαχος όλων των αυταρχικών φωνών στον κόσμο», ότι «οι ΗΠΑ αποκηρύσσουν τις δυτικές αξίες», κοκ.
Ωστόσο, οι θέσεις αυτές συσκοτίζουν τον κύριο λόγο για τις ενέργειες του Προέδρου των ΗΠΑ σχετικά με το Radio Liberty αλλά και την ουσία των πιο σημαντικών διεργασιών που λαμβάνουν χώρα αυτή τη στιγμή στη Δύση.
Προπαγάνδα των Δημοκρατικών
Ο κύριος λόγος που παρουσίασε ο Λευκός Οίκος σχετικά με τους λόγους τερματισμού της κρατικής χρηματοδότησης αυτών των μέσων ενημέρωσης – του Radio Liberty και της Φωνής της Αμερικής - είναι η κυριαρχία των «αριστερών» και υποστηρικτών του Δημοκρατικού Κόμματος στη λειτουργία τους.
Σύμφωνα με ΜΜΕ, η απόφαση ελήφθη αφού η επικεφαλής της Επιτροπής για τα Παγκόσμια ΜΜΕ των ΗΠΑ, Kari Lake που διορίστηκε από τον Trump, προσπάθησε ανεπιτυχώς να «διορθώσει» την «αριστερή προκατάληψη» στη συντακτική πολιτική τους.
Γι' αυτό αποφάσισαν να βάλουν τέλος στην «προπαγάνδα του Δημοκρατικού Κόμματος» χρησιμοποιώντας ριζοσπαστικές μεθόδους.
Πόλεμος…
Και αυτό είναι το βασικό σημείο, που δείχνει ότι στην πραγματικότητα το πιο σημαντικό πράγμα για τον Trump αυτή τη στιγμή, είναι η εσωτερική πάλη στην Αμερική και στην παγκόσμια Δύση στο σύνολό της, μεταξύ των δεξιών συντηρητικών κύκλων, των οποίων de facto ηγέτης έγινε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, και της αριστερής ελίτ, που μέχρι πρόσφατα κυβερνούσε τις ΗΠΑ και τώρα διατηρεί την εξουσία στις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης.
Όπως είπε ο Αντιπρόεδρος Vance στο Μόναχο, οι κύριοι εχθροί των δυτικών αξιών δεν βρίσκονται στη Ρωσία ή την Κίνα, αλλά μέσα στην ίδια την Ευρώπη.
«Η απειλή που με ανησυχεί περισσότερο για την Ευρώπη δεν είναι η Ρωσία ή η Κίνα ή οποιοσδήποτε άλλος εξωτερικός παράγοντας.
Είναι μια απειλή εκ των έσω - η υποχώρηση της Ευρώπης από ορισμένες από τις πιο θεμελιώδεις αξίες της, αξίες που μοιράζονται με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής» ανέφερε ο Vance.
Φασίστες και κρατική δικτατορία
Και το ίδιο ισχύει και για τις αριστερές - φιλελεύθερες ελίτ.
Για αυτές η αντιμετώπιση του Trump και η «δεξιά στροφή» στη Δύση γίνεται ο κύριος στόχος που επισκιάζει όλους τους άλλους.
Και οι δύο πλευρές αλληλοκατηγορούνται για «προδοσία των δυτικών αξιών» και «οπισθοδρόμηση στη δημοκρατία».
Οι φιλελεύθεροι κύκλοι αποκαλούν τους υποστηρικτές του Trump «φασίστες» (και αυτούς όπως ο Elon Musk «τεχνοφασίστες»).
Οι υποστηρικτές του Trump κατηγορούν τους φιλελεύθερους για «σφετερισμό εξουσίας» και «βαθιά κρατική δικτατορία», αναφέροντας ως παράδειγμα τον αποκλεισμό του πιο δημοφιλούς υποψηφίου από τις προεδρικές εκλογές στη Ρουμανία.
Ένα ακόμα λάθος από την Ουκρανία
Για πολύ καιρό, η Ουκρανία δεν έδινε μεγάλη σημασία στην όξυνση της εσωτερικής πολιτικής και της ιδεολογικής πάλης στις ΗΠΑ και την ΕΕ, πιστεύοντας ότι όλα αυτά δεν αφορούσαν τα θεμέλια της γεωπολιτικής της Δύσης, τις σχέσεις της με την Ουκρανία και τη Ρωσία και πίστευε ότι η «δικομματική υποστήριξη» θα παρέμενε αμετάβλητη.
Τα πράγματα όμως εξελίχθηκαν διαφορετικά.
Κρίση στο δυτικό οικονομικό μοντέλο
Οι εσωτερικές αντιφάσεις στις ΗΠΑ και την ΕΕ έχουν επιδεινωθεί απότομα στο πλαίσιο μιας γενικής κρίσης στο δυτικό οικονομικό μοντέλο, το οποίο σταδιακά κατέστη μη ανταγωνιστικό σε σύγκριση με μεγάλες μη δυτικές χώρες, οδηγώντας σε αποβιομηχάνιση και αυξανόμενες οικονομικές και χρηματοοικονομικές ανισορροπίες.
Αυτό συνέπεσε επίσης με την αυξανόμενη δυσαρέσκεια στις δυτικές κοινωνίες με τις μεταναστευτικές πολιτικές και τη ριζοσπαστική ατζέντα για το φύλο/LGBT.
Αυτό εκμεταλλεύτηκαν τα δεξιά κινήματα, ενισχύοντας σοβαρά τις θέσεις τους.
Η Δεξιά ενισχύεται και στην Ευρώπη
Η νίκη του Trump ήταν ένα κρίσιμο στοιχείο σε αυτή τη διαδικασία.
Η δεξιά όμως μεγαλώνει και στην Ε.Ε.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι αριστερές και φιλελεύθερες ελίτ έχουν βάλει στοίχημα να μετατρέψουν την Ευρώπη σε ιδεολογικό «φρούριο» στο μονοπάτι της «δεξιάς πορείας» και, στην πραγματικότητα, έχουν ξεκινήσει μια ευρεία αντιπαράθεση με τον Trump.
Και είναι η λογική αυτής της αντιπαράθεσης, και όχι ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός με μη δυτικές χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα, που καθορίζει τώρα τις ενέργειες και των δύο στρατοπέδων.
Κάτι παρόμοιο συνέβη με τους Κόκκινους (Μπολσεβίκοι) και τους Λευκούς κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου στη Ρωσία, όπου το ζητούμενο ήταν να αντιμετωπίσουν ο ένας τον άλλον και όχι κάποιον εξωτερικό εχθρό.
Δεν έχει προηγούμενο
Για αυτό και τώρα ο Trump προσπαθεί να βελτιώσει τις σχέσεις με τη Ρωσία για να επιτύχει τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία αλλά και να ενισχύσει τη θέση του στην αντιπαράθεση με τους φιλελεύθερους.
Και στην Ευρώπη, ακούγονται ήδη φωνές για την ανάγκη δημιουργίας ενός «κοινού μετώπου» με την κομμουνιστική Κίνα για την αντιμετώπιση του Trump.
Η ένταση της εσωτερικής σύγκρουσης στη Δύση δεν έχει προηγούμενο από τις δεκαετίες του '20 και του '30 του περασμένου αιώνα, όταν η Ευρώπη έγινε πεδίο μάχης μεταξύ κομμουνιστών, Ναζί, σοσιαλδημοκρατών και συντηρητικών.
Και αυτό, επαναλαμβάνουμε, καθορίζει πολλές από τις ενέργειες τόσο του Trump όσο και των Ευρωπαίων, που εκ πρώτης όψης δεν φαίνονται σαφείς και λογικές.
Όπως για παράδειγμα το κλείσιμο του Radio Liberty ή της Φωνής της Αμερικής.
Αυτοκτονική αντιπαράθεση
Οι υπερασπιστές αυτών των ΜΜΕ λένε ότι ο Trump στερεί από τις ΗΠΑ στοιχεία «ήπιας δύναμης».
Αλλά η μεγαλύτερη προτεραιότητα του Trump τώρα είναι να εξαλείψει, όπως ανέφερε ο Λευκός Οίκος στο σκεπτικό του για τη διακοπή της χρηματοδότησης για τη Φωνή της Αμερικής, «μιας υβριστικής αντάρτικης δύναμης που αντανακλά μια αριστερή προκατάληψη».
Η αυξανόμενη αντιπαράθεση μεταξύ Ευρώπης και Trump μοιάζει επίσης εντελώς παράλογη έως και αυτοκτονική.
Κρίσιμες στιγμές
Η Ευρώπη, όπου η απειλή πολέμου με τη Ρωσία διατυπώνεται συνεχώς τελευταία, δεν μπορεί να διασφαλίσει ανεξάρτητα την ασφάλειά της χωρίς την «πυρηνική ομπρέλα» των ΗΠΑ (ειδικά αφού ο Trump και η κυβέρνησή του τονίζουν συνεχώς ότι δεν πρόκειται να φύγουν από το ΝΑΤΟ).
Η Ευρώπη έχει τεράστια οικονομικά προβλήματα, τα οποία η κούρσα εξοπλισμών μπορεί μόνο να επιδεινώσει.
Για την Ευρώπη, η αμερικανική αγορά είναι καίριας σημασίας και το κλείσιμό της μέσω των δασμών θα μπορούσε να είναι ένα σημαντικό πλήγμα για την ευρωπαϊκή οικονομία.
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι Ευρωπαίοι θα έπρεπε, λογικά, να αλληλεπιδρούν όσο το δυνατόν στενότερα με τον Trump.
Ακόμα και το να ακολουθούν τα βήματα του στην Ουκρανία.
Συγκρουσιακή ρητορική
Αλλά προς το παρόν βλέπουμε μια διαφορετική εικόνα.
Η ρητορική των Ευρωπαίων πολιτικών προς τις ΗΠΑ γίνεται όλο και πιο συγκρουσιακή (όπως και η ρητορική της Ουάσιγκτον προς την ΕΕ).
Η εξήγηση είναι η ίδια.
Για τις φιλελεύθερες ελίτ της Ευρώπης το καθήκον της αποδυνάμωσης του Trump θεωρείται ως το κύριο ζητούμενο σε αυτό το στάδιο (η προσδοκία είναι ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ αργά ή γρήγορα θα αρχίσει να έχει εσωτερικά προβλήματα στην ίδια την Αμερική, που θα καταστρέψουν την εξουσία του).
Πώς θα τελειώσει
Πώς θα τελειώσει όλος αυτός ο «εμφύλιος πόλεμος της Δύσης» – κανείς δεν μπορεί να πει ακόμα.
Αλλά είναι σημαντικό για την Ουκρανία να κατανοήσει ότι πολλές από τις ενέργειες που αναλαμβάνουν σήμερα οι ΗΠΑ και η ΕΕ προς αυτήν, εξαρτώνται από τη λογική της εσωτερικής δυτικής αντιπαράθεσης και όχι από την επιθυμία να την βοηθήσουν με κάποιο τρόπο.
Αυτό ήταν ήδη εμφανές στον τρόπο με τον οποίο η διαμάχη Trump - Zelensky στον Λευκό Οίκο χρησιμοποιήθηκε από πολλές δυνάμεις στην Ευρώπη και εντός των ΗΠΑ για να δυσφημήσουν τον Trump.
Η Ουκρανία δεν έλαβε τίποτα καλό από αυτό - οι Αμερικανοί σύντομα μπλόκαραν τις προμήθειες όπλων και τα αποκατέστησαν μόνο αφού το Κίεβο συμφώνησε σε κατάπαυση του πυρός.
Θα πλησιάσουν τη Ρωσία οι Ευρωπαίοι
Και όταν οι Ευρωπαίοι λένε στον Zelensky ότι «πρέπει να είμαστε πιο σκληροί με τον Trump, θα σας δώσουμε τα πάντα και θα μπορέσετε να αντέξετε ακόμα και χωρίς τις ΗΠΑ», θα πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε γιατί το λένε αυτό.
Είναι πραγματικά έτοιμοι να κάνουν κάτι ουσιαστικό για να βοηθήσουν την Ουκρανία ή απλώς προσπαθούν να σαμποτάρουν μια ειρηνευτική διευθέτηση για να αποτρέψουν τον Trump από το να κερδίσει πόντους για τον τερματισμό του πολέμου;
Παρεμπιπτόντως, δεν είναι πολύ σαφές πώς θα εξελιχθούν τα γεγονότα στην ίδια την Ευρώπη.
Θα μπορέσει να αντέξει την αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ;
Θα αποφασίσει να ενισχύσει τις δικές της οικονομικές (και άλλες) θέσεις πλησιάζοντας ακόμη περισσότερο τη Μόσχα από τον Trump;
Αχαρτογράφητα νερά
Η λογική του εμφυλίου πολέμου μπορεί μερικές φορές να ωθήσει τις αντίπαλες πλευρές σε πολύ απροσδόκητες συμμαχίες.
Σε κάθε περίπτωση, όσο αυξάνεται η εσωτερική αντιπαράθεση στη Δύση και μέχρι η μία από τις αντίπαλες πλευρές να νικήσει την άλλη (ή μέχρι να συνάψουν μια συνθήκη ειρήνης), δεν είναι πλέον δυνατό να μιλάμε για την «παγκόσμια Δύση» ως μια ενιαία γεωπολιτική δύναμη που δρα συντονισμένα και διαχειρίζεται παγκόσμιες διαδικασίες.
Και σε ποια κατάσταση θα αναδυθεί η Δύση από όλα αυτά τα γεγονότα εξακολουθεί να καλύπτεται από την «ομίχλη του εμφυλίου πολέμου».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών