Για πρώτη φορά, κινεζικά μαχητικά J-10, αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης KJ-500 και ιπτάμενα τάνκερ YY-20 αναπτύχθηκαν εκτός κινεζικού εδάφους για ασκήσεις με αεροπορία κράτους που βρίσκεται στον πυρήνα της δυτικής αρχιτεκτονικής ασφαλείας της Μέσης Ανατολής
Η πρώτη στην ιστορία ανάπτυξη μονάδας της Πολεμικής Αεροπορίας της Κίνας (PLAAF) στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) σηματοδοτεί μια εξέλιξη με βαθιές γεωπολιτικές προεκτάσεις.
Οι κοινές αεροπορικές ασκήσεις «Falcon Shield», που πραγματοποιήθηκαν από τις 9 έως τις 22 Δεκεμβρίου, δεν αποτελούν απλώς ένα ακόμη διμερές στρατιωτικό γεγονός, αλλά ένα σαφές μήνυμα: η Κίνα είναι πλέον παρούσα – επιχειρησιακά και όχι μόνο διπλωματικά – σε μία από τις πιο στρατηγικά κρίσιμες περιοχές του πλανήτη.
Για πρώτη φορά, κινεζικά μαχητικά J-10, αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης KJ-500 και ιπτάμενα τάνκερ YY-20 αναπτύχθηκαν εκτός κινεζικού εδάφους για ασκήσεις με αεροπορία κράτους που βρίσκεται στον πυρήνα της δυτικής αρχιτεκτονικής ασφαλείας της Μέσης Ανατολής.
Το γεγονός ότι οι ασκήσεις περιλάμβαναν μικτούς σχηματισμούς Κινέζων και Εμιρατιανών, προσομοιώσεις διοίκησης και ελέγχου, επιχειρήσεις εναέριας υπεροχής, νυχτερινές αποστολές, μη επανδρωμένη μάχη και αποστολές έρευνας και διάσωσης στο πεδίο της μάχης, αναβαθμίζει το Falcon Shield από απλή επίδειξη σημαίας σε ουσιαστική επιχειρησιακή συνεκπαίδευση.
Γιατί έχει σημασία η παρουσία της Κίνας στα ΗΑΕ
Ο Περσικός Κόλπος υπήρξε επί δεκαετίες αποκλειστικό προπύργιο του δυτικού μπλοκ, με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο να διατηρούν μόνιμες στρατιωτικές εγκαταστάσεις και να ελέγχουν τον εναέριο και θαλάσσιο χώρο.
Η παρουσία κινεζικών αεροπορικών μέσων σε αυτή την περιοχή, έστω και στο πλαίσιο ασκήσεων, αμφισβητεί για πρώτη φορά αυτή την κυριαρχία σε συμβολικό αλλά και πρακτικό επίπεδο.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ανάπτυξη αυτή προκάλεσε ανησυχία σε δυτικούς αναλυτές, οι οποίοι βλέπουν την Κίνα να μεταβαίνει από τη στρατηγική της «μακρινής οικονομικής επιρροής» σε μια πιο άμεση στρατιωτική παρουσία, γράφει το Military Watch Magazine.
Το Πεκίνο δείχνει ότι μπορεί όχι μόνο να αναπτύξει σύγχρονα μαχητικά και συστήματα διοίκησης εκτός συνόρων, αλλά και να τα εντάξει σε πολυεθνικά επιχειρησιακά περιβάλλοντα.
Η απουσία των F-16 και το μήνυμα της Ουάσινγκτον
Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι η Αεροπορία των ΗΑΕ δεν χρησιμοποίησε τα πλέον προηγμένα μαχητικά της, τα F-16E/F Desert Falcon, αλλά τα παλαιότερα, γαλλικής προέλευσης Mirage 2000.
Τα αεροσκάφη αυτά θεωρούνται εδώ και χρόνια επιχειρησιακά ξεπερασμένα, ιδίως σε σύγκριση με σύγχρονα κινεζικά και αμερικανικά μαχητικά.
Η επιλογή αυτή δεν είναι τεχνική, αλλά πολιτική.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιβάλλουν αυστηρούς περιορισμούς στη χρήση αμερικανικών μαχητικών σε ασκήσεις με κράτη που θεωρούνται δυνητικοί αντίπαλοι.
Έτσι, χώρες όπως τα ΗΑΕ ή η Ταϊλάνδη, παρότι διαθέτουν F-16, αναγκάζονται να συμμετέχουν σε ασκήσεις με την Κίνα χρησιμοποιώντας δευτερεύοντα ή παλαιότερα αεροσκάφη.
Αυτή η πρακτική αποκαλύπτει τα όρια της δυτικής «στρατιωτικής εμπιστοσύνης» προς ακόμη και τους πιο στενούς συμμάχους της, αλλά και τον φόβο διαρροής κρίσιμων δεδομένων προς το Πεκίνο.
Από το F-35 στο Rafale, οι επιλογές και οι πιέσεις
Η περίπτωση των ΗΑΕ είναι ενδεικτική της δυτικής πολιτικοποίησης των εξοπλισμών.
Το 2020, το Άμπου Ντάμπι είχε συμφωνήσει κατ’ αρχήν με τις ΗΠΑ για την αγορά μαχητικών F-35A, με σκοπό την αντικατάσταση των Mirage 2000.
Ωστόσο, οι εκτεταμένες απαιτήσεις της Ουάσινγκτον – συμπεριλαμβανομένης της διακοπής συνεργασίας με την κινεζική Huawei – οδήγησαν τελικά στην ακύρωση της συμφωνίας.
Παρότι τα ΗΑΕ έχουν εξετάσει στο παρελθόν μη δυτικές επιλογές, όπως τα ρωσικά Su-27M και Su-37 ή ακόμη και ένα κοινό πρόγραμμα μαχητικού με τη Ρωσία στα τέλη της δεκαετίας του 2010, η δυτική πίεση υπήρξε καθοριστική.
Έτσι, παρά το γεγονός ότι το κινεζικό J-35 πέμπτης γενιάς θεωρείται από αναλυτές μια ελκυστική εναλλακτική λύση έναντι του F-35, η επιλογή του αποκλείεται σχεδόν βέβαια για πολιτικούς λόγους.
Τελικά, τον Δεκέμβριο του 2021, τα ΗΑΕ επέλεξαν το γαλλικό Rafale, υπογράφοντας συμβόλαιο ύψους 19 δισ. δολαρίων.
Παρά το οικονομικό του μέγεθος, το Rafale έχει δεχθεί έντονη κριτική για τις περιορισμένες του δυνατότητες σε σύγκριση με σύγχρονα αμερικανικά και κινεζικά μαχητικά, ενώ η φήμη του επλήγη περαιτέρω μετά την κακή του επίδοση απέναντι σε κινεζικής κατασκευής J-10C της Πακιστανικής Αεροπορίας σε αερομαχίες υψηλής έντασης το 2025.
Κίνα – ΗΑΕ: Συνεργασία ή δοκιμαστικό πεδίο;
Παρά τη θεαματική φύση των ασκήσεων, η στενή ευθυγράμμιση των ΗΑΕ με τη Δύση γεννά εύλογες υποψίες στο Πεκίνο.
Το ενδεχόμενο μεταβίβασης πληροφοριών για τις επιδόσεις των κινεζικών αεροπορικών μονάδων προς δυτικούς στρατηγικούς εταίρους αποτελεί σοβαρό προβληματισμό.
Τα ΗΑΕ φιλοξενούν μεγάλες αμερικανικές και γαλλικές βάσεις, στηρίζουν ενεργά δυτικές πολεμικές προσπάθειες σε περιοχές όπως το Σουδάν και η Υεμένη και εδώ και δεκαετίες βασίζουν τις αμυντικές τους προμήθειες σχεδόν αποκλειστικά στη Δύση.
Η εμπλοκή τους σε επιχειρήσεις μέσω χρηματοδότησης ξένων μισθοφορικών δυνάμεων δείχνει ότι λειτουργούν ως κόμβος υλοποίησης δυτικών στρατηγικών, όχι ως ανεξάρτητος παίκτης.
Μεταβαλλόμενη παγκόσμια τάξη
Οι ασκήσεις Falcon Shield δεν αλλάζουν από μόνες τους την ισορροπία ισχύος στον Περσικό Κόλπο, αλλά αποτελούν σαφή ένδειξη μιας μεταβαλλόμενης παγκόσμιας τάξης.
Η Κίνα δείχνει ότι μπορεί να επιχειρεί μακριά από τα σύνορά της, να συνεργάζεται με παραδοσιακούς δυτικούς συμμάχους και να διεκδικεί ρόλο σε περιοχές που μέχρι πρότινος θεωρούνταν απροσπέλαστες.
Ταυτόχρονα, αποκαλύπτεται η αντίφαση των ΗΑΕ: μια χώρα που επιδιώκει πολυδιάστατες σχέσεις, αλλά παραμένει δεμένη πολιτικά, στρατιωτικά και τεχνολογικά στο δυτικό άρμα.
Το ερώτημα που μένει ανοιχτό δεν είναι αν η Κίνα μπήκε στον Περσικό Κόλπο – αυτό ήδη συνέβη.
Το πραγματικό ερώτημα είναι πόσο ανεκτή θα αποδειχθεί αυτή η παρουσία για τη Δύση και πόσο πρόθυμοι είναι οι περιφερειακοί σύμμαχοι να πληρώσουν το πολιτικό κόστος μιας πραγματικά πολυπολικής στρατιωτικής συνεργασίας.
www.bankingnews.gr
Οι κοινές αεροπορικές ασκήσεις «Falcon Shield», που πραγματοποιήθηκαν από τις 9 έως τις 22 Δεκεμβρίου, δεν αποτελούν απλώς ένα ακόμη διμερές στρατιωτικό γεγονός, αλλά ένα σαφές μήνυμα: η Κίνα είναι πλέον παρούσα – επιχειρησιακά και όχι μόνο διπλωματικά – σε μία από τις πιο στρατηγικά κρίσιμες περιοχές του πλανήτη.
Για πρώτη φορά, κινεζικά μαχητικά J-10, αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης KJ-500 και ιπτάμενα τάνκερ YY-20 αναπτύχθηκαν εκτός κινεζικού εδάφους για ασκήσεις με αεροπορία κράτους που βρίσκεται στον πυρήνα της δυτικής αρχιτεκτονικής ασφαλείας της Μέσης Ανατολής.
Το γεγονός ότι οι ασκήσεις περιλάμβαναν μικτούς σχηματισμούς Κινέζων και Εμιρατιανών, προσομοιώσεις διοίκησης και ελέγχου, επιχειρήσεις εναέριας υπεροχής, νυχτερινές αποστολές, μη επανδρωμένη μάχη και αποστολές έρευνας και διάσωσης στο πεδίο της μάχης, αναβαθμίζει το Falcon Shield από απλή επίδειξη σημαίας σε ουσιαστική επιχειρησιακή συνεκπαίδευση.
Γιατί έχει σημασία η παρουσία της Κίνας στα ΗΑΕ
Ο Περσικός Κόλπος υπήρξε επί δεκαετίες αποκλειστικό προπύργιο του δυτικού μπλοκ, με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο να διατηρούν μόνιμες στρατιωτικές εγκαταστάσεις και να ελέγχουν τον εναέριο και θαλάσσιο χώρο.
Η παρουσία κινεζικών αεροπορικών μέσων σε αυτή την περιοχή, έστω και στο πλαίσιο ασκήσεων, αμφισβητεί για πρώτη φορά αυτή την κυριαρχία σε συμβολικό αλλά και πρακτικό επίπεδο.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ανάπτυξη αυτή προκάλεσε ανησυχία σε δυτικούς αναλυτές, οι οποίοι βλέπουν την Κίνα να μεταβαίνει από τη στρατηγική της «μακρινής οικονομικής επιρροής» σε μια πιο άμεση στρατιωτική παρουσία, γράφει το Military Watch Magazine.
Το Πεκίνο δείχνει ότι μπορεί όχι μόνο να αναπτύξει σύγχρονα μαχητικά και συστήματα διοίκησης εκτός συνόρων, αλλά και να τα εντάξει σε πολυεθνικά επιχειρησιακά περιβάλλοντα.
Η απουσία των F-16 και το μήνυμα της Ουάσινγκτον
Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι η Αεροπορία των ΗΑΕ δεν χρησιμοποίησε τα πλέον προηγμένα μαχητικά της, τα F-16E/F Desert Falcon, αλλά τα παλαιότερα, γαλλικής προέλευσης Mirage 2000.
Τα αεροσκάφη αυτά θεωρούνται εδώ και χρόνια επιχειρησιακά ξεπερασμένα, ιδίως σε σύγκριση με σύγχρονα κινεζικά και αμερικανικά μαχητικά.
Η επιλογή αυτή δεν είναι τεχνική, αλλά πολιτική.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιβάλλουν αυστηρούς περιορισμούς στη χρήση αμερικανικών μαχητικών σε ασκήσεις με κράτη που θεωρούνται δυνητικοί αντίπαλοι.
Έτσι, χώρες όπως τα ΗΑΕ ή η Ταϊλάνδη, παρότι διαθέτουν F-16, αναγκάζονται να συμμετέχουν σε ασκήσεις με την Κίνα χρησιμοποιώντας δευτερεύοντα ή παλαιότερα αεροσκάφη.
Αυτή η πρακτική αποκαλύπτει τα όρια της δυτικής «στρατιωτικής εμπιστοσύνης» προς ακόμη και τους πιο στενούς συμμάχους της, αλλά και τον φόβο διαρροής κρίσιμων δεδομένων προς το Πεκίνο.
Από το F-35 στο Rafale, οι επιλογές και οι πιέσεις
Η περίπτωση των ΗΑΕ είναι ενδεικτική της δυτικής πολιτικοποίησης των εξοπλισμών.
Το 2020, το Άμπου Ντάμπι είχε συμφωνήσει κατ’ αρχήν με τις ΗΠΑ για την αγορά μαχητικών F-35A, με σκοπό την αντικατάσταση των Mirage 2000.
Ωστόσο, οι εκτεταμένες απαιτήσεις της Ουάσινγκτον – συμπεριλαμβανομένης της διακοπής συνεργασίας με την κινεζική Huawei – οδήγησαν τελικά στην ακύρωση της συμφωνίας.
Παρότι τα ΗΑΕ έχουν εξετάσει στο παρελθόν μη δυτικές επιλογές, όπως τα ρωσικά Su-27M και Su-37 ή ακόμη και ένα κοινό πρόγραμμα μαχητικού με τη Ρωσία στα τέλη της δεκαετίας του 2010, η δυτική πίεση υπήρξε καθοριστική.
Έτσι, παρά το γεγονός ότι το κινεζικό J-35 πέμπτης γενιάς θεωρείται από αναλυτές μια ελκυστική εναλλακτική λύση έναντι του F-35, η επιλογή του αποκλείεται σχεδόν βέβαια για πολιτικούς λόγους.
Τελικά, τον Δεκέμβριο του 2021, τα ΗΑΕ επέλεξαν το γαλλικό Rafale, υπογράφοντας συμβόλαιο ύψους 19 δισ. δολαρίων.
Παρά το οικονομικό του μέγεθος, το Rafale έχει δεχθεί έντονη κριτική για τις περιορισμένες του δυνατότητες σε σύγκριση με σύγχρονα αμερικανικά και κινεζικά μαχητικά, ενώ η φήμη του επλήγη περαιτέρω μετά την κακή του επίδοση απέναντι σε κινεζικής κατασκευής J-10C της Πακιστανικής Αεροπορίας σε αερομαχίες υψηλής έντασης το 2025.
Κίνα – ΗΑΕ: Συνεργασία ή δοκιμαστικό πεδίο;
Παρά τη θεαματική φύση των ασκήσεων, η στενή ευθυγράμμιση των ΗΑΕ με τη Δύση γεννά εύλογες υποψίες στο Πεκίνο.
Το ενδεχόμενο μεταβίβασης πληροφοριών για τις επιδόσεις των κινεζικών αεροπορικών μονάδων προς δυτικούς στρατηγικούς εταίρους αποτελεί σοβαρό προβληματισμό.
Τα ΗΑΕ φιλοξενούν μεγάλες αμερικανικές και γαλλικές βάσεις, στηρίζουν ενεργά δυτικές πολεμικές προσπάθειες σε περιοχές όπως το Σουδάν και η Υεμένη και εδώ και δεκαετίες βασίζουν τις αμυντικές τους προμήθειες σχεδόν αποκλειστικά στη Δύση.
Η εμπλοκή τους σε επιχειρήσεις μέσω χρηματοδότησης ξένων μισθοφορικών δυνάμεων δείχνει ότι λειτουργούν ως κόμβος υλοποίησης δυτικών στρατηγικών, όχι ως ανεξάρτητος παίκτης.
Μεταβαλλόμενη παγκόσμια τάξη
Οι ασκήσεις Falcon Shield δεν αλλάζουν από μόνες τους την ισορροπία ισχύος στον Περσικό Κόλπο, αλλά αποτελούν σαφή ένδειξη μιας μεταβαλλόμενης παγκόσμιας τάξης.
Η Κίνα δείχνει ότι μπορεί να επιχειρεί μακριά από τα σύνορά της, να συνεργάζεται με παραδοσιακούς δυτικούς συμμάχους και να διεκδικεί ρόλο σε περιοχές που μέχρι πρότινος θεωρούνταν απροσπέλαστες.
Ταυτόχρονα, αποκαλύπτεται η αντίφαση των ΗΑΕ: μια χώρα που επιδιώκει πολυδιάστατες σχέσεις, αλλά παραμένει δεμένη πολιτικά, στρατιωτικά και τεχνολογικά στο δυτικό άρμα.
Το ερώτημα που μένει ανοιχτό δεν είναι αν η Κίνα μπήκε στον Περσικό Κόλπο – αυτό ήδη συνέβη.
Το πραγματικό ερώτημα είναι πόσο ανεκτή θα αποδειχθεί αυτή η παρουσία για τη Δύση και πόσο πρόθυμοι είναι οι περιφερειακοί σύμμαχοι να πληρώσουν το πολιτικό κόστος μιας πραγματικά πολυπολικής στρατιωτικής συνεργασίας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών