Οι χώρες που έχουν εφαρμόσει σκληρό lockdown δεν πρέπει να περιμένουν να έχουν συγκριτικά χαμηλότερο αριθμό θανάτων από Covid-19
Αν και οι υποστηρικτές των lockdown λόγω covid-19 συνεχίζουν να επιμένουν ότι σώζουν ζωές, η πραγματική εμπειρία δείχνει το αντίθετο.
Αυτό διαπιστώνει νέα ανάλυση του Mises Institute, τονίζοντας ότι οι χώρες που έχουν εφαρμόσει σκληρό lockdown δεν πρέπει να περιμένουν να έχουν συγκριτικά χαμηλότερο αριθμό θανάτων από Covid-19 ανά εκατομμύριο.
Τα επιμέρους στοιχεία
Στην Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, όπου έχουν επιβληθεί επανειλημμένα lockdown, οι θάνατοι ανά εκατομμύριο παραμένουν από τα χειρότερα ποσοστά στον κόσμο.
Εν τω μεταξύ, στις Ηνωμένες Πολιτείες, πολιτείες με τους πιο αυστηρούς κανόνες lockdown — όπως η Νέα Υόρκη, το Νιου Τζέρσεϊ και η Μασαχουσέτη είναι μεταξύ εκείνων με τους χειρότερους συνολικούς θανάτους.
Οι υποστηρικτές των lockdown, φυσικά, είναι πιθανό να υποστηρίζουν ότι εάν οι ερευνητές ελέγξουν μια ποικιλία άλλων μεταβλητών, τότε είναι σίγουρο ότι θα δούμε ότι τα lockdown έχουν σώσει εκατομμύρια ζωές.
Ωστόσο, η έρευνα του Mises δείχνει ότι αυτό δεν συμβαίνει.
Η μελέτη στο European Journal of Clinical Investigation
Η τελευταία μελέτη για να δείξει την αδυναμία της θέσης υπέρ των lockdown εμφανίστηκε αυτό το μήνα στο European Journal of Clinical Investigation, με συγγραφείς τους Eran Bendavid, Christopher Oh, Jay Bhattacharya και John P.A. Ioannidis, με τίτλο “Assessing Mandatory Stay-at-Home and Business Closure Effects on the Spread of COVID-19”.
Οι συγγραφείς συγκρίνουν τις «πιο περιοριστικές μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις» (mrNPI) και τις «λιγότερο περιοριστικές μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις» (lrNPI).
Οι περιοριστικές παρεμβάσεις περιλαμβάνουν υποχρεωτικά διαμονή στο σπίτι και αναγκαστικό κλείσιμο επιχειρήσεων.
Λιγότερα περιοριστικά μέτρα περιλαμβάνουν «οδηγίες κοινωνικής απόστασης, αποθάρρυνση διεθνών και εσωτερικών ταξιδιών και απαγόρευση μεγάλων συγκεντρώσεων».
Οι ερευνητές συγκρίνουν τα αποτελέσματα σε υποεθνικό επίπεδο σε ορισμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, του Ιράν, της Ιταλίας, της Ολλανδίας, της Ισπανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αυτό στη συνέχεια συγκρίνεται με χώρες με λιγότερο περιοριστικά μέτρα, κυρίως Σουηδία και Νότια Κορέα, όπου οι παραγγελίες παραμονής στο σπίτι και το κλείσιμο επιχειρήσεων δεν εφαρμόστηκαν ευρέως.
Το συμπέρασμα
Δεν βρίσκουμε καμία σαφή, σημαντική ευεργετική επίδραση των mrNPI στην ανάπτυξη κρουσμάτων σε καμία χώρα….
Σε καμία από τις 8 χώρες και σε καμία από τις 16 συγκρίσεις (κατά της Σουηδίας ή της Νότιας Κορέας) δεν ήταν τα αποτελέσματα των mrNPIs σημαντικά αρνητικά (ευεργετικά).
Δηλαδή, τα πιο περιοριστικά μέτρα κλειδώματος έδειξαν χειρότερα αποτελέσματα.
Αυτά τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι τα θεωρητικά θεμέλια της φιλοσοφίας των lockdown είναι λάθος, αναφέρει το Mises Institute.
Το εννοιολογικό μοντέλο των lockdown
Το εννοιολογικό μοντέλο που διέπει την προσέγγιση του lockdown είναι ότι, πριν από την ουσιαστική ασυλία του πληθυσμού, η ατομική συμπεριφορά είναι ο πρωταρχικός μοχλός της μείωσης του ρυθμού μετάδοσης και ότι οποιοδήποτε NPI μπορεί να παρέχει ώθηση για μεμονωμένη αλλαγή συμπεριφοράς, με ποσοστά απόκρισης που ποικίλλουν μεταξύ ατόμων και με την πάροδο του χρόνου.
Τα lrNPIs θα μπορούσαν να έχουν μεγάλα αντι-μολυσματικά αποτελέσματα εάν η ατομική συμπεριφορική απόκριση είναι μεγάλη, οπότε τα πρόσθετα, πιο περιοριστικά NPI ενδέχεται να μην προσφέρουν πολύ πρόσθετο όφελος.
Από την άλλη πλευρά, εάν τα lrNPI παρέχουν σχετικά μικρά ώθηση στην ατομική συμπεριφορά, τότε τα mrNPIs μπορεί να οδηγήσουν σε ανάλογες περιθωριακές συμπεριφορές και σε μεγάλες μειώσεις στην ανάπτυξη νέων κρουσμάτων.
Με άλλα λόγια, τα ήπια μέτρα ενθαρρύνουν την προσοχή στην έκθεση σε άλλους, έτσι μειώνουν την εξάπλωση.
Τα αυστηρά μέτρα περιορίζουν την εξάπλωση;
Αυτό όμως δεν φαίνεται να συμβαίνει.
Αντίθετα, οι συγγραφείς προτείνουν ότι οι περιοχές με χαμηλότερη θνησιμότητα covid είναι περιοχές όπου το κοινό βρισκόταν σε πιο ελαστικούς κανόνες.
Αυτό περιελάμβανε την ακύρωση μεγάλων, πολυσύχναστων εκδηλώσεων και τον περιορισμό των ταξιδιών.
Οι αυστηρότερες απαιτήσεις πάνω από αυτό φαίνεται να μην παράγουν κανένα ευεργετικό αποτέλεσμα, και, αν μη τι άλλο, έχουν το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Αυτή η μελέτη, φυσικά, είναι μόνο η τελευταία σε μια μακρά σειρά παρόμοιων μελετών που θέτουν υπό αμφισβήτηση την υπόθεση - επειδή είναι μόνο μια υπόθεση - ότι τα σκληρά lockdown μειώνουν τη θνησιμότητα.
Η επιδείνωση των lockdown
Τα lockdown και άλλες μορφές απομόνωσης φέρνουν μαζί τους μια σειρά από μεγάλα προβλήματα υγείας.
Η εν λόγω ανάλυση τα συνόψισε ως εξής:
Πείνα, υπερβολικές δόσεις που σχετίζονται με τα οπιοειδή, αύξηση των ασθενειών εκτός COVID από χαμένες υπηρεσίες υγείας, κακοποίηση, ψυχική υγεία και αυτοκτονίες, καθώς και πλήθος οικονομικών συνεπειών.
Ίσως δεν αποτελεί έκπληξη, τα δεδομένα σχετικά με την υπερβολική θνησιμότητα κατά τη διάρκεια της πανδημίας covid-19 υποδηλώνουν ότι μόνο τα δύο τρίτα της θνησιμότητας μπορούν να συνδεθούν ιατρικά με το covid-19.
Οι αυξήσεις των θανάτων από άνοια ήταν ιδιαίτερα αξιοσημείωτες.
www.bankingnews.gr
Αυτό διαπιστώνει νέα ανάλυση του Mises Institute, τονίζοντας ότι οι χώρες που έχουν εφαρμόσει σκληρό lockdown δεν πρέπει να περιμένουν να έχουν συγκριτικά χαμηλότερο αριθμό θανάτων από Covid-19 ανά εκατομμύριο.
Τα επιμέρους στοιχεία
Στην Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, όπου έχουν επιβληθεί επανειλημμένα lockdown, οι θάνατοι ανά εκατομμύριο παραμένουν από τα χειρότερα ποσοστά στον κόσμο.
Εν τω μεταξύ, στις Ηνωμένες Πολιτείες, πολιτείες με τους πιο αυστηρούς κανόνες lockdown — όπως η Νέα Υόρκη, το Νιου Τζέρσεϊ και η Μασαχουσέτη είναι μεταξύ εκείνων με τους χειρότερους συνολικούς θανάτους.
Οι υποστηρικτές των lockdown, φυσικά, είναι πιθανό να υποστηρίζουν ότι εάν οι ερευνητές ελέγξουν μια ποικιλία άλλων μεταβλητών, τότε είναι σίγουρο ότι θα δούμε ότι τα lockdown έχουν σώσει εκατομμύρια ζωές.
Ωστόσο, η έρευνα του Mises δείχνει ότι αυτό δεν συμβαίνει.
Η μελέτη στο European Journal of Clinical Investigation
Η τελευταία μελέτη για να δείξει την αδυναμία της θέσης υπέρ των lockdown εμφανίστηκε αυτό το μήνα στο European Journal of Clinical Investigation, με συγγραφείς τους Eran Bendavid, Christopher Oh, Jay Bhattacharya και John P.A. Ioannidis, με τίτλο “Assessing Mandatory Stay-at-Home and Business Closure Effects on the Spread of COVID-19”.
Οι συγγραφείς συγκρίνουν τις «πιο περιοριστικές μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις» (mrNPI) και τις «λιγότερο περιοριστικές μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις» (lrNPI).
Οι περιοριστικές παρεμβάσεις περιλαμβάνουν υποχρεωτικά διαμονή στο σπίτι και αναγκαστικό κλείσιμο επιχειρήσεων.
Λιγότερα περιοριστικά μέτρα περιλαμβάνουν «οδηγίες κοινωνικής απόστασης, αποθάρρυνση διεθνών και εσωτερικών ταξιδιών και απαγόρευση μεγάλων συγκεντρώσεων».
Οι ερευνητές συγκρίνουν τα αποτελέσματα σε υποεθνικό επίπεδο σε ορισμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, του Ιράν, της Ιταλίας, της Ολλανδίας, της Ισπανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αυτό στη συνέχεια συγκρίνεται με χώρες με λιγότερο περιοριστικά μέτρα, κυρίως Σουηδία και Νότια Κορέα, όπου οι παραγγελίες παραμονής στο σπίτι και το κλείσιμο επιχειρήσεων δεν εφαρμόστηκαν ευρέως.
Το συμπέρασμα
Δεν βρίσκουμε καμία σαφή, σημαντική ευεργετική επίδραση των mrNPI στην ανάπτυξη κρουσμάτων σε καμία χώρα….
Σε καμία από τις 8 χώρες και σε καμία από τις 16 συγκρίσεις (κατά της Σουηδίας ή της Νότιας Κορέας) δεν ήταν τα αποτελέσματα των mrNPIs σημαντικά αρνητικά (ευεργετικά).
Δηλαδή, τα πιο περιοριστικά μέτρα κλειδώματος έδειξαν χειρότερα αποτελέσματα.
Αυτά τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι τα θεωρητικά θεμέλια της φιλοσοφίας των lockdown είναι λάθος, αναφέρει το Mises Institute.
Το εννοιολογικό μοντέλο των lockdown
Το εννοιολογικό μοντέλο που διέπει την προσέγγιση του lockdown είναι ότι, πριν από την ουσιαστική ασυλία του πληθυσμού, η ατομική συμπεριφορά είναι ο πρωταρχικός μοχλός της μείωσης του ρυθμού μετάδοσης και ότι οποιοδήποτε NPI μπορεί να παρέχει ώθηση για μεμονωμένη αλλαγή συμπεριφοράς, με ποσοστά απόκρισης που ποικίλλουν μεταξύ ατόμων και με την πάροδο του χρόνου.
Τα lrNPIs θα μπορούσαν να έχουν μεγάλα αντι-μολυσματικά αποτελέσματα εάν η ατομική συμπεριφορική απόκριση είναι μεγάλη, οπότε τα πρόσθετα, πιο περιοριστικά NPI ενδέχεται να μην προσφέρουν πολύ πρόσθετο όφελος.
Από την άλλη πλευρά, εάν τα lrNPI παρέχουν σχετικά μικρά ώθηση στην ατομική συμπεριφορά, τότε τα mrNPIs μπορεί να οδηγήσουν σε ανάλογες περιθωριακές συμπεριφορές και σε μεγάλες μειώσεις στην ανάπτυξη νέων κρουσμάτων.
Με άλλα λόγια, τα ήπια μέτρα ενθαρρύνουν την προσοχή στην έκθεση σε άλλους, έτσι μειώνουν την εξάπλωση.
Τα αυστηρά μέτρα περιορίζουν την εξάπλωση;
Αυτό όμως δεν φαίνεται να συμβαίνει.
Αντίθετα, οι συγγραφείς προτείνουν ότι οι περιοχές με χαμηλότερη θνησιμότητα covid είναι περιοχές όπου το κοινό βρισκόταν σε πιο ελαστικούς κανόνες.
Αυτό περιελάμβανε την ακύρωση μεγάλων, πολυσύχναστων εκδηλώσεων και τον περιορισμό των ταξιδιών.
Οι αυστηρότερες απαιτήσεις πάνω από αυτό φαίνεται να μην παράγουν κανένα ευεργετικό αποτέλεσμα, και, αν μη τι άλλο, έχουν το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Αυτή η μελέτη, φυσικά, είναι μόνο η τελευταία σε μια μακρά σειρά παρόμοιων μελετών που θέτουν υπό αμφισβήτηση την υπόθεση - επειδή είναι μόνο μια υπόθεση - ότι τα σκληρά lockdown μειώνουν τη θνησιμότητα.
Η επιδείνωση των lockdown
Τα lockdown και άλλες μορφές απομόνωσης φέρνουν μαζί τους μια σειρά από μεγάλα προβλήματα υγείας.
Η εν λόγω ανάλυση τα συνόψισε ως εξής:
Πείνα, υπερβολικές δόσεις που σχετίζονται με τα οπιοειδή, αύξηση των ασθενειών εκτός COVID από χαμένες υπηρεσίες υγείας, κακοποίηση, ψυχική υγεία και αυτοκτονίες, καθώς και πλήθος οικονομικών συνεπειών.
Ίσως δεν αποτελεί έκπληξη, τα δεδομένα σχετικά με την υπερβολική θνησιμότητα κατά τη διάρκεια της πανδημίας covid-19 υποδηλώνουν ότι μόνο τα δύο τρίτα της θνησιμότητας μπορούν να συνδεθούν ιατρικά με το covid-19.
Οι αυξήσεις των θανάτων από άνοια ήταν ιδιαίτερα αξιοσημείωτες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών