Η ιστορία της E.J Churchill αντικατοπτρίζει εκείνη της βρετανικής βιομηχανίας: η “κραταιά δύναμη” που κάποτε κυριαρχούσε δεν είναι πλέον παρά μια σκιά του παρελθόντος
Η ιστορία της E.J Churchill αντικατοπτρίζει εκείνη της βρετανικής βιομηχανίας αλλά και εν ολίγοις κοινωνίας: η “κραταιά δύναμη” που κάποτε κυριαρχούσε στο παγκόσμιο πολιτισμικό, τεχνολογικό, πολιτικό στερέωμα δεν είναι πλέον παρά μια σκιά του παρελθόντος.
Πίσω από την εθιμοτυπία δεν υπάρχει πλέον κάτι ουσιαστικό.
Ένα λαμπρό παρελθόν
Ο John Edwin Churchill ίδρυσε το δικό του εργαστήριο οπλουργικής το 1891.
Πριν “σταθεί στο ύψος” του είχε μαθητεύσει δίπλα στον Charles Jeffrey και αργότερα εργάστηκε στο Λονδίνο, στο οπλουργείο του F.T. Baker.
Εκτός από τεχνίτης, στην εποχή του ήταν γνωστός για τη δεινότητα του στην περιστεροβολία. Απέκτησε φήμη για τα εξειδικευμένα (πλαγιόκανα) σκοπευτικά δίκανα που κατασκεύαζε επί μέτρω για συναθλητές του και το πελατολόγιο του περιελάμβανε μερικούς από τους γνωστότερους σκοπευτές.
Η εταιρεία έμελλε να αγγίξει το ζενίθ της όταν μετά το 1910 (και το θάνατο του E.J. Churchill) τη διεύθυνση ανέλαβε ο ανηψιός του Robert.
Εκείνος ήταν που συνέλαβε την ιδέα για το XXV (λατινική γραφή για το: 25). ένα ελαφρότερο από το συνηθισμένο δίκανο με κάνες μήκους 25 ιντσών (63,5 εκατοστά). Το μειωμένο βάρος και διαστάσεις έδιναν ένα ανάλαφρο ζύγισμα που επέτρεπε ταχύτερη επώμιση και στροφή των κανών στο στόχο.
Μια ειδικά σχεδιασμένη ρίγα έδινε την εντύπωση μακρύτερης σκοπευτικής γραμμής. Σύμφωνα με τη “μυθολογία” γύρω από την Churchill, η ιδέα για το ΧΧV προέκυψε όταν ο Robert “κατά λάθος βύθισε τις κάνες του δικάνου του στο χιόνι, φράζοντας τα στόμια.
Η επόμενη τουφεκιά τις ανατίναξε”.
Ο αρχιμάστορας της E.J. Churchill αποφάνθηκε πως το όπλο θα σωζόταν αν το άθικτο τμήμα κοβόταν και διαμοφωνόταν με νέο τσοκάρισμα, επεμβαίνοντας στο εσωτερικό των αυλών. Το πείραμα πέτυχε.
Ο Robert Churchill με το ΧΧV κυριάρχησε στους σκοπευτικούς κύκλους και επηρέασε καταλυτικά τη μορφή του κυνηγετικού δικάνου.
Το εμπορικό “δαιμόνιο” του Robert και ίσως ένα τρομερό ταλέντο στις δημόσιες σχέσεις, έφεραν την αναγνώριση.
Σύντομα η πελατεία της εταιρείας εμπλουτίστηκε με αυτό που θα λέγαμε σήμερα “influencers”.
Εκατομμυριούχοι από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, πρωταθλητές και ευγενείς -περιλαμβανομένου του διαδόχου (μετέπειτα βασιλιά) της Αγγλίας Εδουάρδου. Άφθονο χρήμα έρρευσε στο ταμείο της λονδρέζικης εταιρείας η οποία στις αρχές του 20ου αιώνα πουλούσε περισσότερα όπλα από το σύνολο των ανταγωνιστών της.
Η δημιουργική εποχή της E.J Churchill τελείωσε το 1958 με το θάνατο του Robert Churchill. Η φίρμα συνέχισε να υπάρχει συναρμολογώντας, επισκευάζοντας και μεταπουλώντας όπλα από στοκ, μέχρι το οριστικό κλείσιμο το 1981.
Το όνομα “αναστήθηκε” όταν το 1997 ο Σερ Edward Dashwood αγόρασε τα δικαιώματα χρήσης του εμπορικού σήματος και το αρχείο της εταιρείας.
Η οικογένεια του κατέχει επί γενιές μεγάλες εξοχικές εκτάσεις κοντά στη βρετανική πρωτεύουσα. Έκει αποφάσισε να επανασυστήσει τη “νέα” E.J. Churchill.
To “Lifestyle” πάνω από την ουσία
Η σημερινή “E.J. Churchill” είναι μια εξαιρετικά επιτυχημένη επιχείρηση.
Διαχειρίζεται χώρους διαμορφωμένους για οργάνωση εταιρικών δρόμενων, δεξιώσεων και αθλητικών τουρνουά πήλινου στόχου.
Οι εκτάσεις περιλαμβάνουν οργανωμένα σκοπευτήρια στα οποία γίνεται διδασκαλία σκοποβολής.
Υπάρχουν χώροι αναψυχής όπου εξασκείται σκοποβολή με αεροβόλα, λειόκανα ή ραβδωτά όπλα, συνοδευόμενη από στιγμές γαστρονομίας και γευσιγνωσίας.
Πρόκειται για αξιοζήλευτες εγκαταστάσεις στις οποίες έχουν διεξαχθεί διεθνείς αγώνες.
Εδράζουν σε υπέροχα τοπία κοντά στο Λονδίνο, στην κεντρική Αγγλία και τη Σκωτία.
Πουθενά όμως σε αυτή την εικόνα δεν υπάρχουν εργαστήρια κατασκευής όπλων.
Μοιάζει με υπερτιμημένη μπουτίκ για χρηματιστές του Σίτυ που εξορμούν με τα καλογυαλισμένα Range Rover, υποκρινόμενοι τους σπόρτσμεν περασμένων εποχών.
Φασόν πολυτέλεια
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πρακτικής είναι τα αλληλεπίθετα HERCULES που φέρουν περήφανα το λογότυπο της E.J. Churchill.
Κατά καιρούς έχουν κατασκευαστεί από Βάσκους και Γάλλους οπλουργούς, ενώ αρχής γενομένης από το 2020, φτιάχνονται από την ιταλική Rizzini.
Ο μηχανισμός πυροδότησης είναι αδρανειακός, με μονή σκανδάλη και στηρίζεται πάνω στη βάση της σκανδάλης
Υπό αυτό το πρίσμα οι πλάγιες “πλάκες”, χρησιμεύουν μόνο ως φόντο για έξτρα διακόσμηση.
Tο κλείδωμα των κανών διαθέτει στοιχεία από μηχανισμούς Browning και Beretta. Συναντούμε παραλλαγές του σε δεκάδες ιταλικά όπλα κάθε κατηγορίας τιμής.
To HERCULES είναι διαθέσιμο σε διαμετρήματα c. 12, 16, 20, 28, 36 και πολλαπλά μήκη κανών. Υπάρχει επιλογή για σταθερά ή βιδωτά τσοκ και είναι ασφαλείς για χρήση με “ατσάλινα” σκάγια.
Στη στάνταρ διαμόρφωση, το δίκανο έρχεται με ανοικτού τύπου λαβή στο κοντάκι και ξυστό στο στυλ του Boss.
Πολυτελείς λεπτομέρειες όπως είναι το κάλυμμα του πιστολέ με μενταγιόν για τα αρχικά του ιδιοκτήτη και εξαιρετικής εμφάνισης ξύλο για το κοντάκι, θεωρούνται δεδομένα.
Το οπλοπωλείο της Churchill υπερηφανεύεται πως τα κοντάκια σχηματίζονται “επι μέτρω” για τον μελλοντικό κάτοχο.
Οι ψάθες και το διακοσμητικό σκάλισμα των μεταλλικών επιφανειών γίνονται με λέηζερ και υποτίθεται ότι “βελτιώνονται” από τεχνίτες.
Η τελευταία φράση δημιουργεί απορία σχετικά με τη βελτίωση που μπορεί να φέρει ένα ανθρώπινο χέρι στην εργασία που εκτελεί ένα CNC.
Τα μοτίβα της διακόσμησης μιμούνται την τεχνοτροπία της αγγλικής σχολής με μπουκέτα και γεωμετρικές συνθέσεις. Το μέταλλο φινίρεται με βαφή παραδοσιακής ταρταρούγας ή εναλλακτικά στο χρώμα του ασημιού.
Σίγουρα πρόκειται για αξιόλογα, σύγχρονα δίκανα με εξαιρετικά λειτουργιά χαρακτηριστικά.
Απλώς, αναρωτιέται κάποιος πως θα δικαιολογούνταν η τιμή των £11.500 (σχεδόν 14.000 Ευρώ) για ένα Rizzini, αν δε στόλιζε η επίχρυση σφραγίδα CHURCHILL τα πλευρά της μπάσκουλας.
www.bankingnews.gr
Πίσω από την εθιμοτυπία δεν υπάρχει πλέον κάτι ουσιαστικό.
Ένα λαμπρό παρελθόν
Ο John Edwin Churchill ίδρυσε το δικό του εργαστήριο οπλουργικής το 1891.
Πριν “σταθεί στο ύψος” του είχε μαθητεύσει δίπλα στον Charles Jeffrey και αργότερα εργάστηκε στο Λονδίνο, στο οπλουργείο του F.T. Baker.
Εκτός από τεχνίτης, στην εποχή του ήταν γνωστός για τη δεινότητα του στην περιστεροβολία. Απέκτησε φήμη για τα εξειδικευμένα (πλαγιόκανα) σκοπευτικά δίκανα που κατασκεύαζε επί μέτρω για συναθλητές του και το πελατολόγιο του περιελάμβανε μερικούς από τους γνωστότερους σκοπευτές.
Η εταιρεία έμελλε να αγγίξει το ζενίθ της όταν μετά το 1910 (και το θάνατο του E.J. Churchill) τη διεύθυνση ανέλαβε ο ανηψιός του Robert.
Εκείνος ήταν που συνέλαβε την ιδέα για το XXV (λατινική γραφή για το: 25). ένα ελαφρότερο από το συνηθισμένο δίκανο με κάνες μήκους 25 ιντσών (63,5 εκατοστά). Το μειωμένο βάρος και διαστάσεις έδιναν ένα ανάλαφρο ζύγισμα που επέτρεπε ταχύτερη επώμιση και στροφή των κανών στο στόχο.
Μια ειδικά σχεδιασμένη ρίγα έδινε την εντύπωση μακρύτερης σκοπευτικής γραμμής. Σύμφωνα με τη “μυθολογία” γύρω από την Churchill, η ιδέα για το ΧΧV προέκυψε όταν ο Robert “κατά λάθος βύθισε τις κάνες του δικάνου του στο χιόνι, φράζοντας τα στόμια.
Η επόμενη τουφεκιά τις ανατίναξε”.
Ο αρχιμάστορας της E.J. Churchill αποφάνθηκε πως το όπλο θα σωζόταν αν το άθικτο τμήμα κοβόταν και διαμοφωνόταν με νέο τσοκάρισμα, επεμβαίνοντας στο εσωτερικό των αυλών. Το πείραμα πέτυχε.
Ο Robert Churchill με το ΧΧV κυριάρχησε στους σκοπευτικούς κύκλους και επηρέασε καταλυτικά τη μορφή του κυνηγετικού δικάνου.
Το εμπορικό “δαιμόνιο” του Robert και ίσως ένα τρομερό ταλέντο στις δημόσιες σχέσεις, έφεραν την αναγνώριση.
Σύντομα η πελατεία της εταιρείας εμπλουτίστηκε με αυτό που θα λέγαμε σήμερα “influencers”.
Εκατομμυριούχοι από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, πρωταθλητές και ευγενείς -περιλαμβανομένου του διαδόχου (μετέπειτα βασιλιά) της Αγγλίας Εδουάρδου. Άφθονο χρήμα έρρευσε στο ταμείο της λονδρέζικης εταιρείας η οποία στις αρχές του 20ου αιώνα πουλούσε περισσότερα όπλα από το σύνολο των ανταγωνιστών της.
Η δημιουργική εποχή της E.J Churchill τελείωσε το 1958 με το θάνατο του Robert Churchill. Η φίρμα συνέχισε να υπάρχει συναρμολογώντας, επισκευάζοντας και μεταπουλώντας όπλα από στοκ, μέχρι το οριστικό κλείσιμο το 1981.
Το όνομα “αναστήθηκε” όταν το 1997 ο Σερ Edward Dashwood αγόρασε τα δικαιώματα χρήσης του εμπορικού σήματος και το αρχείο της εταιρείας.
Η οικογένεια του κατέχει επί γενιές μεγάλες εξοχικές εκτάσεις κοντά στη βρετανική πρωτεύουσα. Έκει αποφάσισε να επανασυστήσει τη “νέα” E.J. Churchill.
To “Lifestyle” πάνω από την ουσία
Η σημερινή “E.J. Churchill” είναι μια εξαιρετικά επιτυχημένη επιχείρηση.
Διαχειρίζεται χώρους διαμορφωμένους για οργάνωση εταιρικών δρόμενων, δεξιώσεων και αθλητικών τουρνουά πήλινου στόχου.
Οι εκτάσεις περιλαμβάνουν οργανωμένα σκοπευτήρια στα οποία γίνεται διδασκαλία σκοποβολής.
Υπάρχουν χώροι αναψυχής όπου εξασκείται σκοποβολή με αεροβόλα, λειόκανα ή ραβδωτά όπλα, συνοδευόμενη από στιγμές γαστρονομίας και γευσιγνωσίας.
Πρόκειται για αξιοζήλευτες εγκαταστάσεις στις οποίες έχουν διεξαχθεί διεθνείς αγώνες.
Εδράζουν σε υπέροχα τοπία κοντά στο Λονδίνο, στην κεντρική Αγγλία και τη Σκωτία.
Πουθενά όμως σε αυτή την εικόνα δεν υπάρχουν εργαστήρια κατασκευής όπλων.
Μοιάζει με υπερτιμημένη μπουτίκ για χρηματιστές του Σίτυ που εξορμούν με τα καλογυαλισμένα Range Rover, υποκρινόμενοι τους σπόρτσμεν περασμένων εποχών.
Φασόν πολυτέλεια
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πρακτικής είναι τα αλληλεπίθετα HERCULES που φέρουν περήφανα το λογότυπο της E.J. Churchill.
Κατά καιρούς έχουν κατασκευαστεί από Βάσκους και Γάλλους οπλουργούς, ενώ αρχής γενομένης από το 2020, φτιάχνονται από την ιταλική Rizzini.
Ο μηχανισμός πυροδότησης είναι αδρανειακός, με μονή σκανδάλη και στηρίζεται πάνω στη βάση της σκανδάλης
Υπό αυτό το πρίσμα οι πλάγιες “πλάκες”, χρησιμεύουν μόνο ως φόντο για έξτρα διακόσμηση.
Tο κλείδωμα των κανών διαθέτει στοιχεία από μηχανισμούς Browning και Beretta. Συναντούμε παραλλαγές του σε δεκάδες ιταλικά όπλα κάθε κατηγορίας τιμής.
To HERCULES είναι διαθέσιμο σε διαμετρήματα c. 12, 16, 20, 28, 36 και πολλαπλά μήκη κανών. Υπάρχει επιλογή για σταθερά ή βιδωτά τσοκ και είναι ασφαλείς για χρήση με “ατσάλινα” σκάγια.
Στη στάνταρ διαμόρφωση, το δίκανο έρχεται με ανοικτού τύπου λαβή στο κοντάκι και ξυστό στο στυλ του Boss.
Πολυτελείς λεπτομέρειες όπως είναι το κάλυμμα του πιστολέ με μενταγιόν για τα αρχικά του ιδιοκτήτη και εξαιρετικής εμφάνισης ξύλο για το κοντάκι, θεωρούνται δεδομένα.
Το οπλοπωλείο της Churchill υπερηφανεύεται πως τα κοντάκια σχηματίζονται “επι μέτρω” για τον μελλοντικό κάτοχο.
Οι ψάθες και το διακοσμητικό σκάλισμα των μεταλλικών επιφανειών γίνονται με λέηζερ και υποτίθεται ότι “βελτιώνονται” από τεχνίτες.
Η τελευταία φράση δημιουργεί απορία σχετικά με τη βελτίωση που μπορεί να φέρει ένα ανθρώπινο χέρι στην εργασία που εκτελεί ένα CNC.
Τα μοτίβα της διακόσμησης μιμούνται την τεχνοτροπία της αγγλικής σχολής με μπουκέτα και γεωμετρικές συνθέσεις. Το μέταλλο φινίρεται με βαφή παραδοσιακής ταρταρούγας ή εναλλακτικά στο χρώμα του ασημιού.
Σίγουρα πρόκειται για αξιόλογα, σύγχρονα δίκανα με εξαιρετικά λειτουργιά χαρακτηριστικά.
Απλώς, αναρωτιέται κάποιος πως θα δικαιολογούνταν η τιμή των £11.500 (σχεδόν 14.000 Ευρώ) για ένα Rizzini, αν δε στόλιζε η επίχρυση σφραγίδα CHURCHILL τα πλευρά της μπάσκουλας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών