Ο ιστορικός και πολιτικός αναλυτής Victor Davis Hanson εξηγεί γιατί οι κυβερνήσεις Obama και Biden απέτυχαν παταγωδώς στη Μέση Ανατολή, επιλέγοντας αλλοπρόσαλες πολιτικές. Αντίθετα, ο Donald Trump, με σκληρή και πραγματιστική προσέγγιση, έφερε εκεχειρία και σταθερότητα εκεί όπου οι Δημοκρατικοί δημιούργησαν χάος
Σύμφωνα με τον στρατιωτικό ιστορικό Victor Davis Hanson, η απάντηση στο γιατί οι διοικήσεις Obama και Biden απέτυχαν να φέρουν ειρήνη στη Μέση Ανατολή είναι απλή: έκαναν το ακριβώς αντίθετο από ό,τι κάνει σήμερα ο Donald Trump, του οποίου οι κινήσεις έχουν ήδη οδηγήσει σε παύση πυρός και ανασύνταξη συμμαχιών.
Πρώτα απ’ όλα, το Ιράν.
Όπως σημειώνει ο Hanson, η Τεχεράνη υπό τους Δημοκρατικούς πλουτίζει, ενισχύει το δίκτυο των Hamas, Hezbollah και Houthis, και προχωρά ακάθεκτη προς τα πυρηνικά.
Αντί να τη συγκρατήσουν, οι Obama και Biden επέλεξαν να την κατευνάσουν, αφήνοντάς την να επωφεληθεί από τις πωλήσεις πετρελαίου, ενώ απλώς «ανέβαλαν» το πυρηνικό της πρόγραμμα.
Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την ανάλυση του Hanson, οι Δημοκρατικοί πίεζαν διαρκώς το Ισραήλ και τον Benjamin Netanyahu να κάνουν παραχωρήσεις, χωρίς κανένα σχέδιο για την επιβίωση του εβραϊκού κράτους σε περίπτωση πλήρους επίθεσης από το Ιράν και τους συμμάχους του.
Αυτή η στάση υπονόμευσε την εμπιστοσύνη των Αράβων συμμάχων, που πλέον έβλεπαν τις ΗΠΑ ως αδύναμες και απρόβλεπτες.
Επιπλέον, ο Hanson υπενθυμίζει πως τόσο ο Obama όσο και ο Biden σύγκρουσαν προσωπικά με τους βασικούς ηγέτες της περιοχής — τον Netanyahu, τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Abdel Fattah el-Sisi, και τη Σαουδική βασιλική οικογένεια.
Ο Biden αποκάλεσε τη Σαουδική Αραβία «κράτος παρία», μέχρι να χρειαστεί το πετρέλαιό της το 2022.
Ο Obama, από την πλευρά του, επέτρεψε τη διαρροή προσβλητικών σχολίων για τον Netanyahu, όπως το περιβόητο «chicken sh—t», πλήττοντας σοβαρά τη σχέση Ουάσινγκτον–Ιερουσαλήμ.
Δειλοί ηγέτες
Όπως επισημαίνει ο Hanson, και οι δύο διοικήσεις ήταν διστακτικές στη χρήση στρατιωτικής ισχύος.
Ούτε ο Obama ούτε ο Biden θα είχαν ποτέ εξουδετερώσει τον Qassem Soleimani ή τον Abu Bakr al-Baghdadi, όπως έκανε ο Trump, ούτε θα είχαν χτυπήσει με σθένος τους Houthis.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι κανείς στη Μέση Ανατολή δεν τους εμπιστευόταν – ούτε οι Ισραηλινοί, ούτε οι Άραβες.
Η διεθνής εικόνα των ΗΠΑ, γράφει ο Hanson, κατέρρευσε:
1. η Λιβύη το 2011,
2. η Κριμαία το 2014,
3. η φυγή από το Αφγανιστάν το 2021,
4. και η κινεζική πρόκληση με το μπαλόνι το 2023,
έστειλαν το μήνυμα ότι η Ουάσινγκτον βρίσκεται σε διαχειριζόμενη παρακμή.
Ο Trump ξέρει να επιβάλλεται
Ο Hanson παρατηρεί ότι οι Δημοκρατικοί, φοβούμενοι το αντι-Ισραηλινό αριστερό μπλοκ, απέφυγαν να αναλάβουν ρίσκα. Αντίθετα, ο Trump κινήθηκε με ρεαλισμό και επιχειρηματική λογική, χτίζοντας σεβασμό με τους Σεΐχηδες του Κόλπου , τον Sisi και τον Netanyahu.
Οι Συμφωνίες του Αβραάμ δεν ήταν απλώς διπλωματική επιτυχία – ήταν, κατά τον Hanson, τομή στην ιστορία των αραβοϊσραηλινών σχέσεων, βασισμένη στην κοινή ευημερία και στην ασφάλεια.
Τέλος, ο Hanson αποδίδει μεγάλο μέρος της αποτυχίας των Δημοκρατικών στους ανίκανους συνεργάτες τους - Hillary Clinton, John Kerry, Susan Rice, Jake Sullivan, Antony Blinken, Lloyd Austin - που ενίσχυσαν την αφέλεια και τη σύγχυση.
Αντίθετα, ο Trump περιβλήθηκε από ρεαλιστές όπως οι Marco Rubio, Erik Kurilla, Steve Witkoff και Jared Kushner, που εφάρμοσαν πρακτικές, στοχευμένες και αποτελεσματικές πολιτικές.
Όπως συνοψίζει ο Victor Davis Hanson:
«Εκεί που οι Obama και Biden κατευνάζουν, ο Trump επιβάλλεται. Εκεί που οι Δημοκρατικοί υπόσχονται, ο Trump παραδίδει. Και στη Μέση Ανατολή, αυτό σημαίνει τη διαφορά ανάμεσα στην αναρχία και την ειρήνη»!
www.bankingnews.gr
Πρώτα απ’ όλα, το Ιράν.
Όπως σημειώνει ο Hanson, η Τεχεράνη υπό τους Δημοκρατικούς πλουτίζει, ενισχύει το δίκτυο των Hamas, Hezbollah και Houthis, και προχωρά ακάθεκτη προς τα πυρηνικά.
Αντί να τη συγκρατήσουν, οι Obama και Biden επέλεξαν να την κατευνάσουν, αφήνοντάς την να επωφεληθεί από τις πωλήσεις πετρελαίου, ενώ απλώς «ανέβαλαν» το πυρηνικό της πρόγραμμα.
Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την ανάλυση του Hanson, οι Δημοκρατικοί πίεζαν διαρκώς το Ισραήλ και τον Benjamin Netanyahu να κάνουν παραχωρήσεις, χωρίς κανένα σχέδιο για την επιβίωση του εβραϊκού κράτους σε περίπτωση πλήρους επίθεσης από το Ιράν και τους συμμάχους του.
Αυτή η στάση υπονόμευσε την εμπιστοσύνη των Αράβων συμμάχων, που πλέον έβλεπαν τις ΗΠΑ ως αδύναμες και απρόβλεπτες.
Επιπλέον, ο Hanson υπενθυμίζει πως τόσο ο Obama όσο και ο Biden σύγκρουσαν προσωπικά με τους βασικούς ηγέτες της περιοχής — τον Netanyahu, τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Abdel Fattah el-Sisi, και τη Σαουδική βασιλική οικογένεια.
Ο Biden αποκάλεσε τη Σαουδική Αραβία «κράτος παρία», μέχρι να χρειαστεί το πετρέλαιό της το 2022.
Ο Obama, από την πλευρά του, επέτρεψε τη διαρροή προσβλητικών σχολίων για τον Netanyahu, όπως το περιβόητο «chicken sh—t», πλήττοντας σοβαρά τη σχέση Ουάσινγκτον–Ιερουσαλήμ.
Δειλοί ηγέτες
Όπως επισημαίνει ο Hanson, και οι δύο διοικήσεις ήταν διστακτικές στη χρήση στρατιωτικής ισχύος.
Ούτε ο Obama ούτε ο Biden θα είχαν ποτέ εξουδετερώσει τον Qassem Soleimani ή τον Abu Bakr al-Baghdadi, όπως έκανε ο Trump, ούτε θα είχαν χτυπήσει με σθένος τους Houthis.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι κανείς στη Μέση Ανατολή δεν τους εμπιστευόταν – ούτε οι Ισραηλινοί, ούτε οι Άραβες.
Η διεθνής εικόνα των ΗΠΑ, γράφει ο Hanson, κατέρρευσε:
1. η Λιβύη το 2011,
2. η Κριμαία το 2014,
3. η φυγή από το Αφγανιστάν το 2021,
4. και η κινεζική πρόκληση με το μπαλόνι το 2023,
έστειλαν το μήνυμα ότι η Ουάσινγκτον βρίσκεται σε διαχειριζόμενη παρακμή.
Ο Trump ξέρει να επιβάλλεται
Ο Hanson παρατηρεί ότι οι Δημοκρατικοί, φοβούμενοι το αντι-Ισραηλινό αριστερό μπλοκ, απέφυγαν να αναλάβουν ρίσκα. Αντίθετα, ο Trump κινήθηκε με ρεαλισμό και επιχειρηματική λογική, χτίζοντας σεβασμό με τους Σεΐχηδες του Κόλπου , τον Sisi και τον Netanyahu.
Οι Συμφωνίες του Αβραάμ δεν ήταν απλώς διπλωματική επιτυχία – ήταν, κατά τον Hanson, τομή στην ιστορία των αραβοϊσραηλινών σχέσεων, βασισμένη στην κοινή ευημερία και στην ασφάλεια.
Τέλος, ο Hanson αποδίδει μεγάλο μέρος της αποτυχίας των Δημοκρατικών στους ανίκανους συνεργάτες τους - Hillary Clinton, John Kerry, Susan Rice, Jake Sullivan, Antony Blinken, Lloyd Austin - που ενίσχυσαν την αφέλεια και τη σύγχυση.
Αντίθετα, ο Trump περιβλήθηκε από ρεαλιστές όπως οι Marco Rubio, Erik Kurilla, Steve Witkoff και Jared Kushner, που εφάρμοσαν πρακτικές, στοχευμένες και αποτελεσματικές πολιτικές.
Όπως συνοψίζει ο Victor Davis Hanson:
«Εκεί που οι Obama και Biden κατευνάζουν, ο Trump επιβάλλεται. Εκεί που οι Δημοκρατικοί υπόσχονται, ο Trump παραδίδει. Και στη Μέση Ανατολή, αυτό σημαίνει τη διαφορά ανάμεσα στην αναρχία και την ειρήνη»!
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών