Η Lockheed Martin ανακοίνωσε σχέδια για δοκιμή διαστημικών συστημάτων αναχαίτισης στο πλαίσιο του «Golden Dome», ενός πολυεπίπεδου συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας που σχεδιάζεται για την προστασία των ΗΠΑ και των συμμάχων τους
Η Lockheed Martin ανακοίνωσε ότι θα πραγματοποιήσει δοκιμή σε τροχιά τουλάχιστον ενός διαστημικού συστήματος αναχαίτισης στο πλαίσιο του πολυαναμενόμενου προγράμματος «Golden Dome» (Χρυσός Θόλος) μέχρι το 2028, δήλωσε ο CEO της εταιρείας, Jim Taiclet, κατά τη διάρκεια τηλεδιάσκεψης για τα κέρδη.
Το πρόγραμμα Golden Dome αποτελεί μια φιλόδοξη προσπάθεια ανάπτυξης πολυεπίπεδου αντιπυραυλικού συστήματος, ικανό να ανιχνεύει, να παρακολουθεί και να καταστρέφει διαφορετικές μορφές πυραυλικών απειλών, όπως βαλλιστικούς, υπερηχητικούς και πυραύλους κρουζ, αλλά και drones ή άλλες αεροπορικές απειλές, σε διάφορες φάσεις πτήσης.
Στόχος του συστήματος είναι η δημιουργία ενός «αδιαπέραστου θόλου» άμυνας πάνω από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενσωματώνοντας δορυφορικό δίκτυο εξοπλισμένο με προηγμένους αισθητήρες και διαστημικά συστήματα αναχαίτισης, σε συνεργασία με συστήματα ξηράς, θάλασσας και αέρα, για ολοκληρωμένη πολυεπίπεδη άμυνα.
Η ιδέα αυτή επιδιώκει να καλύψει τα κενά που αφήνουν τα παραδοσιακά συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας, όπως το Patriot και το THAAD, που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην εξουδετέρωση υπερηχητικών και νέας γενιάς πυραύλων.
Ένα περίπλοκο σύστημα
Η πρωτοβουλία ανακοινώθηκε για πρώτη φορά από τον Donald Trump τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους, λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ως Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Μέχρι τον Μάιο του 2025, είχε επιλεγεί το σχέδιο για την ασπίδα Golden Dome, με εκτιμώμενο κόστος 175 δισεκατομμυρίων δολαρίων και στόχο να τεθεί σε πλήρη λειτουργία μέχρι τον Ιανουάριο του 2029.
Ο Jim Taiclet τόνισε ότι η Lockheed Martin έχει ήδη υποβάλει προτάσεις για διαστημικά συστήματα αναχαίτισης και άλλες τεχνολογίες αιχμής. Η εταιρεία σχεδιάζει μια πραγματική δοκιμή σε τροχιά μέχρι το 2028, προκειμένου να επιδείξει την αποτελεσματικότητα των συστημάτων σε πραγματικές συνθήκες.
Τα διαστημικά συστήματα αναχαίτισης θα τοποθετούνται σε χαμηλή τροχιά της Γης, σχεδιασμένα να ανιχνεύουν εκτοξεύσεις, να λαμβάνουν εντολές πυροβολικού και να εξουδετερώνουν πυραύλους πριν εισέλθουν στον εναέριο χώρο των ΗΠΑ ή των συμμάχων τους.
Ο Στρατηγός Chance Saltzman, επικεφαλής των Διαστημικών Επιχειρήσεων της Διαστημικής Δύναμης των ΗΠΑ, τόνισε ότι τα συστήματα αναχαίτισης πρέπει να λειτουργούν στη φάση εκτόξευσης των πυραύλων («boost phase»), πριν αυτά αποκτήσουν τη δυνατότητα να εκτοξεύσουν παραπλανητικά ή διασπασμένα τμήματα.
Η ταχύτητα και η ακρίβεια των διαστημικών συστημάτων είναι καθοριστική για την επιτυχία τους.
Η Lockheed Martin έχει επίσης δημιουργήσει ένα κέντρο πρωτοτυποποίησης, γνωστό ως «Lighthouse», στη Virginia, για την ανάπτυξη και δοκιμή καινοτόμων τεχνολογιών, συνεργαζόμενη με μικρές εταιρείες και ερευνητικά ιδρύματα.
Εκεί, δοκιμάζονται προσομοιώσεις απειλών, εργαλεία σχεδιασμού αποστολών, συστήματα AI/ML, συντονισμός δορυφορικών αισθητήρων και διαχείριση δεδομένων σε πραγματικό χρόνο.
Ωστόσο, η Lockheed αντιμετωπίζει έντονο ανταγωνισμό από εταιρείες όπως Northrop Grumman, L3Harris, και νεοσύστατες όπως η Apex, η οποία ανακοίνωσε ότι θα διεξάγει δοκιμαστική αποστολή διαστημικών συστημάτων αναχαίτισης έως τον Ιούνιο του 2026.
Η ανάπτυξή τους απαιτεί επίσης τη δημιουργία ενός δικτύου δορυφόρων για αισθητήρες, πυροβολικό και συντονισμό δεδομένων, καθώς και ενσωμάτωση τεχνητής νοημοσύνης για διαχείριση σε πραγματικό χρόνο.
Μια παλιά ιδέα
Η ιδέα των διαστημικών συστημάτων αανχαίτισης έχει ιστορία πάνω από 60 χρόνια. Από τα προγράμματα BAMBI και SPAD της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ έως τη Στρατηγική Αμυντική Πρωτοβουλία (Πόλεμος των Άστρων) και τα Brilliant Pebbles, οι ΗΠΑ διερεύνησαν διάφορες στρατηγικές για εξουδετέρωση πυραύλων σε φάση εκτόξευσης.
Τα προηγούμενα προγράμματα εγκαταλείφθηκαν λόγω τεχνικών περιορισμών, υψηλού κόστους και αδυναμίας ακριβούς στόχευσης.
Η ανάγκη για διαστημικά συστήματα αναχαίτισης επανέρχεται με την ανάπτυξη υπερηχητικών όπλων από Ρωσία και Κίνα, τα οποία είναι δύσκολο να εξουδετερωθούν με υπάρχοντα συστήματα.
Παρά τις τεχνικές, λογιστικές και γεωπολιτικές προκλήσεις, οι ΗΠΑ προχωρούν στην ανάπτυξη ενός πολυεπίπεδου συστήματος με στόχο την ενίσχυση της εθνικής ασφάλειας και την πρόληψη μελλοντικών απειλών.
Οι αναλυτές επισημαίνουν ότι η οικονομική διάσταση είναι επίσης σημαντική: για να εξουδετερωθεί αποτελεσματικά μια επίθεση με πολλαπλούς πυραύλους, απαιτείται τεράστιος αριθμός συστημάτων αναχαίτισης σε τροχιά, γεγονός που αυξάνει σημαντικά το κόστος.
Παράλληλα, η τεχνολογική πολυπλοκότητα και η ενδεχόμενη ανάπτυξη αντίμετρων από ανταγωνιστικά κράτη προσθέτουν περαιτέρω προκλήσεις.
Η επιτυχία του προγράμματος Golden Dome θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της αμερικανικής αντιπυραυλικής άμυνας και θα επηρεάσει τη στρατηγική ισορροπία στον κόσμο, επαναφέροντας τη συζήτηση για τη βιωσιμότητα και την αποτελεσματικότητα των διαστημικών συστημάτων άμυνας.
www.bankingnews.gr
Το πρόγραμμα Golden Dome αποτελεί μια φιλόδοξη προσπάθεια ανάπτυξης πολυεπίπεδου αντιπυραυλικού συστήματος, ικανό να ανιχνεύει, να παρακολουθεί και να καταστρέφει διαφορετικές μορφές πυραυλικών απειλών, όπως βαλλιστικούς, υπερηχητικούς και πυραύλους κρουζ, αλλά και drones ή άλλες αεροπορικές απειλές, σε διάφορες φάσεις πτήσης.
Στόχος του συστήματος είναι η δημιουργία ενός «αδιαπέραστου θόλου» άμυνας πάνω από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενσωματώνοντας δορυφορικό δίκτυο εξοπλισμένο με προηγμένους αισθητήρες και διαστημικά συστήματα αναχαίτισης, σε συνεργασία με συστήματα ξηράς, θάλασσας και αέρα, για ολοκληρωμένη πολυεπίπεδη άμυνα.
Η ιδέα αυτή επιδιώκει να καλύψει τα κενά που αφήνουν τα παραδοσιακά συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας, όπως το Patriot και το THAAD, που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην εξουδετέρωση υπερηχητικών και νέας γενιάς πυραύλων.
Ένα περίπλοκο σύστημα
Η πρωτοβουλία ανακοινώθηκε για πρώτη φορά από τον Donald Trump τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους, λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ως Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Μέχρι τον Μάιο του 2025, είχε επιλεγεί το σχέδιο για την ασπίδα Golden Dome, με εκτιμώμενο κόστος 175 δισεκατομμυρίων δολαρίων και στόχο να τεθεί σε πλήρη λειτουργία μέχρι τον Ιανουάριο του 2029.
Ο Jim Taiclet τόνισε ότι η Lockheed Martin έχει ήδη υποβάλει προτάσεις για διαστημικά συστήματα αναχαίτισης και άλλες τεχνολογίες αιχμής. Η εταιρεία σχεδιάζει μια πραγματική δοκιμή σε τροχιά μέχρι το 2028, προκειμένου να επιδείξει την αποτελεσματικότητα των συστημάτων σε πραγματικές συνθήκες.
Τα διαστημικά συστήματα αναχαίτισης θα τοποθετούνται σε χαμηλή τροχιά της Γης, σχεδιασμένα να ανιχνεύουν εκτοξεύσεις, να λαμβάνουν εντολές πυροβολικού και να εξουδετερώνουν πυραύλους πριν εισέλθουν στον εναέριο χώρο των ΗΠΑ ή των συμμάχων τους.
Ο Στρατηγός Chance Saltzman, επικεφαλής των Διαστημικών Επιχειρήσεων της Διαστημικής Δύναμης των ΗΠΑ, τόνισε ότι τα συστήματα αναχαίτισης πρέπει να λειτουργούν στη φάση εκτόξευσης των πυραύλων («boost phase»), πριν αυτά αποκτήσουν τη δυνατότητα να εκτοξεύσουν παραπλανητικά ή διασπασμένα τμήματα.
Η ταχύτητα και η ακρίβεια των διαστημικών συστημάτων είναι καθοριστική για την επιτυχία τους.
Η Lockheed Martin έχει επίσης δημιουργήσει ένα κέντρο πρωτοτυποποίησης, γνωστό ως «Lighthouse», στη Virginia, για την ανάπτυξη και δοκιμή καινοτόμων τεχνολογιών, συνεργαζόμενη με μικρές εταιρείες και ερευνητικά ιδρύματα.
Εκεί, δοκιμάζονται προσομοιώσεις απειλών, εργαλεία σχεδιασμού αποστολών, συστήματα AI/ML, συντονισμός δορυφορικών αισθητήρων και διαχείριση δεδομένων σε πραγματικό χρόνο.
Ωστόσο, η Lockheed αντιμετωπίζει έντονο ανταγωνισμό από εταιρείες όπως Northrop Grumman, L3Harris, και νεοσύστατες όπως η Apex, η οποία ανακοίνωσε ότι θα διεξάγει δοκιμαστική αποστολή διαστημικών συστημάτων αναχαίτισης έως τον Ιούνιο του 2026.
Η ανάπτυξή τους απαιτεί επίσης τη δημιουργία ενός δικτύου δορυφόρων για αισθητήρες, πυροβολικό και συντονισμό δεδομένων, καθώς και ενσωμάτωση τεχνητής νοημοσύνης για διαχείριση σε πραγματικό χρόνο.
Μια παλιά ιδέα
Η ιδέα των διαστημικών συστημάτων αανχαίτισης έχει ιστορία πάνω από 60 χρόνια. Από τα προγράμματα BAMBI και SPAD της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ έως τη Στρατηγική Αμυντική Πρωτοβουλία (Πόλεμος των Άστρων) και τα Brilliant Pebbles, οι ΗΠΑ διερεύνησαν διάφορες στρατηγικές για εξουδετέρωση πυραύλων σε φάση εκτόξευσης.
Τα προηγούμενα προγράμματα εγκαταλείφθηκαν λόγω τεχνικών περιορισμών, υψηλού κόστους και αδυναμίας ακριβούς στόχευσης.
Η ανάγκη για διαστημικά συστήματα αναχαίτισης επανέρχεται με την ανάπτυξη υπερηχητικών όπλων από Ρωσία και Κίνα, τα οποία είναι δύσκολο να εξουδετερωθούν με υπάρχοντα συστήματα.
Παρά τις τεχνικές, λογιστικές και γεωπολιτικές προκλήσεις, οι ΗΠΑ προχωρούν στην ανάπτυξη ενός πολυεπίπεδου συστήματος με στόχο την ενίσχυση της εθνικής ασφάλειας και την πρόληψη μελλοντικών απειλών.
Οι αναλυτές επισημαίνουν ότι η οικονομική διάσταση είναι επίσης σημαντική: για να εξουδετερωθεί αποτελεσματικά μια επίθεση με πολλαπλούς πυραύλους, απαιτείται τεράστιος αριθμός συστημάτων αναχαίτισης σε τροχιά, γεγονός που αυξάνει σημαντικά το κόστος.
Παράλληλα, η τεχνολογική πολυπλοκότητα και η ενδεχόμενη ανάπτυξη αντίμετρων από ανταγωνιστικά κράτη προσθέτουν περαιτέρω προκλήσεις.
Η επιτυχία του προγράμματος Golden Dome θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της αμερικανικής αντιπυραυλικής άμυνας και θα επηρεάσει τη στρατηγική ισορροπία στον κόσμο, επαναφέροντας τη συζήτηση για τη βιωσιμότητα και την αποτελεσματικότητα των διαστημικών συστημάτων άμυνας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών