Ας φανταστούμε... τη σύνοδο των G8 του 2030 στη Μόσχα, με οικοδεσπότη τον Vladimir Putin, που θα έχει μόλις γιορτάσει την 30ή επέτειο στην εξουσία - Θα καλωσορίσει τον JD Vance, τον Nigel Farage , την Marine Le Pen και τη Alice Weidel ενώ η Giorgia Meloni θα είναι η μακροβιότερη στην ομάδα των ηγετών!
Τα προπύργια της εποχής της παγκοσμιοποίησης, συμβολικά και πραγματικά, καταρρέουν ένα προς ένα.
Οι παγκόσμιοι θεσμοί ενός κόσμου υπό την αμερικανική ηγεμονία έχουν αποδυναμωθεί και αυτό πλέον δεν είναι δυνατόν κανείς να το αρνηθεί.
Η ιδεολογία της ποικιλομορφίας, της ισοτιμίας και της συμπερίληψης έχει καταληφθεί από τον χώρο της ριζοσπαστικής, πατριωτικής δεξιάς.
Τα φιλελεύθερα μέσα ενημέρωσης έχουν χάσει το μονοπώλιο στη διαμόρφωση ατζέντας, καθώς οι πολίτες στρέφονται σε εναλλακτικές πηγές ειδήσεων.
Μετά τη δολοφονία του Charlie Kirk οι εξελίξεις αναμένεται να είναι ακόμη πιο θεαματικές.
Από τη δεκαετία του ’50 και έπειτα, καθώς η Ευρώπη παρακμάζει πολιτισμικά και οικονομικά, ακολουθεί όλες τις μεγάλες τάσεις των ΗΠΑ.
Οι Αυστριακοί έδωσαν το grand café, έναν χώρο όπου μπορούσες να πιεις καλό καφέ και να διαβάσεις εφημερίδα διαβουλευόμενος με ιδεολογικούς αντιπλάλους.
Σήμερα, οι νέοι Ευρωπαίοι αγοράζουν κακής ποιότητας καφέδες σε αμερικανικές αλυσίδες κοιτώντας απλώς τα κινητά τους...
Οι Ευρωπαίοι μπορεί να εφεύραν τη δημοκρατία, τον κομμουνισμό και τον φασισμό, και όλα τα ενδιάμεσα, αλλά στο σημερινό μας κενό είναι ετερόφωτοι - εισάγουν την πολιτική κουλτούρα των ΗΠΑ• εκδοχές του Donald Trump πρόκειται να εκλεγούν σε όλη την ήπειρο στο επόμενο διάστημα.
Οι διαρθρωτικές αιτίες που γέννησαν το κίνημα MAGA – Μake America Great Again υπάρχουν και στην Ευρώπη.
Η μετανάστευση αυξήθηκε. Η αστυνομία αποτυγχάνει να περιορίσει εγκλήματα που διαπράττουν μετανάστες.
Οι κεντρικές τράπεζες διά της νομισματικής πολιτικής δημιούργησαν τεράστιες ανισότητες τα τελευταία 15 χρόνια, με τις αγορές περιουσιακών στοιχείων, τη νομισματοποίηση του χρέους και τη σταθεροποίηση των αγορών μέσω της άγριας λιτότητας, το κόστος των οποίων πλήρωσε το κοινό με υψηλότερο πληθωρισμό και χαμηλότερο διαθέσιμο εισόδημα.
Η επιρροή της πατριωτικής Δεξιάς ήδη αυξάνεται — με αιχμή τον Victor Orban στην Ουγγαρία — αλλά πρόκειται να καταστεί κυρίαρχη.
Ας φανταστούμε τη σύνοδο G8 του 2030 στη Μόσχα, με οικοδεσπότη τον Putin, που θα έχει μόλις γιορτάσει την 30ή επέτειο στην εξουσία.
Θα καλωσορίσει τον Πρόεδρο JD Vance, τον πρωθυπουργό της Βρετανία Nigel Farage K, την Πρόεδρο Marine Le Pen της Γαλλίας και τη Καγκελάριο Alice Weidel της Γερμανία.
Η Giorgia Meloni θα είναι η μακροβιότερη στη ομάδα των ηγετών.
Στο μεταξύ, η ΕΕ θα βρίσκεται σε κρίση — αν δεν έχει διαλυθεί ως τότε.
Η διάσπαση ξεκίνησε από τις αρχές του αιώνα και έως το 2030, οι ηγέτες της Ευρώπης θα προσπαθούν ο καθένας μόνος του να κάνει ξανά «μεγάλη» τη χώρα του.
Το αφήγημα της φιλελεύθερης Αριστεράς — ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στον παγκοσμιοποιημένο πολυμερή κόσμο και ότι ο Trump είναι απλώς ένα προσωρινό φαινόμενο — δεν αντέχει πλέον σε καμία κριτική.
Όταν ο Trump εκλέχθηκε πρώτη φορά το 2016, οι Ευρωπαίοι έχασαν την ευκαιρία να αυτονομηθούν.
Δεν τόλμησαν να κόψουν τις κοινωνικές δαπάνες για να επενδύσουν στην άμυνα, ούτε να ενοποιήσουν τις αμυντικές τους βιομηχανίες, ούτε να εμβαθύνουν την πολιτική και δημοσιονομική ένωση προκειμένου να καταστήσουν το ευρώ υπολογίσιμο αντίπαλο του δολαρίου.
Προτίμησαν το αντίθετο: αντί για ενοποίηση, επέλεξαν ρύθμιση και λιτότητα.
Και η Βρετανία έφυγε από το μάντρί....
Σήμερα, η ΕΕ είναι υπερβολικά αδύναμη οικονομικά για να σταθεί απέναντι στον Trump.
Η Γερμανία έχει μείνει πίσω τεχνολογικά. Η τελευταία μεγάλη της καινοτομία ήταν η τελειοποίηση του diesel στις δεκαετίες ’80 και ’90.
Η χώρα που εφηύρε το αυτοκίνητο και τη κβαντομηχανική (quantum mechanics), περιορίζεται πια στο να παράγει «εξαρτήματα» τεχνολογίας του 20ού αιώνα τα οποία έχουν ξεπεραστεί.
Οι φιλοευρωπαίοι μπορεί να γιορτάζουν την ΕΕ ως ρυθμιστή και ήπια δύναμη “soft power”• αλλά πρόκειται για στόχους που παραπέμπουν στο ενδοξο παρελθόν.
Η Ευρώπη παραμένει απλός μικρός εταίρος, κάποιος που απλώς παρακολουθεί
Οι δημογραφικές προσδοκίες επίσης διαψεύστηκαν.
Στο τέλος της προηγούμενης δεκαετίας, η νεολαία της Ευρώπης στήριζε την Αριστερά και τους Πράσινους, αλλά το κύμα αυτό αποδείχτηκε βραχύβιο.
Στις πρόσφατες εκλογές, η AfD ήρθε πρώτη ανάμεσα στους νέους.
Στις ΗΠΑ, ο Charlie Kirk έκανε το MAGA νεανικό κίνημα, στην Ευρώπη ακούμε τώρα την ηχώ των ιδεολογικών αλλαγών.
Δεν είναι έκπληξη: η παλαιότερη γενιά δείχνει να ενδιαφέρεται μόνο για τα προνόμιά της.
Οι νέοι παλεύουν με κρίση κόστους ζωής, οικονομική στασιμότητα και πολιτική αδιαφορία.
Το αποτέλεσμα θα είναι μια εξέγερση από τη νεανική Δεξιά — οι περισσότεροι δεν διαδηλώνουν, αλλά δρουν online μετασχηματίζοντας υπόγεια το πολιτικό σκηνικό.
Όλες οι δυνάμεις που ωθούν τους ψηφοφόρους της Αμερική προς τα δεξιά υπάρχουν και στην Ευρώπη: απλώς η πολιτική ανταπόκριση καθυστερεί.
Μέχρι τώρα, τα δεξιά πατριωτικά κόμματα περιορίζονταν στη ρητορική κατά της μετανάστευσης.
Δεν είχαν σαφή οικονομική στρατηγική.
Όμως αυτό αλλάζει.
Η AfD έχει κατανοήσει το γεγονός ότι χρειάζεται στιβαρή οικονομική πολιτική, το ίδιο και η Le Pen – έχουν μπροστά τους του τιμωρούς των αγορών.
Στις δημοσκοπήσεις είναι ισόπαλη με το CDU/CSU του Friedrich Merz.
Η κυβέρνηση Merz αναμένεται να αποτύχει στην ανάσχεση της γερμανικής παρακμής, όπως και οι Εργατικοί στο Βρετανία.
Και τότε, η AfD θα είναι το μόνο κόμμα με ρεαλιστική υπόσχεση οικονομικής μεταρρύθμισης.
Η εμπειρία δεξιάς διακυβέρνησης εντός της ΕΕ θα είναι συγκεχυμένη: κόμματα όπως της Le Pen είναι τόσο κορπορατιστικά όσο και τα κεντρώα.
Θα υπάρξουν αποτυχίες και επιτυχίες.
Το ίδιο συνέβη στη Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του ’30. Η ομοιότητα δεν είναι μεταξύ του Hitler και των σύγχρονων δεξιών• είναι με την Δημοκρατία της Βαϊμάρης που κατέρρευσε από την αδυναμία της να ασκήσει εξουσία και να προσφέρει οικονομική ευημερία.
Όπως έγραψε ο Karl Marx στο «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» (The Eighteenth Brumaire of Louis Bonaparte): «τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα εμφανίζονται δύο φορές• την πρώτη ως τραγωδία, τη δεύτερη ως φάρσα».
Γι’ αυτό θα καταλήξουμε με την κυριαρχία των MAGA: θα αποτύχουν όλες οι προηγούμενές λύσεις.
www.bankingnews.gr
Οι παγκόσμιοι θεσμοί ενός κόσμου υπό την αμερικανική ηγεμονία έχουν αποδυναμωθεί και αυτό πλέον δεν είναι δυνατόν κανείς να το αρνηθεί.
Η ιδεολογία της ποικιλομορφίας, της ισοτιμίας και της συμπερίληψης έχει καταληφθεί από τον χώρο της ριζοσπαστικής, πατριωτικής δεξιάς.
Τα φιλελεύθερα μέσα ενημέρωσης έχουν χάσει το μονοπώλιο στη διαμόρφωση ατζέντας, καθώς οι πολίτες στρέφονται σε εναλλακτικές πηγές ειδήσεων.
Μετά τη δολοφονία του Charlie Kirk οι εξελίξεις αναμένεται να είναι ακόμη πιο θεαματικές.
Από τη δεκαετία του ’50 και έπειτα, καθώς η Ευρώπη παρακμάζει πολιτισμικά και οικονομικά, ακολουθεί όλες τις μεγάλες τάσεις των ΗΠΑ.
Οι Αυστριακοί έδωσαν το grand café, έναν χώρο όπου μπορούσες να πιεις καλό καφέ και να διαβάσεις εφημερίδα διαβουλευόμενος με ιδεολογικούς αντιπλάλους.
Σήμερα, οι νέοι Ευρωπαίοι αγοράζουν κακής ποιότητας καφέδες σε αμερικανικές αλυσίδες κοιτώντας απλώς τα κινητά τους...
Οι Ευρωπαίοι μπορεί να εφεύραν τη δημοκρατία, τον κομμουνισμό και τον φασισμό, και όλα τα ενδιάμεσα, αλλά στο σημερινό μας κενό είναι ετερόφωτοι - εισάγουν την πολιτική κουλτούρα των ΗΠΑ• εκδοχές του Donald Trump πρόκειται να εκλεγούν σε όλη την ήπειρο στο επόμενο διάστημα.
Οι διαρθρωτικές αιτίες που γέννησαν το κίνημα MAGA – Μake America Great Again υπάρχουν και στην Ευρώπη.
Η μετανάστευση αυξήθηκε. Η αστυνομία αποτυγχάνει να περιορίσει εγκλήματα που διαπράττουν μετανάστες.
Οι κεντρικές τράπεζες διά της νομισματικής πολιτικής δημιούργησαν τεράστιες ανισότητες τα τελευταία 15 χρόνια, με τις αγορές περιουσιακών στοιχείων, τη νομισματοποίηση του χρέους και τη σταθεροποίηση των αγορών μέσω της άγριας λιτότητας, το κόστος των οποίων πλήρωσε το κοινό με υψηλότερο πληθωρισμό και χαμηλότερο διαθέσιμο εισόδημα.
Η επιρροή της πατριωτικής Δεξιάς ήδη αυξάνεται — με αιχμή τον Victor Orban στην Ουγγαρία — αλλά πρόκειται να καταστεί κυρίαρχη.
Ας φανταστούμε τη σύνοδο G8 του 2030 στη Μόσχα, με οικοδεσπότη τον Putin, που θα έχει μόλις γιορτάσει την 30ή επέτειο στην εξουσία.
Θα καλωσορίσει τον Πρόεδρο JD Vance, τον πρωθυπουργό της Βρετανία Nigel Farage K, την Πρόεδρο Marine Le Pen της Γαλλίας και τη Καγκελάριο Alice Weidel της Γερμανία.
Η Giorgia Meloni θα είναι η μακροβιότερη στη ομάδα των ηγετών.
Στο μεταξύ, η ΕΕ θα βρίσκεται σε κρίση — αν δεν έχει διαλυθεί ως τότε.
Η διάσπαση ξεκίνησε από τις αρχές του αιώνα και έως το 2030, οι ηγέτες της Ευρώπης θα προσπαθούν ο καθένας μόνος του να κάνει ξανά «μεγάλη» τη χώρα του.
Το αφήγημα της φιλελεύθερης Αριστεράς — ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στον παγκοσμιοποιημένο πολυμερή κόσμο και ότι ο Trump είναι απλώς ένα προσωρινό φαινόμενο — δεν αντέχει πλέον σε καμία κριτική.
Όταν ο Trump εκλέχθηκε πρώτη φορά το 2016, οι Ευρωπαίοι έχασαν την ευκαιρία να αυτονομηθούν.
Δεν τόλμησαν να κόψουν τις κοινωνικές δαπάνες για να επενδύσουν στην άμυνα, ούτε να ενοποιήσουν τις αμυντικές τους βιομηχανίες, ούτε να εμβαθύνουν την πολιτική και δημοσιονομική ένωση προκειμένου να καταστήσουν το ευρώ υπολογίσιμο αντίπαλο του δολαρίου.
Προτίμησαν το αντίθετο: αντί για ενοποίηση, επέλεξαν ρύθμιση και λιτότητα.
Και η Βρετανία έφυγε από το μάντρί....
Σήμερα, η ΕΕ είναι υπερβολικά αδύναμη οικονομικά για να σταθεί απέναντι στον Trump.
Η Γερμανία έχει μείνει πίσω τεχνολογικά. Η τελευταία μεγάλη της καινοτομία ήταν η τελειοποίηση του diesel στις δεκαετίες ’80 και ’90.
Η χώρα που εφηύρε το αυτοκίνητο και τη κβαντομηχανική (quantum mechanics), περιορίζεται πια στο να παράγει «εξαρτήματα» τεχνολογίας του 20ού αιώνα τα οποία έχουν ξεπεραστεί.
Οι φιλοευρωπαίοι μπορεί να γιορτάζουν την ΕΕ ως ρυθμιστή και ήπια δύναμη “soft power”• αλλά πρόκειται για στόχους που παραπέμπουν στο ενδοξο παρελθόν.
Η Ευρώπη παραμένει απλός μικρός εταίρος, κάποιος που απλώς παρακολουθεί
Οι δημογραφικές προσδοκίες επίσης διαψεύστηκαν.
Στο τέλος της προηγούμενης δεκαετίας, η νεολαία της Ευρώπης στήριζε την Αριστερά και τους Πράσινους, αλλά το κύμα αυτό αποδείχτηκε βραχύβιο.
Στις πρόσφατες εκλογές, η AfD ήρθε πρώτη ανάμεσα στους νέους.
Στις ΗΠΑ, ο Charlie Kirk έκανε το MAGA νεανικό κίνημα, στην Ευρώπη ακούμε τώρα την ηχώ των ιδεολογικών αλλαγών.
Δεν είναι έκπληξη: η παλαιότερη γενιά δείχνει να ενδιαφέρεται μόνο για τα προνόμιά της.
Οι νέοι παλεύουν με κρίση κόστους ζωής, οικονομική στασιμότητα και πολιτική αδιαφορία.
Το αποτέλεσμα θα είναι μια εξέγερση από τη νεανική Δεξιά — οι περισσότεροι δεν διαδηλώνουν, αλλά δρουν online μετασχηματίζοντας υπόγεια το πολιτικό σκηνικό.
Όλες οι δυνάμεις που ωθούν τους ψηφοφόρους της Αμερική προς τα δεξιά υπάρχουν και στην Ευρώπη: απλώς η πολιτική ανταπόκριση καθυστερεί.
Μέχρι τώρα, τα δεξιά πατριωτικά κόμματα περιορίζονταν στη ρητορική κατά της μετανάστευσης.
Δεν είχαν σαφή οικονομική στρατηγική.
Όμως αυτό αλλάζει.
Η AfD έχει κατανοήσει το γεγονός ότι χρειάζεται στιβαρή οικονομική πολιτική, το ίδιο και η Le Pen – έχουν μπροστά τους του τιμωρούς των αγορών.
Στις δημοσκοπήσεις είναι ισόπαλη με το CDU/CSU του Friedrich Merz.
Η κυβέρνηση Merz αναμένεται να αποτύχει στην ανάσχεση της γερμανικής παρακμής, όπως και οι Εργατικοί στο Βρετανία.
Και τότε, η AfD θα είναι το μόνο κόμμα με ρεαλιστική υπόσχεση οικονομικής μεταρρύθμισης.
Η εμπειρία δεξιάς διακυβέρνησης εντός της ΕΕ θα είναι συγκεχυμένη: κόμματα όπως της Le Pen είναι τόσο κορπορατιστικά όσο και τα κεντρώα.
Θα υπάρξουν αποτυχίες και επιτυχίες.
Το ίδιο συνέβη στη Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του ’30. Η ομοιότητα δεν είναι μεταξύ του Hitler και των σύγχρονων δεξιών• είναι με την Δημοκρατία της Βαϊμάρης που κατέρρευσε από την αδυναμία της να ασκήσει εξουσία και να προσφέρει οικονομική ευημερία.
Όπως έγραψε ο Karl Marx στο «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» (The Eighteenth Brumaire of Louis Bonaparte): «τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα εμφανίζονται δύο φορές• την πρώτη ως τραγωδία, τη δεύτερη ως φάρσα».
Γι’ αυτό θα καταλήξουμε με την κυριαρχία των MAGA: θα αποτύχουν όλες οι προηγούμενές λύσεις.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών