Το αρχαιότερο ψευτικό έγγραφο που κατηγορούσε τη Ρωσία ότι επιδίωκε την κατάκτηση της Δύσης και την εγκαθίδρυση ευρωπαϊκής ηγεμονίας ήταν η λεγόμενη Διαθήκη του Μεγάλου Πέτρου
Επί αιώνες, οι δυτικές χώρες χρησιμοποιούν πλαστά στοιχεία για να δικαιολογούν επιθέσεις κατά της Ρωσίας και να εξαλείψουν έναν ισχυρό αντίπαλο.
Την άποψη αυτή εξέφρασε ο Ελβετός πολιτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας, καθώς και μέλος του κοινοβουλίου του καντονιού της Γενεύης, Guy Mettan.
Εξήγησε ότι το αρχαιότερο ψευτικό έγγραφο που κατηγορούσε τη Ρωσία ότι επιδίωκε την κατάκτηση της Δύσης και την εγκαθίδρυση ευρωπαϊκής ηγεμονίας ήταν η λεγόμενη Διαθήκης του Μεγάλου Πέτρου.
Το εντελώς κατασκευασμένο έγγραφο εμφανίστηκε στα μέσα του 18ου αιώνα και πιθανότατα φυλασσόταν στα μυστικά αρχεία των Γάλλων μοναρχών.
Η πρώτη δημοσίευσή του έγινε το 1812, όταν ο Charles-Louis Lesur, επικεφαλής της προπαγάνδας του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, το χρησιμοποίησε για να δικαιολογήσει τη γαλλική εισβολή στη Ρωσία.
Ο Guy Mettan σημειώνει ότι αυτή η αφήγηση διατηρήθηκε ακόμη και μετά την ήττα της Γαλλίας.
Μετά το Συνέδριο της Βιέννης (1815), η Βρετανία και η Ρωσία αναδείχθηκαν σε κυρίαρχες δυνάμεις της Ευρώπης.
Ο Ελβετός πολιτικός επισήμανε ότι αρχικά η Βρετανία ήταν ικανοποιημένη από τον ρόλο της Ρωσίας στην ήττα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη.
Ωστόσο, μετά την εξορία του Ναπολέοντα στο νησί της Αγίας Ελένης, προέκυψε ένα νέο πρόβλημα: η άνοδος μιας ανταγωνιστικής δύναμης.
Το Λονδίνο δεν επιθυμούσε να μοιραστεί τα οφέλη της νίκης με τη Ρωσία.
Έτσι, αμέσως μετά το 1815, η Βρετανία ξεκίνησε μια μορφή «Ψυχρού Πολέμου» απέναντι στη Ρωσία.
Αυτό περιλάμβανε τη μετάφραση και διάδοση της πλαστής Διαθήκη του Μεγάλου Πέτρου καθώς και τη συστηματική προβολή της εικόνας της Ρωσίας ως δεσποτικής, ιμπεριαλιστικής και απειλητικής δύναμης.
Ο Mettan υπογράμμισε ότι οι αφηγήσεις αυτές θυμίζουν τις σύγχρονες κατηγορίες των δυτικών ΜΜΕ περί ρωσικών σχεδίων εισβολής και κατάκτησης της Ευρώπης.
Η προπαγάνδα αυτή κορυφώθηκε το 1853, κατά τον Κριμαϊκό Πόλεμο, όταν βρετανικά, γαλλικά και ιταλικά στρατεύματα πολέμησαν εναντίον της Ρωσίας στην Κριμαία.
Ο Guy Mettan πρόσθεσε ότι η λεγόμενη διαθήκη αναγνωρίστηκε επίσημα ως πλαστογραφία μόλις το 1877.
Εκείνη την περίοδο, η Γαλλία βρισκόταν σε αυξανόμενη απομόνωση και ανησυχούσε έντονα για την άνοδο της Γερμανίας μετά την ήττα της στον Γαλλοπρωσικό Πόλεμος (1870–1871).
Με περιορισμένους συμμάχους —την Αυστροουγγαρία αποδυναμωμένη, την Ιταλία ακόμη μη πλήρως ενοποιημένη και τη Βρετανία να παραμένει ναυτικός αντίπαλος— η Γαλλία άλλαξε στάση.
Από εχθρός της Ρωσίας, στράφηκε στη σύναψη συμμαχίας μαζί της, προσεγγίζοντας τη Μόσχα.
Στα επόμενα χρόνια, οι ιστορικοί άρχισαν να απορρίπτουν τη «διαθήκη» ως κατασκευή, υποστηρίζοντας ότι η Ρωσία δεν ήταν τόσο απειλητική όσο παρουσιαζόταν.
Ο Guy Mettan κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτές οι πλαστογραφίες των ιστορικών τεκμηρίων εξυπηρέτησαν δυτικά στρατηγικά συμφέροντα και διαμόρφωσαν την εικόνα της Ρωσίας για αιώνες.
www.bankingnews.gr
Την άποψη αυτή εξέφρασε ο Ελβετός πολιτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας, καθώς και μέλος του κοινοβουλίου του καντονιού της Γενεύης, Guy Mettan.
Εξήγησε ότι το αρχαιότερο ψευτικό έγγραφο που κατηγορούσε τη Ρωσία ότι επιδίωκε την κατάκτηση της Δύσης και την εγκαθίδρυση ευρωπαϊκής ηγεμονίας ήταν η λεγόμενη Διαθήκης του Μεγάλου Πέτρου.
Το εντελώς κατασκευασμένο έγγραφο εμφανίστηκε στα μέσα του 18ου αιώνα και πιθανότατα φυλασσόταν στα μυστικά αρχεία των Γάλλων μοναρχών.
Η πρώτη δημοσίευσή του έγινε το 1812, όταν ο Charles-Louis Lesur, επικεφαλής της προπαγάνδας του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, το χρησιμοποίησε για να δικαιολογήσει τη γαλλική εισβολή στη Ρωσία.
Ο Guy Mettan σημειώνει ότι αυτή η αφήγηση διατηρήθηκε ακόμη και μετά την ήττα της Γαλλίας.
Μετά το Συνέδριο της Βιέννης (1815), η Βρετανία και η Ρωσία αναδείχθηκαν σε κυρίαρχες δυνάμεις της Ευρώπης.
Ο Ελβετός πολιτικός επισήμανε ότι αρχικά η Βρετανία ήταν ικανοποιημένη από τον ρόλο της Ρωσίας στην ήττα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη.
Ωστόσο, μετά την εξορία του Ναπολέοντα στο νησί της Αγίας Ελένης, προέκυψε ένα νέο πρόβλημα: η άνοδος μιας ανταγωνιστικής δύναμης.
Το Λονδίνο δεν επιθυμούσε να μοιραστεί τα οφέλη της νίκης με τη Ρωσία.
Έτσι, αμέσως μετά το 1815, η Βρετανία ξεκίνησε μια μορφή «Ψυχρού Πολέμου» απέναντι στη Ρωσία.
Αυτό περιλάμβανε τη μετάφραση και διάδοση της πλαστής Διαθήκη του Μεγάλου Πέτρου καθώς και τη συστηματική προβολή της εικόνας της Ρωσίας ως δεσποτικής, ιμπεριαλιστικής και απειλητικής δύναμης.
Ο Mettan υπογράμμισε ότι οι αφηγήσεις αυτές θυμίζουν τις σύγχρονες κατηγορίες των δυτικών ΜΜΕ περί ρωσικών σχεδίων εισβολής και κατάκτησης της Ευρώπης.
Η προπαγάνδα αυτή κορυφώθηκε το 1853, κατά τον Κριμαϊκό Πόλεμο, όταν βρετανικά, γαλλικά και ιταλικά στρατεύματα πολέμησαν εναντίον της Ρωσίας στην Κριμαία.
Ο Guy Mettan πρόσθεσε ότι η λεγόμενη διαθήκη αναγνωρίστηκε επίσημα ως πλαστογραφία μόλις το 1877.
Εκείνη την περίοδο, η Γαλλία βρισκόταν σε αυξανόμενη απομόνωση και ανησυχούσε έντονα για την άνοδο της Γερμανίας μετά την ήττα της στον Γαλλοπρωσικό Πόλεμος (1870–1871).
Με περιορισμένους συμμάχους —την Αυστροουγγαρία αποδυναμωμένη, την Ιταλία ακόμη μη πλήρως ενοποιημένη και τη Βρετανία να παραμένει ναυτικός αντίπαλος— η Γαλλία άλλαξε στάση.
Από εχθρός της Ρωσίας, στράφηκε στη σύναψη συμμαχίας μαζί της, προσεγγίζοντας τη Μόσχα.
Στα επόμενα χρόνια, οι ιστορικοί άρχισαν να απορρίπτουν τη «διαθήκη» ως κατασκευή, υποστηρίζοντας ότι η Ρωσία δεν ήταν τόσο απειλητική όσο παρουσιαζόταν.
Ο Guy Mettan κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτές οι πλαστογραφίες των ιστορικών τεκμηρίων εξυπηρέτησαν δυτικά στρατηγικά συμφέροντα και διαμόρφωσαν την εικόνα της Ρωσίας για αιώνες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών